공유

บทที่ 6

작가: กานเฟย
“ข้าไม่เชื่อว่าโลกกว้างใหญ่ถึงเพียงนี้ จะไม่มีสักคนที่จะสามารถช่วยเหลือเฮยจื่อได้!”

“ออกไปตามหามาให้ข้า! ของเพียงแค่ช่วยชีวิตเฮยจื่อเอาไว้ได้ ข้าจะให้รางวัลอย่างงาม!”

เมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งชั่วยาม เมื่อมองเห็นลมหายใจของเฮยจื่อขาดช่วง ใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ

มีท่านหมอหลายคนที่พากันถอดใจไปแล้ว ต่างก็หาคำอ้างเพื่อทูลลา

เมื่อเห็นว่าท่านหมอพากันจากไป เซียวหลินเทียนเองก็ไม่อาจควบคุมอารมณ์เอาไว้ได้อีก ตบลงบนที่พักแขนของรถเข็นคำรามด้วยความกรุ่นโกรธขึ้นมา

“กลุ่มคนเศษสวะ!”

ลู่หนาน ทหารองค์รักษ์ที่มีใบหน้าเหลี่ยมคิ้วหนาดวงตาโตที่ยืนอยู่ด้านข้างนั้น

เขาติดตามเซียวหลินเทียนมาหลายปี ลักษณะนิสัยดูสงบนิ่ง จงรักภักดีต่อเซียวหลินเทียนอย่างมาก และได้รับความไว้วางใจจากเซียวหลินเทียนเป็นที่สุด

เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรออกมา จึงทำได้เพียงฝืนตนกล้าเดินก้าวออกมา เอ่ยอย่างลำบากใจ

“ท่านอ๋อง หมอที่มีชื่อในเมืองหลวงพวกเราต่างก็หากันมาแล้ว เฮยจื่อคราวนี้ เกรงว่าคงไม่อาจจะมีชีวิตอยู่ต่อได้แล้ว...”

“ท่านอ๋อง...ข้าจะไปจับตัวหญิงสาวคนนั้นมา ให้นางได้ชดใช้ชีวิตให้กับเฮยจื่อ!”

ชิวเฮ่าทหารองค์รักษ์ที่เตะเสี่ยวเมาจนได้รับบาดเจ็บ ใบหน้าอวบอ้วน ท่าทีบ้าบิ่น

เขาขัดคำของลู่หนาน ดึงดาบออกมาอย่างต้องการจะพุ่งออกไป

ในเวลานี้ จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงจากด้านนอกเรือนลอยดังเข้ามา

“เซียวหลินเทียน ให้ข้าเข้าไป หากว่าบนโลกนี้จะยังมีคนที่สามารถช่วยชีวิตเฮยจื่อเอาไว้ได้ เช่นนั้นก็คือข้าแล้ว!”

น้ำเสียงแหบแห้งที่ไม่น่าฟังเพียงแค่ได้ยินก็รู้ว่าจะต้องเป็นหลิงอวี๋ เซียวหลินเทียนได้ยินคำของนาง ใบหน้าหล่อเหลาก็ดูมืดมนลงในทันที

“ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ตาย? นางยังกล้ามารบกวนเฮยจื่ออีก?”

“ก็ดี ให้นางเข้ามา รอเมื่อเฮยจื่อขาดลมหายใจไปแล้ว ก็จะเป็นเวลาที่ชีวิตของนางจะต้องกลับปรโลกไป!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอกมาอย่างเคร่งขรึม ชิวเฮ่าแทบทนรอไม่ได้ที่จะพุ่งออกไป

“อย่าแตะต้องข้า! หากว่าเจ้ายังต้องการให้เฮยจื่อมีชีวิตอยู่อีก!”

หลิงอวี๋มองเห็นทหารองค์รักษ์ที่เตะจนหัวแครอทได้รับบาดเจ็บ หยิบดาบพุ่งตรงมายังตนเอง ก็ร้องตะโกนออกมาก่อน

“ข้าสามารถช่วยเฮยจื่อได้ ข้ามียาลับเฉพาะ หากว่าเจ้ากล้าทำร้ายข้า เช่นนั้นก็รอเฮยจื่อตายไปเสียเถิด!”

“ผู้หญิงชั้นต่ำ! เจ้าไม่มีทักษะการแพทย์อยู่เลย ยังกล้าวิ่งมาหลอกลวงคนอยู่ที่นี่อีก มาลองโดนดาบของข้าเสียก่อนแล้วค่อยว่ากันเถิด...”

ชิวเฮ่าไม่ฟังคำของนางแม้แต่น้อย เหวี่ยงดาบฟันลงไปทางหลิงอวี๋

ทั่วทั้งร่างกายของหลิงอวี๋เต็มไปด้วยรอยบาดเจ็บจากแส้ ทำให้การตอบสนองกลับของนางดูช้าลง และถึงแม้ว่านางจะหลบไปได้ทันท่วงที แต่แขนก็ยังถูกปลายดาบของชิวเฮ่าแทงเข้า

เลือดไหลพุ่งออกมา เปียกชื้นไปทั่วทั้งแขนเสื้อ ค่อย ๆ หยดลงบนพื้น!

ชิวเฮ่าเตะเข้ามาอย่างรุนแรงอีกครั้ง คราวนี้หลิงอวี๋ไม่อาจหลบเลี่ยงได้ทัน ถูกเตะจนกระเด็นลอยออกไป

หลิงอวี๋ตกลงบนพื้นดินอย่างแรง ครั้งนี้หลิงอวี๋หลบไปไม่ทัน ทรวงอกของนางเจ็บปวดขึ้นก่อนที่จะกระอักเลือดออกมา

เมื่อเห็นว่าชิวเฮ่าเดินเข้ามาอย่างดุร้าย นางจึงได้ร้องตะโกนออกมาดวงตาแดงก่ำ

“มา มา เตะข้าให้ตายไป......เฮยจื่อก็อย่าคิดที่จะช่วยเหลืออีกต่อไปแล้ว ต่อให้ข้าจะตายไปยาลับก็ไม่มีทางที่จะมอบให้กับพวกเจ้า!”

“คนชั้นต่ำ เจ้ากล้าข่มขู่ท่านอ๋อง!”

ชิวเฮ่าเหยียบลงบนใบหน้าของหลิงอวี๋อย่างแรง

หลิงอวี๋จ้องมองเขาด้วยความโกรธ คลานอยู่บนพื้น จ้องมองไปยังชิวเฮ่าราวกับหมาป่าร้าย เกลียดเสียจนอยากจะใช้สายตาฆ่าเขา...

นางรีบร้องตะโกนออกมาอย่างเร่งรีบ “เซียวหลินเทียน จวนของท่านมีบ่าวชั่วแบบนี้เป็นเจ้านายอย่างนั้นหรือ?”

“สองขาของท่านพิการแล้ว สมองก็ยังพิการไปด้วยหรือ?”

“หรือว่าจริง ๆ แล้วท่านไม่คิดที่จะช่วยเฮยจื่อ ถึงได้แม้แต่ความหวังสุดท้ายก็ไม่ต้องการแล้ว?”

ชิวเฮ่าเมื่อได้ยินประโยคนี้เข้า ก็ไม่กล้าที่จะเตะลงไปอีก

หากว่าเตะจนหญิงสาวคนนี้ตายไป ชื่อของบ่าวชั่วก็อยู่กับเขาไปตลอดชีวิต

เขาหันกลับไปมองโดยที่ไม่รู้ตัว ก็พบกับเซียวหลินเทียนที่ถูกลู่หนานเข็นออกมา

สีหน้าของเซียวหลินเทียนดูมืดมนและลึกล้ำ มองไม่เห็นร่องรอยของอารมณ์ใด

เขาจ้องมองหลิงอวี๋ที่คลานอยู่บนพื้นอย่างเย็นชา เหมือนราวกับมองคนตายไปแล้ว...

“เซียวหลินเทียน ดูที่บาดแผลของข้า...”

หลิงอวี๋เมื่อเห็นว่าเขามองมา ก็รู้ว่านี่เป็นเพียงโอกาสเดียวที่จะได้พิสูจน์ตนเอง

หลิงอวี๋พยุงกายลุกขึ้น ดันแขนเสื้อของตนเอง รอยบาดแผลจากดาบที่ยังคงมีเลือดไหลอยู่ปรากฏออกมาต่อหน้าของทุกคน

บาดแผลเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด เลือดสดนั้นเปื้อนจนครึ่งแขนแดงฉาน...

ไม่รู้จักอับอาย!

ถึงกับกล้าที่จะเปิดแขนออกมาต่อหน้าของทุกคน!

ทหารองค์รักษ์ส่วนมากต่างก็เลือดที่จะละเลยกับรอยบาดแผลของหลิงอวี๋ เพียงแต่มองไปยังแขนขาวงามของนางอย่างดูหมิ่น ก่อนจะหันหน้าหนีไป

เซียวหลินเทียนเองก็เกิดความคิดเช่นเดียวกับทุกคน เพียงแต่ไม่อาจจะสายตาไปได้

ก่อนจะมองเห็นหลิงอวี๋หยิบขวดยาออกมาขวดหนึ่ง เทลงไปบนรอยบาดแผลนั้น

ทันใดนั้น เลือดก็หยุดไหลลง...

เซียวหลินเทียนกลั้นลมหายใจ จ้องมองขวดใสในมือของหลิงอวี๋ที่ไม่เคยพบมาก่อนด้วยความประหลาดใด ด้านในนั้นเป็นทั้งหมดเป็นผงสีขาว...

เซียวหลินเทียนอยู่ในกองทัพมานานหลายปี มองเห็นรอยบาดแผลมานับไม่ถ้วน และก็เคยมองเห็นยาที่หมอเหล่านั้นใช้ห้ามเลือด กลับไม่เคยพบว่าจะมียาที่ห้ามเลือดได้รวดเร็วเช่นนี้มาก่อน...

นี่มันยาอะไรกัน ถึงได้วิเศษขนาดนี้?

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
댓글 (1)
goodnovel comment avatar
Piyapatta Samungkun
ไม่ชอบที่เขียนให้องคลักษ์ไม่มีเหตุผลพระชายาบอกจะมารักษาเฮยจื่อใชักดาบมาฟันเตะถีบอีกแถมเหยียบหน้าพระชายาไม่เคารพก็ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ไหถึงท่านอ๋องจะเกลียดพระชายาแต่ยังไม่หย่าเหยียบหน้าพระชายาก็เหมือนเหยียบหน้าท่านอ๋องก่อนหน้านี้ก็โดนเฆี่ยน50ไม้โดนสาวใช้ตบและเหยียบหน้าแค้นแทนพระชายาเกลียดองคลักษ์
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2478

    หลิงอวี๋ยิ้มขมขื่นพลางส่ายหน้า “ข้าเองก็มิรู้เช่นกันว่าจะใช้หยกหล้าสุขาวดีอย่างไร มันอยู่ในร่างกายของข้า และควบคุมด้วยจิตของข้า!”“แต่ก็เป็นดังที่ท่านปู่พูดไว้ ข้าวาดวงกลมวงหนึ่งให้ตนเองไว้ หยกหล้าสุขาวดีจึงเคลื่อนไหวอยู่ได้แค่ในวงจิตของข้าเท่านั้น มิสามารถทะลุออกไปข้างนอกได้!”“ซึ่งนี่ก็เท่ากับว่าข้าถูกตัวข้าเองพันธนาการไว้!”“ตราบใดที่ข้ามิสามารถหลุดพ้นจากพันธนาการของตนไปได้ ข้าก็มิสามารถพัฒนาพลังของตนได้!”เย่หรงฟังแล้วรู้สึกงุนงง เขาจึงส่ายหน้า “ช่างล้ำลึกยิ่งนัก! ฟังมิเข้าใจ!”เซียวหลินเทียนจึงเอ่ยปลอบใจขึ้นมา “อาอวี๋ มิต้องรีบร้อนหรอก บางทีจังหวะเวลาอาจจะยังมามิถึง เมื่อถึงเวลา ปัญหาทุกอย่างก็จะแก้ได้อย่างง่ายดายแน่นอน!”ทั้งสามพูดคุยกันไปจนเดินมาถึงปากถ้ำที่หลิงอวี๋ได้พบกับพวกของท่านอาหลินเมื่อครั้งก่อนเซียวหลินเทียนก้าวเข้าไปแล้วออกแรงดัน จากนั้นหินก้อนใหญ่ที่ปิดอยู่ก็เปิดออกเขาปีนออกไปก่อน เมื่อมองไปโดยรอบไม่มีอันตรายใด ๆ เขาจึงดึงหลิงอวี๋และเย่หรงขึ้นมาความมืดยามค่ำคืนปกคลุมเทือกเขาแห่งนี้อยู่จนต้องอาศัยแสงจันทร์ จึงจะเห็นว่าบริเวณที่พวกเขาอยู่นั้นเป็นแนวโขดหิน“

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2477

    กระทั่งเรือแล่นผ่านเกาะกลางทะเลสาบมาถึงผิวน้ำทะเลสาบที่สัตว์ประหลาดปรากฏตัวออกมาเมื่อคราวที่แล้ว หลิงอวี๋ก็โยนโอสถเสริมพลังวิญญาณชนิดพิเศษลงไปในทะเลสาบจำนวนหนึ่ง ขณะเดียวกันก็ตะโกนเรียกไปด้วย“เสี่ยวกว้าย… ข้ามาแล้ว...ข้ามีเรื่องต้องการให้เจ้าช่วย!”หลิงอวี๋ตะโกนเรียกอยู่หลายครั้ง จากนั้นผิวน้ำก็เกิดคลื่นเล็ก ๆ ขึ้นมา ตามมาด้วยคลื่นน้ำพลิ้วไหวแล้วขยายเป็นคลื่นน้ำที่รวดเร็วยิ่งขึ้น พร้อมกับเสี่ยวกว้ายที่ว่ายน้ำจากที่ไกล ๆ เข้ามาใกล้มันแกว่งหางขนาดใหญ่ของมันอย่างว่องไว และหัวขนาดใหญ่ของมันก็โผล่ขึ้นมาจากในน้ำ กลืนโอสถเสริมพลังวิญญาณที่หลิงอวี๋โยนลงไปในทันทีหลังจากนั้น เสี่ยวกว้ายก็เชิดหัวขึ้น และอ้าปากไปทางหลิงอวี๋ ท่าทางราวกับเด็กขอลูกอมเสียอย่างนั้นหลิงอวี๋แย้มรอยยิ้มออกมาแล้วโรยโอสถเสริมพลังวิญญาณลงไปทั้งหมดเสี่ยวกว้ายกลืนยาไปหลายขวดในรวดเดียว ก่อนจะส่ายหัวไปมาให้หลิงอวี๋ด้วยท่าทางพึงพอใจ“เสี่ยวกว้าย ข้าต้องการให้เจ้าพาพวกเราไปสถานที่ที่เจ้าอาศัยอยู่ เข้าใจหรือไม่?”คราวนี้หลิงอวี๋จึงเอ่ยความต้องการของตนออกไปเสี่ยวกว้ายสะบัดหัวขนาดใหญ่ของมันเป็นท่าทีว่าเข้าใจหลิงอวี๋จ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2476

    “เสด็จพ่อ! พี่หญิงหลิงหลิงกับพี่ใหญ่เซียวมาแล้วเพคะ!”หลงเพ่ยเพ่ยเดินนำทั้งสองคนเข้ามาชายาเจ้าแห่งทิศใต้หน้าแดงขึ้นมา แต่ก็ทักทายทั้งสองอย่างสง่างามทันทีนางมิได้รู้สึกว่าการที่พวกเขาได้ยินสามีภรรยาทะเลาะกันจะมีอะไรน่าอายตรงไหน ถึงอย่างไรทุกคนก็อยู่ร่วมกันราวกับครอบครัวอยู่แล้วเจ้าแห่งทิศใต้รู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่เล็กน้อย แต่มินานก็ปล่อยวางความรู้สึกนั้นไปได้เช่นกัน“ท่านอู่ หลิงอวี๋ ข้ากำลังจะไปหาพวกท่านพอดี พวกท่านน่าจะได้ยินเพ่ยเพ่ยบอกไปแล้วกระมังว่า ข้าได้รับคำสั่งจากมหาเทพให้ไปยึดครองวังเทพที่ภูเขาหิมะ!”“วันพรุ่งก็จะออกเดินทางแล้ว!”“แม้ว่าการถูกส่งตัวออกไปเช่นนี้จะมิเป็นผลดีต่อจวนเจ้าแห่งทิศใต้นัก แต่ข้าเองก็เป็นห่วงพวกจิ้งเอ๋อร์เช่นกัน ถือเสียว่าไปช่วยพวกเขาได้อย่างเปิดเผยพอดี!”“คืนนี้เมื่อพวกท่านช่วยเลี่ยวหงเสียออกมาได้แล้ว ก็ออกจากเมืองหลวงแดนเทพไปเสียเถิด! ข้ามิได้อยู่ที่เมืองหลวงแดนเทพ อาจจะช่วยอะไรพวกท่านมิได้แล้ว!”ก่อนหน้านี้เซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋ก็เคยหารือในประเด็นนี้เช่นกัน เพียงแต่คาดมิถึงว่าเจ้าแห่งทิศใต้จะต้องไปอย่างเร่งด่วนเช่นนี้โชคดีที่ตอนนี้คนขอ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2475

    “ทราบแล้วเพคะ!”หลิงอวี๋พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย หลังจากถามไถ่รูปพรรณสัณฐานของเก๋อเทียนซือแล้ว นางก็จดจำลักษณะของเขาไว้ในใจอย่างแม่นยำเมื่อหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนมาถึงจวนเจ้าแห่งทิศใต้ ก็เห็นรถม้าหลายคันจอดเรียงรายอยู่ในลานเหล่าคนรับใช้กำลังขนหีบสัมภาระขึ้นไปบนรถม้าหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกถึงคำพูดของเจ้าแห่งทิศใต้ที่ว่า เจ้าแห่งทะเลจะหาทางย้ายเขาออกจากเมืองหลวงแดนเทพให้ได้เจ้าแห่งทะเลลงมือรวดเร็วเพียงนี้เชียวหรือ?“พี่หญิงหลิงหลิง... พี่ใหญ่เซียว...”หลงเพ่ยเพ่ยได้ยินว่าทั้งสองมาถึงจึงรีบออกมาต้อนรับเมื่อเห็นสายตาของหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนที่จับจ้องไปยังรถม้าเหล่านั้น สีหน้าของหลงเพ่ยเพ่ยก็เคร่งขรึมลง“เสด็จปู่มีรับสั่ง ให้เสด็จพ่อของข้าไปยังภูเขาหิมะเพื่อช่วยพี่สามยึดครองวังเทพ!”“วันพรุ่งเสด็จพ่อต้องออกเดินทางทันที หากขัดขืนจะถือเป็นการขัดต่อราชโองการ! ต้องถูกถอดยศและส่งให้สำนักราชวงศ์จัดการ!”“เสด็จพ่อเชื่อฟังคำพูดของพี่ใหญ่เซียว จึงมิได้โต้แย้งอันใด และรับพระราชโองการแต่โดยดี!”แม้ว่าทางฝั่งของหลงจิ้งจะต้องการกำลังคนเช่นกัน แต่การส่งเจ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2474

    เมื่อมองผ่านขวดแก้วใส หลิงอวี๋ก็เห็นกู่ไหมทองวิ่งวนอยู่ข้างในอย่างชัดเจนเมื่อเทียบกับเมื่อวาน กู่ไหมทองตัวใหญ่ขึ้นหนึ่งรอบ สีทองบนตัวของมันก็เข้มขึ้นด้วยหลิงอวี๋เก็บขวดเข้าไปในห้วงมิติ กู่ไหมทองตัวนี้เมื่อเลี้ยงจนโตแล้วจะมีประโยชน์มากมาย จะสิ้นเปลืองมิได้จากนั้น นางก็ทำแผลให้เก๋อเฟิ่งฉิง“เจ้าพักผ่อนสักครู่เถิด เดี๋ยวค่อยกลับไป!”วันนี้หลิงอวี๋ยังมีเรื่องสำคัญต้องทำ มิสามารถอยู่เป็นเพื่อนเก๋อเฟิ่งฉิงได้นางเดินออกมา กลับไปยังห้องข้าง ๆ ตามหลักแล้วเย่หรงน่าจะมาถึงแล้ว แต่หลิงอวี๋กลับมิเห็นเขา“เย่หรงอาจจะมีธุระด่วนเลยมาช้า! พวกเราไปรอเขาที่จวนเจ้าแห่งทิศใต้เถิด!”เซียวหลินเทียนเองก็มีธุระกับเจ้าแห่งทิศใต้ จึงเอ่ยเสนอขึ้น“ท่านเข้าไปร่ำลากับเฟิ่งฉิงสักหน่อยเถิด พวกเราไปถึงจวนเจ้าแห่งทิศใต้แล้วจะตรงไปที่สระเก้ามังกรกันเลย!”หลิงอวี๋เอ่ยเตือนเซียวหลินเทียนคิดว่านางพูดถูก จึงเดินไปยังห้องข้าง ๆเมื่อเก๋อเฟิ่งฉิงเห็นเขาเข้ามาก็รีบลุกขึ้นยืน“น้องหญิงเก๋อ ข้ามีธุระต้องออกไปข้างนอก คืนนี้อาจจะมิกลับมา!”เซียวหลินเทียนกล่าว “เรื่องทางฝั่งเจ้า ข้าได้สั่งให้เนี่ยหงคอยจับตาดูไว้แ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2473

    สิ่งที่เก๋อเฟิ่งฉิงมิได้บอกเซียวหลินเทียนก็คือ การกลับมาทวงอำนาจดูแลตระกูลเก๋อในครั้งนี้ นางมิคิดที่จะมอบมันกลับไปให้ใครอีกที่นางทุ่มเทแรงกายแรงใจช่วยชีวิตคนในตระกูลเก๋ออย่างสุดความสามารถ ก็เพื่อต้องการให้คนทั้งตระกูลเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกับนางหลังจากพูดคุยกันได้สักพัก หลิงอวี๋ก็กลับมา นางกล่าวอย่างยินดีว่า “เฟิ่งฉิง กู่ไหมทองได้ผลแล้ว ในเลือดของเจ้าข้ามิเห็นไข่ของมันแล้ว!”“จริงสิ เลือดของบิดาเจ้าข้าก็ได้ตรวจสอบแล้ว เขาถูกพิษ แต่พิษของเขานั้นข้ารักษาได้!”“มหาปราชญ์คงจะคิดว่าบิดาของเจ้าไม่มีทางมาที่คฤหาสน์อู่ให้ข้าตรวจได้ ดังนั้นยาพิษที่ใช้กับเขาจึงมิได้พิถีพิถันอะไรนัก!”หลิงอวี๋หยิบขวดยาเล็ก ๆ ออกมา “นี่คือยาถอนพิษที่ข้าปรุงขึ้นเอง ให้เขากินสักสองเม็ดก็มิเป็นอะไรแล้ว!”“ขอบคุณ!”เก๋อเฟิ่งฉิงดีใจอย่างยิ่ง พลางรับขวดยาไป“เฟิ่งฉิง ตามข้ามา ข้าจะนำกู่ไหมทองออกมาให้!”หลิงอวี๋เตรียมการทุกอย่างพร้อมแล้ว จึงพาเก๋อเฟิ่งฉิงไปยังห้องข้าง ๆ แล้วให้นางนอนลง“ตอนนี้กู่ไหมทองยังมิโตเต็มวัย การนำมันออกมาจึงมิยากนัก หากปล่อยให้มันดูดกินพลังฝึกตนของเจ้านานวันเข้า หากมิสูบพลังของเจ้าจนห

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status