ตอนที่ 3
ถึงแล้ว “ไร่สิงห์ศิลา”
เสียงเครื่องยนต์ของรถที่วิ่งไปตามถนนมุ่งหน้าสู่อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา เป็นเพียงเสียงเดียวที่ทุกคนได้ยินอยู่ตอนนี้
เพราะช่วงเวลานี้เป็นเวลาเกือบตีสามถนนเลยเงียบมาก นานๆ พลอยสวยถึงจะเห็นแสงไฟของรถที่วิ่งสวนมา
หลังจากที่คุยกับลุงผู้การเสร็จ พลอยสวยก็ถูกจับยัดใส่รถตู้ที่ถูกเตรียมไว้ แล้วสั่งให้มาส่งที่ไร่โดยทันที ลุงผู้การไม่แม้แต่จะให้เวลาเธอได้เตรียมตัว หรือไปเก็บของใช้ที่ห้อง โดยท่านบอกว่าได้เตรียมของทุกอย่างไว้ให้เธอแล้ว
พลอยสวยนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง ที่ตอนนี้วิวข้างทางดำมืดจนน่ากลัว ถ้าเป็นในเวลาปกติ เธอคงกลัวจนไม่กล้าที่จะมอง แต่ตอนนี้คงไม่มีอะไรน่ากลัว กว่าสถานที่ที่เธอจะไปอีกแล้ว
“โอ๊ย! พี่เพชรฉันไม่ไปอยู่ที่นั่นได้มั้ย จะเอาฉันไปอยู่ที่ไหนก็ได้ จะในป่า บนเขา หรือในถ้ำที่ไหนก็ได้ แต่ฉันไม่ไปที่นั่น”
เสียงของพลอยสวยโวยวาย หลังจากที่ใกล้ถึงที่หมาย
“ไม่ทันแล้ว ตอนนี้ใกล้จะถึงแล้ว อีกอย่างฉันเองก็เห็นด้วยกับที่ผู้การบอก ไม่มีสถานที่ไหนบนโลกนี้ที่จะปลอดภัยเท่าที่นี่แล้ว”
เพชรที่นั่งข้างเธอหันมาตอบ
“แต่ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่”
พลอยสวยพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง เพราะตอนนี้รถที่เธอนั่งได้เลี้ยวเข้ามาในเขตไร่สิงห์ศิลาเรียบร้อยแล้ว
‘อ๊ะ...อ๊ะ...อ่าส์’ แค่เห็นหลังคาบ้านภาพความทรงจำเมื่อหกปีก่อน ก็ย้อนกลับเข้ามาในหัวของพลอยสวยอีกครั้ง ความทรงจำที่มีทั้งความสุขและความเสียว รวมถึงความเสียใจที่สุดในชีวิตของเธอ โดยมีผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดของไร่สิงห์ศิลา เป็นผู้มอบให้เธอทั้งหมด
“เอาน่า เธอเองก็เลิกกับมันไปตั้งหกปีแล้วไม่ใช่เหรอ ป่านนี้มันไม่คิดอะไรแล้ว”
พี่ชายเธอพยายามปลอบ
“หรือว่าที่เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ เพราะว่าเธอยังคิดอะไรกับมัน”
“จะบ้าเหรอ ฉันกินข้าวนะไม่ได้กินหญ้า หมอนั่นทำฉันเจ็บขนาดนั้น ฉันไม่มีทางคิดอะไรด้วยได้หรอก นอกจากอยากฆ่าเขา”
พลอยสวยพูดด้วยความโมโห
“งั้นก็ไม่ต้องคิดอะไร เธอก็อยู่ของเธอไป หมอนั่นก็อยู่ส่วนของหมอนั่น”
เพชรพูดอย่างไม่ใส่ใจ
หลังจากเพชรพูดจบ รถตู้ก็จอดที่หน้าบ้านไม้ทรงไทยประยุกต์ยกสูงหลังหนึ่ง ถึงแม้ตอนนี้มันจะดึกมากแต่พลอยสวยก็ยังคงจำลักษณะของบ้านได้เป็นอย่างดี ประหนึ่งเธอพึ่งมาเมื่อวาน
เพชรเปิดประตูแล้วก้าวลงจากรถ ส่วนพลอยสวยยังคงนั่งทำใจอยู่ในรถไม่ยอมลงมา
“ไม่เจอกันนานเลยนะสิงห์”
เสียงของเพชรที่ทักทายเจ้าของบ้าน ยังไม่ทำให้เธอขนลุก เท่ากับเสียงทักตอบกลับของเขาคนนั้น
“อืม...ไม่เจอกันนาน”
เสียงเข้มของชายหนุ่มเจ้าของไร่ทักกลับ
เสียงของเขาทุ่มใหญ่ขึ้นหรือเปล่านะ หรือว่าเหมือนเดิม พลอยสวยนั่งคิดอยู่ในรถ
“พลอยลงมาได้แล้ว ขนของเข้าไปไว้ในบ้านแล้ว เธอก็รีบเข้าบ้านได้แล้ว”
เป็นเพชรที่มาตามเธอ หลังจากที่ทักทายเจ้าของบ้านเสร็จ
“ฉันไม่ลงไปได้มั้ย เรากลับกันเลยได้หรือเปล่า”
พลอยสวยยังคงงอแง ไม่ยอมลงจากรถ
“เราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ มางอแงตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ รีบเข้าบ้านไป ฉันเองก็ต้องรีบกลับเหมือนกัน ท่านผู้การรออยู่”
เพราะเพชรเอาเรื่องผู้การมาอ้าง พลอยสวยจึงต้องยอมเดินลงจากรถ
พลอยสวยเดินตามเพชรขึ้นบันไดไปที่ชั้นบนของบ้าน ทุกการก้าวเดินของเธอ เธอรับรู้ได้ถึงสายตาคมที่จ้องมอง จนแทบจะเผาเธอเป็นผุยผง
พลอยสวยเดินมาหยุดข้างเพชรที่ยืนตรงข้ามกับผู้ชายคนนั้น
สายตาคมของเขายังคงจ้องเธอไม่หยุด ส่วนเธอเองก็มองสำรวจเขาเหมือนกัน หน้าของเขาคมเข้มขึ้น ผิวก็ดูคล้ำขึ้น หุ่นก็…ดูล่ำขึ้นกว่าเมื่อก่อน
“สิงห์...ฉันฝากพลอยด้วยนะ ถ้ายัยนี่ก่อเรื่องอะไรนายก็อย่าถือสาล่ะ”
เพชรพูด ด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ
ที่เขาพูดแบบนี้ เพราะเขารู้ว่าน้องสาวของเขายังโกรธสิงห์มาก กับเรื่องในอดีต และไม่มีทางจะยกโทษให้เขาง่ายๆ
“อืม”
สิงห์ตอบ ทั้งที่ยังไม่ละสายตาจากหญิงสาว
“พี่ไปแล้วนะ ถึงที่นี่จะปลอดภัยแต่ก็ต้องระวังตัวด้วย”
เพชรหันมาบอกลาพลอยสวย แล้วเขาก็เดินลงบันไดไป
พลอยสวยมองส่งรถของพี่ชายเธอจนลับสายตา แต่เธอก็ยังคงยืนมองอยู่แบบนั้นต่อไป อย่างเหม่อลอย ก่อนเธอจะสะดุ้งเพราะมีลมหายใจร้อนๆ มาเป่าที่ข้างๆหูของเธอ
“จะยืนมองจนถึงเช้าเลยมั้ย”
เป็นสิงห์ที่เดินเข้ามาประชิดตัวของพลอยสวยตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
“นายเข้ามาใกล้ฉันทำไม”
พลอยสวยถามพลางถอยหลัง เพื่อตั้งหลัก
“ก็เห็นยืนนิ่ง นึกว่าหลับไปแล้ว เลยเดินเข้าไปดู”
สิงห์ตอบ สายตาที่เขามองหญิงสาวมันเจ้าเลห์ยังไงก็ไม่รู้
เดินมาดูบ้าบออะไร เมื่อกี้จมูกเขาเข้ามาใกล้จนเกือบจะโดนแก้มเธออยู่แล้ว พลอยสวยคิด ก่อนจะตอบกลับ
“หลับบ้านนายสิ ห้องฉันอยู่ไหน”
พลอยสวยด่า ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องเป็นถามหาห้องนอน
“ห้องเดิม”
สิงห์ตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
พลอยสวยก้าวเท้าไปทางที่เคยเป็นห้องของเธอทันที ก่อนจะหยุดเท้าแล้วหันกลับมา
แต่เพราะเธอหยุดเดินและหันกลับมากะทันหัน เลยชนเข้ากับอกของคนที่เดินตามเธอมา จนเธอเซเกือบล้ม โชคดีที่สิงห์คว้าเอวของเธอไว้ได้ทัน เธอเลยไม่ต้องลงไปกองกับพื้น
แต่บางทีลงไปกองกับพื้นก็ยังดีกว่าต้องมาอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของเขาแบบนี้
ทันทีที่ได้สติ พลอยสวยก็ดิ้นออกจากแขนแกร่งของสิงห์ทันที แต่เขาก็ยังคงไม่ยอมปล่อย แต่กลับรัดเอวเธอแน่นขึ้น จนตอนนี้ร่างบางของเธอแนบชิดกับร่างหนาของเขา
“ปล่อยฉันนะ นายจะทำบ้าอะไร”
พลอยสวยโวยวาย พร้อมกับดิ้น
“ก็แค่พยุงเธอไม่ให้ล้ม”
สิงห์ตอบกลับหน้าตาย แต่ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเลห์
“งั้นก็ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันยืนเองได้แล้ว”
พลอยสวยยังคงดิ้นอยู่
“โอ๊ย! นี่นายจะรัดให้ฉันกระดูกหักเลยหรือยังไง”
“ฉันจะรัดให้เธอหยุดดิ้นต่างหาก เพราะถ้าเธอยังดิ้นต่อไป…ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทนได้ถึงเมื่อไร”
สิงห์พูดด้วยสายตาพราว ที่สื่อความหมายได้ดีว่าทนที่เขาบอกหมายถึงอะไร
พลอยสวยมองเขาอย่างอึ้งๆ ที่เขากล้าพูดกับเธอแบบนี้ เลยเตรียมจะอ้าปากด่า
“ไอ้…”
แต่เธอพูดได้แค่นี้ เขาก็พูดสวนขึ้นมาก่อน
“ยินดีต้อนรับกลับมานะ”
เขาพูดพร้อมกับจ้องตาเธออย่างสื่อความหมาย
“ฉันไม่ได้เต็มใจที่จะกลับมา”
เธอตอบเขาน้ำเสียงเต็มไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัวในใจ ตอนนี้พลอยสวยหยุดดิ้น เธอทำเพียงยืนนิ่งๆในอ้อมกอดเขา และจ้องตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว
ส่วนเขาเองก็คลายอ้อมแขนออก แต่ก็ยังคงกอดเธอไว้หลวมๆ
“ฉันไม่สนว่าเธอจะมาที่นี่เพราะเหตุผลอะไร ฉันรู้แค่ว่าเธอกลับมาแล้ว…และฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอีก”
หลังสิงห์พูดจบ ทั้งสองคนต่างก็จ้องมองกันนิ่งอยู่แบบนั้น แววตาของทั้งสองคนต่างเต็มไปด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกัน
แววตาเขาเต็มไปด้วยความหนักแน่นและเด็ดขาด ส่วนแววตาเธอกลับเต็มไปด้วยความกังวลและสับสน
ไม่รู้ว่าทั้งสองคนยืนอยู่แบบนี้ไปนานเท่าไร แต่พลอยสวยที่ดูเหมือนจะรู้สึกตัวก่อน เธอก้าวถอยหลังเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดเขา และครั้งนี้เธอก็หลุดออกมาได้ง่ายๆ เพราะเขาตั้งใจปล่อยเธอ
“ฉัน…จะไปนอนแล้ว”
พูดจบพลอยสวยก็หันหลังกลับก่อนจะเดินเร็วๆ ไปที่ห้องนอนที่เธอคุ้นเคยดี
ทันทีที่เข้าห้องพลอยสวยก็จัดการล็อกห้องก่อนจะทรุดนั่งลงที่พื้น มือของเธอกุมหัวใจที่ตอนนี้เต้นรัวยิ่งกว่ากลองชุดอีก
“พลอย…แกเลิกใจเต้นได้แล้ว แกจะมาหวั่นไหวกับคำพูดแค่ไม่กี่คำของหมอนั่นไม่ได้ อย่าลืมสิ หมอนั่นทำอะไรเธอไว้”
พลอยสวยพูดเตือนสติตัวเอง
แต่หัวใจของเธอดูเหมือนไม่ฟังอยู่ดี เพราะแค่คิดถึงแววตาและอ้อมกอดอุ่นๆของเขา เธอก็ใจเต้นขึ้นมาอีกแล้ว
บทส่งท้าย ภายในห้องทำงานของสิงห์ตอนนี้น่านฟ้ากำลังนั่งหัวเราะ กับเรื่องที่ได้ยินอยู่ “จริงเหรอวะ มึงถึงกับร้องไห้กอดขาเมียมึง เพราะคิดว่าเมียมึงจะเลิกกับมึงเนี่ยนะ ตลกวะ” “กูไม่น่าเล่าให้มึงฟังเลย” สิงห์ได้แต่ถอนหายใจออกมา เขาทำพลาดไปจริง ๆ ที่เล่าเรื่องนั้นให้น่านฟ้าฟัง “ว่าแต่เมียมึงหายไปไหนปกติตัวติดกันตลอด ไม่ใช่เหรอ” น่านฟ้าถาม เพราะตั้งแต่เข้ามาที่ห้องทำงานสิงห์ เขาก็ไม่เห้นพลอยสวยเลยแต่ยังไม่ทันที่เขาจะตอบพลอยสวยก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับหญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งเซ็กซี่ ดวงตากลมโตแต่แผงความดุ เธออยู่ในชุดเดรสเกาะอกสีดำผ่าสูงโชว์ขาขาว สวมทับด้วยสูทพอดีตัว “นายคิดถึงฉันเหรอถึงได้ถามหา” พลอยสวยพูดขึ้น เธอมองไปที่น่านฟ้าที่จ้องมองหญิงสาวที่เธอพามาตาไม่กะพริบ “นี่พี่ดาว รุ่นพี่ที่มหาลัยที่ฉันเคยเล่าให้นายฟัง พี่ดาวกำลังจะมาเปิดร้านสเต็กเลยอยากสั่งไวน์จากที่นี่นะ” พลอยสวยแนะนำสาวรุ่นพี่ให้สิงห์ได้รู้จัก “พลอยสวยเลาเรื่องคุณให้ผมฟังแล้ว เดี๋ยวผมจะให้คนพาคุ
ตอนที่ 26ความลับในกล่องสี่เหลี่ยม...NC 25+++ “พลอยเธอเอาชุดนี่ไปด้วยสิ ไว้ไปใส่ตอนน้ำเล่นน้ำตก” พลอยสวยหันไปมองชุดว่ายน้ำที่อยู่ในมือสิงห์ เป็นชุดว่ายน้ำแบบจีสติง ส่วนบนปิดได้แค่หัวนม ส่วนข้างล่างปิดได้แค่ของสงวน ชุดนั้นคือชุดที่เธอซื้อตอนที่ไปเที่ยวมัลดีฟกับเพื่อนๆ แต่มันโป๊ไปเธอเลยไม่กล้าใส่ “ถ้าจะใส่ชุดนั้นเล่นน้ำ ฉันว่าแก้ผ้าไปเลยก็ได้นะ” พลอยสวยตอบอย่างประชด ตอนนี้เธอกับสิงห์อยู่กันที่ห้องของเธอ และเธอกำลังเลือกเสื้อผ้าที่จะเอาไปที่บ้านของเขา ส่วนเขาก็กำลังรื้อเสื้อผ้าของเธอเล่นอย่างสนุก “นี่ นายเลิกค้นของแล้วมาช่วยฉันพับเสื้อผ้าพวกนี้ดีกว่า จะได้เสร็จเร็วๆ” พลอยสวยบอกอย่างหงุดหงิด เพราะตั้งแต่ที่มาถึงสิงห์ยังไม่ช่วยอะไรเธอเลย เอาแต่เดินสำรวจห้องเธอ กับค้นของไปเรื่อย “พลอย ฉันเจออะไรบางอย่างในกล่องนี้ด้วย” เสียงของสิงห์เรียกให้พลอยสวยหันกลับไปมองเขา แล้วเธอก็ต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เพราะกล่องที่เขาถืออยู่คือกล่องที่เธอเก็บ เซ็กส์ทอยเอาไว้ “เธอใช้ของพวกนี้ด้วยเหรอ”
ตอนที่ 25บทลงโทษแสนทรมาน สิงห์รีบจอดรถที่หน้าบ้านของเขา แล้วรีบวิ่งขึ้นบ้าน ก่อนขึ้นบ้านเขาเห็นไข่มุกถูกผูกไว้ที่ทางขึ้นบ้าน แสดงว่าพลอยสวยกลับมาถึงแล้ว เท้าของเขาเลยรีบวิ่งให้เร็วขึ้น “พลอย” สิงห์ส่งเสียงเรียกพลอยสวยทันทีที่เข้ามาข้างในตัวบ้าน แต่ก็ไม่เห็นเธอ เขาจึงเดินเข้าไปในห้องของพลอยสวย และใช่ เธอนั่งรอเขาอยู่ที่ปลายเตียง “พลอย” สิงห์เรียกพลอยสวยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่พลอยสวยกลับมองเขาด้วยสายตานิ่ง ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงดุ ๆ “หยุด แล้วอธิบายเรื่องทั้งหมดมา” สิงห์หยุดเท้าตามที่พลอยสวยสั่ง เขายกมือเกาหลังคออย่างไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง “เธอรู้เรื่องคืนนี้ได้ยังไง” “นายคิดว่าฉันโง่เหรอ ฉันอยู่กับนายทุกวัน นายแปลกไปทำไมฉันจะไม่รู้สึก และอีกอย่าง นายห้ามฉันไม่ให้อยู่ห่างจากนาย แต่พอน่านฟ้ามา นายก็มักจะหาข้ออ้างให้ฉันออกไป วันนี้ฉันก็เลยแอบฟังว่าพวกนายมีเรื่องอะไรกัน และก็ได้รู้เรื่องของคืนนี้ ฉันก็เลยแอบตามนายไปไง” พลอยสวยพูด เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปหาสิงห์ช้าๆ
ตอนที่ 24นัดตอนตีหนึ่ง กับคำสัญญาเสียงรถยนต์ของสิงห์แล่นมาตามถนนในความมืด ไม่ช้าหรือเร็วเกินไป บรรยากาศในรถเงียบสงัด ไม่มีเสียงพูดคุยสิงห์ตั้งใจขับรถ ส่วนน่านฟ้าก็มองออกไปข้างทางที่มืดและมองไม่เห็นอะไร“จะถึงแล้ว มึงพร้อมหรือยัง”สิงห์พูดขึ้นหลังจากที่เขามองเห็นแสงไฟของรถที่จอดอยู่ที่ปลายถนน“ไม่พร้อมแล้วกูกลับตอนนี้ได้มั้ยล่ะ”น่านฟ้าตอบอย่างกวนๆ สิงห์ยิ้มออกมาเบาๆ เพราะอย่างน้อยน่านฟ้าก็ยังพูดเล่นได้แบบนี้ แสดงว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก“ขอบใจมึงมากนะ ที่ยอมมา”น่านฟ้ามองหน้าสิงห์ ตอนนี้รถของสิงห์จอดแล้วแต่ยังไม่ดับเครื่อง สายตาของสิงห์มองตรงไปข้างหน้าอยางจริงจัง“ถึงมึงไม่ขอ กูก็ไม่คิดจะให้มึงมาคนเดียวตั้งแต่แรกอยู่แล้วแหละ”น่านฟ้าพูดจบก็เปิดประตูแล้วเดินลงไป สิงห์ไม่ได้ดับรถแต่เขาก็เดินลงไปตามหลังน่านฟ้าแสงไฟของรถทั้งสองที่สาดใส่กัน ทำให้ต่างฝ่ายต่างมองไม่ชัดว่าอีกฝ่ายเป็นใครในตอนแรก แต่พอพวกเขาปรับสายตาได้ ก็ทำให้มองเห็นอีกฝ่ายได้ชัดเจนขึ้น “ไม่เจอกันนานนี่ไอ้น้องชาย ถ้ากูไม่บังคับสิงห์ให้พามึงมา ชาตินี้กูคงไม่ได้เจอมึง”เสียงของเมฆดังขึ้นจากอีกฝั่งทั้งสองคนเป็นฝาแฝดที
ตอนที่ 23ไหนว่าไม่มีอะไร วันนี้พลอยสวยก็ยังตัวติดอยู่ในห้องทำงานกับสิงห์เหมือนเช่นทุก ๆ วัน ตอนแรกเธอก็ไม่เบื่อหรอก แต่พอต้องมาอยู่หลายๆ วันเขาเธอก็เริ่มเบื่อ พลอยสวยมองไปที่สิงห์ที่กำลังตั้งใจทำงานอยู่ เวลาเขาทำงานดูเท่ชะมัดเลย เธอเคยคิดอยากจะชวนเขาทำกิจกรรมแก้เบื่อในห้องทำงานอยู่นะ แต่คิดไปคิดมาคงไม่ดี เพราะถ้าทำๆ อยู่แล้วมีคนมาเคาะประตูจะทำยังไง แล้วอีกอย่างข้างนอกก็ยังมีคนอยู่ตั้งเยอะ เดี๋ยวเสียงลอดออกไปได้อายกันตายพอดี ขณะที่พลอยสวยกำลังคิดอะไรเพลินๆ ประตูห้องของเขาก็ถูกเคาะและเปิดออก ไม้กับน่านฟ้าเดินเข้ามาในห้องพร้อมกัน พลอยสวยแอบสังเกตทั้งสองคน ไม้ยังดูปกติ แต่น่านฟ้าดูหน้าตาซีเรียสมาก เหมือนกับมีเรื่องอะไร สักอย่าง แต่ก่อนที่พลอยสวยจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ ไม้ก็หันมาทางเธอและพูดกับเธอ “คุณพลอยครับ พอดีการดาอยากให้คุณพลอยไปช่วยชิมพายองุ่น ที่คุณพลอยเคยให้สูตรไปหน่อยครับ ว่าใช้ได้พอจะวางขายได้หรือยัง” พลอยสวยพยักเข้าใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟา แล้วเดินไปทางประตู “ได้สิ...การดาอยู่ที่ไหนเหรอ”
ตอนที่ 22ฉันไม่อยากกินแล้วพาย...แต่ฉันจะกินเธอ NC25+++“เธอจะอยู่บ้านเหรอวันนี้”เสียงของสิงห์ดังขึ้นที่หน้าประตูห้องครัว“ใช่ วันนี้ฉันจะทำขนมอยู่ที่บ้าน”พลอยสวยตอบ เธอเริ่มหยิบอุปกรณ์ทำขนมขึ้นมาเตรียม“ได้ถ้างั้นฉันจะอยู่ด้วย”สิงห์บอกเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะโทรสั่งงานกับไม้ และหัวหน้าคนงานในส่วนอื่นๆ“นายไปไร่ก็ได้นะ เดี๋ยวฉันอบพายเสร็จจะตามไป”พลอยสวยบอก เธอไม่อยากให้เขาเสียงานเพราะเธอ แต่เมื่อคืนเธอเจอสูตรพายสูตรใหม่เลยอยากลองทำ“ไม่เป็นไร ฉันสั่งงานไว้แล้ว เดี๋ยวรอเธออบพายเสร็จก่อนแล้วไปทำก็ได้”พูดจบสิงห์ก็ลากเก้าอี้แล้วมานั่งเฝ้าเธอทำขนมพลอยสวยมองคนที่ห่วงเธอจนเกินไป ตั้งแต่วันที่เขารู้ว่าใครเป็นคนทำร้ายเธอ และหมอนั่นยังเคยมาที่ไร่ สิงห์ก็ไม่เคยอยู่ห่างจากเธออีกเลยเมื่อก่อนเขาจะเข้าไร่ตั้งแต่เช้า แล้วค่อยกลับมารับเธอไปหาไข่มุก แต่เดี๋ยวนี้เขาเปลี่ยนเวลาออกไปทำงานเป็นไปพร้อมเธอ ถ้าเธออยากไปไหนเขาก็ต้องไปด้วย แล้วถ้าเขาจะไปไหนเธอก็ต้องไปด้วยพลอยสวยมองคนที่มานั่งเฝ้าเธอทำขนม แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะชวนเขามาทำขนมด้วยกัน“ถ้านายจะมานั่งจ้องแบบนี้ก็มาช่วยฉันทำดีมั้ย จะได้