บทที่ 3 ยอม

“ไม่ครับ...ช่วยหลีกทางให้ผมด้วย”

“แต่ผมสนใจคุณมากเลย ทำไงดีล่ะครับ”

“หึหึ แค่หาคู่นอนมันต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอครับ”

เฟยหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นอย่างเยอะหยัน ผู้ชายคนนี้อยากให้เขานอนด้วย ถึงขั้นไม่สนวิธีแล้วสินะ

เฟยมองเข้าไปในเสื้อสูทของเอริค ก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ เมื่อเห็นว่าในเสื้อสูทของคนตรงมีปืนอยู่ที่เอวด้วย ใบหน้าขาวของหนุ่มจีน ก็เปลี่ยนสีหน้ามาเป็นยิ้มประจบออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ส่วนมือทั้งสองข้างก็ค่อย ๆ ยกขึ้นไว้เหนือตัว เพื่อบอกให้คนตรงหน้ารับรู้ว่าตัวเองยอมจำนนแล้ว ดูถ้างานนี้เขาคงจะหนีไม่รอดจริง ๆ แล้วสินะ!!

“ก็มันช่วยไม่ได้นี่ครับ…ก็ผมมันเป็นพวกที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ซะด้วยนี่นา” พอเอริคเห็นท่าทีของเฟยยอมอ่อนให้แล้ว ก็ยิ้มร่าออกมาอย่างผู้ชนะ หึหึ ก็คิดว่าจะแน่

คนอย่างเอริคตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าเขาอยากได้อะไรก็ต้องได้ ถ้าไม่ยอมให้ดี ๆ ก็ต้องแย่งมาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องใช้กำลังบังคับเขาก็ไม่สน ขอแค่ได้สิ่งที่ต้องการมาครอบครอง เขาก็ไม่เคยเลือกวิธีอยู่แล้ว...ยิ่งเป็นพวกปากดีชอบเล่นตัวแบบนี้ คนอย่างเอริคไม่มีวันที่จะปล่อยให้รอดเงื้อมมือไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน

“เฮ้ออ…งั้นผมขอสองเท่าจากเงินที่คุณเสนอมา โอเคไหมล่ะครับ”

เฟยถอนหายใจออกมายาว เมื่อคิดว่าคืนนี้เขาคงจะหนีคนเอาแต่ใจตรงหน้าไม่พ้นแน่ ๆ บาร์เทนเดอร์หนุ่มเลยลองต่อราคาค่าตัวให้สูงขึ้นอีก เผื่อว่าเอริคจะรับไม่ไหวแล้วเลิกล้มความตั้งใจไปซะ 

“มันจะไม่มากไปหน่อยหรือไงวะ” เซ็นลูกน้องอีกคนของเอริค รับไม่ได้กับค่าตัวที่เฟยร้องขอ เลยพูดแทรกขึ้นกลางวงสนทนาอย่างอดไม่ได้

ขอเพิ่มเป็นสองเท่าอย่างงั้นเหรอ เซ็นรู้ดีว่าเจ้านายตัวเองดูสนใจในตัวของบาร์เทนเดอร์คนนี้มาก ถึงได้พยายามพูดหว่านล้อมอีกฝ่ายไม่หยุด แต่เขาว่าตัวเลขที่เอริคเขียนในเช็คตอนแรกมันก็มากอยู่แล้ว แต่นี่เฟยก็ยังคิดจะขอเรียกเงินเพิ่มอีกอย่างงั้นเหรอ มันไม่เกินไปหน่อยหรือไง

เห็นว่าเจ้านายของเขาสนใจเข้าหน่อย ทำเป็นได้ใจมันคิดว่าจำนวนเงินขนาดนั้น เจ้านายของเขาจะยอมจ่ายให้ง่าย ๆ หรือไง คนอย่างเอริคไม่ยอมเอาเงินมาเสียกับเรื่องไร้สาระพวกนี้อยู่แล้ว!!

“ก็มันเป็นครั้งแรกของผมนี่ครับ”

เฟยหันไปฉีกยิ้มให้เซ็น แล้วพูดตอบกลับอย่างคนเหนือกว่า ก็นี่มันเป็นครั้งแรกของเขาเลยนะ เพราะฉะนั้นก็ต้องเรียกสูง ๆ หน่อยสิจริงไหม

“ได้...ฉันตกลง”

เอริคไม่สนใจคำพูดของลูกน้องตัวเอง ก่อนจะกระตุกยิ้มแล้วตอบกลับไปหน้านิ่ง ๆ หึหึ สองเท่าแล้วไง คิดว่าเขาไม่กล้าจ่ายให้หรือไง หึหึ รู้จักเอริคคนนี้น้อยไปซะแล้ว

“เจ้านาย!!”

เซ็นร้องเรียกชื่อเอริคออกมาเสียงดัง เพราะไม่คิดว่าเจ้านายตัวเองจะยอมทำตามที่บาร์เทนเดอร์ร้องของ่าย ๆ แบบนี้

เซ็นไม่คิดเลยว่าเอริคจะยอมเสียเงินมากมายขนาดนั้น เพื่อแลกกับการนอนกับไอ้หนุ่มหน้าขาวนี่เพียงคืนเดียว ดูถ้าเจ้านายของเขาจะอาการหนักจนกู่ไม่กลับแล้วสินะ

พอทั้งคู่พูดตกลงกันได้แล้วเอริคก็เดินนำเฟยไปที่ห้องนอนของตัวเอง โดยมีเซ็นกับแซมเดินหน้าบึ้งตามหลังไปติด ๆ

ห้องพัก VIP

ปัง!!

เสียงประตูห้อง VIP ถูกปิดลงพร้อมกับความเงียบที่คืบคลานเข้ามา เฟยจ้องมองแผ่นหลังของคนเอาแต่ใจ ที่กำลังก้าวเดินตรงไปทางเตียงอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะละสายตามามองสำรวจภายในห้อง ที่นี่มันช่างดูแตกต่างกับห้องพักของเขาราวฟ้ากับเหวซะจริง ๆ เพราะมันทั้งดูหรูหราและใหญ่มาก ถ้าเขาคิดไม่ผิดห้องนี้คงจะเป็นห้องที่แพงสุดบนเรือลำนี้แน่ ๆ

เอริคเดินนำเฟยไปหยุดอยู่ที่เตียงของตัวเอง ก่อนจะหันหลังกลับมาหาคนที่เดินตามตัวเองมา เมื่อคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“ก่อนที่จะเริ่ม ฉันขอบอกอะไรไว้ก่อนอย่างหนึ่ง” เอริคพูดขึ้นพร้อมจ้องมองไปที่เฟย

“ครับ” เฟยหันมองหน้าเอริคกลับอย่างงง ๆ

“ฉันไม่อนุญาตให้นายใช้ปากหรือทำรอยบนร่างกายของฉัน เข้าใจไหม”

เอริคพูดเรื่องข้อห้ามให้เฟยรับรู้ เพราะนี้ถือว่าเป็นกฎเหล็กของเขา ที่คู่นอนทุกคนต้องทำตามอย่างเคร่งครัดเลยนั้นเอง

ถึงเอริคจะรู้สึกถูกใจเฟยมากแค่ไหน เขาก็ไม่คิดที่จะปล่อยตัวหรือแหกกฎที่ตัวเองตั้งไว้เด็ดขาด เพราะสำหรับเขาแล้วชอบเป็นฝ่ายกระทำมากกว่า อีกอย่างการให้คู่นอนมาจูบหรือทำอะไรบนร่างกายของตัวเองนั้น มันทำให้เอริครู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองต้องตกเป็นเบี้ยล่างของอีกฝ่าย เลยทำให้เขารู้สึกไม่ชอบมาก ๆ และไม่คิดจะให้ใครทำด้วย

“ครับบบ”

เฟยกระตุกยิ้มขึ้นจาง ๆ อย่างนึกตลกกับคำพูดของเอริค ก่อนจะลากเสียงยาวตอบกลับไปอย่างว่าง่าย เฟยไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยจริง ๆ ทั้งที่เป็นคนบังคับเขาให้มานอนด้วยแท้ ๆ แต่คนตรงหน้ากลับมาออกคำสั่ง ทำเหมือนว่าเขาเป็นคนร้องขอมาที่นี่ซะอย่างงั้น

เฟยเดินไปที่โต๊ะข้างหัวเตียงก่อนจะค่อย ๆ ยกมือขึ้นดึงเนกไทที่คอของตัวเองออก แล้ววางไว้โต๊ะข้างเตียง ในหัวของเขาก็คิดหาวิธีออกจากที่ไปด้วย เพราะตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ เฟยไม่เคยมีความคิดที่จะนอนกับเอริคเลยสักนิด ที่ทำไปทุกอย่างก็เพื่อให้เอริคตายใจ แล้วค่อยหาทางหนีออกไปเท่านั้น แต่จนตอนนี้เฟยก็ยังคงมืดแปดด้านอยู่ดี เพราะถึงจะจัดการเอริคได้ก็ยังมีแซมกับเซ็นที่ยืนเฝ้าหน้าห้องอีกสองคนอยู่ดี

ในเมื่อตอนนี้ยังหาวิธีดี ๆ ไม่ได้ ก็คงต้องทวงเวลาให้ได้นานที่สุดไปก่อน พอคิดได้แบบนั้นเฟยก็หันหน้าส่งยิ้มหวาน ให้เอริคที่ยืนมองอยู่ด้านหลังอีกครั้ง

“อาบน้ำด้วยกันไหมครับ พวกเราจะได้ทำความคุ้นเคยกันก่อนขึ้นเตียงไง”

เฟยพูดหยอกเอริคไปอย่างนึกสนุก ไหน ๆ เดี๋ยวก็จะต้องขึ้นเตียงด้วยกันอยู่แล้ว เข้าไปอาบน้ำด้วยกันสักครั้ง มันจะเป็นอะไรไปจริงไหม

“ไม่จำเป็น…รีบเข้าไปอาบน้ำได้แล้ว อ๋อ! แล้วก็อย่าคิดตุกติกด้วยเข้าใจไหม” เอริคจ้องมองเฟยเขม็ง มือก็ถือปืนขึ้นมาชี้ขู่ ไปทางเฟยที่กำลังยืนถอนเสื้ออยู่อย่างไม่ไว้วางใจ

พอเอริคเห็นสีหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มของบาร์เทนเดอร์หนุ่ม เขาก็รู้สึกแปลก ๆ กับการกระทำของอีกฝ่ายอย่างบอกไม่ถูก ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังปฏิเสธเขาเสียงแข็งอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับมายืนยิ้มหน้าระรื่นให้เขา แถมยังมาพูดหยอกล้อชวนให้ไปอาบน้ำด้วยกันอีก 

“ครับบบ” เฟยตอบกลับยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินโชว์ผิวเนียนขาวของตัวเองผ่านหน้าเอริคไปอย่างไม่อาย

หลังจากที่เฟยอาบน้ำเสร็จแล้วเอริคก็เข้าไปอาบต่อ โดยที่ไม่ลืมพูดขู่ทิ้งท้ายเอาไว้อีกรอบ ว่าอย่าคิดหนีตัวเองซะให้ยาก เพราะหน้าห้องยังมีลูกน้องของเขายืนเฝ้าอยู่ เฟยที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่ยิ้มรับอย่างว่าง่าย เพราะรู้ดีว่ายังไงคืนนี้ก็คงจะต้องอยู่ในห้องกับเอริคอย่างไม่มีทางเลือก

                                                                      ********************

“เดี๋ยวผมช่วยถอดให้นะครับ”

เฟยที่นั่งเล่นรออยู่บนเตียง พอเห็นเอริคที่อยู่ในชุดคลุมสีขาวเดินเข้ามาหาตัวเองที่เตียง ก็พูดเสนอตัวขึ้นแล้วลุกขึ้นมายืนอยู่ตรงหน้าของเอริค ก่อนจะก็เอื้อมมือขาวของตัวเองออกไป เพื่อจะช่วยคนตรงหน้าถอยชุดคลุมออก

เอริคยืนนิ่งดูการกระทำของเฟยเงียบ ๆ ในใจก็อดรู้สึกแปลกใจไม่ได้ ทำไมดูคนตรงหน้าว่าง่ายจัง ว่าง่ายจนเขาอดระแวงไม่ได้เลย แต่ทุกอย่างมันมาถึงขึ้นนี้แล้ว ก็น่าจะไม่มีอะไรต้องกังวลแล้วสินะ  แต่...ความแปลกใจก็อยู่กับเอริคได้ไม่นาน...

“โอ๊ยยย!!”

“อย่าดิ้นสิครับ”

“นี่มึงคิดจะทำบ้าอะไร ปล่อยกูนะโว้ยยย!!”

“ก็ทำสิ่งที่คุณต้องการมาตลอดไงครับ”

“ไอ้เฟย!! กูบอกให้ปล่อยไงวะ!! ปล่อยกู!!”