แชร์

บทที่9.

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 21:29:19

บทที่9.

“นายบอกว่าไอ้ลูเซียสมันท้าให้ฉันไปหามันที่บ้านเหรอ”

“ครับคุณลูเซียสบอกว่าหากคุณอาร์มีอะไรข้องใจให้ไปพบที่บ้านได้เลย ตอนนี้เขามาเมืองไทยพอดี” ริชาร์ตรายงานความคืบหน้าเรื่องที่เขาตามอยู่ซึ่ง ลูเซียส เวอร์เลนติโน นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อชาวอิตาเลี่ยนทายาทอดีตมาเฟียใหญ่ซึ่ง เวอร์เลนติโน นั้นเป็นตระกูลเก่าแก่และร่ำรวยที่สุดในอิตาลีด้วยและลูเซียสก็เป็นหนึ่งในหนุ่มหล่อผู้ร่ำรวยและทรงอิทธิพอๆ กับอาเธอร์

“ดี งั้นฉันจะไปตามคำท้า” อาเธอร์กล่าวเสียงเข้มดวงตาคมกล้าทอดมองไปนอกหน้าต่างซึ่งภายนอกนั้นมืดมิด ดวงดาวนับล้านสิ่งแสงระยิบเต็มท้องฟ้า

“ให้ผมเตรียมอาวุธพร้อมเลยมั้ยครับ”

“ไม่ต้อง ฉันจะไปแต่ตัว ฉันเชื่อว่าไอ้ลูเซียสมันมีศักดิ์ศรีพอไม่ลอบกัดแน่นอน นายไปจัดการตามหาร่องรอยของแพรดาวมาให้ฉันที”

“ครับ” ริชาร์ตรับคำแล้วเดินออกไปพอดีกับที่พลอยไพลินเดินเข้ามา

“คุณมีอะไรจะใช้ฉันหรือคะ” หญิงสาวกล่าวอย่างอ่อนเพลีย เพลียใจกับเจ้านายอารมณ์แปรปรวนที่ชอบฉีกสัญญาเป็นว่าเล่นอย่างเขานัก

“ทำเหมือนเบื่อเลยนะ นี่เธอเพิ่งเริ่มงานได้ไม่ถึงสองวันเลยนะพลอยไพลิน”    

“เป็นใครก็ต้องเบื่อทั้งนั้นล่ะค่ะ” พลอยไพลินตอบเบาๆ หลบสายตาคมที่หันมาจ้องมองเหมือนเยาะหยัน เธอไม่ชอบสายตาแบบนี้ของเขาเลย

หากเขาเกลียดเธอขยะแขยงเธอเขาจะมากอดจูบเธอทำไม โอ๊ย คิดอีกก็หน้าร้อนผ่าวๆ อีกแล้ว หญิงสาวคิดอย่างฉุนตัวเอง...

“ไปเตรียมเสื้อผ้าให้ฉันสักสามชุดฉันจะไปธุระสักสองวัน”

“ค่ะ” หญิงสาวรับคำแล้วกำลังจะเดินออกไปหากเขาเรียกเธอไว้

“เดี๋ยวก่อน เธอก็เตรียมของเธอไปด้วยเพราะเธอต้องไปรับใช้ฉัน”

“ค่ะ”

“ค่ะแค่นั้นเหรอ พูดได้แค่นี้...” เขาถามด้วยน้ำเสียงยียวนใบหน้าคมเข้มที่มีเคราเข้มหนาจนเธอมองไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขานั้นดูเหมือนโจรสลัดเจ้าเล่ห์เสียเหลือเกิน พลอยไพลินถอนหายใจอย่างระอาและนึกหมั่นไส้ว่าทำไมเขาไม่โกนหนวดเคราเสียบ้างนะ

“ก็แล้วคุณจะให้ฉันพูดอะไรล่ะคะ ขอบคุณนะคะคุณอาเธอร์ผู้แสนดีที่ให้เกียรติดิฉันได้เป็นสาวใช้ส่วนตัว แบบนี้เหรอคะ”

“เธอกำลังจะลองดีกับฉันหรือพลอยไพลิน”

“เปล่าเลยค่ะ ไม่เคยคิด... แค่นี้ใช่มั้ยคะที่คุณจะใช้ฉัน” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นถามเขามองเขาอย่างไม่สบอารมณ์และแน่นอนเขาต้องไม่พอใจ แต่จะให้ทำอย่างไรล่ะ เขาเป็นเจ้านายที่ไม่มีสัจจะแบบนี้เธอจะทำดีหรือไม่ดีเขาก็สามารถฉีกสัญญาได้เสมอและเธอก็เสียเปรียบเขาทุกที 

เธออยากกลับบ้านไปให้พ้นหน้าเขาแต่การจะไปจากที่นี่มันไม่ใช่เรื่องง่าย รู้แต่เพียงว่าเธออยู่ในจังหวัดหนึ่งทางภาคใต้เพราะท้องทะเลเบื้องหน้าและได้ยินลูกน้องของเขาพูดกัน เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าตนจะมาไกลราวคนละฟากประเทศอย่างนี้ เธอมาไกลและไม่มีของมีค่าอะไรติดตัวมาเลยสักนิด เธอจะไปจากที่นี่ได้อย่างไรกัน แต่เอ๊ะ เขาจะไปธุระนี่นา นั่นก็หมายความว่าต้องมีโอกาสออกไปจากที่นี่และเธอจะมีโอกาสหลบหนีเขาด้วย อีตาฝรั่งหน้าเลือด... ชาตินี้อย่าได้เจอกันอีกเลย พลอยไพลินคิดในใจแล้วเดินสะบัดหน้าออกมาอย่างฉุนเฉียวที่เธอไม่เคยแสดงอาการแบบนี้กับใครเลยเพราะปรกติแล้วเธอจะเป็นคนใจเย็นและอ่อนโยน แต่ในตอนนี้เธอกำลังจะกลายร่างเป็นนางมารอยู่แล้ว...

อาเธอร์มองตามแผ่นหลังบางไปอย่างรู้ทันความคิดของหญิงสาว เขาอยากรู้นักว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอที่เสียเปรียบเขาทุกทางอย่างพลอยไพลินจะทำอย่างไร เกมนี้เริ่มสนุกแล้วสิ...

คฤหาสน์หลังงามที่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนื้อที่กว่าหนึ่งร้อยไร่นั้นแวดล้อมด้วยสวนผลไม้และทุ่งหญ้าซึ่งที่มองเห็นอยู่ลิบๆ และมีม้ากำลังเล็มหญ้าอยู่หลายตัว ที่นี่คงเป็นทั้งสวนผลไม้และฟาร์มม้ากระมัง พลอยไพลินมองดูรอบๆ กายมาตลอดเส้นทางที่ร่วมทางกับเจ้านายหนุ่มหน้าเข้มที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารตรงหน้าและโทรศัพท์ติดต่องานของเขาอย่างคร่ำเคร่ง เธอพบว่าอาเธอร์เป็นคนที่จริงจังกับงานมากทีเดียวและคงดุมากด้วยเพราะได้ยินเขาต่อว่าลูกน้องอยู่หลายครั้ง ใบหน้าเข้มรกครึ้มนั้นก็ดูดุดันจนเธอต้องมานั่งตัวลีบเบียดชิดประตูอีกด้านของรถยนต์คันหรูราคาหลายสิบล้านของเขา หากเธอกับเขาเจอกันอย่างปรกติทั่งๆ ไป เธอก็คงคิดว่าเธอช่างมีบุญเสียเหลือเกินที่มีโอกาสนั่งรถราคาแพงและหากมารดากับพี่สาวเธอรู้ว่า นังลิน ได้นั่งรถหรูหราราคาแพงกับฝรั่งหน้าเข้มผู้ร่ำรวยจะว่าอย่างไรนะ...

“มองหาทางหนีกลับบ้านหรือไง..” เสียงห้าวถามขึ้นลอยๆ ซึ่งทำให้คนที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ ถึงกับสะดุ้งหันมามองเขาหน้าตื่น

“ปละ เปล่านะคะ”

“เหรอ ก็ดีที่ไม่คิดหนี เพราะหากเธอคิดหนีแม่ของเธอแย่แน่ๆ”

“ไม่ต้องมาขู่กันมากก็ได้ค่ะ ฉันรู้ค่ะว่าคุณยิ่งใหญ่คับฟ้า” หญิงสาวกล่าวประชดแล้วหันหน้าหนีเขาอย่างไม่อยากคุยด้วยพลางนึกในใจว่าของอะไรของเขาหายไปมันสำคัญมากแค่ไหนถึงได้ต้องตามล่าคนที่ขโมย แต่เขาก็ได้ตัวคนขโมยแล้วเพียงแต่ไม่ได้ของของเขาเท่านั้นเองเพราะพี่สาวของเธอเป็นคนส่งของชิ้นนั้นไปให้ใครอีกคนซึ่งได้ยินแว่วๆ ว่าเป็นมาเฟียข้ามชาติตัวร้าย

จะใช่คนที่กำลังจะมาพบหรือเปล่านะ ถ้าอย่างนั้นพี่สาวเธอก็ต้องอยู่ที่นี่สิ... พลอยไพลินคิดไปต่างๆ นานาจนรถแล่นมาจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งมีคนรอต้อนรับและชายสามคนสวมสูทสีดำอีกทั้งยังใส่แว่นตาดำอีกด้วยทำให้เธอคิดถึงแก๊งของมาเฟียในภาพยนตร์ที่เคยดู นี่เธอกำลังอยู่ในดงมาเฟียหรือผู้ก่อการร้ายรึเปล่านะ...

“เชิญคุณคิงส์ที่เรือนรับรองเลยครับ” ชายหนึ่งในสามกล่าวขึ้น น้ำเสียงและสีหน้าเรียบเฉยทำเหมือนหุ่นยนต์ อาเธอร์พยักหน้าช้าๆ แล้วเดินตามชายคนนั้นไป พลอยไพลินทำท่าลังเลไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดีท่าทางเงอะๆ งะๆ ของเธอทำให้อาเธอร์ชักสีหน้าแล้วเดินกลับมากระชากแขนเรียวให้เดินตามเขาไป ส่วนเจ้าของแขนเรียวก็ได้แต่มองตามเขางงๆ และหน้าแดงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เธอรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ซ่านมาจากมือหนาลามไปทั้งแขนและลามไปทั้งตัว...

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • สัญญาสวาททาสรักซาตาน   ตอนที่ 59. ตอนอวสาน

    ตอนที่ 59.อาเธอร์กับพลอยไพลินจดทะเบียนกันก่อนที่เธอจะคลอดและเขาก็ขอเธอว่าจะจัดงานแต่งงานหลังจากที่คลอด เพื่อจะให้ลูกชายได้เข้าฉากถ่ายรูปพร้อมๆ กับพวกเขาด้วย ซึ่งหญิงสาวก็ยินดี และงานนี้พลอยไพลินขอร้องให้เขาจัดเล็กๆ ก็พอ เพราะเธอไม่ต้องการอะไรที่เอิกเกริกใหญ่โต สำหรับพลอยไพลินแล้วแค่มีคนที่เธอรัก และครอบครัวที่อบอุ่น พิธีการต่างๆ ไม่สำคัญเลย และพลอยไพลินเอง ก็พอใจแค่ได้อยู่เคียงข้างเขากับลูกก็พอ...“ขอบคุณนะคะพี่อาร์ที่รักลินกับลูก และมอบของขวัญล้ำค่าให้ลิน แต่แค่มีพี่อาร์กับน้องอลัน ลินก็พอใจแล้วค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณพี่อีกครั้งสิจ๊ะลิลลี่จ๋า”ออดอ้อนเสียงหวานนัยน์ตาพราวระยับ แล้วก้าวขึ้นมาบนเตียง ตวัดผ้าห่มออกห่างจากกายสาวอวบอิ่มมีน้ำมีนวลของเธออย่างร้อนรน เพราะอาเธอร์พยายามอดกลั้นตั้งหลายนาที เพื่อจะสวมสร้อยให้เธอ และตอนนี้เขาทนไม่ไหวแล้ว“อุ้ย พี่อาร์นี่ล่ะก็ มันสายแล้วนะคะเดี๋ยวทุกคนจะรอ”“งานเลี้ยงของเราเริ่มตอนเย็นจ้ะที่รัก นี่มันเพิ่งสิบโมงเช้าเรามีเวลาเตรียมตัวอีกนาน คุณพ่อกับริค แล้วก็โจรับหน้าที่ดูแลน้องอลันกับน้องเรนนี่แล้ว เรามาทำน้องให้มาเป็นเพื่อนเล่นกับน้องอลันดีกว

  • สัญญาสวาททาสรักซาตาน   ตอนที่58.

    ตอนที่58.“พี่ทำลิลลี่เจ็บเหรอจ๊ะ คนดีอย่าร้องไห้นะ หากลินไม่ อยากให้พี่เข้าใกล้ พี่ไปนอนที่อื่นก็ได้”เขารีบถามเมื่อเงยหน้าขึ้นมาพบว่าเธอกำลังน้ำตาไหลพราก เขารีบมาเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน“หากพี่อาร์ไปนอนที่อื่น ลินจะโกรธและไม่ให้พี่อาร์กลับมาหาพวกเราแม่ลูกอีกเลยคอยดูสิ”“ลิน... ลิลลี่ โอ ที่รักยกโทษให้พี่แล้วใช่มั้ย เย้ ดีใจจังเลย”อาเธอร์ร้องออกมาอย่างยินดี แล้วโผกอดเธออย่างรวดเร็วจูบแก้มซ้ายขวาของคุณแม่คนสวยอย่างแสนรัก จนหญิงสาวต้องผลักอกกว้างออกไปแล้วค้อนเขาอย่างหมั่นไส้“นอนได้แล้วค่ะ ดึกแล้ว”“งั้น พ่อขอนอนกอดหนูได้มั้ยครับลูกพ่อ” ชายหนุ่มกล่าวอย่างเจ้าเล่ห์ ได้คืบจะเอาศอก“ไม่มั้งคะ เพราะคุณแม่ยังไม่หายงอนดีสักเท่าไหร่เลย”“โธ่ พ่อไม่กวนนะครับขอกอดนิดเดียว”อาเธอร์พูดเองเออเอง แล้วล้มตัวลงนอนกอดร่างอวบอิ่ม ที่นอนตะแคงหันหลังให้ด้วยความขัดเขิน แขนแกร่งโอบรอบกายคนตัวอวบอย่างแสนรัก กดจมูกลงบนพวงแก้มนุ่มอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าไปหาริมฝีปากนุ่มที่ เผยอค้างอย่างเชิญชวนอย่างไม่อาจหักห้ามใจได้อีกพลอยไพลินเผยอปากรับจุมพิตอ่อนโยนจากเขาโดยดีหัวใจหนุ่มสาวที่แห้งแล้งมานาน พลันช

  • สัญญาสวาททาสรักซาตาน   ตอนที่ 57.

    ตอนที่ 57.“เราออกไปทานข้าวกันได้แล้วค่ะ มิเชลทำอาหารเสร็จแล้ว”มิเชลเดินมาตามทุกคนไปรับประทานอาหารเย็น อาเธอร์ ลูเซียส ไรอัล และรสิตาลุกขึ้นเดินตามมิเชลไป แต่ในขณะที่พลอยไพลินกำลังจะลุกเดินออกไป เสียงคุณอีธานก็ดังขึ้นร้องเรียกเธอเบาๆ “ลิน อยู่คุยกับครูก่อนสิลูก”“ค่ะครู” หญิงสาวรับคำแล้วเดินไปนั่งข้างเตียงของท่าน ส่วนคนอื่นๆ ก็ออกไป แต่อาเธอร์ก็ยังเก้ๆ กังๆ อยากอยู่กับเธอก่อน แต่ลูเซียสกับไรอัลมาดึงเขาออกไปจนได้“ลินคิดอย่างไรกับพี่เขาบ้างล่ะลูก” คุณอีธานเอ่ยถามเมื่ออยู่กันลำพัง“ไม่รู้สิคะ”“ลิน ถามใจตัวเองดีๆ นะลูก ชีวิตคนเรานั้นสั้นนักและครูก็อยากได้ลินมาเป็นสะใภ้ อยากให้หลานของครูเป็นคิงส์โดยสมบูรณ์”“แต่คุณอาร์เคยบอกว่า... เอ่อ...”“สายเลือดของคิงส์จะไม่มีเลือดของผู้หญิงไทยอย่างลินปะปนอยู่” ผู้สูงวัยเอ่ยขึ้น และหญิงสาวก็พยักหน้าช้าๆ อย่างยอมจำนน“แล้วตอนนี้ลินคิดว่าเขายังรู้สึกอย่างนั้นอยู่รึเปล่าล่ะ”“ลินไม่รู้ค่ะ”“อาร์ไม่เคยง้อผู้หญิง และไม่เคยมีความอดทนกับอะไรนานๆ แต่กับลิน อาร์อดทนและยอมรับผิด ลินจะไม่ให้โอกาสเขาหรือลูก อะไรที่ผ่านๆ มาให้มันผ่านไปได้หรือไม่ ลินเองก็รู้ดีว

  • สัญญาสวาททาสรักซาตาน   ตอนที่56.

    ตอนที่56.ดวงตาที่เริ่มพร่ามัวของหญิงชราค่อยๆ ปิดลง เมื่อนางได้พูดในสิ่งที่ควรจะพูด พลอยไพลินได้แต่สะอื้นไห้ จนไม่สามารถจะพูดอะไรได้ และเมื่อมือบางของมารดาที่เอื้อมมาลูบใบหน้าเธอด้วยความรักนั้น ทิ้งร่วงลงข้างลำตัว ที่ชุ่มโชกด้วยเลือด พลอยไพลินก็ฟุบหน้าลงกับอกของมารดาด้วยหัวใจที่แตกสลาย...งานศพของแม่ชีเดือนผ่านไปด้วยดี ด้วยความช่วยเหลือของครอบครัววาปีกับคนในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้ แต่เจ้าภาพใหญ่ที่จัดการทุกอย่างและทุกเรื่องนั้นก็คือ หนุ่มฝรั่งตาน้ำข้าวที่ทั้งหล่อและอัธยาศัยดี ที่ชาวบ้านต่างชื่นชม และดูเหมือนว่าชายหนุ่มเองก็ทำตัวตามสบาย และเป็นกันเองกับชาวบ้านทุกคนอย่างที่พลอยไพลินไม่เคยคิดว่า คนที่ถือตัวและค่อนข้างมีอคติกับคนไทยอย่างเขาจะเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนั้น แต่เธอก็ไม่ได้ปักใจเชื่อภาพลักษณ์จอมปลอมที่เขาสร้างขึ้นมา แม้ว่าทุกอย่างที่อาเธอร์ทำนั้น สื่อให้เห็นว่าเขาทำเพื่อเธอก็ตาม และแม้ว่าจะคลายความโศกเศร้าเรื่องมารดาลงบ้างแล้ว แต่เธอก็จะไม่มีวันยอมใจอ่อนกับเขาเด็ดขาด...“ลินจ๋ามาทานข้าวก่อนเร็ว วันนี้พี่อาร์ของลินเขาเข้าครัวทำเองเลยน้า..”วาปีเดินมาหาเพื่อนรักในห้องและพยายามชักชวนให้

  • สัญญาสวาททาสรักซาตาน   ตอนที่55.

    ตอนที่55.คริสทิน่าก็เปิดฉากทันที ไม่จำเป็นต้องอารัมภบทมากมายเพราะคาดว่าพลอยไพลินน่าจะรู้ทุกอย่างแล้ว และยิ่งเธอเห็นว่าพลอยไพลินผู้หญิงหน้าตาธรรมดา ที่เมื่อเทียบกับตนแล้ว ความงดงามของพลอยไพลินนั้นเทียบไม่ติดเลยด้วยซ้ำแต่วันนี้คริสทิน่ารู้แล้วว่าความสวยงามของเธอนั้น เป็นรองพลอยไพลินไปทันที เพราะบัดนี้พลอยไพลินดูงดงามเปล่งปลั่งผิวขาวลอออมชมพู มีน้ำมีนวลผ่องใส ไม่เหมือนเธอที่ดูทรุดโทรมและไม่มีความสุข และหากเธอไม่มีความสุข ใครก็อย่าหวังว่าจะมี... หญิงสาวคิดอย่างเห็นแก่ตัว มองคนตรงหน้าตาขวางพร้อมจะทำร้ายทุกคนที่เธอเกลียด ซึ่งคริสทิน่าเกลียดทุกคนที่ทำท่าว่าจะไปได้ดีกว่าเธอ...“เราไม่ได้มีอะไรบาดหมางกัน คุณทำร้ายพวกเราทำไมคะ..” พลอยไพลินถาม เมื่อมองไม่เห็นเหตุผลเลยว่า ทำไมคริสทิน่าต้องจงเกลียดจงชังอะไรพวกเธอนัก“ทำไมจะไม่มี ก็เพราะแกกับพี่สาวร่านๆ ของแกไง ที่เข้ามาขวางทางฉัน หากไม่มีแกสองคน อาร์อาจจะหันมาสนใจฉัน และหากพี่สาวเธอมันไม่ร่าน คิดอยากมีผัวฝรั่งรวยๆ อย่างอาร์ มันก็คงไม่คิดจะกำจัดฉัน อย่าคิดว่าคนอย่างฉันจะโง่รู้ไม่ทันเกมของพวกแกนะ แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เพราะฉันมีแผนที่จะกำจัดมันก่อน

  • สัญญาสวาททาสรักซาตาน   ตอนที่54.

    ตอนที่54.“สวัสดีค่ะแม่ชี” หญิงสาววางผลไม้ลงบนม้านั่งหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงา ซึ่งใกล้กันนั้น แม่ชีเดือน กำลังกวาดใบไม้ที่ร่วงโรยเกลื่อนลานวัดด้วยกิริยาสงบงาม“มาแล้วเหรอลูก ไม่น่าลำบากมาเองเลยให้เด็กๆ ที่บ้านของหนูวาเอามาให้ก็ได้ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไป”“ไม่เป็นไรค่ะ ลินอยากมาหาแม่ชีทุกวันอยู่แล้ว”พลอยไพลินหยิบไม้กวาดมาช่วยแม่ชีกวาดใบไม้อย่างแข็งขัน ใบหน้าผุดผ่องยิ้มละไมเหมือนเคย ใบหน้าที่แม่ชีเคยเมินเฉยไม่ใส่ใจ ที่เคยละเลยมาแสนนาน...“วันนี้ไม่มีสอนหนังสือหรือลูก”“ไม่ค่ะ วันนี้บังเอิญว่าทางโรงเรียนเขาพานักเรียนไปทัศนศึกษา ลินเลยว่างงานตั้งสองวัน เหงาจะแย่ยายวาก็ไปด้วย”หญิงสาวคุยกับมารดาอย่างมีความสุข ตอนนี้เธอรู้สึกปลดปลงอะไรได้เยอะ หลังจากที่ได้รับรู้เรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับพี่สาวเมื่อแรกพบแม่ชีเดือน พลอยไพลินเองก็รู้สึกตกใจเล็กน้อยที่มาพบมารดาอยู่ในวัด ที่ค่อนข้างห่างไกลสังคมเมือง หมู่บ้านเล็กๆ ที่ไม่ได้มีอะไรศิวิไลซ์อย่างที่มารดาเคยชอบ ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่มารดาเคยมี แต่แม่ชีเดือนที่พบในวันนั้น หาใช่คนที่เธอเคยสัมผัสมาทั้งชีวิตมารดาของเธอเปลี่ยนไปจากเดิมมา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status