แชร์

บทที่ 8

ผู้เขียน: เด็กเสิร์ฟไวน์
ตู้ม!

สมองอันเคอซินระเบิดทันที

จิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนลขึ้นบัญชีดำเธอจริงๆ

ไม่มีใครรู้ว่าเธอทุ่มเทความพยายามแค่ไหน ต้องพบคนมากเพียงใด เพื่อที่เธอต้องสร้างความสัมพันธ์ความร่วมมือกับ จิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนล

ตอนเพียงเพราะคำพูดของหนิงเป่ย ทำให้การทำงานหนักทั้งหมดของเธอสูญเปล่า

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ

พรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยงอาหารค่ำต้อนรับราชาอย่างเจิ้นเป่ย

จิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนลจะคัดเลือกแขกจากพันธมิตรเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำ

ตอนนี้เธอก็สูญเสียโอกาสในการพบกับราชาเจิ้นเป่ยอีกด้วย

หนิงเป่ยได้ฆ่าเธอทางอ้อมแล้ว!

อันเคอซิน ไม่สามารถทนต่อกดดันนี้ได้ ทำให้ตัวเธอทรุดลงกับพื้น

หลังจากนั้นตั้งแต่เช้าจนค่ำ อันเคอซินก็นอนอยู่บนเตียงเฉยๆ ไม่กิน ไม่ดื่ม หรือไม่แม้แต่พูดคุย

เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ

ว่าหนิงเป่ยจะโหดร้ายถึงเพียงนี้ หลังจากการหย่าร้างที่เกิดขึ้น และเขาจะทำสิ่งที่ไร้ความปราณีแบบนี้ลงได้อย่างไร?

ไม่ว่าครอบครัวของเธอจะพยายามให้ความกระจ่างกับเธอแค่ไหน มันก็ไม่มีประโยชน์

จนกระทั่งช่วงหัวค่ำ ในที่สุดอันเคอซินก็เปิดปาก: "แม่ เอาโทรศัพท์ของฉันมาให้ฉันหน่อย"

ได้ ได้!

หลีชุนฮวารีบยื่นโทรศัพท์ให้

อันเคอซิน กดหมายเลขโทรศัพท์ของหนิงเป่ย

“หนิงเป่ย ทำไมคุณถึงทำแบบนี้?”

หนิงเป่ยสับสนเล็กน้อย: “ผมทำอะไรลงไป?”

อันเคอซิน: “หยุดทำเป็นงงได้แล้ว อยากให้ฉันพูดอีกหรอคะ?”

"คุณทำให้จิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนลใส่ชื่อฉันลงบัญชีดำ มันเป็นผลงานชิ้นเอกของคุณเลยค่ะ"

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด หัวใจที่มีแผลเป็นหนิงเป่ยก็มีบาดแผลเพิ่มขึ้นอีก

เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่า อันเคอซินจะโทษตัวเขา

คุณต้องการให้ผมเชื่อฟังอันกั๋วเหว่ย และมอบงานของผมให้เขาไหม?

คุณต้องการให้ผมทนหรือแม้แต่หัวเราะเมื่ออันกั๋วเหว่ยและภรรยาของเขาทุบตีหรือต่อว่าผมใช่ไหม?

บางทีผมอาจจะเคยทำมันมาก่อน

แต่ตอนนี้ ขอโทษ

หนิงเป่ยไม่สนใจที่จะแก้ตัวต่อ: "ผมช่วยคุณไม่ได้ ถ้าคุณคิดอย่างนั้น"

“อีกอย่าง ผมลืมบัตรประชาชนไว้ในรถของคุณ...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ อันเคอซินก็วางสายโทรศัพท์

หลังจากนั้นความเงียบก็ดำเนินต่อไป

หลีชุนฮวาทนไม่ไหวอีกต่อไป: " เคอซิน อย่าเพิ่งยอมแพ้ แม่จะโทรหา ซื่อเจี๋ยตอนนี้ บางทีซื่อเจี๋ยอาจช่วยได้"

อันกั๋วเหว่ยพูดชึ้นมาว่า: "ใช่แล้ว โทรหาพี่ซื่อเจี๋ย พี่เขาจะสามารถหาวิธีแก้ปัญหาได้อย่างแน่นอน"

ทันทีที่หลีชุนฮวาโทรมา หยางซื่อเจี๋ยก็รีบวิ่งมารับสาย

หลังจากรู้เรื่องราวอย่างลึกซึ้งแล้ว หยางซื่อเจี๋ยก็ต่อว่าหนิงเป่ยก่อน จากนั้นจึงปลอบอันเคอซินและพูดว่า " เคอซิน ไม่ต้องกังวลนะครับ ถ้าคุณยังอยากเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำต้อนรับของราชาเจิ้นเป่ย? ผมมีวิธี"

จริงหรอคะ?

อันเคอซินตั้งตารอเวลานั้น

หยางซื่อเจี๋ยพูดว่า "แน่นอนครับ คุณควรรู้ว่าครั้งนี้เผิงเหลาฮุ่ยจากเขตทหารจังหวัดในฐานะตัวแทนของต้าเซี่ยได้เข้าพบกับราชาเจิ้นเป่ยด้วยตนเอง

"ส่วนบ้านผมเป็นหุ้นส่วนของคลังอาวุธในเขตทหารจังหวัด พ่อของผมกับเผิงเหลามีมิตรภาพนิดหน่อย ตอนนี้ผมโทรหาพ่อและให้พ่อขอตั๋วเข้างานเลี้ยงอาหารค่ํากับเผิงเหลา นั่นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยครับ"

ทันใดนั้นดวงตาอันเคอซินก็เปล่งประกาย: "คุณชายหยาง ฉันไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรจริงๆค่ะ"

หยางซื่อเจี๋ยโทรหาพ่อของเขาทันที

หลังจากวางสายแล้ว หยางซื่อเจี๋ยก็พูดว่า: " เคอซิน มีข่าวดีครับ"

“พ่อของฉันบอกฉันว่าผู้อำนวยการหลิวเว่ย แห่งสำนักงานสาธารณสุขจะให้การต้อนรับคุณเผิงและแขกผู้มีเกียรติอีกคนที่โรงแรมของผมคืนนี้ ฉันจะพาคุณไปดื่มอวยพรคุณเผิง”

"หากคุณสามารถสร้างความประทับใจที่ดีให้กับคุณเผิงได้ ไม่ต้องพูดถึงตั๋วเข้างานเลี้ยง คุณอาจมีโอกาสร่วมมือกับคลังแสงด้วยซ้ำครับ"

ครอบครัวของอันเคอซินรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้

หากเธอสามารถร่วมมือกับคลังแสงได้จริงๆ มันก็จะเทียบเท่ากับการหาโล่ป้องกันสำหรับครอบครัวของเธอ

จากนี้ไป สถานะของครอบครัวของเธอในเมืองฉงเฉิงและแม้แต่มณฑลเสฉวนทั้งหมดก็จะสูงขึ้น!

อันเคอซิน พูดอย่างจริงใจ: "คุณชายหยาง ครั้งนี้คุณช่วยฉันไว้มาก ฉันไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรจริงๆ"

หยางซื่อเจี๋ยยิ้มอย่างคลุมเครือให้เธอ: "ทำไมคุณถึงสุภาพขนาดนี้ พวกเราไม่มีคนนอกนิครับ"

เมื่อเห็นรอยยิ้มคลุมเครือของเขา อันเคอซินก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

ณ ตอนนี้ เธอไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อ หยางซื่อเจี๋ย และเห็นว่าเขาเป็นเพื่อนเท่านั้น

เธอไม่รู้จริงๆ ว่าเธอจะจัดการกับหยางซื่อเจี๋ย ที่สารภาพรักกับเธออย่างไรในอนาคต

หลีชุนฮวา อันกั๋วเหว่ยและหร่วนเสี่ยวหลิง อดไม่ได้ที่จะชมหยางซื่อเจี๋ย

"ซื่อเจี๋ยด้วยวัยเพียงเท่านี้ คุณสามารถรับมือกับบุคคลสำคัญอย่างคุณเผิงและผู้อำนวยการหลิวได้ คุณเป็นคนและมีไหวพริบและมืออาชีพจริงๆ "

"พี่ซื่อเจี๋ย พี่คือไอดอลของผม ในอนาคตผมจะเรียนรู้เพิ่มเติมจากพี่... "

โดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป หลายคนมาถึงโรงแรมของหยางซื่อเจี๋ยอย่างรวดเร็ว โรงแรมตี้หาวแกรนด์

สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ

ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในห้องโถง พวกเขาก็พบกับหนิงเป่ย

แน่นอนว่า หนิงเป่ยมาร่วมงานเลี้ยง

หลิวเว่ยเพิ่งบอกว่าเขาได้เชิญนายเผิงจากเขตทหารจังหวัด มาแนะนำเขาด้วย

หนิงเป่ยต้องการปฏิเสธ เขาไม่คุ้นเคยกับการรับประทานอาหารร่วมกับคนแปลกหน้าที่โต๊ะเดียวกัน

แต่โจวไห่ถง โจมตีเขาทางโทรศัพท์และบังคับให้เขามา โดยบอกว่าในฐานะพนักงานของบริษัท เขามีความรับผิดชอบและหน้าที่ในการช่วยบริษัทรักษาความสัมพันธ์ทางสังคม

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจำใจมา

เมื่ออันกั๋วเหว่ยเห็นหนิงเป่ย เขาก็โกรธทันที

เขาก้าวไปสองก้าวอย่างรวดเร็วและขวางทางหนิงเป่ย: "ไอ้หนิง หยุดตรงนี่"

หนิงเป่ยถอนหายใจ พวกเขาเป็นศัตรูกันจริง ๆ “คุณมีปัญหากับฉันหรือเปล่า?”

อันกั๋วเหว่ย: "ไร้สาระ แกทุบตีฉันและภรรยาของฉัน เรื่องแบบนี้มันปล่อยไปได้เหรอ? คิดเยอะไปล่ะ"

“ขอโทษฉันและเสี่ยวหลิงเดี๋ยวนี้”

หนิงเป่ย: "แล้วถ้าฉันไม่ทำล่ะ?"

อันกั๋วเหว่ย: "เชื่อหรือไม่ ฉันจะทุบหัวแกให้แหลก..."

ด้วยเหตุนี้ อันกั๋วเหว่ยก็พร้อมที่จะดำเนินการทันที

"หยุดเดี๋ยวนี้!" อันเคอซินสั่งให้อันกั๋วเหว่ยหยุด: "อย่ามาจุ้นจ้าน ให้ฉันคุยกับเขาก่อน"

เธอเดินเข้าไปแล้วพูดกับหนิงเป่ยว่า " หนิงเป่ยมากับฉันสิ ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ"

เมื่อคิดถึงการกระทำที่ไร้ความปรานีของ อันเคอซินก่อนหน้านี้ หนิงเป่ย ก็ไม่อยากคุยกับเธอ

แต่เขาไม่สามารถพาตัวเองไปทำแบบนั้นได้จริงๆ ดังนั้นเขาจึงต้องตามเธอไปยังมุมอับ

"มีอะไร?"

อันเคอซินพูดว่า: " หนิงเป่ย เรื่องที่ฉันถูกขึ้นบัญชีดํา ฉันปล่อยเรื่องนี้ไม่ได้"

“ถ้าไปทำร้ายใครเขา ก็ต้องขอโทษ”

แม้ว่า อันเคอซินจะเกลียดหนิงเป่ย

แต่เมื่อคิดถึงว่าเขาเคยบริจาคเลือดให้มาก่อน จนถึงขั้นเป็นลมไป ก็ทนไม่ได้ที่จะตำหนิเขา

หนิงเป่ย ได้ยินสิ่งนี้ก็หัวเราะเยาะสองครั้ง

แน่นอนว่า อันเคอซินยังคงให้ความสำคัญกับครอบครัวของเธอก่อนเสมอ

เธอไม่เคยถือว่าตัวเขาเป็นครอบครัวใช่ไหม?

ไม่ อาจจะไม่ดีเท่าคนนอกเลยด้วยซ้ำ?

เมื่อเป็นเช่นนี้ หนิงเป่ยก็ขอไม่สุภาพต่อ: "ถ้าผมปฏิเสธล่ะ?"

อันเค่อซินตําหนิว่า "หนิงเป่ย คุณอย่าก่อกวนจนเป็นเรื่องใหญ่หน่อยได้ไหม"

"พูดตามตรงเถอะ วันนี้เรามาพบคุณหลิวจากสํานักอนามัยและเผิงเหล่าจากเขตทหารจังหวัด ฉันไม่กล้ารับประกันว่าเสี่ยวเหว่ยจะพูดไม่ดีเกี่ยวกับคุณต่อหน้าพวกเขาหรือไม่"

"เมื่อเสี่ยวเหว่ยฟ้องคุณแล้ว ก็เพียงพอสําหรับคุณที่จะโดนให้ออกไปแล้ว อย่างน้อยตําแหน่งคนขับรถของคุณก็ไม่รับประกันว่ายังมีอยู่"

ไร้สาระเหรอ?

ยังไม่บรรลุนิติภาวะ?

หลังจากแต่งงานมาห้าปี นี่คือการประเมินของผมเหรอ?

ดูเหมือนว่าคุณไม่เคยพยายามเข้าใจผมเลยจริงๆ

หนิงเป่ยถามกลับ: “คุณกำลังขู่ผมเหรอ?”

อันเคอซิน: "ฉันกำลังช่วยคุณอยู่ค่ะ คุณเข้าใจหรือเปล่า?"

"ตอนนี้คุณต้องพึ่งพาสถานะคนขับรถของโจวไห่ถงที่ยิ่งใหญ่ เมื่อคุณหมดสถานะนี้แล้ว คุณก็ไม่มีอะไรเลย"

"เอาเป็นว่า คุณไปขอโทษเสี่ยวเหว่ยด้วยความจริงใจ ฉันสามารถพาคุณไปชนแก้วกับผู้อำนวยการหลิวสํานักและเผิงเหล่าค่ะ จริงสิยังได้ยินว่ามีบุคคลสําคัญอีกคนหนึ่งอยู่ในงานเลี้ยงนี้ด้วย ไม่รู้ว่าจะมีอำนาจขนาดไหน"

“หากคุณสามารถสร้างความประทับใจที่ดีให้กับพวกเขาได้ มันจะเป็นผลดีต่ออนาคตของคุณ”

เมื่อได้ยิน อันเคอซิน พูดแบบนี้หนิงเป่ยก็อยากจะหัวเราะออกมา
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 347

    เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 346

    แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 345

    หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 344

    หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 343

    ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 342

    หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status