บทที่ 310

บทล่าสุด

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 822

  เป่ยเฉินหยวนส่ายหน้า “มีปรมาจารย์กู่อยู่ หน่วยสอดแนมไม่กล้าเข้าไปใกล้มาก ดังนั้นจึงยังไม่รู้”“ไม่เป็นไร ในเมื่อเขามาตามหาสมุนไพร ถ้าอย่างนั้นคงไม่จากไปเร็วนัก ขอเพียงเขาผ่านเมืองจงซินหรือเมืองเซิ่งเสวี่ยอีก แมลงพิษของข้าจะบอกข้าเอง”เวินซื่อในตอนนี้ยังคิดไม่ถึง พวกเวินอวี้จือสามคนไปทางเมืองเซิ่งเสวี่ยจริง แต่พวกเขาไม่ได้เข้าเมือง ดังนั้นแมลงพิษของนางจึงไม่พบพวกเขา“ฟ่านซิ่วซิ่วกับฟ่านจุ้ย ท่านคิดจะจัดการอย่างไร?”“ฟ่านซิ่วซิ่วคงยืนหยัดได้ไม่นาน นางฆ่าคนมากเกินไป สติดูผิดปกติไปบ้าง ขอเพียงยังไม่ตาย ช้าเร็วก็ต้องพูดบางอย่างออกมา”เป่ยเฉินหยวนกล่าวเช่นนั้น ต่อมาหรี่ตาเล็กน้อย “กลับเป็นฟ่านจุ้ย เหมือนจะมีปัญหานิดหน่อย”“หืม? เป็นอย่างไร พบสิ่งใดอย่างนั้นหรือ?”เวินซื่อถามเขาอย่างสงสัยเป่ยเฉินหยวนลูบคางแล้วกล่าว “มักรู้สึกว่าใบหน้าของเขาไม่เพียงเหมือนลูกอนุสกุลฟ่าน แต่ยังเหมือนคนคนหนึ่งที่ข้ารู้จัก”“เหมือนใครหรือ?”เป่ยเฉินหยวนอ้าปากอยากพูด แต่สุดท้ายกลับส่ายหน้า “ไม่ บางทีข้าอาจจะคิดมากเกินไป”เวินซื่อได้ยินดังนั้นไม่ได้ซักไซ้เขาต่อไปขณะนั้นเอง อวิ่นซิงบนหัวนางกระพือปีก คล้

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 821

  “ให้ตายสิ รีบลงไปตามหาเดี๋ยวนี้!”นั่นคือความหวังเดียวที่จะทำให้ร่างกายของเขากลับมาเหมือนเดิม!ยามเห็นเหวินปาฟางนำดอกบัวกระดูกมังกรกระโดดหน้าผาไปด้วย เวินอวี้จือที่นั่งอยู่บนรถเข็นร้อนใจจนล้มลงพื้นเขาลากร่างกายครึ่งท่อนที่ขยับไม่ได้ ตะโกนพร้อมถลึงตา “ต้องหาดอกบัวกระดูกมังกรให้พบ! ส่วนคนชั้นต่ำนั่น ไม่ต้องสนใจว่ามันจะเป็นหรือตาย หากเจอมัน ต้องสับให้เป็นเนื้อเละ!”คนชั้นต่ำที่สมควรตาย!ยังมีเวินซื่อที่สมควรตายอย่างที่สุด!ไปถึงไหนก็เจอแต่นาง!ทั้งที่เขาก็เป็นพี่สี่ของนาง พี่สี่แท้ๆ ของนาง!แต่ทำไมนางเห็นพี่สี่คนนี้ได้ดีไม่ได้เชียวหรือ?มาถึงขั้นนี้ ยังคิดจะมาแย่งสิ่งของของเขา อยากทำลายความหวังที่ร่างกายของเขาจะกลับมาเหมือนเดิม!“สมควรตาย สมควรตาย พวกเจ้าสมควรตาย!”ขณะนี้ วินาทีนี้ใต้หน้าผา ท่ามกลางหิมะเหวินปาฟางที่ตกลงมาเลือดอาบไปทั่วร่าง ค่อยๆ ลุกขึ้นจากกองหิมะแขนข้างหนึ่งของเขาหัก อีกข้างหนึ่งจับดอกบัวกระดูกมังกรต้นนั้นไว้แน่น ด้วยการมองเห็นที่เป็นผืนสีแดง หันมองทิศทางเมืองเซิ่งเสวี่ยแวบหนึ่ง ต่อมาเดินตัวสั่นไปยังอีกทิศทางหนึ่งขณะเดียวกัน เวินซื่อที่ยังอยู่ในเมืองจง

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 820

  วันนั้นเหวินปาฟางก็เก็บสัมภาระไม่ได้นำอะไรไปมากนัก แค่เสื้อผ้าหนา ๆ หนึ่งชิ้นและเสบียงอาหารบางส่วนที่เขาเก็บไว้เองจากนั้นก็รอจนกว่าฟ้าจะมืด จึงออกเดินทางไปยังภูเขาเถี่ย หลังจากปีนขึ้นไปบนยอดเขาอย่างกระหืดกระหอบ เมื่อได้เห็นดอกบัวกระดูกมังกรนั้นแล้ว เหวินปาฟางถึงเข้าใจว่าเหตุใดเด็กชายอ้วนกลมและเจ้าเปียน้อยถึงอยากมอบดอกไม้นี้ให้กับธิดาศักดิ์สิทธิ์ขนาดนั้นเหวินปาฟางไม่เคยเห็นดอกบัวกระดูกมังกรมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นดอกไม้ที่เบ่งบานบนยอดเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ เปรียบเสมือนเปลวไฟอย่างแท้จริง แม้ว่าฟ้าจะมืดลงก็ไม่อาจส่งผลกระทบต่อความเจิดจ้าสว่างไสวของมันไปได้ทั้งต้นเป็นไปตามที่ร่ำลือกันทุกประการมันคือดอกบัวกระดูกมังกร และยังเป็นดอกไม้ที่เหมาะสมที่สุดที่จะมอบให้ธิดาศักดิ์สิทธิ์“แม้ว่าจะมีมูลค่ามหาศาล แต่ก็ช่วยไม่ได้ เป็นสิ่งที่พวกเขาค้นพบตั้งแต่แรก”ในที่สุดเหวินปาฟางก็คลายความระมัดระวังเล็กน้อยภายในใจนั้นเขาปีนขึ้นไปบนขอบหน้าผาอย่างระมัดระวัง ขณะที่ยื่นมือออกไปกำลังจะเด็ดดอกไม้ ทันใดนั้นก็มีเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวดังมาจากทางด้านหลัง...“เจ้าคนชั้นต่ำจากไหนกัน ยัง

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 819

  พวกเขารู้เพียงว่า จุดประสงค์แรกเริ่มในการมาหาเหวินปาฟางของพวกเขาไม่ใช่เพื่อขายดอกไม้“พี่ปาฟาง ถ้าขายดอกไม้นี้แล้วล่ะก็ พวกเราจะหาดอกไม้อื่นที่สวยงามเช่นนี้มอบให้ธิดาศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้อีกแล้ว ฮือ ๆ ๆ...”เด็กหญิงผมเปียพูดไปพูดไป จู่ ๆ จมูกก็เริ่มบี้ เริ่มร้องไห้ด้วยความเสียใจอยู่นอกหน้าต่าง “ภูเขาสูงเกินไป ดอกไม้อยู่ไกลเกินไป พวกเราอยากจะเก็บ แต่ก็เก็บไม่ถึง ดังนั้นจึงมาหาพี่ปาฟาง...”พวกเขามาหาพี่ปาฟางให้ช่วยเก็บดอกไม้ แต่ไม่นึกว่าพี่ปาฟางจะบอกว่าต้องการขายดอกไม้ดอกไม้นั้นสวยงามจริง ๆบนยอดเขาสีขาวโพลน สีแดงเพลิงนั้นดูราวกับธิดาศักดิ์สิทธิ์ท่ามกลางหิมะที่ตกหนักในวันนั้นสวยงามมากจนพวกเขาไม่อาจละสายตาได้เลยดังนั้นพวกเขาจึงอยากเก็บดอกไม้ดอกนั้นมามอบให้กับธิดาศักดิ์สิทธิ์เหวินปาฟางตะลึงงันอย่างสิ้นเชิงภายในห้องเขามองดูเด็กหญิงผมเปียที่ร้องไห้ด้วยความเสียใจอยู่นอกหน้าต่าง มองดูเด็กชายอ้วนกลมที่อ้อนวอนเขาอยู่ข้าง ๆ ยังมีเด็กคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างหลังพวกเขาล้วนมองดูเขาด้วยสายตารอคอย“พวกเจ้า...ไปเที่ยวเล่นที่ภูเขาเถี่ยเมื่อวานนี้ ก็เพื่อหาดอกไม้มามอบให้ธิดาศักดิ์สิทธิ์อย่างนั้นห

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 818

  เมืองเซิ่งเสวี่ยเงาร่างผอมเล็กหลายร่างทะลุผ่านตรอกซอกซอย วิ่งไปที่เรือนหลังหนึ่งที่อยู่ริมถนน คว้าขอบหน้าต่างไว้ แล้วตะโกนเสียงดังเข้าไปด้านในด้วยความตื่นเต้น...“พี่ปาฟาง พี่ปาฟาง!”“รีบออกมา มีข่าวดี!”“ไม่ใช่เรื่องดี แต่เป็นของดี!”“รีบออกมาสิพี่ปาฟาง เร็วเข้า!”เสียงเด็ก ๆ จ้อกแจ้กจอแจดังเอะอะจนทำให้ชายหนุ่มข้างในทนไม่ไหวจริง ๆ แคะหูไปพลางสวมเสื้อผ้าไปพลางแล้วออกมา“มาแล้ว มาแล้ว เสียงดังเอะอะมีเรื่องอะไรกัน”“เฮ้อ พี่ปาฟาง พี่ขยับตัวเร็วหน่อยสิ! คราวนี้มีของดีจริง ๆ!”เหวินปาฟางสีหน้าจนปัญญา “ได้ ๆ ข้าก็ออกมาแล้วนี่ไง รีบบอกมา มีเรื่องดีอะไรของดีอะไรที่ทำให้พวกเจ้าตื่นเต้นขนาดนี้? ไม่อยู่บ้านรอกินปิ้งย่างกันหรือ?”หลังจากเหวินปาฟางเดินเข้ามาใกล้ เด็กชายอ้วนกลมที่อยู่หน้าสุดก็เบาเสียงลงทันที ก่อนจะพูดกับเขาอย่างลึกลับ “พี่ปาฟาง เมื่อวานนี้ ตอนที่พวกเราหลายคนไปวิ่งเล่นกันที่ภูเขาเถี่ย ได้เจอของดีอย่างหนึ่งอยู่บนยอดเขา หน้าตาดูเหมือนดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน สวยมากเป็นพิเศษ!”“ใช่ ๆ ๆ! สวยมากเป็นพิเศษจริง ๆ!”“พี่ปาฟาง ดอกไม้นั่นมีสีแดงเพลิง เหมือนเปลวไฟ!”เด็ก ๆ หลายค

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 817

  ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ฟ่านจงก็ไม่ได้โง่เขลาเกินไปจริง ๆบางทีสิ่งที่ธิดาศักดิ์สิทธิ์พูดอาจจะเป็นความจริง แต่หากพวกเขาเปิดเผยทุกอย่างในตอนนี้ บอกเรื่องอันปี่เค่อที่อยู่เบื้องหลังแก่ธิดาศักดิ์สิทธิ์และอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนโดยตรงแล้วล่ะก็ พวกเขาอาจจะตายเร็วขึ้น!ไม่ได้ พวกเขาต้องถ่วงเวลาไว้ก่อนตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา!สกุลฟ่านยังอยู่ มารดายังอยู่ มารดาจะหาวิธีช่วยพวกเขาอย่างแน่นอน!ซิ่วซิ่ว จงฉลาดขึ้นอีกหน่อย นึกถึงสิ่งที่พ่อมักจะสอนเจ้าอยู่เสมอ อย่าพูด!ในขณะนี้ฟ่านจงกังวลว่าฟ่านซิ่วซิ่วจะโกรธจัด จนระเบิดเรื่องอันปี่เค่อออกมาโดยตรงแต่ฟ่านซิ่วซิ่วที่อยู่ห้องติดกับกลับสายตาเลือนราง จับจ้องไปที่เวินซื่อพร้อมพูดว่า “เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าอยากรู้ เช่นนั้นข้าก็จะบอกเจ้าคนที่สมคบคิดกับสกุลฟ่านของเราก็คือ...”นางจงใจยืดน้ำเสียงออกไป จากนั้นก็ทำเสียงดังขึ้นมาทันใด...“นั่นก็คือพ่อของเจ้า เจิ้นกั๋วกง!”ลูกสาวสุดที่รัก!ฟ่านจงแทบจะกระโดดด้วยความดีใจเมื่อได้ยินคำตอบจากฟ่านซิ่วซิ่วที่อยู่ห้องติดกันใช่ ๆ ถูกต้อง!คำตอบนี้เป็นคำตอบที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง!ไม่เพียงเป็นเพราะเวินซื่อเท่านั้น แต่