บทที่ 3

เสียงก้อนหินกระทบเข้าที่หลังของคนร่างอ้วนอย่างสุดแรง เป็นพละกำลังมหาศาล จนทำให้อี้ฟูถึงกับล้มกลิ้งลงไปนอนกับพื้นดินอย่างรวดเร็ว

บรรยากาศในตอนนี้เงียบสงัด บรรดาเสียงสัตว์ป่าน้อยใหญ่เริ่มกู่ร้องขึ้นมา ท้องฟ้าเริ่มมืดสลัว แสงอาทิตย์ยามอัสดงเริ่มค่อยๆคืบคลานล่วงลับไปอย่างช้าๆ

แต่ทันใดนั้นเอง....

สตรีร่างเล็กที่นอนแน่นิ่ง กลับลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ นางใช้ขาถีบไปที่จุดสงวนของบุรุษร่างอ้วนตรงหน้าอย่างเต็มแรง

"โอ้ยย......" อี้ฟูร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อจุดสำคัญในชีวิตของเขาถูกทำลายลงไปต่อหน้าต่อตา มือหนารีบจับไปที่กล่องดวงใจของตนเอง เปล่งเสียงร้องออกไปด้วยความเจ็บปวด และจุกเสียด จนใบหน้าเริ่มเขียวคล้ำขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

สตรีร่างเล็กลุกขึ้นนั่งราวกับตุ๊กตาล้มลุก สายตาเย็นชายังคงมองดูบรรยากาศรอบตัวอย่างมึนงง แววตาที่ดุร้ายฉายขึ้นมาจากดวงตาของนางจนน่าขนลุก

เมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างถาโถมเข้ามาในความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม นางค่อยๆไล่เรียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนจะใช้แววตาดุร้าย เพ่งเล็งไปที่บุรุษตรงหน้าอย่างกับแมลงวันหัวเขียวตัวหนึ่ง

"บัดซบ!!!..." สตรีร่างเล็กสบถออกมาอย่างเกรี้ยวกราด

อี้ฟูยังคงมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น การที่จะมีเมียสักครั้ง ทำไมถึงได้ยากเย็นแสนเข็ญถึงเพียงนี้ เขามองไปที่สตรีตรงหน้า แววตานางราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคน แววตาในตอนนี้ ดูดุร้ายชวนให้ขนหัวลุกเป็นอย่างมาก

"ถอดออกมา....." สตรีตรงหน้าคำรามเสียงเย็นชาออกมา นางใช้นิ้วชี้ไปที่อาภรณ์ของอี้ฟู เขาก็รีบถอดอาภรณ์ โยนไปให้นางอย่างอัตโนมัติ และรีบหันหน้าหนีไปอย่างหวาดกลัว

ชุดที่ขาดรุดรุยถูกสับเปลี่ยนอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่นาน จากนั้นนางจึงลุกขึ้นเดินเข้าไป แล้วหยุดอยู่เบื้องหน้าบุรุษตัวปัญหาของเรื่องราวทั้งหมด

"เจ้าชื่อ.....อี้ฟูสินะ...?

"ใช่ๆๆ น้องหรงเอ๋อร์...หากว่าเจ้าแค่ยิมยอมให้ข้าดีๆ ข้าก็คงไม่ต้องเปลืองแรงใช้กำลังให้เจ้าต้องเจ็บตัวเช่นนี้....?

"เจ้า...อยากจะสนุกกับข้ามากเลยหรือ....? สตรีตรงหน้าแสยะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย พร้อมกับถามคำถามออกไป

"ช..ใช่แล้ว..." บุรุษร่างอ้วนรีบฉีกยิ้มให้สตรีร่างเล็กตรงหน้า ก่อนจะเผยแววตาเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแทนในทันที

"หึ...อยากสนุกกับข้า ก็ไม่ยาก เจ้าแค่เดินเข้ามาใกล้ๆข้าสิ...ข้าจะพาเจ้าสนุก อย่าง..ไม่..มี..วัน..ลืม เชียวละ" สตรีร่างเล็กรีบกล่าวเน้นคำหลังสุดออกมา นางยกยิ้มที่มุมปาก เผยแววตาชั่วร้ายมองไปที่บุรุษร่างอ้วนตรงหน้าอย่างมีเลศนัย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อี้ฟูถึงกับดีใจจนลืมตัว เขารีบวิ่งเข้าไปหาสตรีตรงหน้าตามคำขอ ฝ่ามือใหญ่ๆ กำลังจะลูบไล้ไปที่ใบหน้าอันขาวผ่องของคนตัวเล็ก แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้สัมผัส

สตรีตรงหน้ากลับใช้แรงเพียงน้อยนิด บิดไปที่ข้อมือของอี้ฟูเสียงดัง"เปราะ!!!! ขึ้นมาทันที

"อ้ากกก......" อี้ฟูร้องตะโกนลั่นป่าด้วยความเจ็บปวด ไม่นานนักเขาก็ล้มตัวลงไป นอนเกลือกกลิ้งอยู่ที่พื้น ราวกับไส้เดือดถูกน้ำร้อนลวก

ไม่เพียงเท่านั้น สตรีร่างเล็กยังคงเดินเข้าไปข้างหน้าเขาอย่างรวดเร็ว นางใช้เท้าข้างหนึ่งยกขึ้น เหยียบไปที่กล่องดวงใจของอี้ฟู แล้วบดขยี้ลงไปช้าๆ พร้อมทั้งลงแรงไปที่ปลายเท้าอย่างสุดกำลัง

"อ้ากกก....." บุรุษร่างอ้วนตะโกนออกมาอย่างสุดแรง เมื่อกล่องดวงใจที่หวงแหนที่สุดของลูกผู้ชาย ถูกบดขยี้ด้วยเท้าเล็กๆแต่มีพลังมหาศาล ยิ่งทำให้เขาเจ็บปวดปานจะขาดใจตาย

เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนอี้ฟูไม่ทันได้ตั้งตัว เขาได้แต่ทนรับความเจ็บปวดในครั้งนี้อย่างอดสู ใบหน้าของอี้ฟูแสดงความโกรธจนเลือดขึ้นหน้า แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาได้แต่ร้องโอดครวญออกมาอย่างกล้ำกลืนฝืนทน

"น...นังปีศาจ.....ข้าจะบอกท่านพ่อให้จัดการกับเจ้า คอยดูเถอะ......?

"ปีศาจ.....อืม ช่างเป็นชื่อที่น่าฟังยิ่งนัก ถ้าเช่นนั้น...เจ้าจงมองข้าให้ดีๆ จงอย่าได้กระพริบตาเชียว ว่าปีศาจที่เจ้าเคยเห็นมา โหดร้ายเหมือนกันกับข้าหรือไม่...?

แววตาของสตรีตรงหน้าในตอนนี้ ดูคล้ายกับวิญญาณร้ายเข้าสิงร่าง นางพร้อมที่จะกำจัดทุกคนที่อยู่เบื้องหน้าให้สิ้นซากในทันที

"จ...เจ้าจะทำอะไรข้า ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย...โอ้ยย...."

อี้ฟูเบิกตากว้างอย่างตกใจ เผยให้เห็นแววตาดุร้ายของสตรีร่างเล็ก สิ้นเสียง...อี้ฟูร้องตะโกนดังลั่นป่า เพียงเวลาไม่นานก็มีชายหนุ่มอีกสามคน ที่กำลังคอยเฝ้าดูต้นทางอยู่ด้านนอก ต่างวิ่งกรู่กันเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากอี้ฟู

เพียงเวลาไม่เกินอึดใจ ชายหนุ่มทั้งสามร่างกายกำยำ ก็ได้ล้อมรอบสตรีร่างเล็กเอาไว้อย่างรวดเร็ว

"เฮ้อออ.....ช่างเป็นร่างที่ไร้ประโยชน์เสียจริง กลับไปข้าจะต้องบำรุงร่างนี้ให้มากเสียหน่อย ตัวเล็กเยี่ยงนี้ สู้ไม่ค่อยถนัดมือ ช่างน่ารำคาญใจยิ่งนัก.."

สตรีร่างเล็กส่ายหัวไปมา นางใช้สายตาเหยียดหยาม มองชายหนุ่มทั้งสามที่ยังยืนลังเลอยู่อย่างไม่กระพริบตา

สถานการณ์ตอนนี้เหมือนนางเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แต่ตรงกันข้าม นางกลับไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้าน หรือหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย

"พวกเจ้ายังจะมัวยืนรออะไรอยู่อีก รีบจัดการนางให้ข้าเร็วเข้าสิ....? อี้ฟูรีบออกคำสั่งกับลูกน้องทั้งสามคนทันที

"คิดจะจัดการข้ารึ!!! ถ้าทำได้ก็ลองเข้ามาดู...." สตรีร่างเล็กไม่รอช้า นางถีบชายหนุ่มทั้งสามคนไปในทันทีหลังจากกล่าวจบ จนพวกเขาสามคนนอนลงไปกองกับพื้นอย่างง่ายดาย โดยไม่ทันได้ตั้งตัว

บุรุษหนุ่มสามคนต่างกระเสือกกระสนรีบลุกขึ้นยืน เตรียมตัวจะวิ่งหนี เมื่อคิดว่าไม่อาจเอาชนะได้ แต่ยังไม่ทันจะก้าวเท้า พวกเขาสามคนกลับถูกสตรีตรงหน้ากระโดดถีบเข้าเสียก่อน แล้วกระทืบซ้ำลงไปทันทีอย่างไม่ปราณี

"จะหนีรึ ไม่ง่ายเช่นนั้นหรอก ไหนพวกเจ้าอยากจะสนุกกับข้าอย่างไรเล่า ข้ายังสนุกไม่เต็มอิ่มเลย พวกเจ้าคิดจะหนีแล้วรึ อยู่เล่นเป็นเพื่อนข้าก่อนสิพี่ชายทั้งสาม...คริ...คริ"

แววตาสตรีร่างเล็ก จ้องมองชายหนุ่มทั้งสามอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ต่างจากชายหนุ่มทั้งสาม ที่เริ่มรู้สึกขนหัวลุกไปทั้งตัว

ต่อมาสตรีร่างเล็กเตะไปที่ปลายคางของชายหนุ่มทั้งสามจนพวกเขาสลบไปในที่สุด หลังจากนั้นจึงรีบหันกลับไปมองตัวต้นเรื่องอย่างไม่กระพริบตาอีกครั้ง ทำเอาบุรุษร่างอ้วนกลัวจนฉี่ราด มองภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าเมื่อครู่ไปอย่างขวัญหนีดีฝ่อ

"ท่านพี่อี้ฟู นี้ท่านดีใจมาก..ถึงขั้นฉี่ราดออกมาเลยหรือ...? สตรีร่างบางกระพริบตาปริบๆ ถามอี้ฟูออกไปอย่างเย้ยหยัน

"อย่า...อย่าเข้ามานะ เจ้า..เจ้ามันปีศาจชัดๆ....อย่าเข้ามานะ...."

"ไอ๋หย๋า.....ข้าก็ไม่อยากจะเข้าใกล้ท่านนักหรอก แต่น้องหรงเอ๋อร์คนนี้ มิใช่คนเดิมอีกต่อไป เพราะข้ามิอาจทนเห็นคนที่เลวทรามระยำต่ำช้า ยังลอยหน้าลอยตาอยู่ตรงนี้ได้อีก ข้าก็แค่...รู้สึกคันมือคันเท้าขึ้นมาเอาเสียดื้อๆ เอ๋..ข้าจะทำอย่างไรต่อไปดีน๊า...ท่านลองเดาดูสิ...?

"อย่า..ข้ากลัว..แล้ว อย่าทำอะไรข้าเลย....ข้าจะไม่ทำอะไรเจ้าอีกแล้ว...ข้าให้สัญญา" อี้ฟูรีบตะโกนร้องขอชีวิต จากสตรีร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้า แววตานางช่างดุร้ายยิ่งนัก

"แล้วเมื่อครู่ ที่เจ้าทำกับข้าเยี่ยงสัตว์เล่า ข้าไม่เห็นเจ้าจะสำนึกผิดอะไรขึ้นมาเลย...? สตรีตรงหน้าเดินเข้าไปใกล้ นางใช้เท้ากระทืบไปที่กล่องดวงใจของอี้ฟูอีกครั้ง ก่องจะลงน้ำหนักบดขยี้แทบจะแหลกคาเท้าของนางอย่างอำมหิตเลือดเย็น

"อ้าก...."

"หึ...ในเมื่อของรักของเจ้า มันชอบสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่นดีนัก เช่นนั้นข้าจะช่วยสงเคราะห์ กำจัดมันทิ้งให้เจ้าเอง ดีหรือไม่...?

"ย..อย่านะ..อ้ากกกก....." อี้ฟูสลบลงไปในทันที เพราะทนต่อความเจ็บปวดไม่ไหว

"เฮ้ออ.....เจ้าอ้วนนี้ ช่างทนมือทนเท้าข้าดียิ่งนัก แต่ช่างเถอะ หากวันนี้โชคดี..พวกเจ้าก็อาจจะรอด แต่หากโชคร้าย...พวกเจ้าก็จงตกเป็นอาหารของสัตว์ป่าคืนนี้ไปสะ ลาก่อน...."

หลังจากจัดการกับอันธพาลทั้งหมดเป็นที่เรียบร้อย สตรีร่างบางไม่รอช้า นางรีบจัดแจงชุดให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะเดินหันหลังจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

เสียงลมพัดผ่านต้นไม้ใหญ่ ยอดไม้สั่นไหวไปมา สตรีร่างบางปัดมือทำความสะอาดร่างกายของนางจนเรียบร้อย นางตั้งใจจะลงจากเขา เพื่อกลับไปหามารดาเจ้าของร่างนี้ เพราะตอนนี้ร่างกายนางเริ่มร้าวระบมขึ้นมาเป็นอย่างมาก

"อ่ะ....ร่างนี้ช่างอ่อนแอเสียจริง ยังไม่ทันที่ข้าจะออกแรงเลย ใยถึงรู้สึกหมดเรี่ยวแรงไปเช่นนี้..." กล่าวจบสตรีร่างบางมองไปรอบป่าอย่างระแวงระวัง ก่อนจะนั่งลงพักเอาแรงชั่วครู่

เมื่อนึกย้อนไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นางก็รู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างมาก นางตายในขณะกำลังปฎิบัติหน้าที่ในสนามรบ คงไม่สามารถกลับไปยังโลกเดิมที่นางจากมาได้อีกเป็นแน่ จู่จู่นางก็มาปรากฎตัวยังร่างนี้เข้าอย่างไม่รู้สาเหตุ ความทรงจำร่างนี้ยังคงถาโถมมาเป็นระลอกคลื่นอย่างต่อเนื่อง และเริ่มปะติดปะต่อไปกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา

"ยัยแก่ชั่วร้ายนี้ ช่างกล้าขายหลานสาวแท้ๆอย่างไร้มนุษยธรรม ข้าจะต้องสั่งสอนนางให้หลาบจำ คอยดูเถอะ" สตรีร่างบางสบถออกมาทันทีอย่างหงุดหงิด เมื่อได้รู้ถึงความจริงที่เกิดขึ้น