สายรุ้งนั้นมาอยู่ช่วยงานป้าสายใจได้หนึ่งอาทิตย์แล้วหลังจากลาออกจากงานเพราะเกิดไปเตะก้านคอเจ้านายจอมหื่นที่คิดปลุกปล้ำเธอจนกลายเป็นเรื่องใหญ่ถึงหูภรรยาของเจ้านาย จนเจ้านายของเธอถูกภรรยาซึ่งเป็นลูกสาวนักเลงโตสั่งสอนจนหยอดน้ำข้าวต้มและสายรุ้งยังได้รับเงินรางวัลที่กล้าหาญทำให้สามีของเธอสิ้นฤทธิ์และมีหลักฐานแน่นหนามัดตัวว่าเธอโดนสามีนอกใจอีกต่างหากซึ่งทำให้เธองงๆ กับครอบครัวนี้อยู่บ้างแต่ก็เบาใจที่เธอไม่ได้มีความผิดอะไรแต่เธอก็ลาออกเพื่อความสบายใจ และหากว่าเมื่อวานนี้น้ำประปาในส่วนของเรือนพักคนรับใช้ไม่ได้เสียและไม่ไหลมาหลายวันและช่างก็ยังไม่มาซ่อมเสียทีและน้ำในอ่างเก็บน้ำสำรองไม่หมด เธอก็คงไม่ได้ไปใช้ห้องน้ำในห้องของเขาและไม่รู้อะไรดลใจให้เธอเลือกห้องของเขาด้วยก็ไม่รู้ เพราะเธอทำความสะอาดห้องทุกห้องเสร็จแล้วก็มาถึงห้องของจัสตินเป็นห้องสุดท้ายเธอก็เลยคิดว่าขอใช้ห้องน้ำสุดหรูของเจ้านายที่ไม่ค่อยจะมาพักเสียทีสักหน่อย แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะโผล่มาแบบนี้และหากป้าสายใจของเธอไม่ได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดป่าแห่งหนึ่งช่วงนี้ เหตุการณ์แบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น
จัสตินเองก็มองคนตรงหน้าอย่างพิจารณาเช่นกัน สายรุ้งไม่ใช่ผู้หญิงหัวอ่อนหรืออ่อนแอเลยแม้จะดูจากภายนอกเธอเป็นเพียงผู้หญิงหน้าตาธรรมดาและไม่ได้สวยฉูดฉาดบาดตา ใบหน้าเรียวไข่นั้นเกลี้ยงเกลามีดวงตากลมโตสุกใสเท่านั้นที่สามารถทำให้คนมองเห็นว่าเธอมีดวงตาที่สวยงามจมูกเล็กๆ ไม่โด่งมากแต่น่ารักไปอีกแบบ ริมฝีปากบางอิ่มให้รสหวานล้ำอย่างที่ไม่มีหญิงสาวคนไหนเทียบ ตัวเธอก็เล็กแกร็นหากเทียบความสูงกับเขาเธอสูงเพียงไหล่กว้างของเขาเท่านั้นแต่เขารู้ดีว่าร่างเล็กๆ นี้มีสัดส่วนที่ยั่วใจแค่ไหนและเขาก็ยังรู้สึกถึงความนุ่มนวลของผิวเนื้อสาว จัสตินฉุนเฉียวตัวเองมองเธออย่างไม่พอใจ สายรุ้งเป็นผู้หญิงไม่เหมือนกับที่เขาเคยผ่านมาและที่สำคัญเธอทำให้เขาไขว้เขวอย่างน่าโมโห...
“แต่เธอมีความผิดที่ทำร้ายเจ้าของบ้าน”
“ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าคุณเป็นเจ้าของบ้าน อีกอย่างหากผู้หญิงคนไหนเจอแบบฉันก็ต้องป้องกันตัวกันทั้งนั้น”
“ไม่ทุกคนหรอกสายรุ้งเธอก็น่าจะรู้นะว่าคนอย่างจัสติน โอคอลแนลนั้นเสน่ห์แรงแค่ไหน ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็อยากขึ้นเตียงกับฉันทั้งนั้นหรือเธอว่าไม่จริง”
“แหวะ หลงตัวเอง” หญิงสาวแอบแบะปากกับคำพูดแสนจะโอหังของเขาแม้ในใจจะคิดว่าเขาพูดถูกแล้ว เธอเองก็เกือบหลงเพริดไปกับเหมือนกัน “แล้วคุณต้องการอะไร จะให้ฉันขอโทษก็ได้ โอเคฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“หากฉันบอกความต้องการของฉันคิดว่าเธอคงชดใช้ให้ไม่ได้”
“แล้วตกลงคุณจะให้ฉันทำอย่างไร หรือต้องการอะไรก็บอกมาสิ ฉันไม่ใช่ลูกน้องของคุณนะที่จะต้องฟังคำสั่งคุณทุกอย่างแต่ที่ฉันช่วยดูแลคุณ และพาหมอมาดูอาการคุณนั่นก็เพราะมนุษยธรรมและคุณก็เป็นเจ้านายของป้าฉันหรอกนะ” หนุ่มสาวจ้องหน้ากันด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ค่อนข้างฉุนเฉียว
จัสตินนั้นรู้สึกฉุนจัดที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวเขาหรืออยากกระโจนเข้าหาเขาเหมือนผู้หญิงที่เขาเคยเจอมาแม้แต่น้อย เธอดูหยิ่งทระนงแม้เมื่อเทียบกับเขาแล้วเธอไม่มีอะไรเทียบเขาได้สักอย่างแต่สายรุ้งกลับเชิดหน้าตอบโต้เขาฉอดๆ เหมือนว่าเขานั่นล่ะที่ผิดไม่ใช่เธอ ซึ่งตลอดชีวิตของจัสตินมหาเศรษฐีหนุ่มเพลย์บอยเจ้าเสน่ห์อย่างเขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนมายืนว่าเขาแบบนี้และไม่มีผู้หญิงคนไหนตีหัวเขายามอยู่บนเตียงขณะที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มด้วย
“อ้าว คุณจัสตินมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะคุณหนู” แต่ไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยอะไรออกมาเสียงของป้าสายใจก็ดังขึ้นทำให้หนุ่มสาวที่ยืนจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใครหันไปมองผู้สูงวัยพร้อมๆ กัน และเมื่อนางเห็นที่ศีรษะของเจ้านายหนุ่มสุดหล่อมีผ้าพันแผลพันอยู่ป้าสายใจก็หน้าตื่นด้วยความห่วงใยเพราะนางก็เคยดูแลเขามาตั้งแต่เด็กๆ เช่นกัน
“สวัสดีครับป้าสายใจ..” เขาพูดกับป้าสายใจด้วยภาษาไทยชัดเจนจนสายรุ้งมองหน้าเขาอย่างขุ่นๆ เพราะเขาไม่ยอมบอกว่าเขาพูดภาษาไทยได้ นี่เธอแอบต่อว่าเขาไปหลายคำเลยนะอย่างตอนที่เธอแหวะกับคำพูดหลงตัวเองของเขา
“อุ้ยนี่หัวคุณหนูไปโดนอะไรมาคะไหน ให้ป้าสายดูสิคะ” ป้าสายพาร่างท้วมๆ ของนางเดินผ่านหน้าหลานสาวไปหาชายหนุ่มอย่างห่วงใยจนคนเป็นหลานนึกน้อยใจที่ป้าไม่สนใจจะทักเธอเลย สนใจแต่ คุณหนู จอมหื่น สายรุ้งค้อนแคะเขาในใจ พลางหลบให้ผู้เป็นป้าพาร่างสูงของเขาไปนั่งที่โซฟาใหญ่
“รุ้ง เกิดอะไรตอนป้าไม่อยู่รึเปล่า” นางหันมาถามหลานสาวที่ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ห่างๆ
“เอ่อ คือ”
“คืออย่างนี้ค่ะป้าสาย คุณจัสตินเธอมาเมื่อวาน แล้วเกิดไม่ชินกับการจัดบ้านใหม่เลยสะดุดล้มหัวฟาดกับกรอบประตูตอนที่รุ้งกำลังขัดส้วมอยู่ คุณหนู ของป้าเลยหัวแตกนิดหน่อยแต่ไม่เยอะค่ะไม่ได้เย็บด้วยไกลหัวใจมากกก...” จัสตินกำลังจะเอ่ยปากพูดแต่หญิงสาวชิงพูดขึ้นก่อนและเน้นเสียงหนักๆ ตรงคุณหนูของป้าอย่างหมั่นไส้แล้วหันไปถลึงตาใส่เขาและชายหนุ่มก็ยักไหล่อย่างไม่ยี่หระซ้ำยังยิ้มมุมปากด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์น่าตบอีกด้วย...
“เรานี่นะยายรุ้งดูแลบ้านอย่างไรกันนะ แล้วดูสิคุณหนูมาถึงเมืองไทยก็ได้แผลเลย คุณหนูเจ็บมั้ยคะ”
“ไม่ครับป้าสายผมสบายดี แค่นี้ไกลหัวใจอย่างที่สายรุ้งบอก”
“เอ่อ ป้าลืมไปค่ะแต่คิดว่าคุณหนูน่าจะรู้จักกับรุ้งแล้ว สายรุ้งเป็นหลานสาวป้าเองค่ะ ป้าเลี้ยงส่งเสียแกมาตั้งแต่เด็กๆ แต่เธอไม่ได้มาอยู่กับป้าหรอกค่ะอยู่กับแม่ของเขาที่เชียงใหม่จนแม่เขาเสียตอนเรียนมหาวิทยาลัย ยายรุ้งก็มาอยู่หอพักจนเรียนจบแต่ไปทำงานที่ไหนก็ลาออกเป็นว่าเล่นล่ะค่ะนี่ก็วางงานเลยมาช่วยดูแลบ้านแทนป้าตอนไปปฏิบัติธรรม”
“โธ่ ป้าคะ พูดแบบนี้รุ้งก็เสียหายสิ” หญิงสาวพ้อเมื่อผู้เป็นป้าเล่าเรื่องราวของเธอให้เจ้านายหนุ่มฟังและเอาเรื่องที่เธอลาออกจากงานบ่อยๆ มาเล่าให้เขาฟังด้วย เธอไม่ได้อยากเล่าหรอกว่าที่เธอลาออกจากงานบ่อยๆเพราะสาเหตุใด เพราะคุณหนูของป้าเธอก็มักทำแบบเดียวกับเจ้านายแต่ละที่ที่เธอลาออกเป็นว่าเล่นนั่นล่ะ
“ผมว่าเธอคงไม่ชอบเป็นลูกจ้างใครมั้งครับ เด็กเรียนจบใหม่ๆ ก็อย่างนี้ล่ะครับ ชอบอะไรที่แปลกใหม่ท้าทาย”
“ฉันไม่ใช่เด็กจบใหม่ค่ะ ฉันจบมาหลายปีแล้ว ปีนี้ฉันจะอายุยี่สิบหกแล้วด้วย”
“เอาล่ะๆ ถึงอย่างไรเสียป้าก็ต้องขอโทษคุณหนูด้วยนะคะที่ไม่ได้อยู่ดูแลบ้านตอนที่คุณหนูมา ป้าไม่คิดว่าคุณหนูจะมาค่ะ เพราะปรกติไม่ได้มาช่วงนี้นี่คะ ว่าแต่คุณหนูหิวรึยังคะ ป้าจะไปทำอะไรให้ทาน...”
ตอนที่53. อวสาน“ป๊ะ ป๊ะ ป้า มะ มา ม้า...” เสียงเล็กๆ ของน้องคริสร้องเรียกบิดามารดาของตนอย่างตั้งใจ พร้อมกับร่างอ้วนกลมแก้มแดงอิ่มย้อยค่อยๆ เดินเตาะแตะมาหาคนที่สองที่นั่งตบมือเชียร์ให้ลูกน้อยเดินมาหาด้วยความตื่นเต้นเพราะน้องคริสเดินได้หลายก้าวและเดินได้ทั้งวันด้วยความขยันและตื่นเต้นที่ตัวเองเดินได้ ดังนั้นจึงทำให้ทั้งคุณย่าทวด คุณพ่อ คุณแม่และทุกคนในคฤหาสน์ต่างก็มาคอยชื่นชมความสามารถของคุณหนูน้องคริสกันอย่างยินดี“มะม้า ยะ ย่า...” เด็กชายเดินเร็วๆ ขาอ้วนๆ นั้นแทบจะลอยจากพื้นเมื่อใกล้ถึงมารดา เด็กน้อยมองดูทุกคนที่มาเชียร์ด้วยดวงตาเป็นประกายและในที่สุดก็สามารถเดินที่แทบจะเป็นวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของมารดาที่รอรับได้สำเร็จท่ามกลางเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีของทุกคน“เย้ๆ คุณหนูคริสเก่งที่สุด...”“เก่งมากครับลูกพ่อ เก่งเหมือนคุณพ่อสุดหล่อไม่มีผิดเลย” จัสตินหอมแก้มยุ้ยๆ ของลูกชายแล้วก็เลยมาหอมแก้มคุณแม่ด้วย สายรุ้งมองค้อนสามีอย่างขัดเขินเมื่อตรงนี้ไม่ได้มีแค่เขากับเธอ“คนบ้า ทำอะไรประเจิดประเจ้อ”“ก็คุณแม่น่ารักน่าหอมไม่แพ้คุณลูก คุณพ่อก็ทนไม่ไหวสิครับ”“แต่นี่คนเยอะแยะ คนบ้าหน้าไม่อาย” หญิงสาวอ
ตอนที่52.“เฮ้ย อะไรวะ จัสติน นี่นายกลับมาคุยกันก่อน” เจเรมีร้องตามหลังเพื่อนรักที่เดินไปยังกลุ่มสาวๆ ซึ่งมีสายรุ้งอยู่กับหญิงสาวที่ถูกพาดพิงถึง แล้วจัสตินก็พูดอะไรสักอย่างกับพวกเธอเพราะหญิงสาวนามว่า ลิซซี่ หันมายังเขาแล้วยิ้มน่ารักให้ทำให้เขาต้องยิ้มตอบไปเก้อๆ ส่วนเพื่อนรักก็ยิ้มล้อเลียนมาให้เขาอย่างยียวน“ฝากไว้ก่อนเถอจัสติน เฮ้ย เธอเดินมาทางเราแล้วทำไงดี...” เจเรมีหน้าแดงจรดใบหูทำตัวไม่ถูกเมื่อหญิงสาวที่เขาแอบรักเดินมาหา“อยากเต้นรำกับลิซซี่สักเพลงมั้ยคะพี่เจค” หญิงสาวยิ้มให้เขาแล้วเป็นฝ่ายยื่นมือมาหา แล้วมีหรือที่เจเรมีจะปล่อยโอกาสอันดีนี้ผ่านไป...ในห้องนอนของบ่าวสาวซึ่งยัดนี้กำลังร้อนระอุเพราะสองร่างกำลังโรมรันกันอย่างเร่าร้อนเพราะความต้องการถูกเก็บกักมาตลอดสองวัน จัสตินทั้งบีบเฟ้นทั้งดูดดึงยอดอกสาวอย่างเมามันลูบไล้เรือนกายเนียนนุ่มด้วยความเสนห่าสร้างความเสียวรัญจวนให้กับร่างงามจนหญิงสาวครางกระเส่า“โอ้ว พี่จ้า อ๊า... ช่วยรุ้งด้วย” สายรุ้งครางระงมเสียวซ่านสุดใจเมื่อริมฝีปากร้ายเลื่อนไล้ลงต่ำเลียวนสะดือสวยสร้างความเสียวและจั๊กจี้ให้เธอเป็นอย่างมาก“โอ้ว รุ้งจ๋า สวยเหลือเกินที่รัก
ตอนที่51.เด็กชายตัวอ้วนกลมแก้มยุ้ยแดงปลั่งวัยห้าเดือนของผิวขาวกระจ่างเหมือนมารดาแต่หน้าคมเข้มถอดแบบจากบิดามาเต็มพิกัดนั้นนอนดูดปากจุ๊บๆ หลังจากที่กินนมจนอิ่มแปล้แล้วนั้นทำให้คนมองยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความปลาบปลื้ม ความรักความหวงแหนเจ้าตัวเล็กนี้ก็มีมากขึ้นตามไปด้วย จนแทบจะไม่อยากจากลูกเมียไปไหนเลยทีเดียวและ น้องคริส หรือเด็กชาย คริสโตเฟอร์ โอคอลเนล ก็เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของทุกๆ คน“วันนี้ไม่ไปทำงานหรือคะ” สายรุ้งถามสามีหลังจากที่นั่งมองคนตัวโตอยู่นานจัสตินสวมเสื้อผ้าชุดทำงานเต็มยศเพราะวันนี้มีประชุมใหญ่และวันนี้คู่ค้าจากประเทศต่างๆ ต่างก็มาเมืองไทยเพื่อร่วมประชุมโปรเจคสำคัญของโอคอลลแนลกรุ๊ปหลังจากที่เรื่องร้ายๆ ผ่านไปและการเดินแบบแฟชั่นโชว์สินค้าในแบรนด์อูมาร์ก็ต้องยกเลิกสร้างความเสียให้แก่ธุรกิจของเขาอยู่ไม่น้อย ดังนั้นการประชุมครั้งนี้จึงเป็นการกู้สถานการณ์ต่างๆ และสร้างความเชื่อมั่นให้กลับคืนมา เพื่อให้ผู้ร่วมลงทุนทั้งเก่าและใหม่ยอมรับและมั่นใจว่า โอคอลแนลยังคงยืนหยัดอยู่ได้และพร้อมจะก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง“ยังจ้ะขอมองน้องคริสก่อนสิครับ”“ก็เห็นมองทุกวันกอดกันหอมกันทุกวันยั
ตอนที่ 50.“ไม่นะคะ รุ้งกลัว...” หญิงสาวเอ่ยห้ามเสียงพร่าทั้งหวิวไหวร้อนซู่ไปทั้งกายด้วยความตื่นเต้น รู้สึกทรมานไม่แพ้กัน ใช่เขาคนเดียวที่ทรมานเสียเมื่อไหร่ล่ะ“พี่จ้าจะอ่อนโยนที่สุดนะครับคนดี...”จัสตินกระซิบเสียงแผ่วพร่าชิดแก้มแดงๆ นั้นก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปบดเคล้าจูบซับความหวานในโพรงปากสาวอย่างโหยหามือหนาร้อนระอุลูบไล้เรือนกายอวบอิ่มด้วยความเสนห่าแล้วค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อนอนตัวบางออกจากร่างงามช้าๆ ทุกท่วงท่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยนเอาใจทำให้คนที่ต่อต้านอย่างไม่จริงจังนักนั้นโอนอ่อนผ่อนตามแรงจุมพิตที่ทวีความร้อนแรงขึ้นอย่างง่ายดายสายรุ้งรู้สึกหนาวสะท้านและร้อนรุ่มอยู่ในกายสาวปรือตามองคนตัวโตที่จูบซับระไล่ผิวเนื้อละมุนของตนด้วยความรักสุดใจ มือบางค่อยๆ ลูบไล้บ่ากว้างของจัสตินช้าๆ ก่อนจะเลื่อนลงมายกอกแกร่งแล้วสะกิดล้อเล่นกับยอดอกที่หดเกร็งของเขาอย่างกลั่นแกล้งเขา“เด็กดื้อ...” จัสตินเสียงแหบพร่าชิดอกอวบที่เขาดื่มกินอย่างเอร็ดอร่อยราวตนเองเป็นทารกน้อยที่โหยหิวนมมารดา ริมฝีปากร้อนผ่าวครอบครองยอดอกสีหวานมือหนาทั้งสองข้างโจมตีร่างอิ่มเอิบทั้งทรวงสาวอวบใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมและใจกลางร่างหวานละ
ตอนที่49.“โธ่ รุ้งจ๋า...” จัสตินครางในลำคอผละออกจากบ่าบอบบางแล้วมองหน้าเธอชัดๆ มือหนาเกลี่ยเส้นผมที่ระแก้มนุ่มออกอย่างนุ่มนวล“คุณสายรุ้งครับ คุณจะยกโทษให้อภัยผมที่ผมเคยดูถูกน้ำใจคุณ เห็นคุณเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา ทั้งที่คุณไม่ธรรมดา ยกโทษให้ผมแล้วแต่งงานกับผมได้ไหมครับ คุณสายรุ้ง จงใจงาม...” จัสตินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมองสบตากลมโตอย่างรอคอยคำตอบสายรุ้งเงยหน้ามองเขาช้าๆ พิจารณาคนตรงหน้าอย่างถี่ถ้วน เธอยอมรับว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาทั้งร่ำรวยเพียบพร้อม เขาเป็นคนเจ้าเสน่ห์ แน่นอนหากเลือกเขาเป็นคู่ชีวิตเธอก็อาจจะมีเรื่องปวดหัวเกี่ยวกับสาวๆ ที่มาติดพัน ถึงแม้จะค่อนข้างมั่นใจว่าเขารักเธอมากก็ตามแต่คนอื่นอาจจะหลงรักสามีของเธอก็ได้หากเธอกับเขาตกลงแต่งงานอยู่กินกัน เธอจะรับเรื่องนี้ได้ไหมและพร้อมจะเผชิญกับปัญหานี้รึเปล่า...“แน่ใจเหรอคะว่าต้องการแบบนี้ ต้องการรุ้งจริงๆ”“แน่ใจที่สุด พี่จ้ารักสายรุ้ง ไม่รู้ว่ารักตอนไหน หรืออาจจะรักตั้งแต่เจอรุ้งมาแก้ผ้าอาบน้ำในห้องของพี่แล้วก็ได้ แต่ไม่รู้ตัว หรือว่ารักตอนที่รุ้งมาลวกไข่ให้กินก็ไม่รู้” เขาล้อเลียนเธอยิ้มๆ จัสตินรู้สึกใจชื้นขึ้นเมื่อน้ำเ
ตอนที่ 48.หญิงสาวมองดอกไม้ในสวนด้วยความรู้สึกไม่ค่อยสดชื่นนักทั้งยังรู้สึกอึดอัดกับสิ่งที่เธอตั้งแง่กับเขาด้วย เธอไม่ยอมคืนดีกับจัสตินแม้ว่าเขาจะคอยตามงอนง้อก็ตาม แต่เพราะอยากลองใจจัสตินว่าเขาจริงจังกับเธอมากน้อยแค่ไหนหรือทำไปเพราะต้องการรับผิดชอบเรื่องลูกกันแน่ แต่ทุกครั้งที่เห็นแววตาออดอ้อนชวนสงสารและความเอาใจใส่จากเขา เธอก็อยากจะคืนดีกับเขาให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ในใจก็ขัดขึ้นว่า รอดูอีกสักหน่อยอย่าเพิ่งด่วนคืนดีกับชายหนุ่ม...ผู้ชายอย่างจัสตินใช้ผู้หญิงเปลืองและโลดโผนมามาก ฉะนั้นเธอต้องมั่นใจเสียก่อนว่าเธอจะไม่ใช่ทางผ่าน... และด้วยเหตุผลนี้เธอจึงมึนตึงตั้งแง่กับเขามาตลอดตลอดเวลาสามเดือนที่อยู่ที่บ้านสวน จัสตินก็ย้ายมาอยู่ที่นี่กับเธอพร้อมด้วยคุณย่าแอนนาที่เฝ้าคอยให้กำลังใจหลานชายสุดที่รัก ทุกๆ วันจัสตินจะนอนบนพื้นหน้าเตียงของเธอ เขาจะตื่นแต่เช้ามาทำอาหารให้เธอทาน สายหน่อยก็จะเข้าสวนรดน้ำผักพรวนดินเก็บผลไม้ในสวนมาให้เธอทาน พาเธอไปหาหมอเมื่อถึงเวลานัดตรวจ ไปตลาดเป็นเพื่อนเธอโดยไม่สนใจว่าใครจะมองเขาอย่างประหลาดใจแกมสงสัย แต่ภาพฝรั่งรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาท่าทางเป็นผู้ดีมั่งคั่ง