ปิดเทอมมาได้หนึ่งสัปดาห์แล้วปลายฟ้าค่อนข้างเหงาแต่ยังโชคดีที่วันนี้บิดามารดากลับจากการทำงานต่างประเทศหญิงสาวเลยไปหาท่านทั้งสองที่บ้าน
“สวัสดีค่ะแม่ สวัสดีค่ะพ่อ”
“เป็นไงมั่งล่ะลูกสาวของพ่อ ปิดเทอมแล้วอยากไปเที่ยวที่ไหนไหม”
“หนูอยากไปเที่ยวทะเลค่ะ แม่กับพ่อไปกับหนูไหม”
“แม่ก็อยากไปนะลูก แต่งานของแม่ก็รัดตัวเหลือเกินนี่แม่กับพ่อก็กลับมาพักที่เมืองไทยอีกสามวันเราก็จะต้องไปสิงคโปร์กันอีกแล้ว”
“แม่กับพ่อคงเหนื่อยมากๆ เอาไว้หนูจะรีบเรียนจบแล้วมาช่วยแม่ทำงานนะคะ”
“เรียนจบแล้วแม่อยากให้หนูต่อปริญญาโท”
“แต่หนูอยากช่วยงานแม่กับพ่อนี่คะ หนูอยากทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เรียนที่เมืองไทยก็ได้ค่ะ หนูจะได้เข้าไปช่วยงานที่บริษัทนะคะ”
“พ่อสอนงานหนูให้เก่งเลยแล้วต่อไปหนูจะเป็น CEO สาวที่สวยที่สุด”
“ขอเป็นแค่ CEO สาวได้ไหมคะ หนูไม่อยากแย่งตำแหน่งสวยที่สุดไปจากแม่”
“แต่หนูฟ้าของพ่อก็สวยจริงนะ สวยเหมือนแม่เลยไม่มีผิดเลย นี่อายุเยอะแล้วยังสวยเหมือนสาวๆ ทำให้พ่อตกหลุมรักได้ทุกวัน”
“คุณก็พูดอะไรแบบนั้นต่อหน้าลูกนะคะ” เพ็ญนภาเอามือตีไปที่แขนของสามีเบาๆ
“ก็มันจริงนี่คุณสวยสำหรับผมที่สุดเลยนะ” เฮนรี่ชมภรรยาสาวที่ยิ่งอยู่ด้วยกันก็ยิ่งรักมากขึ้น
“เมื่อไหร่พ่อกับแม่จะเลิกหวานกันสักทีนะคะ ตั้งแต่พ่อแต่งงานกับแม่ หนูฟ้าไม่เคยเห็นแม่กับพ่อทะเลาะกันเลยสักครั้งแถมยังหวานใส่กันตลอด”
“เพราะพ่อรักแม่ของฟ้ามากไงล่ะ พ่อก็ต้องหมั่นเติมความหวานว่า แต่ลูกสาวของพ่อก็อายุ 20 แล้วมีหนุ่มๆ เข้ามาจีบบ้าง”
“สวยอย่างนี้จะไม่มีได้ยังไงล่ะพ่อ”
“พาเขามาแนะนำให้พ่อกับแม่รู้จักดีไหมล่ะจะได้ช่วยดูว่าเหมาะสมกับลูกหรือเปล่า”
“หนูปฏิเสธไปหมดแล้วค่ะ”
“อ้าว....ทำไมล่ะลูก” เพ็ญนภาถามลูกสาวด้วยความแปลกใจเธอเป็นแม่สมัยใหม่ที่ยอมให้ลูกสาวมีแฟนได้ขอแค่ใครคนนั้นทำให้ลูกสาวเธอมีความสุขก็พอ
“หนูฟ้ายังไม่อยากมีแฟนค่ะแม่”
“หนูยังไม่ลืมเรื่องในอดีตใช่ไหม”
“ก็ประมาณค่ะหนูกลัวแบ่งเวลาไม่ถูก”
“ฟ้าของแม่โตแล้ว นะแม่ว่าฟ้าน่าจะแบ่งเวลาถูกและเรื่องในอดีตมันก็จะเป็นบทเรียนให้หนูจัดการตัวเองได้ แม่ไม่ได้ส่งเสริมให้หนูรีบมีแฟน แต่แม่เข้าใจว่าวัยรุ่นสมัยนี้ก็มีแฟนกันบ้าง แต่ถ้าหนูไม่อยากมีก็ไม่เป็นไร”
“ถ้าฟ้ายังไม่เจอคนที่ถูกใจให้พ่อช่วยหาไหม”
“ไม่เอาหรอกค่ะหนูหาเองดีกว่า หนูว่าพ่อต้องแนะนำลูกชายของเพื่อนให้รู้จักอีกแน่ๆ แล้วหนูก็ยังไม่รีบมีแฟนตอนนี้หรอกค่ะ หนูอยากอยู่กับแม่และพ่อมากกว่า”
“ทำเป็นพูดดีไป พอมีแฟนและขี้คร้านจะลืมแม่” เพ็ญนภาเอ่ยแซวลูกสาว
“แม่ขา ถ้าเกิดหนูมีแฟนขึ้นมาจริงๆ แม่กับพ่อจะว่าอะไรมั้ยคะ”
“แม่ไม่ว่าหรอกลูก หนูโตพอที่จะรับผิดชอบตัวเองได้แล้วเรื่องมีแฟนมันก็เป็นเรื่องปกติ”
“แล้วพ่อล่ะคะ หนูขอมีแฟนได้ไหม”
“ได้สิแต่ผู้ชายคนนั้นต้องรักฟ้าของพ่อจริงๆ นะไม่ใช่ว่าคิดจะเข้ามาหลอกลูกสาวพ่อ พ่อไม่ยอมเด็ดขาด” เฮนรี่ทำเสียงเข้มถึงแม้ปลายฟ้าจะใช่ลูกแท้ๆ แต่เขาก็รักเธอมาก
“ถ้าหนูคิดจะมีแฟนหนูจะมาพาเขามาแนะนำให้พ่อกับแม่รู้จักนะคะ ถ้าพ่อไม่ให้ผ่านหนูก็จะเลิกทันทีเลยค่ะ” ปลายฟ้าพูดอย่างประจบ
“พูดง่ายแต่มันทำยากนะฟ้า คนเรารักชอบใครสักคนมันก็ยากที่จะเลิก แต่แม่ว่าฟ้าของแม่ฉลาดพอที่จะรู้ว่าใครเขาจริงจังกับเราหรือแค่อยากจะมาเล่นๆ กับเรา”
“หนูฉลาดเรื่องเรียนค่ะแม่ แต่เรื่องนี้หนูคิดว่าตัวเองโง่ที่สุด”
“มันไม่ขนาดนั้นหรอกจ้ะลูก”
“แม่คะ แม่รู้ได้ยังไงคะว่าพ่อจริงจังกับแม่” ปลายฟ้าไม่เคยถามเรื่องนี้กับมารดามาก่อน แต่วันนี้หญิงสาวอยากจะรู้เพราะเธอโตพอที่จะเข้าใจความรักบ้างแล้ว
ที่ถามเพราะมารดาของเธอเป็นหม้ายและตอนที่ผู้ชายคนนี้เข้ามาจีบใหม่ๆ ปลายฟ้าก็เพิ่งอายุได้สามขวบ
“แรกๆ แม่ก็กลัวว่าพ่อจะมาหลอกเหมือนกันเพราะมันหายากที่ผู้ชายจะมาชอบแม่หม้ายลูกติด ตอนนั้นฟ้าก็ยังเด็กมากเวลาเขามารับแม่ไปเที่ยวฟ้าก็ต้องไปกับเขาทุกครั้ง”
“แล้วทำไมพ่อถึงชอบแม่ล่ะคะ” ปลายฟ้าหันไปถามพ่อเลี้ยงของตนเองที่เธอรักเขาเหมือนกับพ่อแท้ๆ
“มันอธิบายยากนะฟ้า แม่เขาทำงานเป็นเลขาของเพื่อนพ่อ แต่เพื่อนพ่อย้ายบริษัทไปที่อื่น เขาก็เลยให้แม่มาทำงานกับพ่อ ครั้งแรกที่เห็นแม่ของหนูแล้วพ่อก็รู้สึกตกหลุมรักเลย”
“พ่อรู้ไหมว่าแม่มีลูกแล้ว”
“รู้สิ เพื่อนพ่อบอกแต่พ่อไม่สนใจเรื่องนั้นเลย ตกหลุมรักเขาไปแล้วเรื่องอื่นก็ไม่สนใจอีกแล้ว”
“แต่ตอนนั้นแม่ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์นะคะพ่อ” ปลายฟ้าถามต่อ
“เรื่องนั้นมันไม่สำคัญสำหรับเลยนะเพราะรักก็คือรักไม่มีอะไรมาห้ามพ่อได้หรอก ยิ่งได้อยู่ใกล้ชิดได้ทำความรู้จักพ่อก็รักแม่ของหนูมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ก็รักมากกว่าวันอีกนะ” เฮนรี่บอกลูกสาวแขนข้างหนึ่งกอดภรรยาไว้ส่วนอีกข้างก็กอดลูกสาว
“พ่อบอกว่ารักแม่ของหนูมากแล้วทำไมพ่อถึงไม่มีลูกกับแม่ล่ะคะ”
“จะต้องมีลูกทำไมล่ะ เราฟ้าอยู่แล้วทั้งคน”
“แต่ฟ้าไม่ใช่ลูกจริงๆ ของพ่อ”
“แต่พ่อก็รักฟ้าเหมือนลูกจริงๆ นี่แล้วฟ้าล่ะ”
“หนูก็รักพ่อเหมือนพ่อแท้ๆ เลยค่ะ หนูรักพ่อและแม่มากชาตินี้หนูคงหาผู้ชายคนไหนดีเท่าพ่อไม่ได้อีกแล้ว”
“แต่แม่ว่ามันต้องมีสักคนแหละฟ้า ที่เขารักฟ้าเหมือนที่ที่แม่กับพ่อรักฟ้า เพียงแต่ตอนนี้ฟ้าอาจจะยังไม่เจอเขาเท่านั้นเอง”
“บางครั้งเนื้อคู่ของเราก็อาจจะมาช้าไปหน่อย บางทีเขาอาจจะอยู่อีกซีกโลกหนึ่งซึ่งกำลังตามหาฟ้าอยู่ก็ได้นะลูก”
“เหมือนกับพ่อที่อยู่ไกลแต่ก็ยังมาเจอหนูกับแม่ที่เมืองไทย เขาเรียกอะไรนะเพ็ญ” เฮนรี่หันมาถามภรรยา
“คนไทยเขาเรียกพรหมลิขิตค่ะ”
“นั่นแหละพรหมลิขิต”
“หนูไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพ่อจะเชื่อเรื่องพรหมลิขิตด้วย”
“พ่อเชื่อมากๆ เลยแหละเพราะพรหมลิขิตทำให้พ่อได้เจอกับหนูและแม่”
“แล้วพรหมลิขิตของหนูล่ะคะเมื่อไหร่จะทำให้หนูได้เจอคนดีๆ แบบพ่อ”
“แม่ว่าฟ้าอย่าพยายามตามหาเลยลูกยิ่งตามหามันก็จะยิ่งหนีเรา” เพ็ญนภาบอกลูกสาว
“แม่ว่าเนื้อคู่ของหนูจะเป็นคนไทยหรือต่างชาติคะ แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าคนนี้เป็นเนื้อคู่ของเรา”
“แม่ก็ตอบไม่ถูกเหมือนกันนะ ถ้าหนูเจอหนูคงรู้เอง”
“หนูอิจฉาแม่กับพ่อจังเลยค่ะ”
“อิจฉาทำไมล่ะลูก”
“ก็พ่อรักแม่มาก หนูอยากเจอคนที่รักหนูมากๆ เหมือนกันค่ะ”
พิธีแต่งงานเล็กๆ ถูกจัดขึ้นในโบสถ์ปลายฟ้าสวมชุดเจ้าสาวสีขาวแดเนียลสวมสูทสีน้ำเงินเข้มหลังจากสาบานตนกับบาทหลวงในโบสถ์แล้วแขกทุกคนรวมถึงเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็มาอย่างร้านอาหารเล็กๆ ซึ่งในรมิตรด้วยดอกไม้สดเพื่อเป็นการฉลองให้กับคู่บ่าวสาว แขกที่มาร่วมงานก็มีเพื่อนของเฮนรี่และลูกค้าของบริษัทที่ติดต่องานกันมานานไม่กี่คนเท่านั้นหลังจากอาหารมื้อพิเศษทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ เฮนรี่และภรรยามาส่งแดเนียลกับปลายฟ้าที่คอนโดมิเนียมของชายหนุ่ม“พ่อจะให้เวลาอยู่ด้วยกันแค่สองวันนะจากนั้นแดเนียล ต้องกลับไปทำงานกับพ่อ”“แค่สองวันเองเหรอคะพ่อ หนูไม่เจอพี่แดนตั้งนานและพอได้เจอกันก็มีเวลาอยู่ด้วยกันแค่นี้เอง” ปลายฟ้าเริ่มงอแงเพราะเธออยากจะอยู่กับคนรักนานกว่านี้“พ่อหมายถึงให้หนูอยู่ด้วยกันที่นี่สองวัน จากนั้นแดเนียลจะไปช่วยงานของพ่ออีกสองวัน แล้วเขาก็จะกลับเมืองไทยพร้อมหนูแบบนี้ตกลงไหม”“พี่แดนจะกลับเมืองไทยเหรอคะ”“พ่อให้พี่เขาไปดูบริษัทที่เมืองไทยเพราะตอนนี้กำลังจะเริ่มโปรเจกใหม่”“ใช้เวลานานไหมคะพ่อ”“ก็นานหลายเดือนเลย ฟ้าจะได้อยู่กับเขาอย่างเต็มที่”“ขอบคุณพ่อกับแม่มากนะคะ ขอบคุณที่เข้าใจหนูมากที่สุด”“วันนี้เห
เมื่อทานอาหารเสร็จเฮนรี่ก็เป็นคนเริ่มต้นเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับปลายฟังเขาเล่าว่าตั้งแต่เจอกับแดเนียลที่เมืองไทยชายหนุ่มก็สารภาพว่าเขากำลังแอบคบหากับปลายฟ้าอยู่เมื่อเฮนรี่ไม่รู้ว่าเขาทำงานอะไรบ้างก็เลยลองชวนให้มาทำงานที่บริษัทจาก เพราะอยากจะให้ชายหนุ่มพิสูจน์ตัวเอง อยากรู้ว่าแดเนียลจะทำงานได้จริงอย่างที่พูดหรือเปล่า แต่พอได้ทำงานร่วมกันก็กลายเป็นว่าชายหนุ่มทำงานถูกใจเขามากช่วงนี้มีโปรเจกใหญ่ที่สิงคโปร์เฮนรี่ก็เลยชวนชายหนุ่มมาทำงานที่นี่อีกครั้ง มันเป็นช่วงปิดเทอมที่เขาว่างอย่างเต็มที่ ในทุกๆวันทั้งสองคนจึงช่วยกันทำงานอย่างหนักจนตอนนี้โปรเจกที่ร่วมกันทำก้เสร็จแล้วเฮนรี่พอใจในฝีมือของแดเนียลเป็นอย่างมาก“แล้วทำไมพี่แดนไม่บอกหนูเลยล่ะ”เมื่อบิดามารดารู้ความจริงว่าเธอกับเขาคบกันแล้วปลายฟ้าก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเรียกเขาว่าอาจารย์แดเนียลอีกต่อไป“ฟ้าอย่าไปโทษว่าเป็นความผิดของอาจารย์เขาเลย เรื่องนี้พ่อเป็นคนบอกเขาเองว่าให้ติดต่อหนูไปแค่วันละครั้งก็พอ พ่อก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเขาเงียบหายไปลูกสาวพ่อจะเป็นยังไงบ้าง แล้วมันก็เป็นจริงอย่างที่คิด ลูกสาวลูกสาวพ่อเสียใจมากใช่ไหมที่จู่ๆ เขาก็ม
คุณเพ็ญนภาเลือกชุดเดรสสีครีมคอว้าวลึกด้านและด้านหลังเปลือยมาเกือบถึงบั้นท้ายให้กับลูกสาวใส่ไปทานอาหารเย็นกับบิดาและผู้ช่วยคนใหม่ ซึ่งปลายฟ้ารู้สึกว่าชุดที่เธอใส่อยู่นี้มันดูโตกว่าอายุมากๆ“แม่คะชุดที่หนูใส่มันเวอร์เกินไปไหม เราแค่ไปกินข้าวกับพ่อและผู้ช่วยของพ่อเองนะคะ ทำอย่างกับว่าจะไปออกงานกลางคืนยังงั้นแหละ”“ก็ร้านอาหารที่เราไปวันนี้มันค่อนข้างหรู เราก็ต้องแต่งตัวให้ ให้เกียรติสถานที่ด้วย อีกอย่างหนูจะเจอกับผู้ช่วยของพ่อเป็นครั้งแรกแม่ก็อยากให้เขาประทับใจและไม่มองว่าหนูเป็นเด็กกะโปโล”“หนูชักอยากจะเห็นแล้วสิว่าผู้ชายคนนี้มีดีมากมายขนาดไหนแม่ถึงได้อยากจะยกหนูใส่พานให้เขาแบบนี้”“แม่ไม่ได้คิดแบบนั้นนะลูก แม่ก็แค่เห็นว่าเขาเป็นคนดีแค่นั้นเอง ส่วนหนูจะชอบเขาจะคบกันต่อไหมมันก็เป็นเรื่องของหนู แต่ถ้าได้ทำความรู้จักกันไว้มันก็ไม่เสียหายอะไร อีกอย่างเขาก็เป็นผู้ช่วยของพ่อเขาต้องมาทำงานในบริษัทระหว่างที่หนูยังเรียนไม่จบและถ้าหนูเรียนจบแต่ถ้าหนูเรียนจบและไม่ถูกใจเขาหนูจะไล่เขาออกก็ได้ไม่มีปัญหาเลยแม่ให้หนูเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้เองทั้งหมด” มารดาของปลายฟ้าพูดยาวเหยียดเพื่อโน้มน้าวให้ปลายฟ้ารู
เมื่อมาถึงสนามบินสิงคโปร์มารดาของปลายฟ้าก็มารอรับ“แม่ขาหนูคิดถึงแม่จังค่ะ”“คิดถึงแม่มากจนร้องไห้ตาบวมเลยเหรอ”“ลูกนิดหน่อยค่ะ”“ตอนนี้หนูหิวมากๆ แม่พาหนูไปหาของอร่อยๆ กินหน่อยได้ไหมคะ”“ได้สิลูก” คุณเพ็ญนภาพาหญิงสาวไปทานอาหารและกลับเข้าที่พักในเวลาบ่าย“วันนี้เราจะไปช้อปปิ้งกันเลยไหม”“เอาไว้พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะวันนี้หนูอยากจะคุยกับแม่”“หนูมีเรื่องไม่สบายใจอะไรใช่ไหม”ปลายฟ้าขยับเข้าใกล้มารดาและกอดไว้แน่น“แม่ขาหนูขอโทษ”“ขอโทษแม่เรื่องอะไรลูก ไปทำอะไรผิดมาลองบอกแม่สิ”“หนูขอโทษที่เป็นเด็กไม่ดี ขอโทษที่ทำผิดหวังนะคะ”“ฟ้าเอาแต่ขอโทษและไม่บอกแม่ว่าไปทำอะไรผิดมา แล้วแม่จะรู้ไหมล่ะลูก”“แม่คะ ปิดเทอมครั้งที่แล้วหนูทำสิ่งที่ไม่ดีลงไปค่ะ”ปลายฟ้าเล่าเรื่องของตนเองกับแดเนียลให้มารดาฟังอย่างละเอียด เมื่อได้ระบายออกมาแล้วก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก“แม่อย่าโกรธหนูนะคะ ตอนนี้หนูสำนึกผิดแล้ว”“ไม่จ้ะ แม่ดีใจที่หนูกล้าพูดความจริง แต่อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะฟ้า”“ไม่แล้วค่ะ หนูเข็ดแล้ว”“แล้วหนูจะเอายังไงต่อล่ะลูก”“หนูตัดสินใจแล้วค่ะ หนูจะเลิกกับเขา” หญิงสาวบอกมารดาด้วยเสียงที่หนักแน่น“แล้วไม่เสียดาย
ปลายฟ้ารู้สึกขัดใจมากๆ เมื่อแผนที่วางไว้ว่าจะไปเที่ยวด้วยกันพังลงไม่เป็นท่า เพราะลงอีกครั้ง เพราะแดเนียลมีงานด่วนเข้ามาทำให้เขาไม่สามารถไปเที่ยวกับเธอได้ ปลายฟ้าเลยต้องเหงาอยู่ที่คอนโดตามลำพัง ทั้งที่เป็นช่วงปิดเทอมแต่เขากลับเห็นว่างานสำคัญกว่าตนเอง“แม่ขาตอนนี้แม่อยู่ที่ไหนคะ” ปลายฟ้าถามมารดาเมื่อเธอโทรศัพท์ หญิงสาวกำลังเหงามากและต้องการคุยกับใครสักคนเพราะตอนนี้เพื่อนของเธอก็ไม่มีใครว่างมาอยู่ด้วยเลย ทุกคนเอาเวลาไปเที่ยวและไปอยู่กับแฟนกันหมด“ตอนนี้แม่อยู่สิงคโปร์จ้ะลูก แม่มาทำงานกับพ่อแล้วหนูอยู่ที่ไหนล่ะฟ้า ปิดเทอมไม่ไปเที่ยวที่ไหนกับเพื่อนเหรอ”“อยู่ที่ห้องค่ะแม่เหงามากๆ เพื่อนก็ไปเที่ยวกันแฟนกันหมดเลยค่ะ”“ฟ้ามาหาแม่ที่สิงคโปร์ไหม” เมื่อได้ยินเสียงอ้อนของลูกสาวคุณเพ็ญนภาก็รู้สึกสงสาร“หนูจะไปกวนแม่หรือเปล่า แม่ต้องช่วยพ่อทำงานทำงาน”“แม่ไม่ต้องทำงานหรอกจ้ะ พอดีพ่อเขามีผู้ช่วยคนใหม่ ตอนนี้แม่ก็อยู่ที่ห้องคนเดียวเหมือนกัน ถ้าหนูมาหาแม่ที่นี่เราจะได้ช้อปปิ้ง”“จริงเหรอคะแม่”“จริงสิลูกหนูมาหาแม่นะที่นี่นะ เราจะได้เที่ยวด้วยกัน”“ก็ได้ค่ะพรุ่งนี้หนูจะไปหาแม่นะคะ”“จะให้แม่จองตั๋วเครื
ปิดเทอมได้หนึ่งอาทิตย์แล้ววันนี้ปลายฟ้าไม่ได้ตามคนรักไปที่มหาวิทยาลัยเพราะช่วยเขาตรวจข้อสอบเสร็จแล้วจึงไม่มีข้ออ้างอะไรที่จะต้องไปทำงานเธอกำลังวางแผนการเที่ยวเขาเวลาว่างไม่กี่วัน ช่วงนี้งานของแดเนียลค่อนข้างหนักเพราะนอกจากงานที่มหาวิทยาลัยแล้วเขายังรับทำงานข้างนอกด้วยถูกซึ่งปลายฟ้าไม่รู้ว่ามันคือที่ไหน เธอไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องงานของเขา“เย็นนี้อาจารย์ที่คณะนัดทานข้าวฟ้าไปกับพี่นะเดี๋ยวพี่ไปรับ”ตอนนี้แดเนียลอยู่ที่มหาวิทยาลัยส่วนปลายฟ้านั้นอยู่ที่คอนโด“พี่ไปกับพวกอาจารย์เถอะค่ะ”“แต่พี่ไม่อยากให้หนูต้องกินข้าวคนเดียว”“ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยู่ได้คอนโด พี่แดนสัญญาได้ไหมว่ากินข้าวเสร็จก็ต้องรีบกลับเลย ห้ามไปส่งอาจารย์ยี่หวาหรืออาจารย์คนไหนเด็ดขาด”“สัญญาครับ ไม่ว่าจะยังไงวันนี้กินข้าวเสร็จปุ๊บพี่จะรีบกลับมาหาฟ้าทันที”ปลายฟ้าจัดห้องเพื่อฆ่าเวลาพอตกเย็นทานข้าวที่ร้านหน้าคอนโด การนั่งทานเดียวก็รู้สึกเหงาๆ ทั้งที่แต่ก่อนเคยอยู่มาได้ แต่พอมีชายหนุ่มมาอยู่ใกล้ การทำอะไรคนเดียวมันก็ทำให้รู้สึกเหงามากขึ้นสามทุ่มแล้วแต่แดเนียลก็ยังไม่กลับ ปลายฟ้าคิดถึงเขามากทั้งที่เมื่อเช้าเขาก็เพิ่งจะออกจากห้