หน้าหลัก / โรแมนติก / เศษใจซาตาน / ตอนที่ 4 ความทรงจำที่คิดว่าลืมไปแล้ว

แชร์

ตอนที่ 4 ความทรงจำที่คิดว่าลืมไปแล้ว

ผู้เขียน: จินต์พิชา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-25 23:24:40

 

แขกในงานกำลังทยอยกลับเกือบหมดแล้ว เมลดากับเพื่อนยังนั่งคุยกันอยู่ด้านในศาลาขณะที่บอสตันก็นอนหลับอยู่บนตัก

“ขอบใจทั้งสองคนมากนะที่มางานของพ่อ”

“เราเพื่อนกันนะโมเดล ยังไงก็ต้องให้กำลังใจกันอยู่แล้ว แต่พรุ่งนี้เราอาจจะมาไม่ได้เพราะอาหมอมีตรวจนอกเวลาเอาไว้วันสุดท้ายเราจะมานะ” เดนิสาอยากมาทุกวันแต่เพราะสามีของเธอแลกเวรไม่ได้และลูกของเธอก็เด็กเกินกว่าจะมาร่วมงานแบบนี้

“แต่เรามาได้ทุกวันนะ เราว่างตลอดตอนกลางวันก็ว่าถ้าโมเดลอยากพาบอสตันออกมาเที่ยวก็ชวนเรามาได้”

“ช่วงนี้คงยังไม่เที่ยวหรอก รอเสร็จงานคุณพ่อก่อน เราว่าพาน้องติณณามาเจอพี่บอสตันหน่อยดีไหม” เมลดาเป็นคนเสนอ

“ดีสิลูกเราจะได้เป็นเพื่อนกันเหมือนเราสามคนไง”

“เราคงต้องรีบหาสามีจริงๆ แล้วแหละนะ” อรอินทร์บอกกับเพื่อนทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่เจอคนที่ถูกใจ

ยังไม่ทันจะได้คุยกันต่อมาวินที่ส่งแขกคนสุดท้ายขึ้นรถแล้วก็เดินเข้ามาก่อน

“พี่วินมาพอดีเลย โมเดลจะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก คนนี้ชื่อเดซี่ ส่วนคนนี้ชื่ออิ๊นซ์ค่ะยังโสด”

“สวัสดีครับ ขอบคุณมากนะครับที่มาร่วมงานของท่านประธาน” เขายิ้มทักทายเพื่อนของน้องสาวซึ่งเคยได้ยินเธอพูดถึงอยู่บ่อยๆ

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีค่ะ” เดนิสาและอรอินทร์กล่าวทักทายพี่ชายของเพื่อน

“พี่วินถ้าอยู่กับอิ๊นซ์และเดซี่เรียกว่าคุณพ่อก็ได้ค่ะ โมเดลเล่าเรื่องของพี่ให้เพื่อนฟังแล้ว ต้องขอโทษด้วยนะคะที่โมเดลไม่ได้ถามพี่วินก่อน”

“ไม่เป็นไรหรอกสองคนนี้เขาเป็นเพื่อนสนิทของโมเดลนี่”

“พี่วินไม่โกรธใช่ไหม”

“ไม่โกรธหรอก พี่ดีใจที่โมเดลกลับมาเมืองไทยและยังมีเพื่อนสนิทอยู่ที่นี่ด้วย โมเดลจะคุยกับเพื่อนต่อไหมเดี๋ยวพี่พาบอสตันกลับบ้านเอง”

“เราสองคนก็จะกลับแล้ว โมเดลพาลูกกลับไปนอนเถอะ มีอะไรโทรได้ตลอดนะ”

“ขอบใจทั้งสองคนอีกครั้งนะ”

“จะกลับกันยังไงให้พี่ไปส่งไหม” มาวินถามเพราะเพื่อนของน้องสาวก็เหมือนกันน้องสาวของตัวเอง

“เราสองคนเอารถมาเองค่ะ”

“เดี๋ยวพี่เดินไปส่งที่รถนะ”

เพราะตอนนี้บริเวณวัดค่อนข้างจะเงียบเนื่องจากแขกทั้งสองศาลาที่มีการจัดงานต่างพากันกลับเกือบจะหมดแล้วมาวินเลยเดินมาส่งเพื่อนของน้องสาวที่รถ

“ขอบคุณค่ะพี่วินที่เดินมาส่ง อิ๊นซ์กับเดซี่ฝากพี่ดูแลโมเดลด้วยนะคะ”

“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ พี่จะดูแลโมเดลกับลูกอย่างดีที่สุด”

“โมเดลโชคดีมากที่มีพี่อยู่ข้างๆ” เดนิสายิ้มก่อนจะขึ้นรถและขับออกไปจากบริเวณวัด

บทสนทนาของทั้งสามคนทำให้คนที่ยืนอยู่ในมุมมืดได้ยินอย่างชัดเจน

วันนี้วาคิมมาร่วมงานศพของบิดาคนรู้จักขณะที่เขาเดินมาที่รถก็บังเอิญเห็นว่ามีคนกำลังเดินมา เขาจำผู้หญิงสองคนที่เนินเดินนำหน้าได้ แต่ผู้ชายเขายังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่พอทั้งสามคนเดินคุยกันเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เขาก็มั่นใจในทันทีว่าตนเองรู้จักทั้งสามคนเป็นอย่างดี

ผู้หญิงสองคนคือเพื่อนสนิทของเมลดาเธอคือผู้หญิงที่เขาเคยรักส่วน ผู้ชายคนนั้นก็คือรุ่นพี่ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการซึ่งเขาระแคะระคายว่าคือคนที่ทำให้เมลดาเปลี่ยนใจ และทิ้งไปเมื่อ 6 ปีก่อน

ชายหนุ่มยังจำได้ดีถึงเรื่องของเขาของเขากับเมลดาถึงแม้ว่ามันจะผ่านมานานแล้วก็ตาม

ในเย็นวันหนึ่งเมลดาโทรศัพท์มาบอกเขาว่าจะเข้ามาหาที่คณะแต่พอถึงเวลานัดหญิงสาวก็ไม่มา เขารออยู่นานและพอโทรศัพท์ไปถามจึงได้รู้ว่าคนรักของตนไม่ว่าง เนื่องจากต้องไปทำธุระกับที่บ้าน

ในตอนนั้นวาคิมไม่ได้คิดอะไรมากเลยเพราะปกติเมลดาก็มักจะไปทำธุระกับที่บ้านอยู่บ่อยๆ แต่วันนี้มันไม่ใช่แบบที่หญิงสาวบอกเลยเพราะขณะที่เขากำลังขับรถกลับบ้านก็เห็นว่าเมลดา นั่งรถไปกับมาวินชายหนุ่มรุ่นพี่

เขารีบโทรศัพท์ไปหา แต่หญิงสาวก็ตัดสายทิ้งตลอด ด้วยความใจร้อนวาคิมเลยตามไปดักรอเมลดาที่หน้าบ้านแต่รอจนเที่ยงคืนหญิงสาวก็ไม่กลับ เขาเลยพยายามโทรศัพท์ไปหาอีกครั้ง แต่เธอก็ปิดโทรศัพท์ไปแล้ว

ว่าคิมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเขาพยายามจะเข้าใจว่าเธอคงจะมีธุระกับทางบ้านจริงๆ แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือทำไมเธอต้องไปกับมาวินตามลำพังด้วย

วันรุ่งขึ้นวาคิมก็ไปดักรอเมลดาที่ตึกคณะของเธอหลังเลิกเรียนเมื่อเห็นเธอเดินลงมาจากชั้นสองก็รีบตรงเข้าไปหาทันที

“โมเดลว่างไหมผมขอคุยด้วยหน่อยสิ”

“วาคิมมีอะไรหรือเปล่าพอดีว่าเรามีธุระต้องไปทำต่ออีกหลายที่”

“ผมอยากถามว่าเมื่อวานโมเดลไปกับรุ่นพี่คนนั้นอีกใช่ไหม” เขาถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“วาคิมรู้ได้ยังไงว่าโมเดลไปกับเขา”

“ก็ผมเห็น”

“นี่แอบตามโมเดลเหรอ ไม่ไว้ใจกันขนาดนั้นเลยเหรอ”

“เปล่านะ ผมแค่บังเอิญเห็นและผมไม่ชอบเลยที่โมเดลออกไปกับผู้ชายคนอื่นแบบนั้น”

“มันไม่มีอะไรหรอก”

“แต่ผมไม่ไชอบ” เขาตะคอกใส่เธอด้วยความโมโห

“โมเดลไม่เคยบังคับให้วาคิมมาชอบหรือไม่ชอบในสิ่งที่โมเดลทำ”

“ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ”

“ก็มันจริงนี่ ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก”

“เราเป็นแฟนกันนะโมเดล ทำไมถึงพูดแบบนี้”

“ไม่รู้สิโมเดลอยากพูดอะไรก็พูด”

“ผมว่าวันนี้โมเดลเปลี่ยนไปนะมีอะไรหรือเปล่า”

“ไม่มี”

“แน่ใจเหรอว่าตัวเองเหมือนเดิม”

“แล้วแต่วาคิมจะคิดเลยนะ โมเดลขอตัวก่อน”

“จะออกไปกับเขาอีกเหรอ”

“ใช่น่ะสิ”

“โมเดลจะไปกับผู้ชายคนไหนไม่ได้ทั้งนั้น”

“อย่ามาทำเสียงแบบนี้กับโมเดลนะ วาคิมก็แค่แฟนไม่ใช่เจ้าชีวิต”

“โมเดลเปลี่ยนไปมากจริงๆ ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าโมเดลจะเป็นคนแบบนี้”

“โมเดลก็ไม่คิดเหมือนกันว่าวาคิมจะเป็นคนแบบนี้เหมือนกัน วาคิมให้เราผิดหวังมากนะ กลับไปเถอะโมเดลไม่อยากจะคุย”

“แต่ผมอยากคุยกับโมเดลนะ”

“ถามใจตัวเองก่อนเถอะว่าอยากคุยจริงไหมว่าคิม”

นั่นคือครั้งสุดท้ายที่เขากับเมลดาได้คุยกันเพราะหลังจากนั้นก็ถึงช่วงสอบปลายภาคเขาไม่อยากรบกวนสมาธิของหญิงสาว จึงไม่ได้ติดต่อเธอไปอีกจนกระทั่งสอบเสร็จ

วาคิมรีบไปหาเธอที่คณะในการสอบวันสุดท้ายแต่เขาก็ไปช้ากว่ามาวินเพราะเมลดานั่งรถผ่านหน้าเขาไปโดยไม่คิดจะหันมามองเลยตั้งแต่วันนั้นวาคิมก็ไม่เคยได้เจอกับเมลดาเลย

เขารู้ว่าหญิงสาวออกจากมหาวิทยาลัยและไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ไม่รู้ว่าเหตุผลมันคืออะไรกันแน่ ชายหนุ่มพยายามไปถามเพื่อนสนิทของเมลดาแต่ทั้งสองคนก็ไม่เคยบอกอะไรเขาเลยอีกทั้งยังทำท่าทางรังเกียจจนสุดท้ายเขาก็เลิกตามตื๊อและลืมเธอไปแล้ว

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เศษใจซาตาน   ตอนที่ 32 ตอนจบ

    งานแต่งงานของเมลดาและวาคิมถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายหลังจากครบวันเสียชีวิตของคุณสามารถหนึ่งปี แขกที่มาในงานก็เป็นญาติและเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่าย นอกจากบ่าวสาวที่เหมาะสมกันมากแล้วยังมีเด็กชายคิมหันต์ที่ช่วยบิดามารดารับแขกด้วยใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้ม เขามีความสุขกว่าใครทั้งหมดเพราะนอกจากจะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาบิดามารดาแล้ววาคิมยังบอกด้วยว่าหลังจากนี้จะให้เขาเตรียมตัวเป็นพี่ชายได้เลยหลังจากส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวแล้วบอสตันก็กลับไปนอนกับคุณปู่คุณย่าเพราะพรุ่งนี้ท่านทั้งสองจะพาเขาไปเที่ยวทะเล เพื่อเปิดโอกาสให้คู่แต่งงานได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง“โมเดลผมมีของขวัญให้คุณด้วยนะ”“อะไรคะ” เมลดาที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จกระโดดขึ้นมาบนเตียงเมื่อเห็นกล่องของขวัญที่เขาถือเธอก็ยิ้ม“ลองเปิดดูสิ” หญิงสาวเปิดกล่องของขวัญออกว่าดูแล้วยิ้มกว้างกว่าเดิมเพราะข้างในเป็นสร้อยที่เธอเคยบอกว่าอยากได้แต่ตอนนั้นวาคิมบอกกับเธอว่าเขาขอเก็บเงินอีกนิดแล้วจะซื้อให้ แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอกับเขาก็ต่างคนต่างแยกย้ายไปคนละทิศทาง“คุณซื้อมาตั้งแต่ตอนไหนคะวาคิม”“ผมซื้อก่อนสอบวันสุดท้าย ช่วงนั้นเรามีปากเสียงกันและผมก็อยากซื้อสร

  • เศษใจซาตาน   ตอนที่ 31 พ่อขอโทษ

    ในวันสอบวันสุดท้ายบอสตันไม่ต้องไปเรียนว่ายน้ำ วันนี้คุณยายบอกว่าให้รีบกลับบ้านเพราะที่บ้านจะมีแขกมาทานข้าวด้วยแขกที่ว่าก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นบิดามารดาของวาคิมที่ตั้งใจจะมาทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันเพื่อจะบอกความจริงถึงเรื่องในอดีตให้กับบอสตันรู้เมื่อทุกคนทานอาหารอิ่มแล้วก็มานั่งรวมตัวกันที่ห้องรับแขกบอสตันนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างเมลดากับวาคิมที่วันนี้สีหน้าของเขาดูเครียดกว่าทุกครั้ง“บอสตันมาอยู่เมืองไทยได้ 4 เดือนแล้วหนูมีความสุขไหมลูก ชอบเมืองไทยหรือเปล่า” คุณมยุรีถามหลานชายเพื่อเป็นการเปิดทางสำหรับคำถามต่อไป“ผมมีความสุขมากๆ เลยครับคุณยายผมชอบที่นี่มากที่สุด” บอสตันตอบไปยิ้มไปเพราะเขาชอบที่นี่จริงๆ“บอกย่าหน่อยได้ไหมล่ะครับว่าทำไมถึงชอบที่นี่” มารดาของวาคิมช่วยถามหลายชาย“ที่นี่คนเยอะดีครับผมไม่เหงาเลยสักนิด พอวันหยุดก็ได้ไปเที่ยว ผมชอบไปเที่ยวกับลุงคิมมากที่สุดครับ” เขาตอบแล้วหันมองหน้าลุงคิมที่มองเขาด้วยความรัก“ถ้าบอสตันชอบเที่ยวกับลุงคิมมากๆ แล้วลุงคิมเขาจะขอมาเป็นพ่อของบอสตันได้ไหม” คุณย่าของเด็กชายถามต่อ“ผมอยากให้ลุงคิมเป็นพ่อนะครับ แต่พ่อที่ตายไปแล้วล่ะครับ พ่อจะเสียใจไหมท

  • เศษใจซาตาน   ตอนที่ 30 ทบทวนความรู้สึก nc

    “ที่ผ่านมาคุณไม่เคยมีคนอื่นใช่ไหม”“เดลไม่เคยมีคนอื่น”“เราอะไรเพราะบอสตันเหรอ”“นั่นก็ส่วนหนึ่ง”“แสดงว่ามีเหตุผลอื่น บอกผมได้ไหม” วาคิมถามขณะไล้ปลายนิ้วไปบนผิวเนียนนุ่ม“เดลยังลืมคุณไม่ได้และกลัวว่าคนอื่นจะทำให้เดลมีความสุขน้อยกว่าคุณ”เมลดาบอกทุกอย่างไปตามที่ตนเองคิดเพราะไม่ว่าจะเดทกับผู้ชายคนไหนเธอก็จบแค่การทานข้าวเพราะในใจนั้นมีแต่วาคิมอยู่ตลอด“ผมดีใจนะที่คุณไม่มีใคร ถึงผมจะเคยนอนกับคนอื่นบ้างแต่บอกได้เลยว่าไม่มีใครเด็ดเท่าคุณอีกแล้ว คุณอยากพิสูจน์คำพูดของผมไหมล่ะ เรามาทบทวนความทรงจำกันหน่อยดีไหม ผมอยากรู้”“ยังไงคะ”“ขึ้นให้ผมสิเดล คุณเป็นคนคุมเกมรักของเราบ้าง”เมลดายิ้มเพราะในอดีตเธอกับเขาผลัดกันรุกผลัดกันรับอย่างเร่าร้อนมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน“เดลไม่แน่ใจว่ามันจะยังเหมือนเดิมไหม มันนานแล้วเดลอาจจะทำให้คุณไม่ถูกใจ”“ผมรู้ว่าเดลของผมเก่งกว่าใคร”ชายหนุ่มก้มมาจูบอย่างให้กำลังใจก่อนพลิกให้เมลดาขึ้นไปอยู่ทางด้านบนขณะที่ท่อนเอ็นของเขายังอยู่ในโพรงสวาท ปากของทั้งสองก็ยังไม่ยอมผละออกจากกัน ไม่นานนักเมลดาก็ผละจูบออก อย่างอ้อยอิ่งก่อนที่ปากเล็กและลิ้นร้อนจะลากไล้ไปตามสันกรามและซอกคอขบเม

  • เศษใจซาตาน   ตอนที่ 29 เจ็บอีกครั้ง nc

    รอยยิ้มของเมลดาทำให้วาคิมดีใจมากเพราะมันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้เขาตกหลุมรักเธอและคิดว่าเวลาผ่านมาหลายปีเขาก็ยังคงรักผู้หญิงคนนี้ไม่เคยเปลี่ยนวาคิมขยับใบหน้าลงมาใกล้กดริมฝีปากไปบนหน้าผากมน เปลือกตาและพวงแก้มอย่างทะนุถนอม เมลดาหลับตาเมื่อเขากดริมฝีปากหยักได้รูปลงบนริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบากระแสความรู้สึกส่งผ่านให้ทั้งสองได้รับรู้ว่าต่างฝ่ายต่างคิดถึงและโหยหากันมากแค่ไหนริมฝีปากสีสวยเปิดออกเพื่อให้ปลายลิ้นร้อนของเข้ามาหยอกเย้ากับลิ้นเล็กของเธออย่างไม่รังเกียจจูบอ่อนโยนแสนหวานทำให้ทั้งสองจมลงในภวังค์ตัณหาที่ร้างรากันมานานเกือบหกปี“อื้อ....วาคิม”เมลดาครางประท้วงเมื่อเขาจูบราวกับจะดูดกลืนวิญญาณของเธอออกจากร่าง“ผมคิดถึงคุณนะโมเดล คิดถึงวันเก่าๆ ของเรา คิดถึงจูบของคุณ กลิ่นหอมของคุณ”“แต่ฉันว่าเราไม่ควรทำแบบนี้”“อย่าฝืนตัวเองเลยโมเดลทำตามที่ตัวเองรู้สึกผมรู้ว่าคุณยังรักผมและผมก็รักคุณมาก”เสียงแหบพร่าที่กระซิบข้างหูทำให้เมลดาไม่อาจต้านทานความรู้สึกของตัวเองได้เลย เธอรักเขาและโหยหาเขามาตลอด ไม่ว่าเวลาจะผ่านมาแค่ไหนแต่เธอก็รู้แล้วว่าไม่เคยรักเขาน้อยลงเลย และมันจะผิดอะไรถ้าหากเธอและเขาจะกลับ

  • เศษใจซาตาน   ตอนที่ 28 ยังรักอยู่

    “เราต้องเตรียมงานกันอีกนะ”“เตรียมงานอะไร” เมลดาขมวดคิ้วแล้วถามขึ้น“ก็งานแต่งของเราไง”“ใครบอกฉันจะแต่งงานกับคุณ”“ถ้าผมไม่แต่งงานกับคุณ ผมจะเข้ามาในชีวิตคุณได้ยังไงคุณคงไม่คิดจะให้ผมหิ้วกระเป๋าไปอยู่กับคุณโดยไม่แต่งงานหรอกนะ”“วาคิม ฉันเป็นผู้หญิงฉันคุณคิดมากเรื่องนั้นไม่ใช่คุณ” เมลดามองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจเพราะสำหรับเธอแล้วการแต่งงานไม่มีความจำเป็นเลย“แต่ผมอยากแต่งงานกับคุณนะและให้บอสตันเป็นคนจูงคุณมาส่งให้ผมมันคงเป็นภาพที่สวยงามมาก”“เรื่องแต่งงานเอาไว้ก่อนได้ไหม”“จะรออะไรอีกล่ะ”“อย่างน้อยก็รอให้ครบ 1 ปี ที่พ่อฉันจากไปได้ไหม”“ถ้าเพราะเหตุผลนี้ผมเข้าใจ แต่เวลายังเหลืออีกหลายเดือนคุณคงไม่ใจร้ายแยกกันอยู่กับผมหรอกนะ ผมอยากให้คุณกับลูกย้ายมาอยู่ที่นี่มาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว”“ไม่ได้หรอกค่ะวาคิม ที่นี่มันไกลจากบริษัทและไกลจากโรงเรียนของบอสตันมาก ถ้าลูกมาอยู่ที่นี่คงใช้เวลาเดินทางเกือบชั่วโมงกว่าจะถึง ฉันไม่อยากให้ลูกเหนื่อย”“ถ้างั้นไปอยู่ที่บ้านพ่อกับแม่ผมก็ได้หรือจะไปอยู่คอนโดก็ได้”“ฉันยังอยู่ที่บ้านเดิมถ้าคุณอยากเป็นครอบครัวกับเราจริงๆ คุณก็ไปคุยกับแม่ฉันขอท่านย้ายเข้ามาอยู่

  • เศษใจซาตาน   ตอนที่ 27 เปิดใจ

    เมื่อส่งลูกชายเข้านอนแล้วเมลดาก็กลับมายังห้องนอนของตัวเอง เธออาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จจากนั้นก็ลังเลว่าจะโทรศัพท์ไปหาวาคิมดีหรือเปล่า เธออยากคุยกับเขาให้เคลียร์เรื่องที่เขาพูดกับบอสตันวันนี้เหมือนกัน“ว่าไงโมเดลคิดถึงผมเหรอถึงได้โทรมาหา”“อย่าเพิ่งสำคัญตัวเองผิดไปเลยค่ะ วาคิมฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”“เรื่องอะไรล่ะ”“ก็เรื่องที่คุณคุยกับบอสตัน วันนี้ผมคุยกับบอสตันตั้งหลายเรื่องนะ ผมจำไม่ได้หรอก”“คุณอย่าทำเป็นไม่รู้หน่อยเลย วันนี้คุณคุยกับลูกใช่ไหมเรื่องที่คุณบอกเขาว่าจะจีบฉัน”“บอสตันไปเล่าให้คุณฟังเหรอใช่สิ คุณเองก็ตั้งใจคุยกับเขาเพื่อให้เขามาเล่าให้ฉันฟังไม่ใช่เหรอ”“ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะ บอสตันเขาก็คงอยากจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้แม่ฟัง” วาคิมคิดไม่ผิดเลยบอกบอสตันว่าเขาจะจีบมารดาของเด็กชาย“คุณคิดดีแล้วเหรอวาคิมที่ไปพูดกับลูกอย่างงั้น”“ผมคิดดีนะ แล้วผมก็บอกคุณไปแล้วนี่ว่าผมจะจีบคุณและบอสตันเป็นลูกของคุณ ผมก็อยากให้เขารู้เรื่องของเราไปด้วย”“ฉันขอถามคุณตรงๆ นะวาคิม”“ถามมาสิ”“คุณไม่มีใครอื่นใช่ไหมคุณไม่ได้มาหลอกเราสองคนแม่ลูกใช่ไหม” เมลดายังคงถามแบบเดิมเพราะเธอกลัวความผิดหวัง ถ้าหาเขาเ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status