เศษใจซาตาน

เศษใจซาตาน

last updateLast Updated : 2025-03-08
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
32Chapters
1.2Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

คำพูดที่ออกจากปากของคนรักทำให้เธอตัดสินใจออกจากชีวิตของวาคิมพร้อมกับลูกในท้อง ก่อนจะกลับมาอีกครั้งเมื่อตัวเองเข้มแข็งและไม่ต้องการแม้แต่เศษใจของซาตานอย่างเขา

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 คนที่เหลืออยู่

“Mas, kamu semalam pulang jam berapa? Aku nungguin sampai jam sebelas, tapi kamu belum pulang.”

Semalam, Elyssa memang menunggu kepulangan Albert, hingga ia ketiduran di sofa. Saat terbangun, ia masih berada di tempat yang sama, sedangkan Albert sudah terlelap di ranjang.

Hati Elyssa terasa perih. Ia teringat saat dulu, di mana Albert akan menggendongnya ke kamar, memindahkannya dengan hati-hati agar tidak terbangun. Tapi semalam, ia diabaikan, dibiarkan sendirian di sofa yang dingin.

"Harusnya kamu bangunin aku, Mas. Gak enak tau tidur di sofa. Badan aku jadi pegel," keluh Elyssa dengan suara manjanya, berharap Albert akan memperhatikannya.

Namun, Albert tidak merespon. Ia terus mengunyah makanannya, berpura-pura tidak mendengar.

"Mas?" panggil Elyssa lagi, suaranya terdengar ragu.

Albert menyahut, tapi dengan topik yang berbeda. “Nanti sore dandan yang cantik! Pakai baju yang paling bagus!”

Elyssa diam sejenak. Lalu ia spontan mengukir senyum. Ia berpikir kalau Albert akan mengajaknya makan malam, menggantikan hari kemarin untuk merayakan ulang tahun pernikahan mereka. Setelah semalam Albert pulang larut karena lembur.

Tak apa kue dengan lilin-lilin kecil yang telah Elyssa siapkan semalam tidak dilirik oleh Albert jika gantinya adalah makan malam berdua di luar.

“Iya, Mas. Aku akan dandan yang cantik,” sahutnya. Senyumnya merekah, dengan mata penuh binar.

Dan sore itu, Elyssa sudah tampil memukau dalam balutan gaun malam. Potongan gaun yang elegan menampilkan lekuk tubuhnya dengan anggun, sementara aroma parfum musk yang memikat menyebar di udara. Ia begitu bahagia. 

Setelah sekian lama, akhirnya Albert meluangkan waktu untuknya, dan Elyssa tak ingin menyia-nyiakan kesempatan ini.

Tepat pukul lima sore, suara mobil Albert terdengar. Elyssa bahkan sudah menunggu di depan pintu, bersiap menyambut sang suami.

“Akhirnya kamu pulang, Mas.”

Sejak Albert naik jabatan menjadi Direktur Keuangan di kantornya, sikap lelaki itu memang terasa berubah. Albert semakin sibuk, jarang memberikannya waktu, dan bersikap dingin.

Awalnya Elyssa memaklumi. Ia berpikir mungkin perubahan sikap suaminya itu pengaruh terlalu lelah bekerja. Tapi genap setahun, Albert masih saja bersikap dingin dan seperti menghindarinya. Hal ini membuat Elyssa makin tersiksa oleh rasa sepi.

Namun, hingga kini Elyssa masih terus mencoba memahami. Mungkin ini hanya fase sementara untuk menguji pernikahan mereka.

Ketika sore tiba, Elyssa sudah tampil memukau dalam balutan gaun malam. Potongan gaun yang elegan menampilkan lekuk tubuhnya dengan anggun, sementara aroma parfum musk yang memikat menyebar di udara. Ia begitu bahagia. Setelah sekian lama, akhirnya Albert meluangkan waktu untuknya, dan Elyssa tak ingin menyia-nyiakan kesempatan ini.

Tepat pukul lima sore, suara mobil Albert terdengar. Elyssa bahkan sudah menunggu di depan pintu, bersiap menyambut sang suami.

“Akhirnya kamu pulang, Mas.”

Saat itu juga, Elyssa langsung mematung. Albert ternyata tidak sendirian. Seorang pria ikut bersamanya dengan sebuah koper.

Pria itu menatap Elyssa cukup lama dengan senyum di bibirnya. Senyum yang terasa hangat, berbeda dengan senyum Albert yang terkesan kaku.

“Ayo, silakan masuk!” seru Albert.

Elyssa lalu menarik Albert ke sisi lain, meninggalkan tamu yang masih melihat sekeliling rumah mereka.

“Mas, dia siapa?” bisiknya.

“Dia Sean, temanku waktu kuliah. Dia ini lagi nyari tempat tinggal sementara, jadi aku membawanya ke sini,” jelas Albert.

Elyssa mengernyit, heran. “Maksudmu, dia akan menumpang di sini?”

“Iya. Dia baru pindah ke kota ini karena kerjaan. Dan belum dapat tempat tinggal, makanya aku nawarin dia untuk nginap sementara di sini.”

Elyssa terlihat tidak suka. Ia merasa tidak nyaman jika ada orang asing tinggal bersamanya di rumah. “Harusnya kamu ngomong dulu sama aku, Mas.”

"Gak semuanya harus aku ngomongin sama kamu, Elyssa! Pendapatmu itu gak penting!”

Ucapan Albert terasa seperti pukulan, langsung menusuk hati Elyssa. Ia mematung saat melihat suaminya berbalik dan kembali berbincang dengan temannya.

Albert lalu membawa Sean ke kamar tamu. “Buat dirimu nyaman. Anggap saja rumah sendiri.”

“Terima kasih. Aku tidak akan melupakan kebaikanmu ini. Pasti kubalas suatu hari nanti.”

“Haha. Jangan terlalu sungkan begini! Kau itu temanku!”

Elyssa terus berdiri di samping Albert, mencoba terlibat dalam percakapan mereka, tapi usahanya sia-sia.

Saat Albert dan Sean larut dalam obrolan mereka, perhatian Sean justru diam-diam beralih pada Elyssa. Penampilan wanita itu sungguh memukau, membuat Sean tak bisa menahan diri untuk meliriknya. Ia tersenyum, bukan karena cerita Albert, melainkan karena pemandangan yang ada di depannya: seorang istri yang tampak diabaikan, namun begitu mempesona.

“Oh ya, kamu istirahat aja dulu. Nanti kupanggil lagi kalau makan malam udah siap,” ujar Albert menyudahi percakapan.

Albert langsung menyuruh Elyssa segera menyiapkan makan malam.

Elyssa tak bisa menyembunyikan kekecewaannya. Harapannya untuk makan malam romantis dengan Albert hancur berantakan.

"Kenapa kamu nyuruh aku dandan kalau cuman buat nyambut temenmu?” tanya Elyssa dengan nada suara yang menahan kekecewaan. "Aku pikir kamu mau ngajak aku makan di luar, Mas.”

“Biar temanku tau kalau aku punya istri yang cantik! Oh ya, nanti masaknya yang enak! Jangan malu-maluin aku di depan dia!”

Elyssa hanya menghela napas. Lagi-lagi, Albert hanya ingin pamer.

“Iya, Mas. Tapi aku ganti baju dulu.”

Saat hendak berganti pakaian, Albert melarangnya. “Kamu mau masak pakai daster atau piyama lusuhmu itu? Jangan bodoh, Elyssa! Jangan buat aku malu! Istri seorang direktur keuangan harus selalu rapi dan cantik, terutama saat ada tamu!"

“Tapi kalau pakai gaun ini ribet, Mas.”

Elyssa tetap kekeh berganti pakaian dengan blouse yang tertutup dan celana kain panjang.

“Jangan buang waktu! Sebentar lagi jam makan malam!” tegur Albert, mulai kesal.

Elyssa hanya mengangguk pelan. Riasannya bahkan masih sempurna, tapi ia harus bertempur dengan bahan makanan di dapur.

Satu jam kemudian, Elyssa akhirnya selesai memasak. Ia kembali menemui suaminya di kamar untuk memanggilnya makan.

“Panggilkan Sean juga!”

Elyssa mengomel dalam hati. Tapi ia sudah tak berani membantah. Ia pun berjalan menuju kamar tamu dan mengetuk pintu.

Tak lama, pintu terbuka.

Elyssa sontak mematung. Di hadapannya, Sean berdiri hanya dengan handuk yang melilit pinggangnya. Rambutnya basah, dadanya yang atletis terekspos jelas, dan bulir air masih membasahi kulitnya, membuatnya terlihat seksi dan maskulin.

Pemandangan itu membuat Elyssa merasa canggung dan panas. Seketika darahnya berdesir cepat. Bibirnya dengan kaku berkata, “M-maaf. Aku gak tau kamu baru kelar mandi.”

Elyssa makin salah tingkah karena Sean terus menatapnya tanpa berkedip. Tanpa aba-aba pria itu mengulurkan tangannya, mengusap pipi Elyssa dengan ibu jarinya.

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
32 Chapters
ตอนที่ 1 คนที่เหลืออยู่
เมื่อบิดาเสียชีวิตลงอย่างกะทันหันเมลดาจึงตัดสินใจว่าจะย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยกับมารดาอย่างถาวร ก่อนหน้านี้เมลดาก็เคยคิดจะย้ายกลับไปทำงานที่บริษัทของบิดาแต่ก็รอให้ลูกชายคนเดียวโตพอจะรู้เรื่องซึ่งเธอก็ไม่คิดว่าการย้ายกลับบ้านเกิดครั้งนี้จะมาเร็วกว่าที่เธอคิดเอาไว้“แม่ครับทำไมเราต้องกลับไปอยู่เมืองไทยด้วยครับ” เด็กชายวัยห้าขวบถามมารดาด้วยความไม่เข้าใจ“เราต้องกลับไปอยู่กับคุณยายครับบอสตัน” เมลดาพูดกับลูกชายขณะเก็บของใช้จำเป็นลงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่“ทำไมเราต้องไปด้วยล่ะครับแม่ ผมไม่อยากไปเลยลุงวินบอกว่าที่เมืองไทยร้อนมากและผมจะละลายเหมือนน้ำแข็ง” เด็กชายคิมหันต์หรือบอสตันหมายถึงมาวินพี่ชายต่างมารดาของเมลดาที่มักจะมาเยี่ยมเขาที่นี่และพูดถึงเมืองไทยให้ฟังบ่อยๆ“มันร้อนก็จริงแต่ไม่ถึงกับละลายหรอกครับบอสตัน ลุงวินเขาก็พูดโอเวอร์ไปแบบนั้น”“ผมคงคิดถึงชาร์ลีมาก”“แม่จะให้ลูกโทรหาชาร์ลีบ่อยๆ ดีไหมครับ”“แล้วผมจะเล่นกับใคร”“เราไปที่นั่นแม่จะพาบอสตันไปเข้าโรงเรียนแล้วบอสตันก็จะมีเพื่อนใหม่”“เพื่อนใหม่ก็ไม่เหมือนชาร์ลี” เด็กชายเริ่มงอแงเพราะไม่อยากจากเพื่อนรักที่รู้จักกันมาตั้งแต่เกิด“บอสตันครับ
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 2 คนที่อยู่ข้างๆ ในวันที่อ่อนแอ
ตลอดเวลาที่อยู่บนเครื่องบินบอสตันก็นั่งดูการ์ตูนสลับกับเล่นของเล่นที่เตรียมมาจากบ้าน บางครั้งก็มีแอร์โฮสเตสแวะมาทักทายเพราะความน่ารักและช่างพูดของเด็กชาย เมลดาจึงได้พักผ่อนบนเครื่องอย่างเต็มที่พอลงจากเครื่องและรับกระเป๋าเดินทางเสร็จแล้วก็เดินออกมายังอาคารผู้โดยสารขาเข้าซึ่งตอนนี้มาวินมารอรับอยู่แล้ว“ลุงวินคร้าบ” บอสตันวิ่งเข้าหามาวินขณะที่ชายหนุ่มย่อตัวและอ้าแขนรับหลานชายคนเดียวที่เขารักเหมือนลูก“ว่าไงครับบอสตัน นั่งเครื่องบินสนุกไหม”“ครับลุงวิน พี่แอร์สวยและใจดีมากให้ของเล่นกับขนมผมเยอะเลยครับ”“ก็หลานชายของลุงมันหล่อเหมือนลุงนี่ครับสาวๆ ก็เลยขอบเป็นพิเศษ”“ครับพี่แอร์บอกว่าผมหล่อมาก” พอได้ดีบอสตันก็อวดคุณลุง“เป็นไงบ้านโมเดล”“ก็ดีค่ะ บอสตันไม่งอแงเลย”“แม่อย่าลืมสัญญานะครับ”“ไม่ลืมครับ แต่ขอให้แม่กับลุงวินจัดการงานของคุณตาให้เรียบร้อยแล้วจะพาไปซื้อนะครับ”“สัญญาอะไรกันไว้เหรอโมเดล” มาวินถามขณะช่วยหญิงสาวลากกระเป๋าเดินทางมาบริเวณทางออก“เลโก้ครับลุงวิน แม่บอกว่าจะซื้อเลโก้ให้ผมสองกล่องถ้าผมไม่งอแงตอนนั่งเครื่องบิน”“เดี๋ยวลุงซื้อเพิ่มให้อีกสองกล่องถ้าบอสตันเป็นเด็กดี”“จริงนะคร
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 3 ไม่อยากเจอกันในสถานการณ์แบบนี้
งานสวดอภิธรรมศพของนักธุรกิจใหญ่อย่างคุณสามารถนักธุรกิจผลิตและส่งออกเม็ดพลาสติกรายใหญ่ของประเทศมีแขกร่วมงานเป็นจำนวนมากหลายคนจับจ้องที่ลูกสาวคนเดียวซึ่งมีข่าวลือหนาหูว่าตั้งครรภ์ตั้งแต่เรียนยังไม่จบและหนีไปใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศเมื่อเมลดาเดินเข้ามากับมารดาและลูกชายคนในศาลาก็พากันมองด้วยความสนใจ เสียงซุบซิบนินทาดังมาเข้าหูอยู่เรื่อยๆ แต่หญิงสาวก็ไม่สนใจเพราะคิดแล้วว่าสักวันก็ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้“ไม่เป็นไรนะ อย่าไปสนใจคำพูดของคนอื่นเลย” อรอินทร์ จับมือเพื่อนไว้เพื่อเป็นการให้กำลังใจ“เรื่องที่เขาพูดมันก็คือความจริงนะอิ๊นซ์”“แต่มันผ่านมานานแล้วนะโมเดล”“แต่ต่อให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหนความจริงมันก็คือความจริง ซึ่งเราคงไปเปลี่ยนอะไรไม่ได้นอกจากทำใจยอมรับมันเท่านั่น”“โมเดลเข้มแข็งขึ้นมากจริงๆ เสียพ่อไปแล้ว พอกลับมายังเจอคำนินทาถ้าเป็นเราคงแย่แน่” เดนิสาจับมืออีกข้างของเมลดาเพื่อให้กำลังใจ“เราก็แย่นะเดซี่ แต่เราจะร้องไห้ให้ใครเห็นไม่ได้ เรามีทั้งแม่และลูกที่ต้องดูแล ถ้าเราจะอ่อนแออีกคนก็คงไม่ดีเท่าไหร่”ระหว่างที่เมลดากำลังคุยกับเพื่อนอยู่นั้นแต่แขกก็ทยอยเข้ามาเรื่อยๆ โดยมีมาวินและมาร
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 4 ความทรงจำที่คิดว่าลืมไปแล้ว
แขกในงานกำลังทยอยกลับเกือบหมดแล้ว เมลดากับเพื่อนยังนั่งคุยกันอยู่ด้านในศาลาขณะที่บอสตันก็นอนหลับอยู่บนตัก“ขอบใจทั้งสองคนมากนะที่มางานของพ่อ”“เราเพื่อนกันนะโมเดล ยังไงก็ต้องให้กำลังใจกันอยู่แล้ว แต่พรุ่งนี้เราอาจจะมาไม่ได้เพราะอาหมอมีตรวจนอกเวลาเอาไว้วันสุดท้ายเราจะมานะ” เดนิสาอยากมาทุกวันแต่เพราะสามีของเธอแลกเวรไม่ได้และลูกของเธอก็เด็กเกินกว่าจะมาร่วมงานแบบนี้“แต่เรามาได้ทุกวันนะ เราว่างตลอดตอนกลางวันก็ว่าถ้าโมเดลอยากพาบอสตันออกมาเที่ยวก็ชวนเรามาได้”“ช่วงนี้คงยังไม่เที่ยวหรอก รอเสร็จงานคุณพ่อก่อน เราว่าพาน้องติณณามาเจอพี่บอสตันหน่อยดีไหม” เมลดาเป็นคนเสนอ“ดีสิลูกเราจะได้เป็นเพื่อนกันเหมือนเราสามคนไง”“เราคงต้องรีบหาสามีจริงๆ แล้วแหละนะ” อรอินทร์บอกกับเพื่อนทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่เจอคนที่ถูกใจยังไม่ทันจะได้คุยกันต่อมาวินที่ส่งแขกคนสุดท้ายขึ้นรถแล้วก็เดินเข้ามาก่อน“พี่วินมาพอดีเลย โมเดลจะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก คนนี้ชื่อเดซี่ ส่วนคนนี้ชื่ออิ๊นซ์ค่ะยังโสด”“สวัสดีครับ ขอบคุณมากนะครับที่มาร่วมงานของท่านประธาน” เขายิ้มทักทายเพื่อนของน้องสาวซึ่งเคยได้ยินเธอพูดถึงอยู่บ่อยๆ“สวัสดีค่ะ”“สวัส
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 5 ขออย่าให้เจอกันอีก
หัวใจวาคิมกระตุกวูบเมื่อเห็นเมลดาเดินออกมาจากศาลาวัด นานมากแล้วที่เขาไม่เคยเจอหรือได้ยินข่าวคราวเกี่ยวกับเธอเลย หญิงสาวจูงมือเด็กผู้ชายคนหนึ่งออกมาเธอหยุดอยู่หน้าศาลาสักพัก ก่อนที่มาวินจะเดินตามออกมาและจับมือเด็กผู้ชายคนนั้นอีกข้างแล้วทั้งสามคนก็เดินมาใกล้รถของวาคิมทีละนิด วาคิมคิดว่าตัวเองลืมเมลดาได้แล้วเพราะที่ผ่านชายหนุ่มก็มีแฟนใหม่ไปแล้วหลายคน แต่พอเห็นเธอวันนี้เขากลับรู้สึกเจ็บปวด ยิ่งเห็นว่าเด็กชายที่เธอจูงมานั้นมีใบหน้าคล้ายกับมาวินมากและคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย นอกจากมาวินคือพ่อของเด็กคนนั้นวาคิมรู้สึกว่าตนเองกำลังโดนเธอเหยียบลงหัวใจเพราะก่อนหน้านั้นเมลดาปฏิเสธมาตลอดว่าไม่เคยคบหาหรือเกี่ยวข้องกับมาวินในเชิงชู้สาว แต่ความจริงก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า เขาเข้าใจได้ไม่ยากนักว่าเธอบอกเลิกในวันนั้นก็เพราะรุ่นพี่ที่ชื่อมาวินถึงแม้วาคิมจะไม่ใช่คนดีเท่าไหร่แต่ที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยคิดจะยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงที่มีครอบครัวแล้วแต่วันนี้วาคิมอยากจะทำอะไรที่มันต่างออกไปเขาทนไม่ได้ที่เห็นเมลดาไปมีครอบครัวที่อบอุ่นขณะที่เขาเองยังไม่เจอคนที่ถูกใจถึงขั้นจะสร้างครอบครัวด้วยกัน เพราะความเจ็บปวดเมื่อหกป
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 6 กันให้ห่าง
เมลดากลับมาอยู่เมืองไทยได้หนึ่งเดือนแล้ว ตอนนี้หญิงสาวเข้าไปช่วยงานที่บริษัทของบิดาในตำแหน่งผู้ช่วยหัวหน้าการตลอด ในขณะที่มาวินนั้นทำหน้าที่รักษาการประธานบริษัทก่อนที่จะมีการประชุมใหญ่เพื่อแต่งตั้งประธานคนต่อไปซึ่งมารดาของเมลดาคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ทุกคนจะรู้ว่ามาวินก็คือลูกชายของคุณสามารถในทุกวันเมลดาจะไปส่งลูกชายที่โรงเรียนจากนั้นก็เข้ามาทำงานส่วนในเวลาเย็นคนที่ไปรับบอสตันจากโรงเรียนก็คือพี่ฝ้ายและลุงดิเรกขับรถของที่บ้านยกเว้นก็แต่เย็นวันศุกร์ที่เมลดาจะออกจากบริษัทตั้งแต่บ่ายเพื่อนไปรับลูกชายด้วยตัวเองจากนั้นก็จะพาลูกชายไปที่สวนสนุกที่อยู่ในห้างสรรพสินค้า“พี่วินโมเดลไปก่อนนะคะ ออกช้าเดี๋ยวรถที่หน้าโรงเรียนจะติด”“พี่ฝากบอกเจ้าแสบด้วยนะว่าพรุ่งนี้พี่จะพาไปเที่ยวสวนสัตว์”“พี่แน่ใจนะคะว่าจะไปกันสองคนได้” เมลดาถามพี่ชายด้วยความไม่แน่ใจเพราะเมื่อวานเขาบอกกับเธอว่าอยากจะพาบอสตันไปเที่ยวสวนสัตว์กันแค่สองคนคือลุงกับหลานและจะพาเด็กชายไปค้างที่บ้านในคืนวันเสาร์ด้วย“แน่ใจสิ โมเดลเตรียมขนมใส่กระเป๋าให้เยอะๆ หน่อยก็แล้วกัน”“ขอบคุณนะคะพี่วิน”“ไม่ต้องขอบคุณหรอกยังไงบอสตันก็คือหลานของพี่ โมเดลเ
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 7 ไม่เหลือแม้แต่ขี้เถ้า
เมลดาโกรธจนเลือดขึ้นหน้าแต่เธอก็ต้องทนมองหน้าเขาเพราะถ้าหากเดินกลับไปที่สวนสนุกตอนนี้ วาคิมต้องเจอกับบอสตันแน่ๆ และถ้าบอสตันเผลอเรียกมาวินว่าลุง วาคิมจะต้องสงสัยอย่างแน่นอน“คุณรอฉันก่อนได้ไหม ถ้าอยากจะกินข้าวกับฉันจริงๆ ก็อย่าพูดจากวนโมโหให้มันมากนัก”“เดี๋ยวนี้คุณอารมณ์เสียง่ายจังเลยนะ แต่ก่อนพูดจาอ่อนหวานกว่านี้เยอะเลย”“คนเราโตขึ้นมันก็ต้องเปลี่ยนไป ฉันไม่ใช่โมเดลคนก่อนคุณที่คุณจะหลอกได้”“พูดดีๆ หน่อยนะโมเดลใครกันแน่ที่หลอกกัน”“ตกลงจะไปกินข้าวกับฉันไหม ถ้าจะไปก็เงียบ”วาคิมยอมเงียบเพราะเขาอยากจะนั่งทานข้าวกับเมลดา ถึงแม้จะเลิกกันไปแล้วแต่ลึกๆ เขาก็อยากจะรู้ว่าที่ผ่านมาชีวิตของหญิงสาวเป็นยังไงบ้างเมลดามองหน้าเขาแล้วถอนหายใจก่อนจะเลี่ยงมาโทรศัพท์หาพี่ชาย“พี่วินคะ พี่ยุ่งอยู่หรือเปล่า”“เปล่านะ มีอะไรเหรอโมเดลเสียงเราฟังดูรีบร้อนมาก”“โมเดลเจอวาคิมที่ห้าง”“แล้วยังไงเขาเจอบอสตันไหม” มาวินกลัวว่าวาคิมกับบอสตันจะเจอกันและความลับของน้องสาวจะไม่เป็นความลับ“เขายังไม่เจอค่ะ พอดีบอสตันอยู่ในสวนสนุก แต่โมเดลออกมาเดินเลือกซื้อเครื่องสำอางร้านใกล้ๆ กับสวนสนุก พี่วินมารับบอสตันไปได้ไหม โมเ
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 8 จะรือฟื้นทำไม
“คุณอยากจะกินอะไรล่ะโมเดล” วาคิมถามหลังจากเขาพาเธอมายังร้านอาหารเมลดาหยิบเมนูมาดู มีอาหารหลายอย่างที่เธออยากทานเพราะตอนอยู่อเมริกาก็ไม่ได้ทานอาหารพวกนี้เท่าไหร่ พอกลับมาเมืองไทยก็มัวแต่ยุ่งเรื่องพ่อเลยยังไม่ได้ทานอาหารที่ตัวเองชอบ“ฉันเอาห่อหมกทะเลมะพร้าวอ่อน แกงเขียวหวานเนื้อ ยำวุ้นเส้นแบบโบราณค่ะ” หญิงสาวบอกพนักงานที่เดินมารับออเดอร์“แล้วคุณผู้ชายจะรับอะไรเพิ่มอีกไหมคะ” พนักงานสาวถามเมื่อเห็นวาคิมพลิกเมนูกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ“ผมเอายำถั่วพูกุ้งสด ฉู่ฉี่ปลาเนื้ออ่อนและต้มจืดลูกรอกครับ” อาหารทุกที่สั่งมาเป็นอาหารที่วาคิมและเมลดามักจะไปทานด้วยกันอยู่บ่อยๆ“คุณดูผอมไปนะโมเดล” วาคิมชวนเธอคุยระหว่างรออาหาร“ค่ะ”“ผมเสียใจเรื่องพ่อของคุณด้วยนะ คุณอันที่จริงวันที่เผาศพท่านผมก็ไปร่วมงานเพียง แต่คุณกำลังยุ่งอยู่ผมเลยไม่เข้าไปทัก”“ขอบคุณนะคะที่ไปร่วมงานของคุณพ่อ ความจริงคุณไม่น่าลำบากเลยเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว”“ผมแยกแยะออกนะโมเดล ถึงแม้เราจะเลิกกันแล้วแต่ตอนที่เราคบกันคุณลุงท่านก็ดีกับผมมาก ผมก็อยากไปส่งท่านเป็นครั้งสุดท้าย”“ถ้าคุณไปด้วยใจบริสุทธิ์ฉันก็ขอขอบคุณแทนคุณพ่อด้วยค่ะ”“เ
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 9 ทำไมต้องเจอกันอีก
“คืนนี้บอสตันไปนอนกับมาวินแล้ว หนูอยากออกไปเที่ยวข้างนอกหรือไปผ่อนคลายกับเพื่อนก็ได้นะลูก แม่ว่าช่วงนี้หนูเครียดมากเกินไปแล้ว”“หนูก็กำลังจะขออนุญาตแม่อยู่พอดีเลยค่ะ”“โมเดลโตแล้วไม่ต้องขออนุญาตแม่หรอกลูก หนูอยากจะทำอะไรก็ทำเลยแม่ขอแค่อย่าให้เรื่องที่ทำกระทบกับบอสตันก็พอ”“ขอบคุณค่ะแม่”“หนูว่าจะออกไปดื่มสักหน่อยค่ะแม่”“อย่าให้เมามากนะแม่กลัวจะขับรถกลับไม่ไหว”“ถ้าเมาจริงๆ หนูก็จะค้างที่คอนโดนะคะแม่” เพราะคอนโดมิเนียมที่บิดาซื้อให้นั้นอยู่ใกล้ร้านที่เธอจะไปมากกว่าที่บ้าน“แม่บ้านไปทำความสะอาดให้แล้วใช่ไหม”“ค่ะแม่”“ค้างที่นั่นก็ดีเหมือนกัน แม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมาก”“ถ้างั้นหนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะแม่”เมลดาอาบน้ำแต่งตัวละโทรศัพท์ไปชวนอรอินทร์ให้ออกมานั่งดื่มด้วยกัน“นึกยังไงถึงชวนเราออกมากินเหล้าเนี่ยโมเดล แล้วน้องบอสตันอยู่กับใคร” อรอินทร์ถามขณะที่ยกแก้วเหล้าเขาปาก“คืนนี้บอสตันไปนอนกับพี่วิน”“พี่ชายของโมเดลดูเข้ากับบอสตันได้ดีนะ”“ตอนอยู่อเมริกาพี่วินก็มักไปหาเราสองคนแม่ลูกบ่อยๆ ก็เลยสนิทกับบอสตัน อีกอย่างเด็กผู้ชายก็ชอบเล่นอะไรที่มันผาดโผนเขาเลยชอบที่จะได้อยู่กับพี่วิน”“แล้วแ
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 10 เปลี่ยนไปมาก
วาคิมมองตามหลังเมลดาด้วยความโกรธแค้น เขาไม่คิดว่าจะมาเจอหญิงสาวในสถานที่แบบนี้เลย เพราะตอนที่คบกับเขาเมลดาไม่เคยเที่ยวกลางคืน ไม่เคยดื่มเหล้าสักนิด อีกทั้งหญิงสาวยังพูดจาเรียบร้อยแต่เมลดาที่เขาเจอวันนี้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน แต่วาคิมกลับรู้สึกชอบเมลดาคนนี้มากกว่าคนเดิมเมื่อหกปีก่อนอีกหลายเท่าแต่สิ่งที่เขายังหนักใจก็คือเธอมีครอบครัวไปแล้ว ความคิดที่จะเข้าไปแทรกกลางให้ครอบครัวของเธอแตกแยก มันถูกล้มเลิกไปเมื่อเห็นว่าเมลดานั้นรักครอบครัวของตนเองมากแค่ไหน แต่สมองอีกด้านก็สั่งให้เขาทำตรงกันข้าม เมื่อเจอเธอออกมาเที่ยวโดยทิ้งให้สามีและลูกอยู่ที่บ้าน บางทีครอบครัวของเธอคงไม่ใช่ครอบครัวที่อบอุ่นนักและมันคงไม่ผิดอะไรถ้าเขาจะทำให้เมลดาหันมามองเขาอีกครั้งวาคิมไม่สนใจหรอกว่าหญิงสาวจะแต่งงาน มีสามีและมีลูกเพราะยังไงเขาก็คือผู้ชายคนแรกของเมลดาชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องน้ำจัดการกับความรู้สึกของตัวเองอยู่นานก่อนจะกลับขึ้นไปยังโซนวีไอพีชั้นสอง ซึ่งวันนี้เขาพาผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งดื่มแก้เครียด“พี่คิมไปนานเลยนะคะ”“หวานกำลังจะลงไปตาม”“พอดีพี่เจอเพื่อนก็เลยคุยนานไปหน่อย”“พี่คิมขา คืนนี้หวานขอไปค้างกับพี่คิ
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status