บทที่ 601

บทล่าสุด

• แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1470

  จวนหยวน ในเรือนหลักท่านผู้เฒ่าหยวนกำลังนั่งทำสมาธิ บ่าวรับใช้ก็เข้ามารายงาน“ท่านผู้เฒ่า องค์รัชทายาทถูกคนหนานฉีจับเป็นตัวประกัน ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน”ท่านผู้เฒ่าหยวนลืมตาขึ้น“มีเรื่องใหญ่ขนาดนี้เกิดขึ้นด้วยหรือ? ทางหอเทียนเซียงเป็นอย่างไรบ้าง?”เขาเพียงอยากรู้ เสียวอู่มีส่วนร่วมหรือไม่บ่าวรับใช้กล่าว“หลายวันมานี้คุณชายเสียวอู่อยู่ที่หอเทียนเซียงตลอด นอกจากคราวก่อน ก็ไม่ได้ออกไปไหนอีกขอรับ”คราวก่อน ก็คือวันที่หยวนตั๋วถูกช่วยกลับมาท่านผู้เฒ่าหยวนคาดการณ์ไว้ตั้งแต่แรก การหายตัวไปของหยวนตั๋ว ต้องเกี่ยวข้องกับเสียวอู่เป็นแน่“เจ้าไปที่หอเทียนเซียง มัดตัวเจ้าไร้ประโยชน์มาให้ข้า!”“ขอรับ ท่านผู้เฒ่า!”กลางคืนเสียวอู่ถูกคลุมกระสอบ พามาที่เรือนหลักของจวนหยวนท่านผู้เฒ่าเห็นกระสอบดิ้นไปมา ก็ขมวดคิ้ว“เปิดออก”บอกให้จับมัด ไม่ได้บอกให้คลุมกระสอบเสียหน่อยไม่กลัวคนขาดใจตายหรือไร!บ่าวรับใช้รู้สึกได้ถึงไอเย็นแปลก ๆ จึงรีบกรีดกระสอบออก แบบนี้จะได้เร็วขึ้นศีรษะของเสียวอู่โผล่ออกมา ในปากมีผ้าขี้ริ้วยัดเอาไว้ ดวงตาสุกใสมองมาที่ท่านผู้เฒ่าหยวนท่านผู้เฒ่าทนมองภาพนี้ไม่ได้ จึ

• แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1469

  หมอเทวดากระแอมไอออกมา“แค่ก ๆ …”เฟิ่งจิ่วเหยียนวกกลับสู่หัวข้อหลัก“นี่คือธนูส่งสัญญาณ พวกเจ้าเก็บรักษาไว้ให้ดี เมื่อถึงสถานที่ปลอดภัยแล้วให้ยิงส่งสัญญาณ แล้วข้าจะส่งคนไปตามหาพวกเจ้า”เหล่าหมอเทวดามองหน้ากันไปมา เห็นได้ชัดว่ากลัวนางพาเซียวอวี้หนีไปทว่าตอนนี้ พวกเขาก็ไม่มีตัวเลือกอื่นต้องหนีเอาชีวิตรอดก่อนเป็นอันดับแรก!เซียหวั่นเฉินยังครุ่นคิด คำพูดต่อจากนั้นของหมอเทวดาผู้นั้นคืออะไรจนกระทั่งเฟิ่งจิ่วเหยียนเร่งรัดเขา“ไปได้แล้ว!”……จวนหยวนภายในเรือนตะวันตกหลังจากได้ข่าวจากวังเฉวียน สีหน้าของเซียวเหิงก็เย็นสะท้าน“หนีไปแล้วงั้นหรือ? แล้วรัชทายาทล่ะ? ไม่เจอเหมือนกันหรือ?”“องค์รัชทายาทก็ไร้ร่องรอยเหมือนกันขอรับ”“เหอะ! เรือนพักหลังใหญ่ มีคนอยู่หลายคนขนาดนั้น กลับหายตัวไปหมด เก่งจริง ๆ!” เซียวเหิงยิ้มเยาะ พร้อมกันนั้นก็ไม่พอใจที่วังเฉวียนทำภารกิจไม่ได้เรื่องลูกน้องคาดเดา “ในเรือนพักบนเขาแห่งนั้นต้องมีช่องทางลับเป็นแน่”“พวกวังเฉวียนได้ค้นหากลไกช่องทางลับหรือไม่”“กำลังค้นหา แต่ขณะนี้ยังไม่มีเบาะแส”สายตาของเซียวเหิงดุร้าย“หาต่อไป! แม้นต้องขุดดินหา ก็ต้องหาให้

• แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1468

  เป็นถึงรัชทายาทผู้ยิ่งใหญ่ของแคว้น ถูกเฟิ่งจิ่วเหยียนดุด่าจนนิ่งงันเขาโตมาจนป่านนี้ ยังไม่เคยถูกคนตะคอกใส่เช่นนี้มาก่อนเซียวอวี้กลับชินเสียแล้วไม่นาน เหล่าหมอหลวงก็ถูกพาตัวมา พร้อมกับสมุนไพรสำคัญของพวกเขาพวกเขาเองก็ได้ยินเสียงข้างนอกเช่นเดียวกัน“ฝ่าบาท สายลับอะไรกัน? ในเรือนพักบนเขาของเรามีสายลับของแคว้นหนานฉีอย่างนั้นหรือ?”เฟิ่งจิ่วเหยียน: ...นางกล่าวเสียงต่ำ“ไปที่ช่องทางลับก่อน!”เซี่ยหวั่นเฉินรีบพาพวกเขาตรงไปยังที่นั่นทางเข้าช่องทางลับแห่งนั้น อยู่ใต้ภูเขาจำลองที่อยู่ด้านหลังเซี่ยหวั่นเฉินกดเปิดกลไก ภูเขาจำลองแยกออกจากกัน เผยให้เห็นทางเดินลงชั้นใต้ดินทุกคนเข้าไปตามลำดับไม่นาน องครักษ์ที่ถูกส่งไปสอดแนมก็กลับมา“องค์ชาย คนที่นำกำลังทหารมาคือวังเฉวียน”เซี่ยหวั่นเฉินมองมาที่เฟิ่งจิ่วเหยียนเฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยถาม“วังเฉวียนผู้นี้เป็นขุนนางชั้นที่เท่าไร อยู่ในสังกัดพรรคใดของราชสำนัก?”เซี่ยหวั่นเฉินเพิ่งถูกดุมาเมื่อครู่ จึงรีบตอบนางทันที“เป็นขุนนางชั้นที่ห้า ไม่ได้อยู่ในสังกัดใด”ในฐานะเป็นรัชทายาท การรู้จักขุนนางแต่ละคนในราชสำนักนั้น จำเป็นอย่างยิ่งหล

• แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1467

  หลังจากเซียวเหิงกล่าวถ้อยคำที่มีความหมายแฝงนัยนั้นจบ เขาก็หันกายเดินเข้าวังไปเซี่ยหวั่นเฉินยังคงยืนอยู่ที่เดิม สายตาจับจ้องไปเบื้องหน้าอย่างเคร่งขรึมองครักษ์ข้างกายเขาเอ่ยถาม“องค์รัชทายาท จะให้ส่งคนไปที่...”เซี่ยหวั่นเฉินตวัดสายตาไปปราม เป็นสัญญาณว่าห้ามพูดมากหน้าประตูวังแห่งนี้ผู้คนพลุกพล่าน สายตาจับจ้องมากมายพวกเขาจำเป็นต้องระมัดระวังคำพูดของเซียวเหิงเมื่อครู่ เห็นได้ชัดว่าเขาสืบพบแล้วว่า...ฮ่องเต้ฉีและพรรคพวกอยู่ที่เรือนพักบนเขานั้นและเป็นไปได้สูงว่า คนของเซียวเหิงได้มุ่งหน้าไปยังเรือนพักบนเขาแล้วแต่ว่า ยังมีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งนั่นก็คือ การโยนหินถามทางบางทีเซียวเหิงอาจจะสืบพบแค่ว่าเขามีเรือนพักบนเขาแห่งหนึ่ง แต่ยังไม่รู้ว่าเรือนพักบนเขานั้นตั้งอยู่ที่ใดกันแน่หากตอนนี้เขาส่งคนไปเสริมกำลังที่เรือนพักบนเขา เซียวเหิงก็จะสามารถตามรอยคนเหล่านั้นไป จนสืบพบที่อยู่ของฮ่องเต้ฉีได้...เซี่ยหวั่นเฉินระมัดระวังอย่างยิ่งณ ตอนนี้ ไม่อาจเคลื่อนไหวโดยไม่ไตร่ตรองได้“หยวนจั้นอยู่ที่ใด”“ทูลองค์รัชทายาท วันนี้ท่านแม่ทัพหยวนลาพัก น่าจะอยู่ที่จวนพ่ะย่ะค่ะ”“ให้เขาร

• แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1466

  นี่ยังไม่ทันจะครบวันดี เลี่ยอู๋ซินก็กลายเป็นมนุษย์โอสถก่อนเวลาอันควรเสียแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนและเซียวอวี้รีบไปยังห้องของเขาทันทีเมื่อไปถึงก็เห็นว่า เลี่ยอู๋ซินได้ดิ้นจนเชือกป่านขาดสะบั้นแล้ว กำลังอาละวาดไปทั่วห้องราวกับสัตว์ป่าดูเหมือนว่าเขายังพอมีสติหลงเหลืออยู่บ้าง โดยใช้มือขวากดมือซ้ายของตนเองเอาไว้ และใช้ศีรษะโขกกับกำแพงท่าทางดูเจ็บปวดทรมานอย่างยิ่ง ราวกับอยากจะโขกให้ตัวเองสลบไปหมอเทวดาที่รับผิดชอบดูแลเขา บัดนี้ได้หนีออกไปนอกห้องนานแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนและเซียวอวี้สบตากันจากนั้น ทั้งสองก็บรรลุข้อตกลงกันอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ต้องเอ่ยคำใดเฟิ่งจิ่วเหยียนออกไปด้านหน้าเพื่อดึงดูดความสนใจของเลี่ยอู๋ซิน ส่วนเซียวอวี้ก็อ้อมไปทางด้านหลัง ใช้ฝ่ามือเดียวซัดจนเขาสลบไปเมื่อเลี่ยอู๋ซินล้มลง ในห้องก็พลันเงียบสงบลงทันทีหมอเทวดาที่ยืนอยู่หน้าประตู เอ่ยเตือนพวกเขา“อีกไม่นานเขาก็จะฟื้นได้ ใช้โซ่เหล็กมัดเขาไว้จะดีกว่า!”เฟิ่งจิ่วเหยียนเห็นด้วย จึงสั่งให้คนไปหาโซ่เหล็กมาทันทีเซียวอวี้สั่งให้คนนำไม้มาตอกปิดหน้าต่างให้สนิท เพื่อป้องกันไม่ให้เลี่ยอู๋ซินหนีออกทางหน้าต่างไปกัดคนอื่นตอนที่ค

• แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1465

  เลี่ยอู๋ซินตกอยู่ในห้วงฝันอันยาวนานในความฝัน เขากับเมิ่งสิงโจวยังคงเป็นเด็กหนุ่มพวกเขาทั้งสองฝึกยุทธ์ด้วยกัน แอบหนีไปสมัครเป็นทหารที่ค่ายทหารด้วยกัน แล้วก็ถูกเด็กน้อยเฟิ่งจิ่วเหยียนคาบข่าวไปฟ้อง จนต้องกลับบ้านไปถูกตีเขาถามเมิ่งสิงโจวว่า ชั่วชีวิตนี้อยากทำสิ่งใดมากที่สุดเมิ่งสิงโจวชี้นิ้วไปไกลสุดลูกหูลูกตา เอ่ยวาจาฮึกเหิม ฟ้ากว้างทะเลใหญ่ จงท่องไปตามใจเถิดต่อมา พวกเขาก็ร่วมกันสืบสวนคดีมนุษย์โอสถเขาได้แต่จ้องมองเมิ่งสิงโจวตกอยู่ในอันตราย แต่กลับช่วยเขาไว้ไม่ได้โลหิตสีแดงฉานย้อมดวงตาของเขาจนเป็นสีแดง ร่างกายของเขาราวกับถูกบางสิ่งควบคุมไว้ ขยับเขยื้อนไม่ได้เขาอยากจะดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการนั้น ตะโกนกู่ร้องอย่างสุดกำลัง อยากจะเข้าไปช่วยพี่น้องที่ดีของตนเองทว่า ทำได้เพียงมองดูคนเหล่านั้นตัดแขนตัดขาของสิงโจว ควักลูกตาทั้งสองข้างของเขาออกมา...เขาสาบาน!ต้องชดใช้เป็นร้อยเท่า!คนของกลุ่มค้ามนุษย์โอสถทุกคน สมควรตาย!“อ๊า…”พร้อมกับเสียงคำรามด้วยความโกรธ เลี่ยอู๋ซินก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีเขาลืมตาขึ้น ถึงได้พบว่าเมื่อครู่เป็นเพียงความฝันตอนนี้เขากำลังอยู่ในห้องพักของเรื