Novels by Peachy

Nagulat ako nang may marinig sa isang customer na nagrereklamo sa isang waiter dahil mali ang naibigay na order nila. Nakita ko si Mitea na hawak ang mga order namin at naglalakad na papunta samin ngunit nadali siya ng biglang itulak ng customer ang waiter kaya lahat ng order namin ay natapon sa sahig pati sa kanya. Dali-dali naman kaming pumunta sa pwesto ni Mitea para alalayan siya. “Hoy, bayaran mo ‘to,” Napatingin naman ako kay Yuna na nasa harapan na namin at halata sa itsura niya ang inis sa nangyari. Nabigla naman ako nang napahalakhak ang babae sa sinabi ni Yuna sabay matapang na tumayo sa harapan niya. Gago! Naghahanap yata ‘to ng sakit sa katawan eh. “It's his fault not mine,” turo niya sa waiter kaya napatingin naman kami sa waiter na halata sa itsura ang kaba at takot. “Siya ang pagbayadin niyo diyan,” saad niya at umupo na pagkatapos sabihin ‘yon. Nagulat ako nang biglang iangat ni Yuna ang paa niya sa harap ng upuan ng babae at maangas siyang tinitigan. Nakita ko an

Napatingin naman ako sa kanya nang tanungin niya ‘yon. Napalunok ako nang makita ang kanyang seryosong mukha na nakatingin lamang sa’kin at nag-iintay ng isasagot ko. “Wala, wala naman,” saad ko at naglakad na papalayo sa kanya. “Zy,” pagtawag niya pero hindi ako lumilingon at dare-daretcho lang sa paglalakad.“Zy,” pagtawag niyang muli and this time he caught my hand to make me face him. Naguguluhan ang mga mata niyang nakatingin sa akin. Nakakunot na ang noo habang hawak pa rin ang aking kamay.“Zy, can you tell me what's wrong?” He curiously asked. Ayoko kasi muna siyang kausapin dahil baka kung anong masabi ko sa kanya. Nandito pa kami sa harap ng kumpanya kaya hindi ko pwedeng sabihin dito. “Let's not talk here,” I just simply said and walked towards his car.Nang makasakay na ako ay sumunod naman siya. Hindi na siya nagtanong pang muli at tahimik kaming dalawa habang nagmamaneho siya. Nang makarating kami sa condo ay lalabas na sana ako nang magsalita siya. “Zy, can we talk

“Ayokong sumakay diyan. Can we just take a taxi instead?” I asked kaya nagtaka siya sa sinabi ko. Ayokong umupo sa kotse niya dahil naaalala ko lang ang babaeng umupo doon kahapon. Selosa ba ako? Medyo lang, medyo lang naman.“Why? Is there something wrong?” nagtatakang tanong niya.Now I know what my toxic trait is. Haist! It looks like I’m pitying over some petty stuff. Maybe, hindi ko na dapat iniisip pa ‘yon lalo na’t napaliwanag naman na niya. “Sorry,” I said, I felt guilty. Hindi ko dapat hinahayaan na kontrolin ako ng nararamdaman ko. “Why?” takang tanong niya. “Ayoko kasing sumakay sa kotse mo kasi naalala ko pa rin na may sinakay kang babae diyan kahapon,” I said, feeling guilty.“I’m really sorry. Hindi ko na hahayaan na pangunahan ako ng nararamdaman ko,” I added. Nakatungo lang ako at nahihiyang tumingin sa kanya, but then, he held my chin up to make me look at him. “It's okay, I used a different car when I picked her up yesterday, and I already sold it to someone,” sa

Nang maramdaman ko ang pagkailang nila sa’kin ay naisipan kong baguhin ang sinabi ko.“Hehe, ano ka ba, nagbibiro lang ako,” saad ko sabay tumawa. Tangina, parang mas lalo yatang naging awkward ang atmosphere. Kinausap na kaming mga magulang at pinalabas muna ang bata kasama ang isa nilang guro para bantayan. Habang kinakausap kami ay sumabat ‘tong mukhang espasol. “Bakit anak ko lang? Eh nakita niyo naman na sinabunutan ng anak niya ang anak ko?” tanong niya at dinuro duro pa ako. Tangina, umaalma pa oh! Kapal talaga ni mukhang espasol!“Sige, saktan kita tapos ‘wag mo ‘kong sasaktan pabalik ah,” sarkastikong saad ko.Napatingin siya sa’kin ng sabihin ko ‘yon, hindi siya sumagot pero siniringan niya ako. Hindi naman ako makapaniwala sa ginawa niya. Haist! Kapag ako ‘di nakapagtimpi dito, baka upakan ko talaga siya sa labas. Pasalamat siya hindi ako si Yuna na mabilis maubos ang pasensya, kung hindi ay naupakan ko na talaga ‘to. Nang matapos ay tumayo na ako para puntahan si Zaizai

Hindi ako sumasagot, nanatiling tikom ang bibig ko. Nakakainis pa rin talaga! Kada naiisip ko, sumasalubong ang kilay ko eh. May inabot siya sa’kin na container, tinignan ko lang ‘yon at hindi kinukuha kaya nagkasalubong ang kilay niya. Binuksan niya ‘yon at naamoy ko kaagad ang bango nung pagkain. Nararamdaman ko na naman ang kalam ng sikmura ko. Fuck! Makisama ka naman, huwag kang bumigay agad. Napabuntong hininga ako at pinagpatuloy ang pagpapanggap ko. Tinakpan niyang muli ang container at tahimik akong pinagmasdan. Alam ko naman na mali ‘tong inaasta ko sa kanya ngayon pero pinapangunahan ako ng nararamdaman ko. Wala naman akong karapatan na magselos dun sa babae lalo na’t wala namang kami pero ‘di ba nagdadate na kami? Ibig sabihin ba nun kahit may kadate ka na, pwede ka pa rin lumandi sa iba? “Zy, can we talk? Is there something that’s bothering you?” He asked so I looked at his direction and deeply sigh. Maybe, I just need to let this out. “Kiel, are you dating someone behi

Hindi siya sumagot pero natawa siya. Nakakainis! Anong nakakatawa sa tanong ko? Napakunot tuloy ang noo ko at nang mapansin niya na hindi ako natutuwa ay naging seryosong muli ang itsura niya. “Are you okay?” Huh?! Okay naman ako eh. Ano bang tinutukoy niya?“Do I look like I’m not okay?” I asked then shrugged.“I heard the news about your book,” saad niya kaya gulat akong napatingin sa kanya. Nalaman niya ‘yon?! So sobrang kalat na talaga ng balitang ‘yon.“Naniniwala ka sa sinasabi nila?” I asked him, hoping he would say ‘no’.“No,” he said, kaya napangiti ako. “But the evidence they have is so strong that many people would think that it really came from AI” he added. “I know, but we're already addressing the issue,” I said and he nodded. Nang matapos kong sabihin ‘yon ay walang nagsasalita saming dalawa. Ang tahimik! Hindi ba siya mag-first move man lang? O kaya mag-isip ng pag-uusapan namin? “Zy,” he said and I can't help but to form a smile. Hindi ako sumagot pero nakatingin