Novels by Peachy

Nang maramdaman ko ang pagkailang nila sa’kin ay naisipan kong baguhin ang sinabi ko.“Hehe, ano ka ba, nagbibiro lang ako,” saad ko sabay tumawa. Tangina, parang mas lalo yatang naging awkward ang atmosphere. Kinausap na kaming mga magulang at pinalabas muna ang bata kasama ang isa nilang guro para bantayan. Habang kinakausap kami ay sumabat ‘tong mukhang espasol. “Bakit anak ko lang? Eh nakita niyo naman na sinabunutan ng anak niya ang anak ko?” tanong niya at dinuro duro pa ako. Tangina, umaalma pa oh! Kapal talaga ni mukhang espasol!“Sige, saktan kita tapos ‘wag mo ‘kong sasaktan pabalik ah,” sarkastikong saad ko.Napatingin siya sa’kin ng sabihin ko ‘yon, hindi siya sumagot pero siniringan niya ako. Hindi naman ako makapaniwala sa ginawa niya. Haist! Kapag ako ‘di nakapagtimpi dito, baka upakan ko talaga siya sa labas. Pasalamat siya hindi ako si Yuna na mabilis maubos ang pasensya, kung hindi ay naupakan ko na talaga ‘to. Nang matapos ay tumayo na ako para puntahan si Zaizai

Hindi ako sumasagot, nanatiling tikom ang bibig ko. Nakakainis pa rin talaga! Kada naiisip ko, sumasalubong ang kilay ko eh. May inabot siya sa’kin na container, tinignan ko lang ‘yon at hindi kinukuha kaya nagkasalubong ang kilay niya. Binuksan niya ‘yon at naamoy ko kaagad ang bango nung pagkain. Nararamdaman ko na naman ang kalam ng sikmura ko. Fuck! Makisama ka naman, huwag kang bumigay agad. Napabuntong hininga ako at pinagpatuloy ang pagpapanggap ko. Tinakpan niyang muli ang container at tahimik akong pinagmasdan. Alam ko naman na mali ‘tong inaasta ko sa kanya ngayon pero pinapangunahan ako ng nararamdaman ko. Wala naman akong karapatan na magselos dun sa babae lalo na’t wala namang kami pero ‘di ba nagdadate na kami? Ibig sabihin ba nun kahit may kadate ka na, pwede ka pa rin lumandi sa iba? “Zy, can we talk? Is there something that’s bothering you?” He asked so I looked at his direction and deeply sigh. Maybe, I just need to let this out. “Kiel, are you dating someone behi

Hindi siya sumagot pero natawa siya. Nakakainis! Anong nakakatawa sa tanong ko? Napakunot tuloy ang noo ko at nang mapansin niya na hindi ako natutuwa ay naging seryosong muli ang itsura niya. “Are you okay?” Huh?! Okay naman ako eh. Ano bang tinutukoy niya?“Do I look like I’m not okay?” I asked then shrugged.“I heard the news about your book,” saad niya kaya gulat akong napatingin sa kanya. Nalaman niya ‘yon?! So sobrang kalat na talaga ng balitang ‘yon.“Naniniwala ka sa sinasabi nila?” I asked him, hoping he would say ‘no’.“No,” he said, kaya napangiti ako. “But the evidence they have is so strong that many people would think that it really came from AI” he added. “I know, but we're already addressing the issue,” I said and he nodded. Nang matapos kong sabihin ‘yon ay walang nagsasalita saming dalawa. Ang tahimik! Hindi ba siya mag-first move man lang? O kaya mag-isip ng pag-uusapan namin? “Zy,” he said and I can't help but to form a smile. Hindi ako sumagot pero nakatingin

Nagulat ako sa balitang narinig ko. Bago ako umalis dun ay sinigurado kong nasa maayos na kalagayan ‘yon kaya paanong ganoon ang nangyari?“Zy, may umuusbong na rin na publishing company at doon na nag-iinvest ang mga investors mo,” saad ni Chia. Tanginang ‘yan! Nawala lang ako, madami na agad ang nangyari. “Naakusahan kasi na ang isa sa mga libro mo ay isinulat gamit ang AI. Halos lahat daw ng content is AI generated,” saad ni Mitea. “AI?! Sobrang galing ko naman para maakusahan na AI ang gumawa ng aklat na ‘yon. Ano bang aklat ‘yon?” tanong ko. “Yung kaka-release mo lang na libro bago ka pumunta dito sa Pilipinas,” saad naman ni Chia. “Paanong naging AI ‘yon, eh nakita niyo nga akong sinusulat ‘yon sa Cafe Novella. Isa pa, dumadaan sa proseso ang mga libro ko bago ko i-release sa public,” saad ko at tumango naman sila.Teka nga—dumadaan kay Kaelith ang mga libro bago namin i-release ang mga ‘yon. Hindi kaya siya ang gumawa nun? Pero kung siya ang gumawa, alam niyang siya ang pa

Nabulunan naman siya at napaubo ubo sa narinig. Bakit sobrang nakakagulat ba na gusto kong magdate kami sa sementeryo?“Seryoso ka?” gulat niyang tanong at tumango naman ako, hindi niya yata inasahan ‘yon. Bakit? Tahimik kaya doon at gusto ko din lumanghap ng sariwang hangin. Isa pa gusto kong bisitahin si Mama, dito siya nilibing. Gusto niya kasing katabi ang mga magulang niya kapag namatay siya kaya tinupad ko ang kahilingan niya. Namimiss ko na si Mama, binabantayan niya kaya ako sa taas? O baka nakalimutan niya na din ako gaya ni Papa? “Okay, kailan mo gusto?” tanong niya at naisip ko naman na next week na lang ng linggo dahil magpapahinga pa ko.“Sunday, next week, agahan mo ah!” “I’m not available on Sunday, I have plans.” saad niya kaya naisip ko na Saturday na lang, next week.“Okay, Saturday next week?” I asked.“Okay, just send me the details,” he said kaya tumango tango ako. Habang nakain, hindi ko maiwasan na mapapikit sa sarap. Masarap talaga siya magluto bukod sa ka

Tumingin ako sa mga mata niya pagkatapos kong sabihin ‘yon. Nakatungo lang siya at hindi nagsasalita kaya nilapitan ko siya.“I don't care if you don't like me, basta gusto kita,” saad ko, at hinawakan ang mukha niya para makita ko siya. Mas lalo pa kong lumapit para sabihin ang gusto kong sabihin.“Gustong gusto kita kaya kahit hindi mo ko gusto, ako nalang ang gagawa ng paraan para magustuhan mo ko,” bulong na saad ko at tumingin sa kanya ng may ngiti sa labi. “You think it's… worth risking for? Hindi ka ba magsisisi?” he asked and then looked away.“Yes,” “How can you be so sure?” He asked. I could sense doubts and hesitation in his eyes, maybe because of his past relationships but I want to assure him. “Kiel, I know you have doubts because of your past relationship but I’ll make sure na hindi na mangyayari ulit ‘yon.” I said but he was still hesitant kaya hinawakan ko ang mukha niya para makita niyang seryoso ako sa kanya.“I want it to be real,” I said and looked deeply into hi