Share

ตอนที่67ปั่นป่วนใจ

last update Last Updated: 2025-07-02 22:22:32

หว่านชิงมองออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งสนิท

“เรื่องแบบนี้...ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดส่งๆ ได้ ข้าไม่มีหลักฐานและอาจไม่มีวันได้หลักฐานด้วยซ้ำ สิ่งที่ข้าทำได้ คือ...ให้ทุกอย่างมันจบลงก่อนที่คนร้ายตัวจริงจะร้อนใจ...แล้วลากคนบริสุทธิ์สักคนมารับผิดแทนคนร้ายตัวจริง ท่านเชื่อข้าเถอะ…หว่านชิงไม่มีทางโกหกอาจารย์หรอกน่า”

คำพูดของหว่านชิง ทรงพลังนัก โม่ชิงเหยียนนิ่งงันไปครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้าช้าๆ

“ข้า...ไม่ได้ไม่เชื่อเจ้า หรือคิดจะปฏิเสธ ข้าแค่ต้องรู้ให้แน่ใจก่อนก็เท่านั้น”

หว่านชิงยิ้มออกมาอย่างดีใจ ยื่นจดหมายให้เขา

“นี่คือสิ่งที่ท่านต้องเอาไปให้เสด็จพ่อในวันพรุ่งนี้ บอกพระองค์ว่า ข้ายืนยันจะขอไปศึกษาพระธรรมในวัด ทำใจให้สงบบ้างสักระยะ...ส่วนท่าน ก็ยืนยันแทนข้าด้วยว่า ข้าได้ยาดีจากท่าน จึงรอดมาได้และอาการดีขึ้นมาก จากนี้ไปข้าจะค่อยๆ แจ้งให้ท่านรู้ว่าจะทำอะไรบ้าง อาจารย์ไม่ต้องห่วงหว่านชิง เชื่อเถอะว่าหว่านชิงทำดีทีุ่ดแล้ว”

“ได้ ข้าเชื่อเจ้า” โม่ชิงเหยียนไม่ลังเลที่จะตอบตกลงพลางถอนหายใจยาว

“แต่ตอนนี้...อาจารย์ ท่านช่วยแนะนำข้าก่อน คนจะทำใจให้สงบคนจะออกบวช ควรต้องทำตัวยังไง ต้องโกนหัว ใส่ช
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่73ที่นั่นนางจะปลอดภัยใช่ไหม

    “…เปล่า ไม่มีอะไร…แค่มาหากุ้ยเฟย แล้วองค์หญิงรองตามหาข้า...มีเรื่องใดหรือ” ไป๋เหวินหลงตอบเรียบๆ แล้วถามกลับด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจนัก เยี่ยนอิงยกกล่องขนมขึ้นมาตรงหน้า แววตาฉายความอ่อนโยน“เยี่ยนอิงอยากจะฝากขนมของเยี่ยนอิงให้ท่านแม่ทัพเอาไปให้น้องหยางหลิน ไม่ได้เจอน้องหยางหลินมาสักพักแล้ว เยี่ยนอิงก็เลยรู้สึกคิดถึง อยากจะทำอะไรให้บ้าง”พูดจบยังรีบเสริมต่อโดยแทบไม่ให้แม่ทัพได้คิดทัน“แต่ก็กลัวว่าจะเกิดเรื่องเหมือนตอนพี่หว่านชิงอีก เลยไม่กล้าไหว้วานใครง่ายๆ ...แต่ถ้าเป็นท่านแม่ทัพ เยี่ยนอิงก็มั่นใจว่าไม่มีทางเกิดเรื่องร้ายได้แน่นอน”มือขาวนวลยื่นกล่องขนมให้ ไป๋เหวินหลงรับมาโดยไม่ได้พูดอะไร เพียงพยักหน้าเบาๆ เอาแต่มองกล่องขนมนิ่ง เยี่ยนอิงยิ้มน้อยๆ แล้วพูดต่อ“ขอบคุณท่านแม่ทัพมาก วันพรุ่งนี้เยี่ยนอิงจะตอบแทนบุญคุณท่านแม่ทัพ ท่านต้องมาหาเยี่ยนอิงนะ ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด ถือเป็นการขอบคุณสำหรับวันนั้น...ที่ท่านช่วยเยี่ยนอิงและน้องหยางหลินจากเหตุการณ์ลอบสังหาร” ดวงตาใสแจ๋วของนางเปล่งประกายระคนคาดหวัง เยี่ยนอิงพูดถึงแค่สองคน ไม่แม้แต่จะเอ่ยถึงหว่านชิงในประโยคนั้น ราวกับหว่านชิงไม่มีตัวตนอยู่ในเหตุก

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่72เริ่มแผนการ

    ข้างในห้องพักขององค์หญิงใหญ่หว่านชิงเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของชาอ่อนๆ กับขนมถั่วกวนหอมหวาน บนแท่นนอน ร่างเล็กในชุดผ้าแพรกำลังกลิ้งไปกลิ้งมา มือข้างหนึ่งหยิบพัดโบกเบาๆ อีกข้างก็ส่งขนมเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างสบายอารมณ์ อีกมือลูบหัวเจ้าแมวระบบที่กำลังงีบอยู่ข้างๆ“อุบ๊ะ พ่อพระเอกตาหลิวเฟิงคนนี้จะซึนไปไหน โถ่วววว” หว่านชิงเบ้ปากขณะฟังเสียงเล่าเรื่องนิยายจากซื่อซื่อที่นั่งอยู่ข้างๆ“จริงเลยเจ้าค่ะองค์หญิงใหญ่ พระเอกคนนี้ไม่ได้เรื่องเลย แบบนี้จะได้คู่กับนางเอกเมื่อไหร่กัน…ทำเหมือนไม่ชอบแตาจริงๆ แล้วแอบชอบเขาล่ะสิเจ้าคะ” ซื่อซื่อพ่นลมหายใจแรงๆ อย่างอินจัด“ข้าเห็นด้วยยิ่งนัก” หว่านชิงกระแทกเสียงเบาๆ พลางยัดขนมใส่ปากอีกชิ้น “ถ้าเป็นข้านะ ข้าจะ….”“ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ หว่านชิงชะงักทันที ซื่อซื่อรีบวางนิยายลงเก็บทันควัน ลุกขึ้นจะไปเปิดประตู ทันใดนั้นเสียงทุ้มนุ่มก็เอ่ยขึ้นอย่างสุภาพ“องค์หญิงใหญ่พอมีเวลาหรือไม่” โม่ชิงเหยียนยืนอยู่ตรงนั้น น้ำเสียงนุ่มนวล หว่านชิงลุกขึ้นนั่งบนตั่งแทบไม่ทัน เจ้าแมวกลิ้งไปอีกทางนอนแอ้งแม้งข้างๆ หมอน หว่านชิงจัดชายชุดให้เรียบร้อย จัดท่าทางนั่งเรียบร้

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่71ทำตามหน้าที่

    ตำหนักเหนือเมฆาแสงแดดยามเช้าส่องถึงหน้าตำหนักเหนือเมฆา ทว่าในยามปกติที่ควรจะมีเสียงหัวเราะของสาวใช้ หรือกลิ่นหอมจากสำรับอาหารเช้า กลับมีเพียงความเงียบงันและลมเช้าเย็นๆไป๋เหวินหลงยืนหน้าตำหนักเหนือเมฆา พลางขมวดคิ้วมุ่น ไม่มีแม้เงาของซื่อซื่อ ไม่มีขันที ไม่มีสาวใช้…เงียบเกินไป“แปลก…” ไป๋เหวินหลงพึมพำ ก่อนจะตัดสินใจเดินอ้อมไป พบสาวใช้สองสามนางกำลังก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดมุมหนึ่งของสวน ทันทีที่เห็นร่างสูงสง่าของแม่ทัพก็รีบย่อกายทำความเคารพ ใบหน้าเจื่อนๆ อย่างเกรงใจ“องค์หญิงใหญ่หว่านชิงอยู่ที่ใด” น้ำเสียงเข้มสาวใช้คนหนึ่งตอบด้วยเสียงแผ่วเบา “ท่านแม่ทัพไม่ทราบหรือเพคะ องค์หญิงใหญ่...เสด็จไปวัดต้าเล่อแล้วเจ้าค่ะ”“ไปวัดหรือ” ไป๋เหวินหลงชะงัก อีกคนรีบเสริม “เจ้าค่ะ เสด็จไปตั้งแต่เช้ามืด…ไปบวชแล้วเจ้าค่ะ…”ไป๋เหวินหลงยืนนิ่งไปพักใหญ่ สีหน้าเต็มไปด้วยความแปลกใจ...หรืออาจจะเรียกว่า ไม่พอใจนักด้วยซ้ำ เขาหันหลังกลับโดยไม่พูดอะไรต่อ มุ่งตรงไปยังท้องพระโรงทันทีท้องพระโรงขันทีจื่อกงเดินเข้ามากระซิบข้างหูฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้ที่กำลังดื่มชา เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางกับจื่อกง ยกมือขึ้นเป็นสัญญาณอน

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่70เปลี่ยนเป้าหมาย

    บริเวณหน้าวัดต้าเล่อซึ่งหว่านชิงตั้งใจจะมาบวชบริเวณลานวัดกลับคลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่เดินทางมาทำบุญอย่างไม่ปกติ เสียงกระซิบเริ่มกระจายจากหญิงชาววังคนหนึ่งที่เดินทางมากับขุนนางวัยกลางคน…“ได้ยินหรือไม่ว่า…องค์หญิงใหญ่นั่นเคยให้สาวใช้ของตนเฆี่ยนสาวใช้องค์หญิงรองหน้าตำหนัก”“นั่นสิ ข้าได้ยินว่าสาวใช้ขององค์หญิงรองเยี่ยนอิงถึงกับถูกส่งไปรักษาตัวนอกวัง ยังไม่หายดีเลย”“แถมองค์หญิงรองก็น่าสงสารออก พูดจาอ่อนโยนแต่กลับถูกใส่ร้ายว่า วางยา ไม่รู้ว่าต่อไปจะโดนอะไรบ้าง หึ…มีแต่คนกล้าทำ แต่ไม่กล้ารับผิด”กลุ่มคนฟังพยักหน้าหงึกหงัก ในเวลาเดียวกัน…เยี่ยนอิงสวมอาภรณ์เรียบๆ สีฟ้าอ่อน ยืนอยู่กับกลุ่มแม่ชีที่แจกข้าวต้มให้ประชาชน ยิ้มอ่อน พลางเอ่ยกับผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่งที่เข้ามากุมมือ“ข้าไม่เป็นไรหรอกค่ะ…พี่หญิงคงแค่เข้าใจผิดบ้างนิดหน่อย ต่อไปนางก็จะรู้เองว่าข้าไม่ได้วางยานาง หากข้าทำให้ท่านทั้งหลายลำบากใจก็ขออภัยด้วย ข้านะแค่หวังว่าจะมีคนเข้าใจข้าบ้างก็เท่านั้น”ดวงตาของเยี่ยนอิงแดงเรื่อ…แต่รอยยิ้มยังอบอุ่นนัก เสียงกระซิบรอบวัดขยายตัวออกไปเรื่อยเรื่อยๆๆ“องค์หญิงรองช่างจิตใจดีจริงๆ ถูกกระทำแท้ๆ ยังเอ่ยข

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่69 ลวงพ่อ หลอกแม่

    ณ ตำหนักเฉิงเต๋อ ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้เสียงตวาดดังกระหึ่มกลางห้องจนแม้แต่ขันทีจื่อกงยังสะดุ้งเฮือก ตวัดสายตาขุ่นขวางไปยัง ราชครูโม่ชิงเหยียน ที่คุกเข่ารายงานเรื่อง จดหมายขอออกไปปลีกวิเวกที่วัด จากองค์หญิงใหญ่“จะไปบวช! บวชอะไรเล่า!! บุตรสาวของเราเป็นองค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นต้าหลี่ มิใช่แม่ชี”จื่อกงรีบก้มหัวแต่หัวใจร้อนผ่าว พึมพำเบาๆ“ฝ่าบาท ทรงระงับโทสะก่อนพะยะค่ะ…”“ออกไปบวช! บวช?! เจ้ารู้ไหมจื่อกง ลูกข้าพูดว่าจะไปบวช! บวชเชียวนะ! เจ้าจะให้ข้านั่งเฉยรึ?!”“ก็พระองค์เองนั่นแหละ ที่เมื่อวานยังพูดอยู่เลยว่าอยากให้องค์หญิงได้อยู่ที่เงียบๆทำใจให้สงบ…”“ข้าแค่หมายถึงอยู่ในตำหนัก อ่านตำรา ปลูกดอกไม้ นอนกินขนม มิใช่ออกไปกลางวัดกลางวาแบบนั้น”ราชครูโม่ชิงเหยียนค้อมกายเบาๆยังคงสงบเยือกเย็นไม่ต่างจากน้ำแข็งบนภูเขา สีหน้าไม่เปลี่ยนแม้ฮ่องเต้กำลังพ่นไฟ“ฝ่าบาท องค์หญิงเพียงอยากไปศึกษาธรรมไม่กี่เดือน หามิได้จะบวชจริงๆหากมีการ…”“เจ้าคิดว่าเส้นผมนางจะรับแสงตะวันของป่าเขาได้หรือ” ฮ่องเต้โวย “ในวังมีตำหนักตั้งมากมาย อยากศึกษาธรรมให้ข้าสร้างวัดให้หลังตำหนักยังได้ ไม่ต้องไปเสี่ยงภัยอะไรทั้งสิ้นที่ข้างนอ

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่68คิดถึงเพราะสงสัย

    ณ จวนแม่ทัพไป๋ยามดึกสุราระดับเลิศรสจากห้องเก็บของลับในจวนราชครู ถูกนำออกมาวางปังลงบนโต๊ะไม้กลางสวนจวนแม่ทัพ กลิ่นหอมแรงทะลุจมูกท่านแม่ทัพไป๋เหวินหลงเลิกคิ้วสูง มองบุรุษในชุดนักปราชญ์ผู้เคร่งขรึมที่ไม่เคยเห็นว่าจะยอมร่ำสุราด้วยกันสักครั้ง บัดนี้นั่งทำหน้าเครียดกว่าเวลาแก้โจทย์พิชัยยุทธ์ อีกทั้งยังยกขวดสุราราวกับยาจกข้างถนนกระนั้น"ท่านราชครูโม่ชิงเหยียน...ถึงขั้นเอาสุรามาหาข้ากลางดึก ไม่บอกก็รู้ว่าเรื่องหนักใจใช่ไหม"โม่ชิงเหยียนไม่ตอบ เอาแต่รินสุราลงจอกของตัวเอง“ดื่มก่อน...แล้วข้าจะเล่า”พอจอกแรกไหลลงคอ คนเงียบขรึมก็เริ่มเผยร่องรอยความขัดแย้งในดวงตา“ข้าดื่มแล้วตาท่านเล่ามาให้หมดว่าเกิดอะไรขึ้น” โม่ชิงเหยียนยกจอกสุรากระดกหมดจอก"ไป๋เหวินหลง...ข้า...ข้ามาหาท่านก็เพราะ…ข้าแค่...ข้ากำลัง คิดมากเกินไปเกี่ยวกับองค์หญิงใหญ่….คนนั้น"“…ว่าไงนะ” ไป๋เหวินหลงที่ยกจอกชะงัก ค่อยๆ วางลงที่เดิม"องค์หญิงใหญ่… หว่านชิง…ข้ามองว่าเป็นปริศนา...บางทีก็เหมือนรู้ทันทุกอย่าง บางทีก็เหมือนไม่รู้อะไรเลย… เจ้าเคยเจอคนที่น่าระแวงแต่น่ามองด้วยไหม แบบว่าเราหวาดระแวงแต่ไม่อาจละสายตา"ไป๋เหวินหลงกลืนสุราเงียบๆ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status