LOGINShare
ตอนที่67ปั่นป่วนใจ
Last Updated:
2025-07-02 22:22:32
Latest chapter
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่73ที่นั่นนางจะปลอดภัยใช่ไหม
“…เปล่า ไม่มีอะไร…แค่มาหากุ้ยเฟย แล้วองค์หญิงรองตามหาข้า...มีเรื่องใดหรือ” ไป๋เหวินหลงตอบเรียบๆ แล้วถามกลับด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจนัก เยี่ยนอิงยกกล่องขนมขึ้นมาตรงหน้า แววตาฉายความอ่อนโยน“เยี่ยนอิงอยากจะฝากขนมของเยี่ยนอิงให้ท่านแม่ทัพเอาไปให้น้องหยางหลิน ไม่ได้เจอน้องหยางหลินมาสักพักแล้ว เยี่ยนอิงก็เลยรู้สึกคิดถึง อยากจะทำอะไรให้บ้าง”พูดจบยังรีบเสริมต่อโดยแทบไม่ให้แม่ทัพได้คิดทัน“แต่ก็กลัวว่าจะเกิดเรื่องเหมือนตอนพี่หว่านชิงอีก เลยไม่กล้าไหว้วานใครง่ายๆ ...แต่ถ้าเป็นท่านแม่ทัพ เยี่ยนอิงก็มั่นใจว่าไม่มีทางเกิดเรื่องร้ายได้แน่นอน”มือขาวนวลยื่นกล่องขนมให้ ไป๋เหวินหลงรับมาโดยไม่ได้พูดอะไร เพียงพยักหน้าเบาๆ เอาแต่มองกล่องขนมนิ่ง เยี่ยนอิงยิ้มน้อยๆ แล้วพูดต่อ“ขอบคุณท่านแม่ทัพมาก วันพรุ่งนี้เยี่ยนอิงจะตอบแทนบุญคุณท่านแม่ทัพ ท่านต้องมาหาเยี่ยนอิงนะ ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด ถือเป็นการขอบคุณสำหรับวันนั้น...ที่ท่านช่วยเยี่ยนอิงและน้องหยางหลินจากเหตุการณ์ลอบสังหาร” ดวงตาใสแจ๋วของนางเปล่งประกายระคนคาดหวัง เยี่ยนอิงพูดถึงแค่สองคน ไม่แม้แต่จะเอ่ยถึงหว่านชิงในประโยคนั้น ราวกับหว่านชิงไม่มีตัวตนอยู่ในเหตุก
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่72เริ่มแผนการ
ข้างในห้องพักขององค์หญิงใหญ่หว่านชิงเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของชาอ่อนๆ กับขนมถั่วกวนหอมหวาน บนแท่นนอน ร่างเล็กในชุดผ้าแพรกำลังกลิ้งไปกลิ้งมา มือข้างหนึ่งหยิบพัดโบกเบาๆ อีกข้างก็ส่งขนมเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างสบายอารมณ์ อีกมือลูบหัวเจ้าแมวระบบที่กำลังงีบอยู่ข้างๆ“อุบ๊ะ พ่อพระเอกตาหลิวเฟิงคนนี้จะซึนไปไหน โถ่วววว” หว่านชิงเบ้ปากขณะฟังเสียงเล่าเรื่องนิยายจากซื่อซื่อที่นั่งอยู่ข้างๆ“จริงเลยเจ้าค่ะองค์หญิงใหญ่ พระเอกคนนี้ไม่ได้เรื่องเลย แบบนี้จะได้คู่กับนางเอกเมื่อไหร่กัน…ทำเหมือนไม่ชอบแตาจริงๆ แล้วแอบชอบเขาล่ะสิเจ้าคะ” ซื่อซื่อพ่นลมหายใจแรงๆ อย่างอินจัด“ข้าเห็นด้วยยิ่งนัก” หว่านชิงกระแทกเสียงเบาๆ พลางยัดขนมใส่ปากอีกชิ้น “ถ้าเป็นข้านะ ข้าจะ….”“ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ หว่านชิงชะงักทันที ซื่อซื่อรีบวางนิยายลงเก็บทันควัน ลุกขึ้นจะไปเปิดประตู ทันใดนั้นเสียงทุ้มนุ่มก็เอ่ยขึ้นอย่างสุภาพ“องค์หญิงใหญ่พอมีเวลาหรือไม่” โม่ชิงเหยียนยืนอยู่ตรงนั้น น้ำเสียงนุ่มนวล หว่านชิงลุกขึ้นนั่งบนตั่งแทบไม่ทัน เจ้าแมวกลิ้งไปอีกทางนอนแอ้งแม้งข้างๆ หมอน หว่านชิงจัดชายชุดให้เรียบร้อย จัดท่าทางนั่งเรียบร้
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่71ทำตามหน้าที่
ตำหนักเหนือเมฆาแสงแดดยามเช้าส่องถึงหน้าตำหนักเหนือเมฆา ทว่าในยามปกติที่ควรจะมีเสียงหัวเราะของสาวใช้ หรือกลิ่นหอมจากสำรับอาหารเช้า กลับมีเพียงความเงียบงันและลมเช้าเย็นๆไป๋เหวินหลงยืนหน้าตำหนักเหนือเมฆา พลางขมวดคิ้วมุ่น ไม่มีแม้เงาของซื่อซื่อ ไม่มีขันที ไม่มีสาวใช้…เงียบเกินไป“แปลก…” ไป๋เหวินหลงพึมพำ ก่อนจะตัดสินใจเดินอ้อมไป พบสาวใช้สองสามนางกำลังก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดมุมหนึ่งของสวน ทันทีที่เห็นร่างสูงสง่าของแม่ทัพก็รีบย่อกายทำความเคารพ ใบหน้าเจื่อนๆ อย่างเกรงใจ“องค์หญิงใหญ่หว่านชิงอยู่ที่ใด” น้ำเสียงเข้มสาวใช้คนหนึ่งตอบด้วยเสียงแผ่วเบา “ท่านแม่ทัพไม่ทราบหรือเพคะ องค์หญิงใหญ่...เสด็จไปวัดต้าเล่อแล้วเจ้าค่ะ”“ไปวัดหรือ” ไป๋เหวินหลงชะงัก อีกคนรีบเสริม “เจ้าค่ะ เสด็จไปตั้งแต่เช้ามืด…ไปบวชแล้วเจ้าค่ะ…”ไป๋เหวินหลงยืนนิ่งไปพักใหญ่ สีหน้าเต็มไปด้วยความแปลกใจ...หรืออาจจะเรียกว่า ไม่พอใจนักด้วยซ้ำ เขาหันหลังกลับโดยไม่พูดอะไรต่อ มุ่งตรงไปยังท้องพระโรงทันทีท้องพระโรงขันทีจื่อกงเดินเข้ามากระซิบข้างหูฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้ที่กำลังดื่มชา เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางกับจื่อกง ยกมือขึ้นเป็นสัญญาณอน
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่70เปลี่ยนเป้าหมาย
บริเวณหน้าวัดต้าเล่อซึ่งหว่านชิงตั้งใจจะมาบวชบริเวณลานวัดกลับคลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่เดินทางมาทำบุญอย่างไม่ปกติ เสียงกระซิบเริ่มกระจายจากหญิงชาววังคนหนึ่งที่เดินทางมากับขุนนางวัยกลางคน…“ได้ยินหรือไม่ว่า…องค์หญิงใหญ่นั่นเคยให้สาวใช้ของตนเฆี่ยนสาวใช้องค์หญิงรองหน้าตำหนัก”“นั่นสิ ข้าได้ยินว่าสาวใช้ขององค์หญิงรองเยี่ยนอิงถึงกับถูกส่งไปรักษาตัวนอกวัง ยังไม่หายดีเลย”“แถมองค์หญิงรองก็น่าสงสารออก พูดจาอ่อนโยนแต่กลับถูกใส่ร้ายว่า วางยา ไม่รู้ว่าต่อไปจะโดนอะไรบ้าง หึ…มีแต่คนกล้าทำ แต่ไม่กล้ารับผิด”กลุ่มคนฟังพยักหน้าหงึกหงัก ในเวลาเดียวกัน…เยี่ยนอิงสวมอาภรณ์เรียบๆ สีฟ้าอ่อน ยืนอยู่กับกลุ่มแม่ชีที่แจกข้าวต้มให้ประชาชน ยิ้มอ่อน พลางเอ่ยกับผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่งที่เข้ามากุมมือ“ข้าไม่เป็นไรหรอกค่ะ…พี่หญิงคงแค่เข้าใจผิดบ้างนิดหน่อย ต่อไปนางก็จะรู้เองว่าข้าไม่ได้วางยานาง หากข้าทำให้ท่านทั้งหลายลำบากใจก็ขออภัยด้วย ข้านะแค่หวังว่าจะมีคนเข้าใจข้าบ้างก็เท่านั้น”ดวงตาของเยี่ยนอิงแดงเรื่อ…แต่รอยยิ้มยังอบอุ่นนัก เสียงกระซิบรอบวัดขยายตัวออกไปเรื่อยเรื่อยๆๆ“องค์หญิงรองช่างจิตใจดีจริงๆ ถูกกระทำแท้ๆ ยังเอ่ยข
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่69 ลวงพ่อ หลอกแม่
ณ ตำหนักเฉิงเต๋อ ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้เสียงตวาดดังกระหึ่มกลางห้องจนแม้แต่ขันทีจื่อกงยังสะดุ้งเฮือก ตวัดสายตาขุ่นขวางไปยัง ราชครูโม่ชิงเหยียน ที่คุกเข่ารายงานเรื่อง จดหมายขอออกไปปลีกวิเวกที่วัด จากองค์หญิงใหญ่“จะไปบวช! บวชอะไรเล่า!! บุตรสาวของเราเป็นองค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นต้าหลี่ มิใช่แม่ชี”จื่อกงรีบก้มหัวแต่หัวใจร้อนผ่าว พึมพำเบาๆ“ฝ่าบาท ทรงระงับโทสะก่อนพะยะค่ะ…”“ออกไปบวช! บวช?! เจ้ารู้ไหมจื่อกง ลูกข้าพูดว่าจะไปบวช! บวชเชียวนะ! เจ้าจะให้ข้านั่งเฉยรึ?!”“ก็พระองค์เองนั่นแหละ ที่เมื่อวานยังพูดอยู่เลยว่าอยากให้องค์หญิงได้อยู่ที่เงียบๆทำใจให้สงบ…”“ข้าแค่หมายถึงอยู่ในตำหนัก อ่านตำรา ปลูกดอกไม้ นอนกินขนม มิใช่ออกไปกลางวัดกลางวาแบบนั้น”ราชครูโม่ชิงเหยียนค้อมกายเบาๆยังคงสงบเยือกเย็นไม่ต่างจากน้ำแข็งบนภูเขา สีหน้าไม่เปลี่ยนแม้ฮ่องเต้กำลังพ่นไฟ“ฝ่าบาท องค์หญิงเพียงอยากไปศึกษาธรรมไม่กี่เดือน หามิได้จะบวชจริงๆหากมีการ…”“เจ้าคิดว่าเส้นผมนางจะรับแสงตะวันของป่าเขาได้หรือ” ฮ่องเต้โวย “ในวังมีตำหนักตั้งมากมาย อยากศึกษาธรรมให้ข้าสร้างวัดให้หลังตำหนักยังได้ ไม่ต้องไปเสี่ยงภัยอะไรทั้งสิ้นที่ข้างนอ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่68คิดถึงเพราะสงสัย
ณ จวนแม่ทัพไป๋ยามดึกสุราระดับเลิศรสจากห้องเก็บของลับในจวนราชครู ถูกนำออกมาวางปังลงบนโต๊ะไม้กลางสวนจวนแม่ทัพ กลิ่นหอมแรงทะลุจมูกท่านแม่ทัพไป๋เหวินหลงเลิกคิ้วสูง มองบุรุษในชุดนักปราชญ์ผู้เคร่งขรึมที่ไม่เคยเห็นว่าจะยอมร่ำสุราด้วยกันสักครั้ง บัดนี้นั่งทำหน้าเครียดกว่าเวลาแก้โจทย์พิชัยยุทธ์ อีกทั้งยังยกขวดสุราราวกับยาจกข้างถนนกระนั้น"ท่านราชครูโม่ชิงเหยียน...ถึงขั้นเอาสุรามาหาข้ากลางดึก ไม่บอกก็รู้ว่าเรื่องหนักใจใช่ไหม"โม่ชิงเหยียนไม่ตอบ เอาแต่รินสุราลงจอกของตัวเอง“ดื่มก่อน...แล้วข้าจะเล่า”พอจอกแรกไหลลงคอ คนเงียบขรึมก็เริ่มเผยร่องรอยความขัดแย้งในดวงตา“ข้าดื่มแล้วตาท่านเล่ามาให้หมดว่าเกิดอะไรขึ้น” โม่ชิงเหยียนยกจอกสุรากระดกหมดจอก"ไป๋เหวินหลง...ข้า...ข้ามาหาท่านก็เพราะ…ข้าแค่...ข้ากำลัง คิดมากเกินไปเกี่ยวกับองค์หญิงใหญ่….คนนั้น"“…ว่าไงนะ” ไป๋เหวินหลงที่ยกจอกชะงัก ค่อยๆ วางลงที่เดิม"องค์หญิงใหญ่… หว่านชิง…ข้ามองว่าเป็นปริศนา...บางทีก็เหมือนรู้ทันทุกอย่าง บางทีก็เหมือนไม่รู้อะไรเลย… เจ้าเคยเจอคนที่น่าระแวงแต่น่ามองด้วยไหม แบบว่าเราหวาดระแวงแต่ไม่อาจละสายตา"ไป๋เหวินหลงกลืนสุราเงียบๆ
You may also like
เมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์10.0K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ31.5K viewsข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ10.2K viewsสามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์10.3K viewsย้อนเวลามาเป็นพระชายาของท่านอ๋องตาบอด
ซีไซต์3.5K viewsร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา
ต้าเหนิง1.9K viewsบุพเพรักแม่ทัพสุริยัน
LiHong1.8K viewsท่อนแขนมังกร
เพลงมีนา2.7K views
