Share

ทวงหนี้ 1

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-30 08:47:08

จ้าวเฟยเฟยเรียกคนที่มามุงดู หนึ่งในนั้นคือซุนเต๋อชิวน้องชายซุนเต๋อฉายจากสำนักศึกษาเต๋อถัง จ้าวเฟยเฟยล้วงอกเสื้อก่อนจะหยิบกระดาษออกมาคลี่ สองมือบางจับมุมกระดาษด้านบนสะบัดเบาๆราวกับกำลังสลัดผ้าเช็ดหน้าก่อนจะยื่นไปด้านหน้าแล้วกวาดแขนไปด้านซ้ายจากนั้นก็กลับมาด้านขวาช้าๆ น้ำเสียงกังวานของนางเอ่ยขึ้น

"ทุกท่าน ได้อ่านแล้วใช่หรือไม่ ตอบข้าหน่อยเจ้าค่ะว่านี่เขียนสิ่งใด"

ชาวบ้านคนหนึ่งแต่ตัวคล้ายบัณฑิตแต่เป็นอีกสำนักก้าวออกมาแล้วเอ่ยตอบนาง

"เป็นสัญญากู้ยืมเงินจากคนที่ชื่อหลี่อี้ เขียนว่าข้าหลี่อี้ ขอยืมเงินจ้าวเฟยเฟยเป็นจำนวนยี่สิบตำลึง ภายในสองเดือนนับจากวันนี้จะคืนนางสามสิบตำลึงพร้อมดอกเบี้ย"

"ใช่ๆ ข้าก็อ่านได้เช่นนั้นเช่นกัน พ่อหนุ่มเจ้าชื่อหลี่อี้หรือเปล่า"

หลี่อี้หน้าดำเป็นก้นหม้อ ก่อนจะขาวซีดราวกับกระดาษ เขาเขียนมันเอง นางเอากำไลกับปิ่นและจี้หยกไปจำนำเอาเงินให้เขา แต่ไอ้คนรับจำนำบอกว่าเงินทองควรชัดเจน เขากลัวนางจะเปลี่ยนใจจึงเขียนสัญญานั่นและลงนาม แต่นางนี่อ่านหนังสือไม่ออกเขาจึงไม่กังวล เหตุใดวันนี้นางกลับรู้จักเอาสัญญานี่ออกมา หลี่อี้ไม่ยอมเขาจึงเอ่ยกลับไป

"เจ้ารู้ไหม
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ   พรุ่งนี้ค่อยอาบก็ทัน

    จ้าวเฟยเฟยไปแล้วเฉินมู่หยางกับหลินเฉินอี้ไปเลื่อยไม้ไผ่เพื่อสร้างหลังคาให้เต็มแพ นางบอกว่าฝนจะตกทั้งที่วันนี้แดดเปรี้ยงทั้งวันเขาไม่ค่อยเชื่อ แต่นางบอกว่าเชื่อเมียแล้วจะเจริญเช่นนั้นไม่เชื่อคงไม่ได้ "อาอี้พวกเราไปกันเถอะ""ขอรับพี่ใหญ่เฉิน"ทุกคนแยกย้ายเรียบร้อย จ้าวเฟยเฟยมาถึงบริเวณป่าสนนางก็เจอเข้ากับเห็ดสนกลุ่มใหญ่กระจายทั่วไปหมด เมื่อวานซืนนี้ฝนเพิ่งจะตกผ่านมาสองวันเห็ดเหล่านี้เติบโตมากนัก ร่างบางนั่งลงเก็บลูกสนใส่ตะกร้าก่อนจะบ่นเบาๆ"มีเยอะขนาดนี้หากมีตู้เย็นหรือห้องใต้ดินให้เก็บก็คงจะดี เห็ดสนในยุคที่เจ๊จากมาราคาแพงมากนักเชียว เสียดายยุคนี้คนไม่รู้จักหากินพอไหว ถ้าจะค้าขายคงต้องปรับเปลี่ยน"จ้าวเฟยเฟยเก็บลูกสนไปจนเกือบเต็มตะกร้า อยู่ๆนางถูกหนามเกี่ยวข้อมือจนถลอกเลือดไหลออกมา นางไม่ได้ใส่ใจเดี๋ยวค่อยเอาน้ำที่แช่จี้หยกมาล้างแผล เลือดเข้มข้นไหลไปยังบริเวณที่นางสวมสร้อยข้อมือที่ผูกติดกับจี้อยู่ เมื่อหยกสัมผัสโลหิตเข้มข้นที่ไม่ได้เจือจางเหมือนครั้งแรกแสงที่เปล่งออกมาก็สว่างกว่าเดิมจนจ้าวเฟยเฟยต้องหลับตา เมื่อลืมตาขึ้นมานางก็มายืนอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง นางตกใจที่ไหนนี

  • ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ   ทำทะเบียนให้สองแม่ลูก

    เมื่อมาถึงจ้าวเฟยเฟยก็จัดการขนของลงจากเกวียน เด็กไม่อนุญาตให้ช่วยเพราะต้องเดินข้ามแพ แม่น้ำจะไม่ลึกแต่น้ำในลำธารนั้นเย็นมากนัก หากตกลงไปอาจป่วยได้ หลินเฉินอี้ช่วยมารดาขนผ้านวมลงมา เครื่องครัวและเครื่องมือเกษตรถูกวางไว้ด้านนอกเรือนแพ อาหารและเสบียงอื่นๆถูกขนเข้ามาด้านในตะกร้าดอกเก๊กฮวยนั้นวางไว้ด้านนอก นี่ยามเว่ยเแล้วหากสร้างหลังคาส่วนหัวท้ายแพน่าจะทัน ถ้าฝนตกอย่างน้อยของที่เอาไว้ด้านนอกจะได้ไม่เปียก จ้าวเฟยเฟยกลับออกไปอุ้มแม่หนูน้อยเฉินผิงผิงกลับเข้ามาในแพ จากนั้นนางก็เอ่ยกับสามีเฉินมู่หยาง"ท่านพี่ ข้าซื้อขนมกับไก่ย่างมาหนึ่งตัวและสามชั้นตุ๋นท่านเอาไปให้ท่านปู่ผู้นำด้วย บอกท่านว่าอีกสักพักข้าจะเกี่ยวหญ้าไปส่งให้ ท่านก็อย่าลืมคุยเรื่องสร้างบ้านด้วยเล่า พี่เหมยเซียงเสี่ยวอี้ ผ้านวนสองผืนนี่ของพวกท่าน เสื้อผ้าก็ด้วย เดี๋ยวพวกท่านก็กลับไปกับสามีข้าเก็บข้าวของเรียบร้อยค่อยมาก็ได้ ข้าอยากขึ้นเขาไปหาเก็บฟืนจะฝากเด็กๆน่ะ""ขอบใจนะเสี่ยวเฟย น้องชายเฉินพวกเจ้าช่างมีน้ำใจยิ่งนัก""ไม่เป็นไรหรอก เสี่ยวเฟยนางมีน้ำใจท่านก็รับเถอะ"เฉินมู่หยางเอ่ยแก่นาง เขาเองก็แปลกใจทำไมเมีย

  • ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ   ลืมตัวไปหน่อย

    ถึงปากทางเข้าหมู่บ้านก็เจอคนที่ไม่ควรเจอ ท่านย่าของเขานั่นเอง แม่เฒ่าเฉินยืนรอเพื่อจะเอาเรื่องที่จ้าวเฟยเฟยทำบุตรชายถูกไล่ออก ชาวบ้านได้ยินว่าเฉินหยวนลาออกเพราะเฉินมู่หยางไปใส่ร้ายที่สำนักศึกษาก็มารอดูเรื่องสนุกเอี๊ยดอ๊าดๆเสียงล้อเกวียนบดกับถนนดินดังมา แม่เฒ่าเฉินยืนเท้าเอวสายตาอาฆาตทั้งสองยิ่งนัก ใครจะรู้ว่าไอ้เด็กแซ่หลินนั่นจะเก่งกาจ พอรู้ว่าเฉินมู่หยางไม่อยู่ก็จะไปแย่งเสบียงที่เด็กๆ แต่ไอ้เด็กแซ่หลินนั่นร้ายกาจกว่านางอสรพิษเจ้าเฟยเฟยเสียอีก แตะเบาๆบุตรชายกับสามีนางก็กระอักเลือดออกมา เมื่อเช้าก็เสียเปรียบ ตอนสายๆก็ถูกทำร้ายจนกระอักชักเลือด มายามนี้นางต้องเอาคืนให้ได้ เมื่อเห็นข้าวของบนเกวียนใจที่ละโมบก็แทบจะทนไม่ไหว เมื่อเกวียนมาถึงแม่เฒ่าเฉินก็นั่งลงขวางทางเกวียนก่อนจะทุบหน้าขาตนเองร่ำไห้ออกมา"ฮือๆๆ สวรรค์อกตัญญูเหลือเกิน หลานชายใส่ร้ายอาสามของตนเองจนเขาทนไม่ได้จำต้องลาออกเพื่อรักษาชื่อเสียงวงศ์ตระกูล ฮือๆๆๆ"ชาวบ้านมองหน้าแม่เฒ่าพร้อมกับหันไปมองเฉินมู่หยาง ตกลงมันอย่างไรกันแน่ เฉินมู่หยางเอ่ยกับหญิงชราตรงหน้า"ท่านย่า เราแยกบ้านกันแล้วเหตุใดท่านยังไม่เลิก

  • ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ   ข้าโกนหนวดเพื่อเจ้าเลยนะ

    ทั้งสองเดินมาจนถึงร้านค้าของสกุลหลิน จ้าวเฟยเฟยเห็นบุรุษที่กำลังตรวจสินค้าในร้านอย่างขะมักขะเม้นจ้าวเฟยเฟยเดินไปหาก่อนจะเอ่ยทักทาย หลินอ้าวหันมาทันทีที่ได้ยินเสียง เขาจำได้ทันทีว่านางคือสตรีที่ทำให้เขาเห็นธาตุแท้ของเฉินเหม่ยลี่ ส่วนบุรุษหน้าตางามสง่าที่อยู่ข้างนาง เขาไม่คุ้นเคย จึงทักทายกลับอย่างสุภาพ“อาซ้อเฉิน วันนี้ท่านเข้ามาในอำเภอเพื่อซื้อของหรือ แล้ว...ท่านผู้นี้คือ?”เขาผายมือไปยังเฉินมู่หยาง จ้าวเฟยเฟยจึงแย้มยิ้มก่อนตอบ“ท่านผู้นี้คือสามีของข้าเองเจ้าค่ะ เฉินมู่หยาง ท่านเคยพบเขาแล้วนะเจ้าคะ”“ข้าเคยเจอเขาแล้วงั้นหรือ?”หลินอ้าวชี้ที่ตัวเองก่อนจะชี้ไปที่เฉินมู่หยางประมาณว่าข้าและเจ้า ก่อนจะนึกถึงชายรางสูงหนวดเครารุงรังคนนั้น จ้าวเฟยเฟยจึงเอ่ยแก่เขาเพื่อไขความกระจ่าง"นายท่านหลิน สามีของข้าวันนั้นยังไม่ได้โกนหนวดเครา อีกไม่นานต้องไปกองทัพโกนวันนี้หรือวันหน้าก็ต้องโกนเขาจึงจัดการสาหร่ายบนใบหน้าจนเกลี้ยง ข้าเองก็เหมือนได้สามใหม่เลยเจ้าค่ะ""อ้อ สวัสดีพี่เฉินข้าหลินอ้าวท่าจำได้หรือไม่""นายท่านฉินเกรงใจไปแล้ว เรียกข้ามู่หยางก็พอ""ท่านเองก็เรียกข้าน้องหลินเถอะขอรับ ว

  • ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ   นางจ่ายภาษีหรือ

    เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยจ้าวเฟยเฟยก็เดินไปหานายอำเภอทันที นางหยิบเงินตำลึงที่เหล่าบัณฑิตจ่ายให้ส่งให้กับฮั่วเทียนฉีถึงยี่สิบตำลึง ชายชรามองหน้าสตรีที่ยื่นเงินในมือให้เขาต่อหน้าชาวบ้านจึงชะงักก่อนจะเอ่ย"แม่นางเจ้าเอาเงินมาให้ข้าหมายความว่าอย่างไร"จ้าวเฟยเฟยยิ้มให้กับขุนนางตรงหน้าแล้วเอ่ยขึ้น"ใต้เท้าทางการเริ่มเก็บภาษีแล้ว เนื่องจากมีสงครามที่ชายแดน สามีของข้าจะไปกองทัพอีกสองเดือนข้างหน้าเงินนี่ข้าน้อยจ่ายภาษีให้กับทางการเจ้าค่ะ"ฮั่วเทียนฉีมองหน้านาง ภาษีครัวเรียนคนละหนึ่งตำลึงไม่นับเด็ก บ้านางมีผู้ใหญ่แค่สองคนเท่านั้นแต่นางกลับให้มาถึงยี่สิบตำลึง เขาจึงเอ่ยถาม"เจ้าให้มากไปหรือไม่""ใต้เท้าฮั่ว อำเภอเหอหยวนของเราที่ผ่านมาเก็บภาษีได้น้อย ข้าเพิ่งได้ที่ดินมาเก้าสิบหมู่ภาษีที่ดินนั้นสิ้นปีย่อมต้องจ่ายอยู่แล้วเจ้าค่ะ"ฮั่วเทียนฉีมองหน้านางอย่างอดชื่นชมในใจไม่ได้ ในขณะที่คนอื่นพยายามหลีกเลี่ยงทั้งที่การค้าหรือค่าเช่าที่นานั้นได้ผลดี แต่คนตรงหน้าที่มีเงินเพียงน้อยนิดกลับยอมจ่ายภาษีให้ทางการ ฮั่วเทียนฉีเอ่ยแก่นางอย่างขอบคุณ"เจ้ามีน้ำใจแล้ว""ใต้เท้า อีกสองเดือนสามีของข้าน้อ

  • ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ   ถูกสำนักศึกษาไล่ออก

    สองแม่ลูกเอ่ยจนจ้าวคังก็เริ่มลังเล ใช่นางแต่งออกไปแล้วมีสิทธิ์อันใดมาวุ่นวาย แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยต่อคนที่ไปตามเฉินหยวนก็มาถึง เขาได้ยินแล้วว่านางปีศาจนั่นกอดกับบุรุษอื่นที่ไม่ใช่เฉินมู่หยาง วันนี้เขาจะเอานางให้ตาย"ไหนๆๆ นางตัวดีจ้าวเฟยเฟยอยู่ที่ใด กล้าคบชู้สู่ชายหรือ แม้ว่าหลานชายข้าจะอัปลักษณ์แต่เจ้าก็แต่งมาแล้ว เห็นสกุลเฉินของข้าเป็นอะไร"เฉินหยวนเดินกร่างเข้ามาในศาล จ้าวเฟยเฟยคุกเข่าอยู่ก็หัวเราะเบาๆก่อนจะหันไปหาเฉินหยวน "อาสามของสามีท่านมาแล้วหรือ""หึ เจ้าถึงกับพาบุรุษมาเดินโอบกอดกันที่ตำบลยังมีหลานชายข้าในสายตาหรือไม่"เฉินมู่หยางหันมาเผชิญหน้ากับเฉินหยวนช้าๆก่อนจะเอ่ย"อาสาม ข้าพาภรรยามาเดินเล่นซื้อของเหตุใดถึงไม่ได้ นางมิได้คบชู้กับผู้ใดทั้งนั้น"เฉินอี้เห็นหลานชายโกนหนวดเคราแล้วก็ยิ่งให้โมโห ไอ้เด็กนี่หน้าตาหล่อเหลายิ่งนัก แล้วอย่างไรเล่าคนอื่นไม่เคยเห็นใบหน้านี้ถ้าเขาไม่ยอมรับ มันก็ไม่ใช่คนสกุลเฉิน จึงกล่าวออกไป"หลานชายข้า เจ้าหรือช่างน่าขันเจ้าเป็นใครกันแน่ มาหลอกลวงหลานสะใภ้ของข้า"ซุนเต๋อฉายเดินมากลางโถงก่อนจะเอ่ยกับเขา"เฉินหยวน หลี่อี้ และพวกเจ้า

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status