คนไข้ห้อง226

รลิน หมอศัลยแพทย์ทั่วไป เธออายุ 27 แต่ความสามารถของเธอนั้นเป็นที่ยอมรับโดยประจักษ์ เธอยังชำนาญด้านแพทย์แผนจีน เรื่องพิษ คนทั่วไปทั้งในโรงพยาบาลและนอกโรงพยาบาลที่รู้จักเธอ รับรู้แค่เธอเป็นหมอลินที่ทั้งสวยและเก่ง แต่ตัวตนที่แท้จริงของเธอนั้น เธอคือนักฆ่าขององค์กรใต้ดิน เธอต้องเรียนรู้และเข้าให้ถึงทุกอาชีพตามที่องค์กรสอน เมื่อได้ภารกิจต้องเข้าให้ถึงทุกบทบาท

รลินเป็นเด็กกำพร้าที่องกรค์รับเลี้ยงตั้งแต่สามขวบ เธอโดนฝึกวิชาต่อสู้ตั้งแต่เล็ก เรียนรู้ทุกอย่างที่องค์กรป้อนให้ ถ้าหากเด็กฝึกคนใดที่ไม่ผ่านการเรียนในแต่ละระดับเกินสามครั้งจะโดนกำจัดทันที เด็กฝึกทุกคนคิดว่าเมื่อโตขึ้นแข็งแกร่งขึ้นจะสามารถหลุดพ้นจากความเลวร้ายนี้ได้ แต่ทุกคนคาดไม่ถึงว่าที่ตัวจะโดนฝั่งชิปตั้งแต่ถูกรับเลี้ยงแล้ว

ที่รลินและเด็กฝึกคนอื่นรู้ถึงการมีอยู่ของชิปก็เมื่อ เพื่อนในรุ่นคิดว่าตัวเองนั้นเก่งพอจะหลีกหนีได้แล้วและอยากออกไปมีครอบครัว ทางองค์กรรู้เข้าเลยปิดระบบชิปซึ่งมันคือระเบิดเวลา ทุกคนเลยหลีกหนีชะตาชีวิตอันบัดซบครั้งนี้ไม่ได้นอกจากยอมรับความตายถ้าอยากหลุดพ้น

รลินใช้ชีวิตการเป็นหมอในเวลางานปกติ เมื่อออกจากงานเธอต้องรับภารกิจขององค์กร เธอได้รับภารกิจทุกเดือนเดือนละ1-2ครั้ง เพราะระดับภารกิจที่เธอได้รับนั้นคือระดับเพชร ในหนึ่งเดือนจึงไม่ได้มีบ่อยครั้งนัก แต่ทุกครั้งหมายถึงการปลิดชีวิตคน

"หมอลินค่ะ" พยาบาลสาวผู้ช่วยมือขวาของหมอลินร้องเรียกด้วยเสียงร้อนใจ

"ว่าไงคะ พี่หมวย"

"คนไข้ห้อง226อาการไม่ดีเลยค่ะ หมอลินช่วยไปดูหน่อยค่ะ"

รลินรีบเร่งไปตรวจ คนไข้ในห้อง226 เป็นคุณยายอายุ 70 ปี เธอมาผ่าตัดลำไส้ใหญ่เมื่อสองวันที่แล้ว และเป็นคนไข้พิเศษที่ทางผอ.โรงพยาบาลย้ำว่าให้เธอเป็นผู้ดูแล

พยาบาลที่ดูแลในห้องมีอีกสองท่านที่คอยเช็คความดันและเช็คชีพจร เอ่ยเรียกหมอลินเมื่อเห็นคนไข้อาการไม่สู้ดี การผ่าตัดเป็นไปด้วยดี แผลผ่าตัดก็ไม่ติดเชื้อ หมอลินมองดูคนไข้ด้วยความสับสน เวลาผ่านไปได้ห้านาที ชีพจรคนไข้กลับมาปกติ ความดันปกติ ทั้งหมอและพยาบาลล้วนมึนงงกับเหตุการณ์ที่พลิกไปพลิกมา 

"คุณหมอ" คุณยายเมื่อได้สติร้องเรียกหมอลินพร้อมทั้งยื่นมือเพื่อพยายามจับมือหมอลิน

"ค่ะ คุณยาย รู้สึกยังไงบ้างคะ ปวดหัวหรือเจ็บแผลไหมคะ" หมอลินสอบถามอาการเบื้องต้นกับคนไข้

"ยายไม่ปวดหัว ไม่เจ็บแผลแล้วจ๊ะหมอ"

"คุณยายพักผ่อนก่อนนะคะ ถ้าไม่มีอาการอะไรแล้วอีกสามวัน หมอจะให้กลับบ้านนะคะ" หมอลินกล่าวจบก็เตรียมตัวจะออกจากห้องไป แต่คุณยายเรียกไว้บอกขอคุยกับหมอลินเพียงลำพัง พยาบาลท่านอื่นเมื่อเห็นอาการของคนไข้ปกติก็ขอตัวออกไปดูแลคนไข้ท่านอื่น

"หมอ เชื่อเรื่องพรหมลิขิตไหม" ยายจะมามุขไหนเนี้ย หมอลินอยากจะเดินหนีไปทันทีที่คำถามจบแต่เพราะคุณยายจับมือไว้แน่นจึงหนีไปไม่ได้

"ไม่เชื่อค่ะ โลกนี้หมอเชื่อแค่ตัวหมอเท่านั้นค่ะยาย" แม้จะหัวเสียกับคำถามแต่เพราะเป็นคนไข้พิเศษเธอจึงเลือกตอบตามที่ใจตัวเองนึก

คุณยายไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่หยิบกำไลจากใต้หมอนแล้วสวมให้หมอลินแทน หมอลินกล่าวปฏิเสธพร้อมถอดกำไลคืน แต่กำไลเจ้ากรรมดันถอดไม่ออกเหมือนปรับขนาดลงให้พอดีข้อมือของเธอซะงั้น

"ยายให้ แล้ววันหนึ่งหมอจะรู้เอง" รู้อะไร รู้เลยได้ไหม เธอได้แต่นึกและยังมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่หาย

"หมอลิน หมอเหลือเวลาอีกสามวัน ยายบอกได้แค่นี้ ขอให้โชคดี" สามวัน เวลาอะไรสามวัน แล้วจะโชคดีได้ยังไงกับเวลาแค่สามวัน หมอลินที่สับสนคำพูดของยายที่ไม่สามารถทำให้เธอเข้าใจอะไรได้เลยนั้น พอจะถามคุณยายก็หลับไปแล้ว เธอจึงได้เดินออกมาจากห้องคนไข้แบบงง ไม่มีสติกับตัวจนถึงห้องพัก

เธอเพิ่งจะมีเวลาสังเกตกำไลที่ได้มา มันเป็นกำไลหยกมันแพะสีขาวนวลเนื้อดี แค่มองก็รู้ว่ามีราคาแต่ให้เธอมาทำไม แล้วยังบอกเหลือเวลาแค่สามวัน สามวันที่เหลือคือเธอจะตายใช่ไหม หรือยายเป็นหมอดู