เสียงเรียก

ทุกคนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น พุดกรองขยับไปอยู่ข้างหลังการันต์ทันที เกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วหลวงพ่อมาได้ยังไง แม่เธอยังไม่ได้ไปวัดนี่นา ยังไม่ได้บอกใครเลย มีรู้เรื่องน้ำอบกันแค่ บ้านเธอ กับบ้านน้ำอบแค่นั้นเอง หลวงพ่อมาองค์เดียวด้วย ท่านมาได้ยังไง แล้วท่านรู้ได้ยังไง

“เอาล่ะ อาตมาจะกลับวัดก่อนนะ หมดหน้าที่แล้ว ไปก่อน ไม่ต้องส่ง” สิ้นคำของหลวงพ่อ ท่านก็เปิดประตูเดินออกไปจากห้องคนป่วย

ทุกคนหันมามองหน้ากัน ต่างนิ่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา

“ขอโทษนะคะ คุณหมอมาตรวจตามปกติคะ” พยาบาลเปิดประตูห้อง เดินนำหน้าคุณหมอเข้ามา

“อาการของคนป่วยโดยรวม ทุกอย่างดีขึ้นเรื่อยๆ นะครับ รอแค่ให้คนป่วยตื่น พักรักษาตัวอีกไม่กี่วัน ก็กลับบ้านได้ ยังไงหมอจะแจ้งญาติให้ทราบอีกทีนะครับ”

ทุกคนขอบคุณคุณหมอแทบจะพร้อมกัน

"คืนนี้ใครเฝ้าน้ำอบล่ะลูก พุดกรองใช่ไหม" นายเก่งกาจหันไปหาบุตรสาว

"ใช่ค่ะพ่อ พุดกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้ามาแล้ว พี่การันต์จะอยู่เป็นเพื่อน พุดไม่กล้าอยู่คนเดียว เผื่อเกิดอะไรฉุกเฉิน กลัวทำอะไรไม่ถูกค่ะ"

“ปู่กับย