รสชาติของความรัก : ดาร์คช็อก [2]

 

เสียงโซฟาลั่นเอี๊ยดบ่งบอกถึงกิจกรรมร้อนแรงที่กำลังดำเนินอยู่บนนั้น ผสมเสียงหอบและครางกระเส่าของคนสองคนในความเงียบของห้องท่ามกลางไฟส่องสว่าง

ร่างขาวบึกบึนสูงใหญ่รัดแนบสนิทเป็นเนื้อเดียวกับร่างแบบบางสีน้ำผึ้งเนียนละเอียด 

ฤชารู้สึกเหมือนตนเองอยู่ในพายุอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ เหมือนเรือน้อยที่ลอยไปมากลางพายุในมหาสมุทร

ส่วนใหญ่โตร้อนลวกสอดแทรกเข้าออกในตัวของเขาซ้ำไปมา นำมาซึ่งความสุขสมหาใดเปรียบ 

" อืม อา "

เสียงครางหวานดังขึ้นตลอดทั้งคืน ก่อนจะสงบเงียบในยามรุ่งสาง 

เสือร้ายที่ได้กินเหยื่อจนอิ่มเอมก็นอนกอดเหยื่อของมันและหลับไปอย่างสุขสมยินดี

 

 

ฤชารู้ตัวอีกที คนข้างกายก็หายไปเสียแล้ว แม้เขาจะผิดหวังอยู่บ้าง แต่ก็เข้าใจว่าอีกฝ่ายมีภาระและงานที่ต้องทำ เขาเห็นกระดาษโน๊ตเขียนไว้ว่า อีกฝ่ายทำอาหารย่อยง่ายทิ้งไว้ให้ในครัว ในใจก็หวานล้ำแบบไม่ทราบสาเหตุ 

แม้ว่าเรื่องเมื่อคืนจะเป็นการผิดพลาด แต่เขาก็เต็มใจ แต่มันก็ก่อความกังวลอีกว่า อีกฝ่ายจะยอมรับได้หรือเปล่าที่มานอนกับผู้ชายด้วยกัน 

หรือนี่จะเป็นเหตุให้อีกฝ่ายหนีหน้าไปก่อนเขาจะตื่น 

แต่ก่อนที่เขาจะได้นึกคิดอะไรเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

 

" ฮัลโหล ฤชา ขอโทษทีผมรีบออกมาทำธุระน่ะ คุณอย่าลืมกินอาหารที่ผมทำไว้นะ "

" ครับ "

" แล้ว...ยังเจ็บอยู่ไหม "

ฤชาหน้าแดงก่ำ คงไม่ต้องถามหรอกมั้งว่าที่เจ็บหมายถึงตรงไหนของร่างกาย 

" นิดหน่อยครับ แต่คุณทายาให้แล้วสักพักคงจะค่อย ๆ ดีขึ้น "

เชาต้องยอมรับว่าครั้งแรกของตนเจอไซส์ชาวตะวันตกเข้าไปแถมดูจะใหญ่กว่ามาตรฐาน ดอกเบญจมาศน้อยของเขาย่อมต้องชอกช้ำเป็นธรรมดาอย่างช่วยไม่ได้ แต่อีกฝ่ายก็ดูแลเขาดี ทำความสะอาด อาบน้ำ ทายาให้เสร็จสรรพ ก่อนจะพาเข้านอน ยังไม่นับรวมทำอาหารให้เขาทานอีก

ใจของฤชาเต้นกระหน่ำอย่างช่วยไม่ได้ เขาชอบอีกฝ่ายแล้วจริง ๆ 

" พักผ่อนมาก ๆ ล่ะ วันนี้หยุดงานไม่ใช่หรือไง ตอนเย็นเจอกันครับ ไม่ต้องทำอาหารนะ ผมจะซื้อเข้าไป "

" โอเคครับ เดินทางปลอดภัย ดูแลตัวเองด้วยนะคริต "

" ครับ บายครับที่รัก "

 

คำสุดท้ายก่อนจะวางสาย ทำให้หน้า คอ หูของฤชาแดงก่ำไปหมด เขาคงไม่ได้คิดไปเองคนเดียวใช่ไหม

ฤชาที่เจ็บเอว เจ็บขา และตรงนั้น ได้แต่นอนแบ๊บอยู่บนเตียง จนกระทั่งยามเย็น เขาก็ได้ยินเสียงประตูบ้านเปิดเข้ามา 

เขาจึงตะกายลงไปด้านล่างก่อนจะพบกับคนที่เขาคะนึงถึงทั้งวัน

" ชา ลงมากินด้วยกันซิ ผมแวะไชน่าทาวน์ซื้ออาหารจีนมา ผมว่าคุณน่าจะชอบ " 

พร้อมกับยกโชว์ถุงอาหารให้เขาดู

ฤชาเดินลงไปด้านล่างของบ้าน ยังไม่ทันจะได้เดินเอาของไปครัว เขาก็โดนรวบเข้าไปในอ้อมกอดขนาดใหญ่ของอีกฝ่าย

" ชา คุณรู้สึกแบบเดียวกับผมหรือเปล่า "

อีกฝ่ายกระซิบข้างหู โทนเสียงหวานล้ำ 

ฤชาได้แต่พยักหน้าตอบ ใบหน้าซับสีเลือด อย่างช่วยไม่ได้

จากนั้นเขาก็โดนประกบจูบลึกล้ำเป็นการตอบแทน กว่าจะหยุดร่างกายท่อนล่างของเราทั้งคู่ต่างก็เกิดปฏิกิริยา

 " ชาว่าชาวันนี้ไม่ไหวแล้วคริต "

" ผมช่วยชาเอง ชาก็ช่วยผมด้วย "

จากนั้นหลักสูตรการใช้มือก็ถูกสอนอย่างเข้มข้น 

ฤชาสัมผัสมอนสเตอร์ยักษ์ที่อยู่หว่างขาของอีกฝ่าย มันทั้งใหญ่ ยาว สีแดงก่ำ อีกทั้งทีเส้นเลือดปูดโปน ขนาดเท่านี้ทำให้เขาสงสัยมากว่าเมื่อวานมันเข้าไปในตัวเขาได้อย่างไรจนหมด 

เขาถูกมือใหญ่กำรอบทับมือของเขาที่จับท่อนร้อนลวก ก่อนจะขยับขึ้นลงตามจังหวะ แรก ๆเขาก็ยังไม่คล่องเท่าไหร่ แต่ด้วยความเป็นคนหัวไว เขาก็จับจุดอีกฝ่ายได้ เสียงหอบแหบพร่าเริ่มมาแทนที่การหายใจแบบปกติ 

" ชา ผมช่วย "

 มือใหญ่หนาอุ่นร้อน จับมาส่วนอ่อนไหวของเขาเช่นกัน มือนั้นทำเฉกเช่นเดียวกับที่เขาทำกับอีกฝ่สย 

สมองของฤชาขาวโล่งไปหมดเมื่อเวลาผ่านไป จนกระทั่งเราสองคนสุขสมจนขีดสุด และต่างนอนหอบหายใจในอ้อมแขนของกันและกัน บดเบียดรืมฝีปากเข้าหากันอย่างโหยหา 

กว่าจะได้กินมื้อเย็นก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มเสียแล้ว อาหารเย็นชืด แต่ก็อิ่มเอมใจ 

 

 

 

การฝึกงานเดือนที่สองของเขาเป็นไปด้วยดี เนื่องจากภาษา F ของเขาแข็งแรงขึ้นมาก เขาเริ่มได้รับการยอมรับจากทางคนครัวและเชฟทางนี้ แม้จะยังไม่ได้รับคำชม แต่คำตำหนิเริ่มไม่มีให้เห็น อาจจะเป็นเพราะการตั้งใจทำงานมากกว่าปกติและความใส่ใจอย่างล้นเหลือ ทำให้เขาไปเข้าตาเชฟใหญ่เข้า จนได้รับโอกาสให้ไปฝึกงานใกล้ ๆ ตัว

ฤชากลับมาแชร์ความยินดีกับชาคริตหลังกลับมา

ทั้งสองฉลองกันอย่างถึงอกถึงใจก่อนจะผลอยหลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน

 

 

 

ช่วงนี้ชาคริตดูจะยุ่งเป็นพิเศษ ปกติมักจะมีเวลาพาเขาไปเที่ยวตามที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ ค่อนข้างบ่อย แต่ครึ่งเดือนหลังมานี่ อีกฝ่ายติดธุระบ่อยมาก แม้จะกลับมานอนกับเขาทุกคืนแต่ก็กลับดึกเป็นพิเศษ พอถาม อีกฝ่ายก็ปลอบเขาบอกว่าช่วงนี้ธุรกิจมีปัญหาและขอให้เขายกโทษให้ ซึ่งฤชาก็เชื่ออย่างสนิทใจ โดยไม่เอะใจอะไรทั้งสิ้น

ความสัมพันธ์ของทั้งคู่แม้ไม่มีเวลาให้กัน แต่ก็ไม่ห่างเหิน 

เข้าสู่เดือนที่สามของการฝึกงาน เดือนสุดท้ายที่เขาจะอยู่ที่นี่ เขาลำบากใจมาก ใจหนึ่งก็อยากอยู่กับคนรัก แต่อีกใจก็ห่วงน้องชายทั้งสองที่ยังไม่โตนักและต้องการคนดูแล เขาอยากคุยกับชาคริตจริงจังในเรื่องนี้ 

เดือนนี้ชาคริตยังคงงานยุ่งเหมือนเดิม แต่อีกฝ่ายมาค้างน้อยลง บอกว่าต้องทำงานดึก ไม่อยากรบกวนเขามากนัก แต่ก็ยังทยอยให้คนมาส่งอาหารส่งของและแวะมาหาเป็นระยะ 

ทุกสิ่งคงจะดีถ้าไม่มีเรื่องเกิดขึ้น...

 

" ชา มาดูรายการอาหารนี่สิ พวกนี้เราต้องจัดงานเลี้ยงแต่งงานให้กับแขกคนสำคัญ เขาเป็นตระกูลมาเฟียที่เชื่อมสัมพันธ์กัน ชามีความคิดเรื่องขนมในงานอย่างไรบ้าง ลองออกแบบวางแผนมาให้ผมดู "

เชฟใหญ่ส่งแฟ้มรายละเอียดของงานมาให้ ฤชารับไปเปิดดู เลือดในกายของเขาก็ไหลย้อนกลับ ใบหน้าซีดเผือดแบบห้ามไม่อยู่ โชคดีไม่มีใครอยู่บริเวณนั้น ไม่งั้นคงจะเห็นดวงตาแดงก่ำของตนที่เหมือนคนกำลังจะร้องไห้

 

งานแต่งงานระหว่าง ชาคริต เจโนเวเซ่ กับ ลิซต้า ลุคเชเช่

ธีมงาน : Angel 

ขนม : เค้กเจ็ดชั้น , ขนมตกแต่งในงาน 20 ชนิด 

...

 

รายละเอียดอื่น ๆ ก็พร้าเบลอไม่เข้าหัวไปแล้ว ลิซต้า ลุคเชเช่ เขาไม่รู้จัก แต่ชาคริต เจโนเวเซ่ เขารู้จักดี ดีเกินไปเสียด้วย!

กำหนดงานแต่งจะจัดขึ้นหลังเขาเดินทางกลับไทย เกิดอะไรขึ้น? ตอนนี้ฤชาสับสนไปหมด

" ลูกนอกสมรสของเจโนเวเซ่แต่งให้กับบุตรสาวสายตรงของลุคเชเช่หรือนี่ เข้าใจหาเส้นสายหนุนหลังนะ "

เพื่อนร่วมงานที่ค่อนข้างสนิทกัน เดินผ่านมาดูรายละเอียดแฟ้มงานในมือของเขาพอดี 

ฤชากลั้นใจถามรายละเอียดออกไป ก่อนจะได้รู้เรื่องทุกอย่าง

ชาคริต เจโนเวเซ่ เป็นลูกนอกสมรส ที่เกิดระหว่างหญิงชาวไทยกับบอสของเจโนเวเซ่ แต่ดันเป็นลูกรักและผู้หญิงที่บอสของเจโนเวเซ่รักที่สุด ซึ่งนำมาซึ่งโศกนาฏกรรมตามทำนองเมียน้อยเมียหลวง นายหญิงของเจโนเวเซ่สั่งฆ่าเมียน้อยของสามีตัวเองอย่างแนบเนียนแต่ก็หลบไม่พ้นการถูกจับได้ จึงถูกเก็บไปตามระเบียบ 

นายหญิงของเจโนเวเซ่มีบุตรชายสองคน ที่อายุมากกว่าชาคริต 5 ปี และ 3 ปีตามลำดับ ถือเป็นทายาทสายตรงที่จะได้รับสืบทอดต่อกิจการมาเฟียของเจโนเวเซ่ แต่เรื่องมันไม่จบแค่นี้ เพราะบอสของเจโนเวเซ่สนใจยกกิจการของตระกูลให้กับลูกนอกสมรสไปดูแลมากกว่าลูกชายสายตรง เนื่องจากความสามารถในการบริหารและความเหี้ยมโหดของทั้งสองไม่ได้ขี้เล็บของลูกนอกสมรส ที่สมเป็นมาเฟียทุกกระเบียดนิ้ว แต่ด้วยความที่เป็นลูกนอกสมรส ทำให้ฝ่ายบริหารในตระกูลไม่ยอมรับเท่าที่ควร ดังนั้นชาคริตจึงถูกใช้เรื่องนี้เล่นงานมาตลอด เขาจึงต้องหาตัวช่วยโดยการเกี่ยวดองกับบุตรสาวสายตรงของ ลุคเชเช่ เพื่อสร้างฐานอำนาจให้มีภาษีมากขึ้น ดังนั้นการแต่งงานนี้จึงเกิดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้และเป็นการตั้งใจให้เกิด 

เมื่อได้ฟังเรื่องราว ฤชาเหมือนโลกถล่มลงมาตรงหน้า มีสิ่งไหนคือความจริงบ้างที่อีกฝ่ายบอกเขา สิ่งไหนคือความจริงใจบ้างที่อีกฝ่ายมีให้ เขาเป็นแค่ชายหนุ่มอ่อนต่อโลกโง่ ๆ คนหนึ่งที่ให้อีกฝ่ายหลอกมาตลอด

เขารู้สึกว่าจริง ๆ อีกฝ่ายแค่เล่น ๆ กับเขาเท่านั้นสินะ อย่างไร หนุ่มบ้านนอกจากเมืองไทยมาฝึกงานแค่ไม่กี่เดือนก็ต้องกลับแล้ว ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อแผนการของชายหนุ่มอีกคนแต่อย่างใดทั้งสิ้น

 

วันนี้ฤชาขอลางานกลับก่อน เขาอยากถามความจริงจากปากชาคริตให้รู้เรื่องกันไปเลย เขาไม่ชอบการถูกหลอกและล้อเล้นกับความรู้สึก

 

" คริต วันนี้คุณจะมาไหม "

ปลายสายเงียบไปสักพักก่อนจะตอบกลับ 

" ไปได้แต่อาจจะดึกหน่อย รอได้ไหม "

" เอาสิ ผมจะรอนะ เจอกันครับ "

ฤชาไม่แสดงน้ำเสียงผิดปกติแต่อย่างใด ก่อนจะวางสาย

 

กลางดึกคืนนั้น ชาคริตเปิดประตูเข้ามาในบ้านที่ไร้แสงไฟ รู้สึกประหลาดใจที่ฤชานอนไว ในเมื่อบอกจะรอ ปกติฤชามักจะรอจนกว่าเขาจะมาแม้จะดึกดื่นแค่ไหนก็ตาม

ชาคริตเปิดไฟที่ผนังห้อง ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นร่างของฤชานั่งอยู่บนโซฟาท่ามกลางความมืด

" ชา มานั่งอะไรมืด ๆ ไม่เปิดไฟ "

" คิดอะไรนิดหน่อยครับ วันนี้ทำงานเหนื่อยไหมครับ "

ฤชาถามเสียงเรียบไม่แสดงอารมณ์อันใด

" ก็มากอยู่ ช่วงนี้มีเรื่องให้ต้องจัดการเยอะ "

ชาคริตพลาดที่เห็นสีหน้าเผือดลงกะทันหันชั่วครู่ก่อนจะกลับมาเป็นปกติของฤชา

" นั่งก่อนสิ ผมไปเอาน้ำกับอาหารมาให้ "

ฤชาเดินไปนำอาหารและน้ำผมไม้ที่เตรียมไว้มาให้อีกฝ่าย เขารอให้อีกฝ่ายทานเสร็จ ก่อนจะเริ่ม

" อร่อยมากชา ฝีมือดีเหมือนเดิม "

" ชาหวังว่ามันจะถูกใจเฉกเช่นเค้กงานแต่งและขนมหวานในงานของคริตด้วยนะ "

เหมือนทุกอย่างหยุดลงในชั่วเวลาหนึ่ง ความเงียบก่อตัวระหว่างทั้งคู่ เหมือนทะเลก่อนเกิดพายุใหญ่โหมกระหน่ำ

" ชา...ฟังคริตอธิบายก่อน "

" ชาถามคำเดียว เลือกชาหรืออีกฝ่าย "

ชาคริตเงียบไปไม่พูดอะไรออกมา ฤชาได้แต่หน้าซีดลงเรื่อย ๆ ตามเวลาที่ผ่านไป เขารู้แล้วว่าอีกฝ่ายเลือกทางไหนไม่จำเป็นต้องพูดออกมาเป็นคำพูด

" จบกันแค่นี้เถอะ "

ฤชากลั้นใจพูดออกมา หัวใจเจ็บเหมือนมีคนควักออกมาตรง ๆ แล้วเอามากระทืบลงตรงหน้าซ้ำ

" ชา! "

" คริตไม่ต้องพูดอะไรอีก! "

เขาลุกขึ้น กำลังเดินขึ้นไปชั้นสอง แต่ก็โดนอ้อมแขนใหญ่เข้ามากอดรัดแน่น

" ชา คริตไม่ปล่อยชาไป คริตรักชานะ อยู่กับคริตเถอะ "

" จะให้ชาอยู่ในฐานะอะไร เมียน้อย เมียเก็บ งั้นหรอ! "

ชาคริตไม่สามารถพูดออกมาได้ว่าเขาให้ฐานะอะไรกับอีกฝ่ายได้บ้าง เพราะแม้แต่ฐานะเขาก็ไม่อาจให้ได้ในตอนนี้

" ปล่อยชาไปเถอะ ถือว่าให้ความทรงจำดี ๆ ระหว่างเรายังเหลืออยู่นะคริต อย่าให้ชาต้องเกลียดคริตเลยนะ "

ฤชาหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายออกมาไหลอาบแก้มตั้งแต่โตเป็นผู้ใหญ่  นับจากวันที่พ่อแม่เสียชีวิต ฤชาก็ไม่เคยร้องไห้อีก จนกระทั่งวันนี้ที่เขาหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายออกมาอย่างไม่อาย เขาเจ็บปวด เขาโดนทรยศ เขาเสียใจ แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ทั้งสิ้น เพราะทุกอย่างไม่เคยมีพื้นฐานอยู่บนความจริงตั้งแต่แรกแล้ว ความสัมพันธ์ของเรามันปลอมตั้งแต่ต้นจนจบ

ชาคริตได้แต่มองฤชาขึ้นไปเก็บของและลากกระเป๋าลงมา แม้เขาจะขอไปส่งแต่อีกฝ่ายก็ปฏิเสธอย่างชัดเจน 

 

นับแต่คืนนั้น ทั้งฤชาและชาคริตไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป ชาคริตก็ไม่ติดต่อมา เช่นเดียวกับเขาที่ไม่ติดต่อไป 

เมื่อครบกำหนดสามเดือนในการฝึกงาน เขาก็บินกลับไทยทันที ผลงานสุดท้ายที่ฝากไว้คือขนมในงานทั้งหมดของชาคริตที่เขาตั้งใจออกแบบเป็นของขวัญบอกลาว่าชีวิตนี้เราสองคนไม่อาจบรรจบกันได้อีก 

ฤชาที่บินกลับไทยในวันหนึ่งก็เป็นลมล้มพับกลางร้าน ก่อนจะถูกนำส่งโรงพยาบาล 

สภาพนอนไม่ค่อยหลับจากสภาพใจสลายและการกินอาหารน้อยทำให้ร่างกายทรุดโทรม แต่ที่สำคัญ เขาตั้งครรภ์ได้สิบสองสัปดาห์แล้ว

เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าตนเองมีร่างกายที่พิเศษ มีมดลูกแบบเพศหญิงที่สามารถตั้งครรภ์ได้ เนื่องจากไม่รู้ เวลามีอะไรกับชาคริต เขาจึงไม่เคยป้องกันสักที 

เขาไม่คิดจะบอกเรื่องนี้กับชาคริตเพราะตอนนี้อีกฝ่ายได้แต่งงานเป็นผู้ชายมีครอบครัวไปแล้ว และชีวิตเขาต้องเดินต่อ มีภาระต้องรับผิดชอบ มีน้องชายที่ต้องเลี้ยงดู 

บรรดาน้องชายเมื่อรับรู้ต่างก็ซักเขากระหน่ำ แต่เขาไม่พร้อมพูดอะไรทั้งนั้น แผลมันยังสดใหม่เกินไป ที่เขาจะเปิดมันออกมา รอมันหายจนไม่เจ็บอีกแล้ว เขาจะเล่าให้บรรดาน้อง ๆ ฟังเอง นี่คือสิ่งที่เขาบอกนาวีและชลธีที่ยังเด็ก 

เวลาไหลผ่านไปเหมือนสายน้ำ ช่วยเยียวยาหัวใจที่แหลกสลายให้กับมาป็นปกติในที่สุด 

ลูกของเขาเป็นบุตรสาวตัวน้อยที่น้ำหนักเกือบสี่กิโลกรัมตอนคลอดออกมา เนื่องจากเขาเป็นเพศชาย การผ่าคลอดคือเรื่องแน่นอน 

วินาทีที่เขาเห็นบุตรสาวที่ถอดแบบหน้าตาของพ่อตนเองมาเจ็ดแปดส่วนเขาก็แอบปวดใจ แต่เด็กน้อยไม่ผิดอะไร และนี่คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา เขาจะรักและดูแลเธออย่างดี เขาให้สัญญากับตัวเอง 

ตั้งแต่วันนั้น ฤชาที่เป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว ที่ลือกันว่าเมียตายก็ถือกำเนิดขึ้น....