รอยสัก

“ใจเย็นก่อนหนู” ภาคย์เอ่ยพลางอมยิ้ม เมื่อคนตัวเล็กเข้ามานั่งข้าง ๆ ในรถแล้วสวมกอดเขาในทันที

….ใครจะไปใจเย็นไหว คิดถึงจะแย่แล้วเนี่ย ต้องมนตร์เพียงแค่คิดแต่ไม่ได้พูด เธอยื่นสองมือไปโอบประคองสองข้างแก้มของเขาในท่วงท่ามันเขี้ยว ก่อนจะขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนว่า “จูบหนูหน่อย จูบหนูหน่อยนะคะ…นะคะ”

ต้องมนตร์นอนไม่หลับมาตั้งสามคืนเพราะเขา และเขาก็ต้องรับผิดชอบ

“อื้อ” คนจูบเก่งรีบจัดให้โดยไม่อิดออด ทั้งขยับดูดเน้นย้ำ ๆ ทั้งสอดใส่ปลายลิ้นเข้าไปปั่นป่วนในโพรงปากเธออย่างซุกซน

“หนูคิดถึงพี่มาก ๆ เลย” หญิงสาวรีบสารภาพ

“แล้วพี่ล่ะ คิดถึงหนูบ้างไหมคะ” เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังเงียบอยู่ต้องมนตร์ก็ยิงคำถามต่อไปใส่ทันที

“คืนนี้ให้พี่ดูแลหนูอีกนะ” สำหรับต้องมนตร์แล้วทั้งน้ำเสียงออดอ้อนและสายตาที่ดูโหยหาเธอนั้นใช้แทนคำตอบได้เป็นอย่างดี “ไปบ้านพี่ไหม….”

“ไปค่ะ…ถ้า….” แววตาของเธอมีความลังเลปะปนอยู่ในนั้น “ถ้าอะไร”

“ถ้าพี่ยังโสด…”

ภาคย์คลี่ยิ้มลุ่มลึกก่อนจะออกรถ ในขณะที่หญิงสาวก็คิดว่าความลึกลับที่ซุกซ่อนอยู่ในความเปิดเผยจริงใจของเขานี่แหละคือเสน่ห์เฉพาะตัวของชายหนุ่ม “หนูชอบพี่ สองสามวันที่ผ่านมาหนูคิดถึงพี่จนไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย”

“งั้นเดี๋ยวคืนนี้พี่จะทำให้หนูมีอารมณ์เอง” ภาคย์หันไปบอกพร้อมกับดึงมือเธอมากุมไว้ “พี่ยังโสด ถึงแม่ว่าอายุจะเริ่มมากแล้ว แต่พี่ยังโสดจริง ๆ” ต้องมนตร์ได้ยินแล้วคลี่ยิ้มกว้าง หัวใจดวงน้อยฟูฟ่องขึ้นมาในทันที

“พอหนูเห็นรถพี่แล้วตกใจมาก ๆ เลยค่ะ หนุ่มบาร์โฮสรุ่นใหญ่ขับเบนซ์รุ่นนี้ นี่ตกลงคืนนั้นพี่ขึ้นไปเต้นบนเวทีทำไมกันคะ”

ต้องมนตร์ลุ้นคำตอบ ส่วนเขาก็เอาแต่คลี่ยิ้มลุ่มลึกในแบบที่ชอบทำ “ในบรรดารถทุกคันของพี่ รถคันนี้ราคาถูกที่สุดแล้วหนู”

“นั่นสิ! หนูนึกอยู่แล้ว อันที่จริงคืนนั้นพี่คือป๋าปลอมตัวมาต่างหาก”

“ก็พี่บอกแล้วไงว่าพี่คือเจ้าของบาร์โฮสที่หนูไปเที่ยว แต่หนูดันไม่เชื่อพี่เอง” เขาบอกก่อนจะเร่งคันเร่งผ่านสัญญาณไฟจราจร มุ่งตรงไปยังเพนส์เฮาส์หรูหราที่เขาอาศัยอยู่เพียงลำพัง

“นี่บ้านพี่…พี่อนุญาตให้หนูเดินสำรวจ หนูจะได้เชื่อว่าพี่อยู่คนเดียว”

หลังจากประตูห้องเปิดออกกว้าง ภาคย์ก็เดินนำหญิงสาวเข้าไปข้างใน ต้องมนตร์เบิกตาโตทันทีที่เห็น บ้านที่เขาว่านั้นดูเรียบหรูมีคลาส ราวกับคอนโดเศรษฐีที่เขาใช้ถ่ายทำซีรีส์เกาหลียังไงยังงั้น

“ดูครัวสิ เจ๋งชะมัดเลย” หญิงสาวรีบเดินสำรวจไปทั่วอย่างถือวิสาสะ พอดูก็รู้แล้วว่านี่ไม่ใช่ที่อยู่ของผู้ชายที่แต่งงานแล้วอย่างแน่นอน

“หิวไหมหนู พี่มีไวน์กับชีส หนูสนใจไหม” เขาเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม และรอยยิ้มเชื้อเชิญนั่นก็ทำให้เธอพยักหน้ารับทันที “เอาค่ะ หนูหิว” แววตาเปล่งประกายแบบคนที่หิวผู้ชายของต้องมนตร์ทำให้ภาคย์ใจกระตุก ชายหนุ่มรีบรินไวน์ใส่แก้วให้เธอกับเขา ก่อนจะหั่นเชดด้ากับพาเมซานชีสใส่จานเป็นลำดับต่อไป

“ดื่มสิครับ เอาแต่จ้องหน้าพี่อยู่นั่นแหละ” ภาคย์ขยับแก้วไวน์ของตัวเองไปชนกับแก้วของสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มที่จ้องเขาไม่วางตา

“เวลาที่หนูสบตากับพี่ มันทำให้หนูนึกถึงใครคนหนึ่งที่หนูเองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร”

รู้สึกเหมือนได้มาเจอคนคุ้นเคยแบบนี้ หรือว่าเราจะเป็นคู่กันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว… พอนึกเข้าข้างตัวเองเช่นนี้แล้วต้องมนตร์ก็เอาแต่ยิ้มเขิน

“งั้นเรามาดื่มให้กับความสัมพันธ์ของเรานะคะพี่”

สำหรับเขาเธอเป็นใครเธอไม่สน แต่สำหรับเธอนั้นเขาเป็นแฟนเธอแล้ว….

ต้องมนตร์ดื่มไวน์รสฝาดอมเปรี้ยวอย่างอารมณ์ดี เผลอแป๊บเดียวก็หมดเกลี้ยงแก้ว ภาคย์จึงรีบรินไวน์แก้วต่อไปให้เธอทันที วันนี้เธอมาในชุดเดรสสายเดี่ยวสั้น ๆ สีสันสดใส หน้าก็แต่งอย่างพิถีพิถันราวกับตั้งใจออกไปเที่ยวกลางคืน

“ถ้าสมมุติว่าคืนนี้ หนูออกมาแล้วไม่เจอพี่ แล้วหนูจะทำยังไงต่อ” ภาคย์ถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้ “ว่าไง….อย่าบอกนะว่าจะอ๊อฟผู้ชายคนอื่นออกไปแทนพี่” เมื่อเห็นคนถูกถามยังคงนั่งดื่มไวน์อย่างผ่อนคลาย เขาจึงเร่งเร้าจะเอาคำตอบให้ได้ “หนูก็จะหาทางสืบหาตัวพี่ให้เจอ” เธอปั้นเสียงเครียดก่อนจะลุกขึ้นแล้วพุ่งตัวไปกอดเขาพร้อมหัวเราะร่า

“หนูไม่มีทางออกไปกับผู้ชายคนอื่นหรอกน่า พี่ก็รู้ว่าหนูไปที่นั่นเพื่อเจอพี่แค่คนเดียว แล้วตอนนี้หนูก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจหรือสงสัยอะไรแล้ว ในเมื่อเจ้าของบาร์อยากขึ้นไปเต้นบนเวทีใครจะกล้าห้าม ถึงแม้ว่าจะเต้นแปลก ๆ ไม่เข้าพวกก็เถอะ”

“ไม่ต้องมาแซว แปลกแล้วชอบไหมล่ะ” เขาเอ่ยพร้อมกับแกล้งบิดปลายจมูกเล็กน่ารักของเธออย่างมันเขี้ยว “ชอบมากกก ชอบที่สุด” คนตัวเล็กลากเสียงยาว

“พี่เปิดเพลงแล้วเต้นให้หนูดูอีกสิ หนูอยากดู แต่รอบนี้ถอดเสื้อเต้นด้วยนะคะ หนูอยากเห็นกล้ามแน่น ๆ ของพี่ให้ชัดเต็มตา” เธออ้อนพร้อมกับใช้ฝ่ามือนุ่ม ๆ ลูบไล้ไปตามแผ่นอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อของเขาอย่างหลงใหล “นะคะ…คืนนี้พี่ช่วยดูแลหนูอีกคืนนะคะ” เธอยิงลูกอ้อนไม่หยุด ส่วนเขาก็กดเปิดลำโพงที่เชื่อมต่อกับบลูทูธโทรศัพท์ในทันที

“ได้สิ” ภาคย์กระตุกยิ้ม เขาเองก็กะว่าจะถอดเสื้อออกอยู่พอดี แต่เหตุผลที่ถอดไม่ใช่เพราะอยากเต้นให้เธอดู เขาต้องการที่จะทำอย่างอื่นต่างหาก

ในขณะที่กระดุมเสื้อเชิ้ตถูกปลดออกทีละเม็ด ต้องมนตร์ก็ใจเต้นไม่เป็นส่ำ คนหล่อของเธอเวลาเปลือยท่อนบนนั้นยิ่งดูหล่อเร้าใจขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

น่าลูบ น่าขยำ น่ากัดกล้ามเบา ๆ

ต้องมนตร์จ้องมองเรือนกายของเขาตาวาว ในใจก็นึกอยากให้เขาถอดกางเกงออกต่อ

แต่ทว่า…..

บางอย่างที่โดดเด่นเตะสายตาเธออยู่นั้นมันช่างคุ้นตาเสียเหลือเกิน