ตอนที่ 83.เมื่อเขาส่องกระจกดูเงาตัวเอง เขาได้พบว่าเขามาไกลจากผู้ชายหนุ่มที่เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัย นับจากวันสอบวันสุดท้าย...เขาก็ห่างไหลจากหนุ่มเซอๆ ติดจะมอมแมม ดูไม่ได้คนนั้น...ทำอย่างไรได้...เขาก็ย่อมต้องดิ้นรนไป พี่สาวคนล่าสุดของเขาชื่อพุดซ้อน...หล่อนเร่าร้อน แต่จ่ายดี...หล่อนดูจริงจังกับเรื่องพิศวาสบาดจิต...หล่อนพูดกับเขาตรงๆ ว่าหล่อนต้องการอะไร และหล่อนเสียเงินเพื่อต้องการรับบริการที่เขาต้องทำให้คุ้มเงินที่หล่อนจ่าย แต่วันนี้ดูหล่อนไม่ค่อยจะเร่าร้อนหล่อนดูคิดมาก เขาจึงเปลี่ยนไปเป็นนวดไหล่หล่อนแทนเอาใจหล่อน“ดี...” หล่อนชม “วันนี้ไม่ไหวเลย”“นอนเฉยๆ ให้ผมปรนเปรอก็ได้นะ พี่สาว”“ไม่เป็นไร ไม่มีอารมณ์จริงๆ”“มีปัญหาอะไรครับ”เขามองภาพที่เห็น หรือผู้ชายในภาพคือ “ตัวจริง” ของหล่อนหล่อนแค่นหัวเราะ “ศึกสายเลือด”เขาไม่อยากเดา“อยากรู้ต่อไหม”เมธาไม่ตอบ“ผู้หญิงในภาพเป็นพี่สาวฉัน” หล่อนอยากระบายออก ไปแว้ดๆ ใส่คุณพิมไม่ได้ หล่อนก็มองว่าเมธาน่าจะรับฟังได้ “ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นนังแพศยา สำส่อน เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้าเคยแต่เล่นบทนังผู้ดี กุลสตรีผ้าพับไว้”“เอ้อ...เข้าใจผิดกันหร
ตอนที่ 82.คุณพุดจึงได้รับรายงานจากนักสืบเอกชนที่หล่อนว่าจ้าง รายงานด้วยเสียงเรียบๆ แต่ละเอียดยิบถึงเรื่องคุณพิมเข้าโรงแรมใด เวลาใดกับใคร...มีการส่งอาหารอะไรบ้างและสั่งอะไรบ้างหล่อนแทบจะลืมหายใจกับสิ่งที่ได้ยินใช่คุณพิมผู้ชายก็ไม่ผิดคน“ทำรายงานมาเลย...ว่าแต่มีทางได้ภาพมาด้วยไหม”“ภาพปลากรอบ เอ๊ย ภาพประกอบหรือครับ ขอโทษครับ ผมพูดเล่นตามลูกจนติดปาก”“เออ จะภาพปลากรอบก็ได้ ฉันชอบคำนี้แฮะ ฟังดูเข้าที ภาพปลากรอบ...”แน่นอนละ หล่อนจะนำภาพปลากรอบมายำให้คุณพิมกลายเป็นปลากรอบตามนั้นจริงๆ เพราะหากว่าชั่ว...แล้วจะยังมาถวิลหาอะไรกันอีกเล่า...หล่อนเย้ยหยัน ดูแคลน เมื่อเคยชื่นชมเสมอมานึกว่าจะดีกว่าตัวหล่อน ที่ไหนได้...เลวเท่าเทียมหรือจะเลวกว่า ตรงไหนหรือก็ตรงที่ปิดบัง ซ่อนเร้น อำพราง ที่แท้ก็ชมชอบเสพ แบบหลบๆ ซ่อนๆ และคุณพุดบอกตัวเองว่าไม่มีวันยอมเชื่อเป็นอันขาดว่านี่เป็นครั้งแรก...หล่อนปักใจเชื่อว่าคุณพิมอาจจะกระทำมาหลายหน แต่ปิดบังได้สนิทยิ่งน่ารังเกียจ...พี่สาวคนโตสร้างภาพตัวเองมางดงาม ไม่น่าเชื่อ และหล่อนก็จำต้องนิ่งเฉย ไม่มีปากเสียง ภีมเตือนนักหนา ...อย่าไปพูดตอนนี้นะ คุณพุด
ตอนที่ 81.“ตะกี้บอกไว้ว่าไงจำได้ไหม”“ไม่ได้ ลืมหมดแล้ว”“อือ ความจำสั้นเหรอ”“ใช่”แต่เขาก็ระดมจูบทั่วหน้า...นันทาหัวเราะเพราะรู้สึกจั๊กกะจี้กับหนวดที่เขาไม่ได้โกนมาสองวันแล้ว ปากหล่อนก็บ่น“ทำไมไม่โกนหนวด...ดูสิ...เจ็บ...”“แค่หนวด...ทำบ่น..” เขางึมงำ “นี่ๆ อย่าหยาบคายนะ”“ใครหยาบคาย”เขาออกแรงรั้งเอวหล่อนประชิดตัว และเมื่อเขาเป็นฝ่ายทิ้งตัวลงบนฟูกที่นอนที่นอนสบายของเตียงขนาดใหญ่ จึงเท่ากับร่างบอบบางของหล่อนที่ติดมือมาด้วยนั้นทาบทับอยู่บนตัวเขา...ครั้นเมื่อนันทาพยายามจะบ่ายเบี่ยงเขาก็บอกว่า“บอกแล้วไงว่าจะปล้ำให้หนำใจก่อนจะไปทำอย่างอื่นละ อดใจไม่ไหวแล้ว”“คุณภีม...นันจะช้ำ”“ไม่ช้ำหรอก ยังสาว...จะช้ำอะไร มือเดียว แค่ผมคนเดียว มีหรือจะให้ช้ำ...หรือหากช้ำ...ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมทำให้หายซ้ำ”เขาหลิ่วตาล้อเลียน และเมื่อนันทาพาซื่อเอ่ยถามว่าทำให้หายได้อย่างไร ภีมก็เอ่ยแกมยั่ว“ก็ซ้ำบ่อยๆ”โอย...ๆๆ นันทาร้อง...หล่อนยังกำมือได้ จึงกำมือแล้วทุบอกเขาแม้จะไม่ถนัด...“เฮ้...นี่ท่านางเอกเลยนะนี่”เขาพยายามหยุดยั้งการกระทำของหล่อน นันทาแกล้งทำหน้าบึ้งเข้าใส่เขา“ก็ใช่น่ะสิ นันเป็นนางเอก”“แล
ตอนที่ 80.ภีมเคยกับนายภูมินทร์หลายเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องแม่ที่เขาเพิ่งรู้ ถามว่าดีใจไหมที่อยู่ๆ เขามีแม่...แน่นอน วูบแรกตกใจ ครั้นความตกใจจางหาย เขาก็ดีใจตามมาเขารู้สึกได้ว่าเขาก็มีแม่...และแม่ไม่ได้ตามไปกับชู้ดังที่พี่ๆ บอกเขาคุณพุดพูดจาโพนทะนา ประจานเขาคุณพิมไม่พูด แต่นิ่งเฉยและปลอบโยน แต่นั่นเหมือนจะบอกว่าที่คุณพุดพูดเป็นจริง ทำให้เขาเจ็บแปลบเสมอมาและเมื่อเขารู้ข่าวแม่ตาย...ภีมก็ฝังเรื่องราวของแม่ลงลึกตัวการแท้จริงคือคุณพิม...เธอเองหรือ...เขาประหลาดใจภาพแสนดีราวแม่พระ...ไม่ใช่เลยเป็นภาพลวง...เธอไม่ใช่คนดี เธอสร้างภาพขึ้นมาทั้งหมดคุณพิมท้องตั้งแต่วัยรุ่นแตกเนื้อสาว...นายภูมินทร์ผิดหวังมาก...ลูกสาวคนโตทะนุถนอมกันมา..ท้องกับผู้ชายที่ต่ำต้อยและเธอต่อต้านคนเป็นพ่ออย่างหนักยิ่งถูกพรากเธอยิ่งมากไปด้วยฤทธิ์ สุดท้ายเธอยอมจำนน ลูกเธอกลายเป็นน้องชายอย่างไม่มีทางอื่นอีก คนรักของเธอจากไป...เธออยู่ในฐานะพี่คนโตของน้องอีกสามคน ซึ่งเป็นลูกชายของเธอเสียหนึ่งเธอเก่งมากที่เก็บงำความลับไว้ได้อย้างแน่นหนา เนียน...สนิทมากและเขานึกชมป๋าที่ไม่เคยปริปาก...ป๋าต้องเลี้ยงหลานเสมอลูก...และไม่เคย
ตอนที่ 79.ชายหนุ่มหัวเราะ “นึกว่ากลัวหรือ เธอกล้าตีผมหรือ ตัวแค่นี้ผมจับหักมือ จะตีผมได้อีกหรือ”“ต้องถามต่อค่ะ ว่ากล้าหักมือนันหรือคะ”ภีมเอามือเกาหัว “เออ จริงด้วย หักมือเมีย ทีนี้ เมียจะเอามือที่ไหนมากอด”เขาชวนหล่อนออกไปจากที่นี่ กำลังจะเดินไปถึงรถเมื่อลงมาที่ลานจอดรถที่แอบเอาไว้ก็ได้ยินเสียงเรียก...“นันๆๆๆ” เสียงเรียกรัวกระชั้น...นันทาหันไปมอง ทำท่าตื่นเต้น“เมธา...”“นันจริงๆ ด้วย ไม่เจอกันนานเลย”“นานอะไร แค่สามเดือนเอง”“ตั้งสามเดือน หายไปไหน เราโทรไปก็ไม่รับ”เมธาเอ่ยถาม แต่มองไปยังภีมเหมือนระแวง ภีมมองออกถึงสายตานั้น เขาเดินอ้อมรถไปอีกด้าน ก่อนจะไขกุญแจรถขึ้นไปนั่งรอ เมธาเบยถามเบาๆ “ใครนะ นัน”“สามี”เมธาทำท่าตกใจ “ใครนะ”“สามีฉัน”“พูดเป็นเล่นนะ นัน” เขาหน้าเสีย “พูดจริงจ้ะ”“เธอมีแฟน”“สามี” เสียงย้ำ”“แต่ว่า...”“เราแต่งงานกันเงียบๆ จดทะเบียนสมรส”เมธาอ้าปากค้าง เพราะตอนแรกที่นันทาบอก เขาคิดว่าเป็นเรื่องของการขายบริการ...หรือการผูกพันชั่วคราว..ไม่ได้จริงจังอะไร งานไซด์ไลน์มีมากมายสำหรับสาวๆ และอย่าว่าแต่สาวๆ แม้แต่ผู้ชายก็ยังทำ...เพราะเรื่องนี้เขารู
ตอนที่ 78.“ยิ่งกว่านิยายหรือละครน้ำเน่าทางทีวี” ภีมพึมพำและนันทาก็เห็นด้วยแต่ไม่ได้เปิดปากพูด“ใช่ ป๋าไม่รู้ว่าทำผิดหรือถูก เหมือนแม่มัน แต่พิมฉลาดกว่าที่เงียบ และป๋าเพิ่งมาจับได้หลายอย่างว่าพิมร้ายเงียบแค่ไหน พิมทำให้ป๋าเสียใจเรื่องแม่ของแกด้วยนะ ภีม”“แม่ผม...ทำไมครับ หรือคุณพิมมีส่วนกับการตายของแม่”ภีมถามเสียงต่ำ“เปล่า...”“แล้วทำไมป๋าเสียใจ”“เพราะแม่แกยังไม่ได้ตาย”ภีมเบิกตากว้าง“ป๋า”“แต่แม่พิมพูดจาให้ป๋าทำตัวโง่ๆ หลงเชื่อ จนเกิดเข้าใจผิด...ป๋าเลยแยกแม่พิมจากผัวยังไง แม่พิมก็ใช้วิธีย้อนศรแยกแม่ของแกไปจากป๋าแบบนั้น...แกเข้าใจไหม ป๋าเป็นคนทำให้แม่แกต้องไป ป๋าผิดเอง”“แม่ยังอยู่?”“และตอนนี้ ป๋ารู้ว่าแม่แกกลับมาเมืองไทยแล้ว ภีม...แกจะให้อภัยป๋าไหม”ชายหนุ่มเงียบไป นันทาช่วยบีบมือเขาแรงๆ...“คุณภีม”“ป๋า” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาในที่สุด “ทำไมป๋าถามผมแบบนี้ ทำไมคิดว่าผมจะเกลียดหรือโกรธป๋า ผมรักป๋า ไม่มีคำว่าให้อภัย เพราะผมไม่เคยคิดโกรธป๋าเลย...แม่ผมอยู่ไหน ป๋าอยากให้แม่เข้าใจหรือเปล่า บอกผมว่าแม่อยู่ไหน ผมจะพาแม่กลับมาหาป๋า หากป๋ายังต้องการแม่...ผมสัญญาครับ”แม่เขาเป็นใค