จากลา 3

และในที่สุด...วันนี้ก็มาถึง วันที่หมิงเสวี่ยจะเดินทางออกจากตระกูลไป๋ตามที่นางได้ลั่นวาจาเอาไว้

หมิงเสวี่ยนั่งมองห่อผ้าที่มีเสื้อผ้าอยู่แค่สี่ห้าชุดตรงหน้า ส่วนไป๋จิ้งเหอได้แต่มองนางเก็บข้าวของด้วยสีหน้าที่พยายามทำเรียบเฉย เขาเดินมาหานางพร้อมกับถุงเงินใบย่อม หญิงสาวพลันเอ่ยเสียงแข็ง "ข้าไม่เอา"

"ข้าไม่ได้คิดจะดูถูกเจ้า แต่ว่าข้าอยากช่วยเจ้าให้ตั้งตัวโดยเร็ว" เขาวางถุงเงินบนมือบาง "เจ้าจะได้มีความสุขอย่างที่เจ้าต้องการจริงๆ เสียที..."

หมิงเสวี่ยมองถุงเงินในมือและวางมันลงข้างตัว อย่างไม่ยอมรับ ไป๋จิ้งเหอได้แต่ถอนใจเบาๆ "หากเจ้าคิดถึงเด็กๆ ก็แวะมาได้"

"ไม่...ข้าจะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว" หมิงเสวี่ยกระชับห่อผ้าในมือ "เลี้ยงพวกเขาให้ดี ถ้าท่านจะรับคนฮูหยินคนใหม่...อย่าให้นางรังแกลูกๆ ของท่านเด็ดขาด"

"ข้ารับรองว่าจะไม่มีเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้นแน่" เขาเดินเข้ามาใกล้ ในขณะที่หมิงเสวี่ยไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบตาเขา

"น้องสาวคนดี รักษาตัวด้วยนะ" เฉี่ยวเหมยเอ่ยขึ้นและยื่นแผ่นหยกสลักลายดอกเหมยสำหรับห้อยกับเชือกผู้เอวให้นาง "ถือเสียว่าเป็นของที่ระลึกจากข้า"

"ท่านเองก็รักษาตัวด้วย เฉี่ยวเกอเกอ" คำเร