เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่7.ลงทัณฑ์พิศวาส 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-30 13:09:28“เอาไปเถอะ...ไหนๆ ก็ซื้อมาแล้ว เขารับคืนที่ไหนกันล่ะ เอาเป็นว่า...เธอช่วยปลอบใจฉัน ด้วยจูบหวานๆ สักทีก็แล้วกัน”
“เอ่อ...”
“น่า...นะ” ชายหนุ่มทำเสียงออดๆ เขาเถลตัวลงไปใกล้ๆ ใบบัว เพราะหากรอเธอเดินเข้ามาหาเอง คงได้รอจนเหนียงยาน...
มือร้อนผ่าวเอื้อมจับหัวไหล่ของใบบัว หมุนตัวเธอมาเผชิญหน้า พร้อมกับโน้มตัวไปใกล้ๆ โดยที่ใบบัวไม่ทันได้เบี่ยงตัวหนี
เขากดจุมพิตแผ่วๆ ที่มุมปาก ค่อยเคลื่อนปากที่ร้อนผ่าวๆ ขึ้นมาประกบกลีบปากอิ่มที่เผยอขึ้นเหมือนจะห้าม...จากจุมพิตอ่อนโยนเต็มไปด้วยความอบอุ่นและหวานเชื่อม แปรเปลี่ยนเป็นจุมพิตร้อนแรงตอนไหน? หญิงสาวเองก็ไม่รู้ตัว เธอทำได้แค่ยันมือไว้กับแผงอกแน่นตึงของเขา แหงนเงยใบหน้าขึ้นรับจุมพิตนั่นด้วยความเต็มใจ...หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อแผ่นหลังของเธอเอนแนบลงบนพื้นพรม โดยมีผู้ชายตัวใหญ่ๆ คร่อมทับ เขาเบี่ยงตัวนิดๆ เพื่อไม่ให้ทาบทับเธอไว้ทั
บทล่าสุด
ทัณฑ์บรรณาการ บทที่17. มือที่สาม 2
“สาธุ!” เดเนียลตัวแสบ ยกมือขึ้นจรดหว่างคิ้ว เขาอยู่ประเทศไทยนานจนซึมซับวัฒนธรรมมาได้บางส่วน ฟาบริชยกมือขึ้นชี้หน้าเดเนียลพร้อมกับขู่ฟ่อ “ระวังตัวนะ สักวันจะส่งไปอยู่ที่อื่น หมื่นทะลึ่งดีนักนะมึง!” ชายหนุ่มไม่ได้ขู่ แต่การส่งเดเนียลไปห่างตัว เท่ากับการเปลี่ยนแปลงสถานะของหนุ่มสุดแสบด้วย...ฟาบริชเหินฟ้าจากลาสเวกัส เขายอมนั่งชั้นประหยัด ขอเพียงเร่งเวลาเดินทางให้เร็วขึ้นอีกสักหน่อย เพราะความเป็นห่วงที่ฝังรากลึกอยู่ในหัวใจ ถึงแม้บรรดาบอดี้การ์ดจะรับรองแข็งขัน ใบบัวปลอดภัยดี ไม่มีแม้รอยขีดข่วนแต่ ฟาบริชก็ยังอดห่วงไม่ได้อยู่ดี “บัวๆ หนูบัว” เมื่อรถยนต์จอดสนิท คนใจร้อนที่ผุดลุกผุดนั่งก็วิ่งถลาลงไปจากรถยนต์และวิ่งลิ่วๆ เขาป้องปากร้องเรียกใบบัวเส
ทัณฑ์บรรณาการ บทที่17. มือที่สาม 1
บทที่17. มือที่สามชายผู้นั่นเดินตามมาห่างๆ เขาพร้อมที่จะป้องกันอันตรายให้ใบบัว สุดชีวิต หลังเดเนียลส่งข่าวมา เขาก็เพิ่มการระวังมากขึ้น ไม่คิดว่าอันตรายจะมาเร็วเช่นนี้ แถมมาในรูปแบบที่เดเนียลคาดไว้เสียด้วย ไดอาน่าหรี่ตามองสำรวจผู้หญิงตรงหน้า เธอเบ้ปาก พร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากเยาะหยัน หน้าตาธรรมดาบ้านๆ ไม่ได้สวยสะ โดดเด่น หน้าซื่อๆ ตาใสๆ แทบจะไร้มารยา แบบนี้เหรอที่ฟาบริชชอบ? “ฉันเป็นผู้หญิงอีกคนของฟาบริช...” ไดอาน่ากล่าวอ้าง “ฉันอยากเห็นหน้าเธอ...ก็เลยท่อสังขารมาดูให้เห็นกับตา หน้าตาแบบนี้นะเหรอที่จะรั้งผู้ชายสุดร้อนแรงอย่างฟาบริชไว้ได้ เหอะ!! ตอนนี้เขาอยู่ไหนล่ะ ทำไมเธอถึงอยู่คนเดียว” เหมือนเข็มแหลมๆ เป็นร้อยเป็นพันเล่ม พุ่งเข้าสู่หัวใจของเธอ ใบบัวเจ็บจุก น้ำตาแทบทะลัก เธอก้มหน้าลง สูดลมหายใจลึกๆ ปรับความเศร้าเสียใจ สลัดทิ้งไปทั้งหมดเมื่อมันคือความจริงท
ทัณฑ์บรรณาการ บทที่16.เสือสิ้นลาย 2
“ฉันไม่ได้ต้องการหนีเธอ ฉันมีจุดยืนของตัวเอง...ชัดเจน ฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเลยไดอาน่า...ฉันทำเพื่อคนอื่น ฉันอยากให้เขาปลอดภัยและมีความสุข โดยที่ไม่ต้องหวาดระแวงอะไรอีกเลย เธอก็รู้นี่...วงการนี้มันมีแต่คนเลว...มันไม่มีความจริงใจเมื่อมันเกี่ยวข้องกับอำนาจ และเงิน” หญิงสาวคงไม่เจ็บหนัก หากคำเฉลยของฟาบริชไม่มีอย่างอื่นแทรก...เขาพูดโต้งๆ ว่าเขาทำแบบนี้เพื่อใครบางคน บางคนที่ไม่ใช่เธอ!! รอยยิ้มเหยียดหยันปรากฏขึ้นที่มุมปากของไดอาน่า เสียงของเธอแผ่วปร่า... “หากไม่มีเธอ คุณก็คงยังอยู่ตรงนี้ ใช่ไหมคะ?” ไม่มีคำตอบจากฟาบริช ไดอาน่าเข้าใจเอาเอง หากไม่มีอีผู้หญิงคนนั้น!! ชายหนุ่มก็จะยังคงอยู่ และจะเป็นของเธอตลอดกาล...เพราะฉะนั้น...เธอต้องกำจัดผู้หญิงคนนั้นทิ้ง!! เพื่อตัวเอง “ปล่อยเธอไปแบบนี้จะดีเหรอครับ?”&n
ทัณฑ์บรรณาการ บทที่16.เสือสิ้นลาย 1
บทที่16.เสือสิ้นลาย“ไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันดีกว่า วันนี้ฉันเลี้ยงเอง” ฟาบริชลุกขึ้นยืนหลังเหยียดตรง บุคลิกยังองอาจเข้มแข็งไม่เคยเปลี่ยน ยังเป็นผู้ชายคนเดิมที่มีแต่คนกริ่งเกรง เขาพูดเสียงดังๆ ออกปากเลี้ยงข้าวลูกสมุนทุกคน ไหนๆ ก็อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาเป็นครั้งแรก จะได้ไถ่ถามแลกเปลี่ยนข้อมูลของกันและกัน เพื่อเอาไว้พัฒนากิจการของตัวเอง หลังเขาประกาศยกสิทธิ์ขาดให้แก่ทุกคน อย่างเท่าเทียม เสียงลุกขึ้นยืนพรึ่บพรั่บ...เสียงสนทนาดังสนั่น เมื่อมันเป็นข่าวดีสำหรับผู้ใต้บังคับบัญชา เขาจะมีกิจการเป็นของตัวเองและจะพัฒนาให้เจริญรุดหน้า ให้ยิ่งใหญ่ไม่ต่างจากที่เคยเป็น เพราะมันคือแหล่งทำเงินของตัวเอง ร้านอาหารชื่อดังบนถนนสตริป’ ถนนเส้นนี้เป็นย่านใจกลางเมืองที่สำคัญและตลอดถนนสายนี้คราคร่ำไปด้วยคาสิโนและโรงแรมแบบครบวงจรที่มีชื่อเสียง หนึ่งในสถานที่สำคัญคือร้านอาหารระดับห้าดาว ร้านขนาดใหญ่พอที่สามารถรองรับลูกค้าจำนวนมากๆ ได้ แถมมีเชฟจากทั่วโลก
ทัณฑ์บรรณาการ บทที่15.กว่าจะรู้ใจตัวเอง 7
ไม่มีใครหอบสมบัติที่สร้างสมไว้ในชาตินี้ เอาใส่โลงเพื่อเอาไปกินใช้ในชาติหน้าได้ ที่มีติดกายไปหลังหมดลม ก็แค่เสื้อผ้าชุดเดียวกับเศษเงินนิดหน่อยในปาก...เปาโลบีบเค้นจนไดอาน่าเป็นโรคจิตอ่อนๆ เธอไม่รักตัวเอง สนุกเพื่อให้ลืมความทุกข์ที่เกาะกุมในใจ เธอปล่อยตัว ปล่อยกายไปกับรสกามา จนเมื่อได้เจอฟาบริช...ร่างกายของเธอก็ไม่สะอาดพอที่จะทำให้เขาพอใจได้...แต่ไดอาน่าก็ไม่เคยตัดใจ เธอพยายามทำทุกทางให้ฟาบริชเห็นว่าเธอรักเขามากเพียงไหน...แต่ก็เหมือนเดิม...ฟาบริชไม่เคยสนใจมอง...เขาเดินไปข้างหน้าและทิ้งเธอไว้ให้มองตามหลังไดอาน่าไม่เคยหยุดคิด...ต่อให้เธอหมดลมหายใจ ในหัวใจเธอก็จะมีแต่เขาผู้เดียวดีคอร์เนอร์ซิตี้... ห้องประชุมใหญ่ของดีคอร์เนอร์ซิตี้ เป็นห้องกว้างจุคนได้เกิน100 คนผ้าม่านสีน้ำตาลเข้มยาวจรดพื้นพรมสีเปลือกหมาก...ตัดกันเป็นอย่างดีและดูโอ่อ่าสมกับความยิ่งใหญ่ของดีคอร์เนอร์ซิตี้ บรรยากาศโดยรวมยังถือว่าใช้ได้ เมื่อคนสำคัญส่วนใหญ่ที่เหินฟ้ามาอย่างเร่งด่วน ไม่ได้มีสีหน้าไม่พ
ทัณฑ์บรรณาการ บทที่15.กว่าจะรู้ใจตัวเอง 6
อดัมอึ้ง! จริงอยู่เขาเป็นคนดูแลดีคอร์เนอร์ซิตี้ที่เวกัส’ แต่คนที่มีอำนาจสูงสุดก็คือฟาบริช ไม่คิดว่าเจ้านายจะพูดออกมาแบบนี้ “นี่คือข่าวดีของนาย...อดัม...รวมถึงข่าวดีของใคร อีกหลายๆ คน” เจ้านายหมายความว่าไง เสียงของฟาบริชหนักแน่นและจริงจัง...จนเขาไม่อยากคิด “ฉันคงถึงจุดอิ่มตัวแล้วล่ะ อยากอยู่เงียบๆ...ใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดา...ไม่อยากเสี่ยง” ชายหนุ่มเปรย พร้อมกับหมุนตัวเดินกลับมา เขาตบบ่ากว้างของลูกน้องระดับหัวกะทิ แบบให้กำลังใจ “ต่อไป...ต้องลำบากพวกนายแล้วล่ะ...ทำให้ดีอย่าให้เสียล่ะ เพราะพวกมันคือของๆ นาย...จับมือกันไว้ให้แน่นๆ ฉันจะถอยหลังออกมา คอยเป็นที่ปรึกษาให้ด้านหลัง...” &l
บางทีคุณอาจจะชอบ
(ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE
ลำเจียก57.6K viewsยั่ว
มังกรเล่นน้ำ62.8K viewsท่านอ๋องไร้หัวใจ
จันทร์ส่องแสง13.5K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์61.6K viewsราคีบำเรอ
baiboau-เนื้อนวล46 viewsMy Gear Knight อัศวินรัก..พิทักษ์ใจ
Over the rainbow169 viewsหย่ารักในวันที่สาย
อัญธิญาน์592 viewsรักเล็กๆของชีวิตฝึกสอน
miso142 views
