บทที่ 1586

“ขอโทษ” ตงฟางหลีสีหน้าเต็มไปด้วยความละอายใจ “ต้องโทษข้า”

“ขอโทษอันใดกัน? ท่านเป็นผู้เสียหาย จะโทษท่านได้อย่างไรเล่าเพคะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ดวงตาหยีโค้งลง “ยิ่งไปกว่านั้น ได้อยู่กับท่าน ทุกวันล้วนเป็นวันเทศกาลทั้งนั้น มิจำเป็นต้องยึดติดกับวันใดวันหนึ่ง”

ตงฟางหลีก้มหน้ามองใบหน้าด้านข้างของนางท่ามกลางแสง