LOGINShare
บทที่ 40 เป็นหม้ายก่อนแต่ง
Last Updated:
2025-08-13 12:00:23หนึ่งเดือนผันผ่านดั่งพลิกฝ่ามือ เพราะจบเรื่องงานที่ต้องจัดการในวังแล้วเฉินอิ้งถงจึงไม่ได้อยู่ที่ตำหนักไท่เฟยต่อ ประการแรกเกรงต่อคำครหา ประการที่สองบ้านช่องก็อยู่ไม่ไกลจะรั้งอยู่ในฐานะใดในวังหลังทั้งที่ยังไม่อภิเษก
ในเมื่อทุกคนรู้แล้วว่าเฉินอิ้งถงเป็นลูกนอกสมรสของใต้เท้าเหอ นางจึงจำใจต้องย้ายออกมากะทันหัน แม้จินชางหลงค้านหัวชนฝาทว่าเขาเองก็ไม่อยากให้นางเสื่อมเสียชื่อเสียงก่อนเข้าพิธีวิวาห์เช่นกัน
“ถงเอ๋อร์ ข้านั่งด้วยได้หรือไม่”
เฉินอิ้งถงละมือจากงานปักตรงหน้า ตั้งแต่นางเข้ามายังจวนเหอก็ไม่ได้รับความลำบากใด ข้างกายยังมีสาวใช้นามว่าซูซูคอยปรนนิบัติอีกด้วย
“ที่นี่เป็นจวนของท่าน จะนั่งจะนอนเหตุใดต้องขออนุญาต”
ชายวัยกลางคนหย่อนร่างนั่งลงฝั่งตรงข้าม ซูซูรินชาเรียบร้อยก็ถอยห่างไป
“ท่านมีเรื่องใดหรือเจ้าคะ”
“ไยไม่เรียกท่านพ่อเล่า หรือเจ้ายังเคืองเรื่องที่ข้าละทิ้งเจ้ากับแม่ หากเป็นเรื่องนั้น…”
“เปล่าเจ้าค่ะ”
จะให้นางเรียกก็ย่อมได้ ทว่าเฉินอิ้งถงไม่เคยเรียกใครว่าพ่อมานานมากแล้ว อยู่ ๆ ก็มีพ่อกับชาวบ้านเขานางย่อมรู้สึกประดัก
Latest chapter
นอกบทนางร้าย บทที่ 44 มารราคะบดบังดวงตา
เฉินอิ้งถงเดินทางร่วมห้าวันเต็มก็ยังไม่พบจินชางหลง วันที่สามหญิงสาวฝากม้าไว้ที่โรงเตี๊ยม จากนั้นเลือกที่จะเดินเท้าไปต่อ เสี่ยวฮวามอบขนมเพิ่มพลังงานความเร็วให้กับนาง ไม่กี่ชั่วยามก็เดินทางได้หลายร้อยลี้องครักษ์เงาที่ซ่อนตัวติดตามตะลึงงันเพราะบัดนี้เฉินอิ้งถงหายตัวไปรวดเร็วประหนึ่งลมกรด วรยุทธ์สุดเลิศล้ำของพวกเขาดูด้อยลงไปถนัดตา“เกิดอะไรขึ้น คลาดสายตาครู่เดียวคุณหนูก็หายไปแล้ว”“ข้าเองก็ไม่รู้ เห็นคุณหนูออกจากโรงเตี๊ยมอยู่ไว ๆ พริบตาก็หาไม่เจอ”องครักษ์เงาทั้งสองมองหน้ากันหลุกหลิก โซนสมองดุจถูกหมอกบดบัง“นายท่าน พวกเขาตามมาไม่ทันแล้วเจ้าค่ะ”ริมฝีปากสีกุหลาบกดลึกเป็นรอยยิ้ม องครักษ์เงาชะล่าใจเกินไป เฉินอิ้งถงไหวตัวทันตั้งนานแล้ว นางก็แค่รอจังหวะสลัดพวกเขาให้พ้นทาง หนำซ้ำหูของเฉินอิ้งถงก็รับเสียงได้ดียิ่งกว่าหมาป่าเพราะมีขนมของเสี่ยวฮวาเป็นตัวช่วยเฉินอิ้งถงเดินทางมาถึงธารน้ำหลาก บริเวณโดยรอบเงียบเชียบวังเวง อากาศก็หนาวยะเยือกจนสะท้านเข้ากระดูก จากสภาพอากาศที่ต่ำลงเรื่อย ๆ คงไม่มีขบวนพ่อค้าใดคิดผ่านมาแถบนี้ ดูเหมือนว่านางกำลังเข้
นอกบทนางร้าย บทที่ 43 กระดาษมิอาจห่อไฟ
รถม้ามุ่งหน้าออกนอกเมืองหลวงว่องไวดั่งลมกรด หญิงสาวด้านในยังคงหลับใหลไร้สติ ความโคลงเคลงก็มิอาจทำให้นางรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้ นั่นเพราะนางกำลังดมกำยานสงบใจโดยไม่รู้ตัว“นายท่าน นายท่านตื่นเร็วเข้า”“…”“นายท่านเจ้าคะ ตื่นเร็วเข้า”“…”เสี่ยวฮวาพยายามเรียกเฉินอิ้งถงตลอดทาง ทว่าทำอย่างไรนางก็ยังไม่ได้สติ วันนี้เจ้าภูติตัวน้อยได้กลิ่นประหลาดรบกวนการหลับจึงทำให้เสี่ยวฮวาตื่นขึ้นก่อนกำหนด“เป็นเพราะของสิ่งนี้สินะ นายท่านข้าจึงขี้เซาเช่นนี้” ภูติตัวน้อยลอยเข้าใกล้เตากำยานที่ส่งกลิ่นอบอวลไปทั่วรถม้าฟู่ว…เสี่ยวฮวาเป่าลมเพื่อดับกำยานที่กำลังส่งควันโขมงจนสำเร็จ“นายท่าน นายท่านตื่นเร็วเจ้าค่ะ องค์ชายแย่แล้ว”“…”“ยังไม่ตื่นหรือ เช่นนั้นก็ลองนี่แล้วกัน” เสี่ยวฮวาเสกลูกกวาดมาอันหนึ่ง จากนั้นก็ส่งเข้าปากบางเฉียบไม่นานปลายนิ้วของหญิงสาวก็เริ่มขยับ แพขนตาหนาระริกไหวไม่นานเปลือกตาบางก็แง้มเป
นอกบทนางร้าย บทที่ 42 พระเสาวนีย์
แสงแดดยามเช้าทอประกายลอดเข้ามาภายใต้ผ้าม่านขลิบทองที่กำลังปลิวไสวลู่ลม คิ้วเข้มยับย่นเล็กน้อย ปลายนิ้วเรียวกระดิกแผ่ว“องค์ชาย องค์ชายฟื้นแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ”จินชางหลงเปิดเปลือกตาขึ้นแช่มช้า นัยน์ตาคมเข้มกวาดมองโดยรอบ พริบตาก็ร้องโอดโอย“โอ๊ย…ปวดหัว”กงกงตกใจหน้าตื่น “องค์ชายระวังพ่ะย่ะค่ะอย่ารีบร้อน”กงกงประคองร่างของจินชางหลงด้วยความระมัดระวัง เผิงจิ้นเสียนเข้ามาช่วยอีกแรง“ข้า…เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับข้า”กงกงหน้าซีด เผิงจิ้นเสียนจึงรับหน้าที่อธิบาย “องค์ชาย เมื่อคืนพระองค์บอกว่าฝันร้าย ไม่พอยังอาละวาดจะไปหาแม่นางเฉินให้ได้ จากนั้นพระองค์ก็ทำร้ายกงกงจนหมดสติไป”กงกงก้มหน้างุด จินชางหลงเหลียวมองอีกฝ่าย เห็นกงกงหมองเศร้าเขาเองก็รู้สึกผิด “ขอโทษท่านด้วยกงกง เมื่อคืนข้าเป็นอะไรไปก็ไม่รู้”“องค์ชาย จะโทษพระองค์ได้อย่างไร กระหม่อมไม่เป็นอะไรมากพ่ะย่ะค่ะ” กงกงเร่งโบกมือละล้าละลังจินชางหลงยกมือขึ้นลูบท้ายทอยก็ครวญครางเสียงแผ่ว “เกิดเรื่องใดกับข้ากันแน่”“เมื่อคืนแม่นางเฉินส่งคนมาตามกระหม่อม องค์ชายบุกไปหาแม่นางเฉ
นอกบทนางร้าย บทที่ 41 คุณหนูไร้ศีลธรรม
เฉินอิ้งถงสงบลงทันควัน ครั้นรับรู้ว่าอีกฝ่ายนิ่งแล้ว ฝ่ามือกว้างจึงลดลงแช่มช้า“องค์ชาย นี่พระองค์มาได้อย่างไรเพคะ”“ถงเอ๋อร์ ข้าคิดถึงเจ้ามาก” จินชางหลงจับไหล่แคบให้หมุนร่างประจันหน้ากับตน เขารั้งอีกฝ่ายเข้ามาสวมกอดเฉินอิ้งถงอึ้งเป็นไก่ไม้“เกิดอะไรขึ้นหรือเพคะ”ใบหน้าหล่อเหลาซบลงตรงไหล่แคบ อ้อมแขนของเขารัดแน่นยิ่งกว่าเก่า “ข้าฝันร้าย”“หา…” เฉินอิ้งถงกะพริบตาถี่เขาฝันร้ายถึงขั้นต้องบุกมาหานางที่ห้องนอนเลยอย่างนั้นหรือ เหตุผลเช่นนี้ก็ใช้ได้หรือจินชางหลงกอดจนพอใจก็ปล่อยนางให้เป็นอิสระ เฉินอิ้งถงแหงนมองอีกฝ่ายด้วยความฉงน “พระองค์ฝันร้ายจนต้องลอบมาห้องหม่อมฉันใช้ได้หรือ นี่พระองค์คิดอันใดอยู่เพคะ”“เอ่อ…ข้าขอโทษ ก็ข้าคิดถึงเจ้า”แรงกอดของเขาเมื่อครู่ทำนางกระดูกแทบแหลกละเอียด “เหตุใดพระองค์แรงเยอะเช่นนี้เพคะ เจ็บไปหมดเลย”มือเรียวยกขึ้นคลึงไหล่ของตนเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวด จินชางหลงหน้าถอดสี “ข้าเองก็ไม่รู้ เมื่อครู่ทำเจ้าเจ็บมากเลยหรือ ขอโทษด้วยข้าไม่ได้ตั้งใจ”ชายหนุ่มเดินหน้าเข้าใกล้อีกครั้งทว่าหนนี้
นอกบทนางร้าย บทที่ 40 เป็นหม้ายก่อนแต่ง
หนึ่งเดือนผันผ่านดั่งพลิกฝ่ามือ เพราะจบเรื่องงานที่ต้องจัดการในวังแล้วเฉินอิ้งถงจึงไม่ได้อยู่ที่ตำหนักไท่เฟยต่อ ประการแรกเกรงต่อคำครหา ประการที่สองบ้านช่องก็อยู่ไม่ไกลจะรั้งอยู่ในฐานะใดในวังหลังทั้งที่ยังไม่อภิเษกในเมื่อทุกคนรู้แล้วว่าเฉินอิ้งถงเป็นลูกนอกสมรสของใต้เท้าเหอ นางจึงจำใจต้องย้ายออกมากะทันหัน แม้จินชางหลงค้านหัวชนฝาทว่าเขาเองก็ไม่อยากให้นางเสื่อมเสียชื่อเสียงก่อนเข้าพิธีวิวาห์เช่นกัน“ถงเอ๋อร์ ข้านั่งด้วยได้หรือไม่”เฉินอิ้งถงละมือจากงานปักตรงหน้า ตั้งแต่นางเข้ามายังจวนเหอก็ไม่ได้รับความลำบากใด ข้างกายยังมีสาวใช้นามว่าซูซูคอยปรนนิบัติอีกด้วย“ที่นี่เป็นจวนของท่าน จะนั่งจะนอนเหตุใดต้องขออนุญาต”ชายวัยกลางคนหย่อนร่างนั่งลงฝั่งตรงข้าม ซูซูรินชาเรียบร้อยก็ถอยห่างไป“ท่านมีเรื่องใดหรือเจ้าคะ”“ไยไม่เรียกท่านพ่อเล่า หรือเจ้ายังเคืองเรื่องที่ข้าละทิ้งเจ้ากับแม่ หากเป็นเรื่องนั้น…”“เปล่าเจ้าค่ะ”จะให้นางเรียกก็ย่อมได้ ทว่าเฉินอิ้งถงไม่เคยเรียกใครว่าพ่อมานานมากแล้ว อยู่ ๆ ก็มีพ่อกับชาวบ้านเขานางย่อมรู้สึกประดัก
นอกบทนางร้าย บทที่ 39 บททดสอบ
“มาแล้วหรือ…นั่งสิ” จินเหยียนผายมือเชื้อเชิญ“คารวะท่านอ๋อง”เฉินอิ้งถงยอบกายลง จินชางหลงกุมมือนางเอาไว้เพราะเป็นห่วง จินเหยียนเห็นภาพตรงหน้าก็อดเย้าแหย่เป็นมิได้“น้องชายข้าไม่เห็นหัวพี่ชายคนนี้เสียแล้ว กำลังจะแต่งพระชายาเลยคิดว่าข้าประหนึ่งปีศาจ”เฉินอิ้งถงยิ้มแห้งทว่าจินชางหลงกลับยังคงกุมมือของนางไม่ยอมปล่อย“ท่านพี่ล้อเล่นแล้ว ข้ายังเคารพท่านเช่นเดิม แต่หากท่านจะเอาตัวนางไปคุมขังข้าก็ไม่อาจนิ่งดูดายเช่นเดียวกัน”“เอาล่ะ ๆ ชางหลง เจ้าเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน ที่ข้าเรียกมาวันนี้ไม่ได้จะพานางไปคุมขังเสียหน่อย”จินชางหลงผ่อนสีหน้าลง เขาจูงมือเฉินอิ้งถงไปนั่งพร้อมกัน“เช่นนั้นท่านพี่มีเรื่องใดงั้นหรือ”จินเหยียนหยิบหมากตัวสีดำมาวางบนกระดานอย่างใจเย็น “เล่นกันสักตาหรือไม่”จินชางหลงขมวดคิ้ว “ท่านพี่…นางเหนื่อยมามากวันนี้ต้องเร่งไปพัก ท่านมีเรื่องใดก็ว่ามาเถิด”เฉินอิ้งถงที่นั่งฟังสองพี่น้องโต้กันไปมาก็เริ่มสัมผัสถึงลางสังหรณ์บางอย่าง ความรู้สึกประหลาดนี้หนักหน่วงจนหวาดระแวง จินชางหลงไม่ได้ปล่อยมือที่กุมอย
You may also like
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว351.9K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น13.2K viewsนางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย23.5K viewsบุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น11.8K viewsนักฆ่าล่าพยัคฆ์
ชาไทยเย็น1.4K viewsรักนี้ข้าสมยอม
LiHong258 viewsใครจะอยากเป็นนางร้ายที่ต้องตายกัน
คุณหนูหยางเอิน3.5K viewsดั่งบุปผา ดุจจันทรา
องค์หญิงโนเนม759 views
