บทที่ 14 จะนอนกับเจ้าที่นี่ nc

“ ท่านทำบ้าอะไร  เห็นไหมแขกของหม่อมฉันกลับไปแล้ว  เขายังไม่ทานอะไรเลย เนื้อย่างนี่ข้าทำให้เขาลองชิมดูเขายังไม่ได้ลองชิมดูสักคำเลย ” ซิ่วอิงหันไปเอ็ดชินอ๋อง 

“ เปิ่นหวางทำอะไรผิดก็เจ้าเป็นเมียเปิ่นหวาง เมื่อเจ้ามีแขกมาเยี่ยมในตำหนักเปิ่นหวางก็ต้องมาช่วยเจ้ารับแขกก็ถูกต้องแล้ว  ส่วนเนื้อย่างแสนอร่อยนี้   เปิ่นหวางเป็นสวามีของเจ้า  ปกติแล้วเจ้าก็ทำอาหารมาให้เปิ่นหวางชิมอยู่บ่อยๆ เมื่อแขกกลับไปแล้วเราก็มานั่งทานเนื้อย่างกันสองคนเถอะนะเมียจ๋า ” 

ชินอ๋องพูดพร้อมกับโอบกอดนางอีกครั้งและก้มใบหน้าหล่อคมของเขาดอมดมและซุกไซร้แถวซอกคอของนางอีกด้วย เหม่ยเอ๋อตาค้างแล้วก็ค่อยๆถอยออกไปจากตรงบริเวณนั้นทันที 

ซิ่วอิงตีแขนแกร่งเบาๆ “ ท่านอ๋องจะบ้าหรือไง  ใครเป็นเมียท่านกัน  อย่ามาพูดซี้ซั้วนะ  ผู้อื่นได้ยิน  เข้าใจผิดเลยเห็นไหม อีกไม่นานเราจะหย่าขาดจากกันแล้ว  ท่านก็อดทนรอหน่อยก็แล้วกัน หรือจะแต่งหลิวอี้เฟยเข้ามาเลยก็ได้  หม่อมฉันไม่ได้ว่าอะไรเพราะอีกหน่อยหม่อมฉันก็จะย้ายกลับจวนของท่านพ่อแล้ว ” 

ชินอ๋องตะลึงค้างนางคิดจะหย่าจากเขาอย่างนั้นหรือ  แถมบอกให้เขาแต่งหลิวอี้เฟยเข้ามาอีกด้วย  แสดงว่านางคิดจะหย่าจากเขาจริงๆ หนอย !!  มันไม่ง่ายดังเช่นที่นางคิดหรอก 

เมื่อมีที่หมายใหม่ก็คิดจะหย่ากับผัว คอยไปเถอะเขาไม่ยอมหย่าหรอก จะอยู่กันไปแบบนี้แหละจะคอยดูสิ เจ้าแม่ทัพนั่นจะกล้าเป็นชู้กับเมียของอ๋องอย่างเขาไหม  

“ เปิ่นหวางไม่หย่า เมื่อครู่เจ้าบอกว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างนั้นหรือ  เปิ่นหวางคงจะปล่อยเจ้าไว้คนเดียวนานเกินไป ถ้าอย่างนั้นเรามารำลึกความหลังกันตอนนี้เลยดีกว่า ” 

พูดจบเขาก็ช้อนตัวซิ่วอิงขึ้นแนบอก แล้วพาเดินเข้าไปในเรือนตรงไปที่ห้องนอนของนาง ใช้ไหล่หนาของเขาผลักประตูเข้าไปวางนางลงบนเตียงแล้วลงนอนคร่อมนางไว้อย่างรวดเร็็ว   ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปประกบปากนาง  

ซิ่วอิงเม้มปากแน่นไม่ยอมให้ลิ้นร้ายนั่นเข้ามาเด็ดขาด  แต่เขาใช้ฟันขบริมฝีปากล่างนาง  ทำให้ต้องซิ่วอิงต้องเผยอปากออกจากกัน เพราะความตกใจ  ทำให้ลิ้นสากนั่นเข้าไปควานหาความหวานในปากจิ้มลิ้มของนางจนได้  

ลิ้นสากนั่นลุกไล่ลิ้นเล็กจนพบและตรงเข้าเกี่ยวพันมันอย่างดูดดื่ม สลับกับดูดลิ้นเล็กที่แสนจะนุ่มนิ่มอย่างยาวนาน จนกระทั่งร่างอวบอ่อนระทวยเอนกายลงนอนทอดร่างบนฟูกหนานุ่ม และยอมจูบตอบคนบนร่าง

เมื่อจูบจนพอใจแล้ว   เขาก็เลื่อนริมฝีปากไปตามแก้มนวลหอมกรุ่นนั้น  พรมจูบไปทั่วอย่างแสนจะชื่นใจนัก  เขาไม่น่าปล่อยนางเอาไว้นานเช่นนี้เลย  อ๋องหนุ่มขบเม้มไล้เลียใบหูเล็กจนร่างอวบครางเบาๆ  จากนั้นไล้เลียลงไปตามซอกคอขาวจนมาถึงร่องอกอวบที่มองเห็นอยู่รำไร   มือหนาแหวกสาปเสื้อของนางออกจนหลุดไปจากไหล่มน

เมื่อเห็นตูโต้วผืนบางๆ  นั้นมีผลอิงเถาเล็กๆสองผลดุนดันออกมาอย่างเห็นได้ชัด   เขาก็อ้าปากครอบลงไปทันที  แล้วดูดผลอิงเถานั้นดังจ๊วบๆ  เหมือนทารกดูดนมมารดาก็มิปานร่างอวบอัดดิ้นพล่าน 

“ อย่านะ อย่านะ ท่านอ๋อง อ๊าย อ๊ะ” มือเล็กทุบเบาๆบนไหล่หนาของเขา   ชินอ๋องไม่สนใจจะรับฟังเสียงร้องเหมือนแมวขู่นั่น  เขาทั้งไล้เลียผลอิงเถาจนมันแข็งเป็นไต และดูดอย่างแรงจนร่างอวบแอ่นหลังโค้งขึ้นตามริมฝีปากเขา  นางร้องครวญครางเสียงกระเส่าปานจะขาดใจ   “อ๊ะ อ๊ะ อู๊ยยย อู๊ยยยย อย่า อู๊ยยย  ” 

ปฏิกิริยาเกิดไปทั่วกายสาว   เนินอวบด้านล่างตอดลมเบาๆ  จากนั้นสะโพกผายก็กระตุกเกร็งเสร็จสมไปทันที  เพราะเสียวซ่านจนถึงขีดสุด   ร่างหนายอมปล่อยปากจากผลอิงเถาที่แข็งเป็นไตนั้น  แล้วไล้เลียลงไปด้านล่างเรื่อยๆไปจนถึงสะดือบุ่มน่ารักนั่น  

เขาไล้เลียมันเบาๆ และลากลิ้นลงไปบนหน้าท้องขาวผ่องที่น่าฟัดนัก  เขาจูบมันเบาๆ  สองมือหนาเลื่อนต่ำลงไป แล้วแหวกร่องอวบออกไล้เลียลงไปตรงกลางร่องนั้นอย่างเมามัน  เมื่อพบเมล็ดดอกไม้เล็กนั่นก็ดูดดึงมันเบาๆ 

 จนร่างอวบแอ่นสะโพกส่ายไปมาอย่างร่านร้อน “อ๊าย อ๊ะ อ๊ะ ท่านอ๋องเพคะ ท่านอ๋อง ” เมื่อร่างอวบกระตุกเกร็งเสร็จสมไปอีกครั้งนั้น  ชินอ๋องลุกขึ้นถอดเครื่องแต่งกายของตนเองออกจนหมดสิ้น  แล้วโยนมันทิ้งลงไปบนพื้นอย่างไม่อินังขังขอบ