บทที่ 38 ความเปลี่ยนแปลง (ตอนปลาย) ฟ่านฮุ่ยเจินหัวใจเต้นแรง แก้มนวลของหญิงสาวมีริ้วสีแดงพาดผ่าน ใบหน้าพริ้มเพราพยักหน้าเป็นเชิงตอบ จ้าวหลิวเหว่ยยืนมองรถม้าของหญิงสาวไปจนลับสายตา ก่อนระบายยิ้มออกมาอย่างชื่นมื่น ใบหน้าหล่อเหลาแหงนมองท้องนภา ที่เวลานี้มองเห็นทางช้างเผือกทอดยาวอยู่บนผืนฟ้าสีหมึก ดวงดารามากมายส่องประกายระยิบระยับอยู่โดยรอบ โหวหนุ่มไพล่คิดในใจว่า ป่านนี้หนุ่มเลี้ยงวัวหนิวหลางคงกำลังพบกับสาวทอผ้าจือหนี่ว์คนรักของตน อยู่บนสะพานที่นกสี่เชว่สร้างขึ้นเพื่อพวกเขาแล้ว… ในที่สุดวันที่เถ้าแก่เฮ่อย้ายออกจากเรือนสี่ประสานหลังร้านไฉ่ฝูหลงก็มาถึง ครอบครัวสกุลเซียวจ้างเกวียนวัวของจงหู่ มาขนของที่บ้านบางส่วนไปเก็บไว้ที่นั่นตั้งแต่เช้าตรู่ รอหลังจากนี้อีกสามวัน พวกเขาก็จะย้ายออกไปจากหมู่บ้านเต๋อถังอย่างถาวร เซียวเฟิงแจ้งกับก่วงเทียนไว้ล่วงหน้าหลายวันเป็นที่เรียบร้อย เพื่อนบ้านที่สนิทกันแถวนั้นอย่างแม่เฒ่าหมานและครอบครัวของนางก็ทราบเรื่องด้วยเช่นกัน "หน้าหนาวที่กำลังจะมาถึงนี้ พวกเราไม่ต้องนอนกอดกันเพื่อคลายหนาวอีกแล้ว ที่เรือนแห่งนั้นมีเตียงเตาให้ทุกคนได้นอน เฉิงเอ๋อร์ อันเอ๋อร์ก
บทที่ 38 ความเปลี่ยนแปลง(ตอนต้น) ทั้งสายตาและน้ำเสียงของอ๋องหนุ่ม ชี้ชัดว่าเขาจงใจยั่วยวนโฉมสะคราญในอ้อมแขน เซียวหนิงชิงใจเต้นระรัวดวงหน้าร้อนผะผ่าว รุ่ยอ๋องกำลังใช้แผนชายงามหลอกล่อให้นางติดกับ เผลอไม่ได้จริงๆ!! "ชิงเอ๋อร์ไม่อยากกินเต้าหู้ข้าคืนบ้างหรือ อนุญาตให้กินได้ทุกส่วนเลยนะ" ซวินเหิงเยว่ยังคงกระซิบเชิญชวนให้อีกฝ่ายกินเต้าหู้ตนเสียงแหบพร่า กรี๊ดดดด ยังอีก นี่ท่านอ๋องจะยั่วยวนนางไปถึงไหน เดี๋ยวได้ใจแตกกันพอดี คนบ้า!!! "ท่านอ๋องอยากให้ชิงเอ๋อร์กินเต้าหู้มากขนาดนั้นเลยหรือเพคะ" คนอยากถูกกินเต้าหู้พยักหน้าหงึกๆ ดวงเนตรคู่คมพร่างพราวดุจดวงดารา ฟ้อดด!! เซียวหนิงชิงเลยสนองความต้องการของอีกฝ่าย ด้วยการหอมแก้มเขาไปหนึ่งที "ข้างนี้ด้วยสิชิงเอ๋อร์" ไม่เพียงแต่รับสั่งเปล่าๆ ทว่ารีบเอียงแก้มอีกข้างให้หญิงสาวหอมเพิ่ม หากสุ่ยกงกงรู้เข้าคงบอกว่าท่านอ๋องทรงหน้าหนามากพะย่ะค่ะ!!! ฟ้อดด!! คนถูกตื้อเลยสนองให้ตามคำขอ ก่อนยกมือปิดหน้าด้วยความขวยเขิน "พอแล้วนะเพคะ ชิงเอ๋อร์เขิน อย่าทรงแกล้งชิงเอ๋อร์อีกเลย" นางเขินจนตัวจะแตกอยู่แล้วนะ! "ข้าไม่ได้แกล้งเสียหน่อย แค่อยากออดอ้อนชิงเอ
บทที่ 37 คู่จิ้น (ตอนปลาย) 'จิ้นมาก! เหมาะสมกันสุดๆ แบบนี้ไม่จิ้นไม่ได้แล้ว ดูท่าว่าแม่สื่ออย่างเรา ต้องให้ท่านอ๋องช่วยส่งเสริมสองคนนี้ด้วยแล้วล่ะ' หลังจากชิมชาครบ หญิงสาวจึงเอ่ยถามชายหนุ่ม ว่าชอบชาชนิดไหนที่สุด และชาที่เขาถูกใจคือชาสูตรที่ฟ่านฮุ่ยเจินเป็นผู้ผสมขึ้นมาเอง ทว่าตัวหญิงสาวมิได้เอ่ยคำใด แต่กลับเป็นสาวใช้คนสนิทที่เอ่ยขึ้นมาแทน “คุณหนูฟ่านคัดเลือกส่วนผสมของชาชนิดนี้ได้ยอดเยี่ยมจริงๆ ข้าต้องขอซื้อกลับไปด้วยเสียแล้ว” จ้าวหลิวเหว่ยเอ่ยชมจากใจจริง ครั้นได้ยินโหวหนุ่มเอ่ยเรื่องประสงค์จะขอซื้อชา ฟ่านฮุ่ยเจินจึงสบโอกาส ในการตอบแทนความช่วยเหลือ จึงรับปากว่าจะส่งเป็นของขวัญขอบคุณไปให้ที่จวนโหว บรรยากาศในช่วงเวลาจิบน้ำชายามบ่าย เป็นไปอย่างราบรื่นและสนุกสนาน ฟ่านฮุ่ยเจินสั่งให้สาวใช้ ไปนำการละเล่นแข่งขันสนเข็มขึ้นมาเล่นที่ห้อง หย่งหนานโหวลองขอแข่งด้วยหนึ่ง รอบปรากฏว่าแพ้ฟ่านฮุ่ยเจินราบคาบ เลยโดนวาดหน้ากลายเป็นแมวน้อย ฟ่านฮุ่ยเจินกลั้นขำจนหน้าแดง ขณะวาดหมึกลงบนแก้มของโหวหนุ่ม หญิงสาวหารู้ไม่ว่าใบหน้างามของตน ถูกดวงตาสีน้ำตาลของอีกฝ่ายเพ่งพิศพิจารณาไปทุกกระเบียดนิ้ว 'ไยข้าไม่เคยสั
บทที่ 37 คู่จิ้น (ตอนต้น) ครั้นเห็นว่าผู้ช่วยชีวิตตนคือใคร ฟ่านฮุ่ยเจินตกตะลึงจนตาค้าง ดวงตากลมโตวามวาวราวลูกกวางน้อย ฉายแววตื่นตระหนกจนร่างแกร่งกระตุกยิ้มด้วยความเอ็นดู "ทะ ท่าน…ท่านโหว" หญิงสาวเอ่ยเรียกชายหนุ่มตรงหน้าอย่างประหม่า นางแทบไม่เชื่อสายตาตนเองว่าเพิ่งถูกหย่งหนานโหวช่วยเอาไว้ "ข้าเอง ท่านบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" จ้าวหลิวเหว่ยตอบรับอย่างเป็นธรรมชาติ เหตุการณ์วีรบุรษช่วยสาวงาม เป็นที่ประจักษ์ต่อสายตาชาวบ้านแถวนั้น ทุกคนต่างมีความคิดไปในทางเดียวกันว่า หย่งหนานโหวเท่ห์ระเบิด!! สาวใช้ทั้งสองของฟ่านฮุ่ยเจิน รีบรุดมาประคองนายของตนจากอ้อมแขนของหย่งหนานโหว “ฮุ่ยเจินไม่ได้รับเจ็บตรงไหน ขอบคุณท่านโหวมากนะเจ้าคะที่ยื่นมือช่วยเหลือ” หญิงสาวยอบกายแช่มช้อยขอบคุณชายหนุ่มด้วยความซาบซึ้ง หัวใจของนางกำลังเต้นแรง ไม่รู้ว่าเพราะตกใจเรื่องเกือบถูกรถม้าชนหรือเพราะสาเหตุอื่น… “ไม่ต้องเกรงใจ เรื่องเล็กน้อยเอง คุณหนูฟ่านไม่บาดเจ็บก็ดีแล้ว” ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ร่างกายสูงใหญ่กำยำในชุดผ้าไหมสีดำ ปักลายอินทรีสยายปีกสง่างามน่าเกรงขาม เรือนผมสีหมึกรวบเก็บขึ้นทั้งหมด สวมกวานเงินฉลุล
บทที่ 36 เทศกาลซีซี (ตอนปลาย) "จริงหรือ ดีเลย ถ้าอย่างนั้นหลังเจ้าทำอาหารเสร็จ เจ้าไปหาข้าที่โรงน้ำชาฟ่านเซียงฉาได้ไหม อยู่ใกล้กับสะพานฝั่งถนนตะวันออก ห่างจากไฉ่ฝูหลงราวหนึ่งลี้ หรือจะให้ข้าไปรับดี" ฟ่านฮุ่ยเจินตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวเล่น ตามประสาสาวๆกับเซียวหนิงชิงในวันเทศกาลเด็กผู้หญิง สหายคนอื่นๆของฟ่านฮุ่ยเจินต่างออกเรือน หรือไม่ก็มีคู่หมั้นไปหมดแล้ว เหลือแต่นางที่ยังไร้คู่เพราะบอกปฏิเสธแม่สื่อทุกรายไปด้วยตนเอง นางอยากมีคู่ครองที่รักกัน รู้จักนิสัยใจคอของกันและกัน มิใช่เพราะถูกบิดามารดาหามาให้แบบคนอื่นๆ บางคนแต่งกันไปนิสัยเข้ากันไม่ได้ก็ทะเลาะกันทุกวัน สุดท้ายสามีก็พาหญิงสาวที่ตนพึงใจเข้าบ้านมาเป็นอนุ เซียวหนิงชิงเอ็นดูกับท่าทางดีอกดีใจ จนดวงตาเป็นประกายของสหายรัก “คิกๆ ดีใจขนาดนั้นเชียว เจ้ารอข้าอยู่ที่นั่นเถิด ข้าจะขอให้รถม้าของไฉ่ฝูหลงไปส่งเอง” วันนี้นางและครอบครัวไม่กลับหมู่บ้าน แต่จะพักอยู่ที่โรงเตี๊ยมจูหลงแทน รุ่ยอ๋องจัดเตรียมห้องไว้นางและครอบครัวเป็นที่เรียบร้อย เซียวหนิงชิงยังรู้อีกว่า ท่านอ๋องสุดหล่อแสนดีของนาง แอบส่งองครักษ์เงาถึงห้าคนคอยแอบคุ้มกันนางไม่ให้รู้
บทที่ 36 เทศกาลซีซี (ตอนต้น) จวนเจ้าเมือง จ้าวหลิวเหว่ยนั่งนิ่งไม่พูดจาอยู่นาน หลังทราบความจากปากของซวินเหิงเยว่ เรื่องตัวตนแท้จริงของเซียวหนิงชิง เขาเองก็ช่วยลูกพี่ลูกน้องของตนตามหาท่านหญิงเฉินเล่อชิงมาหลายปี จึงทราบดีว่าคนผู้นี้สำคัญต่อซวินเหิงเยว่มากเพียงใด ในเมื่อไร้วาสนาจะครองคู่ คงทำได้เพียงตัดใจ แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่วายเป็นห่วงนาง "ซวินเหิงเยว่ ข้ามีเรื่องจะขอร้องท่านเรื่องหนึ่ง" "มีเรื่องใดรึ ว่ามาเถอะ" ซวินเหิงเยว่รับสั่งถามอย่างสนใจ "ท่านรับปากข้าได้หรือไม่ ว่าจะไม่ทำให้นางเสียใจ ท่านจะไม่มีพระชายารอง อนุ หรือสาวใช้อุ่นเตียง หากท่านทำไม่ได้ก็ปล่อยมือจากนางเสียตั้งแต่ตอนนี้" ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของจ้าวหลิวเหว่ยเข้มขึ้นกว่าเดิม ยามเอ่ยถามซวินเหิงเยว่ "เพ้ย! หลิวเหว่ย นี่เจ้าเห็นข้าเป็นคนเจ้าชู้มากรักอย่างนั้นหรือเจ้าบ้า! ข้าไม่เคยเข้าใกล้สตรีเจ้าก็รู้ ยังจะมาระแวงข้าเรื่องนี้ แต่หากเจ้ากลัวว่าข้าจะกลายเป็นบุรุษมากรักทีหลังล่ะก็ ข้าจะร่างสัญญาขึ้นเดี๋ยวนี้ รับปากอย่างเดียวกลัวเจ้าไม่มั่นใจ ดีหรือไม่?!" คนอย่างซวินเหิงเยว่ฆ่าได้หยามไม่ได้ เขารักษาสัจจะยิ่งชีพ ไม