เข้าสู่ระบบแชร์
เหลือห้องเดียว...
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-26 09:51:28
บทล่าสุด
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง หายเมาแล้ว อย่ามาโทษพี่นะ...
ความรู้สึกกังวลเริ่มก่อตัวขึ้น เขาตัดสินใจเปิดประตูรถ ก้าวลงมาเดินตรงไปที่บ้านของฟ้าใสพอเปิดประตูเข้าไป กลิ่นแอลกอฮอล์ตีขึ้นจมูกทันที บรรยากาศภายในบ้านพักเต็มไปด้วยความวุ่นวาย บ้างเมาหลับแน่นิ่งอยู่บนพื้น บ้างโวยวายร้องเพลงเสียงแปร่ง บ้างหัวเราะกันอย่างสุดเหวี่ยง ไม่ต่างจากสนามรบที่เต็มไปด้วยเด็กปีหนึ่งที่สติหลุดเขาก้าวเข้ามาเพียงไม่กี่ก้าว ทุกอย่างกลับหยุดชะงักราวกับกดปุ่มปิดเสียง ดวงตาหลายคู่หันมาจับจ้องเขาแทบจะพร้อมกัน สีหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความตกตะลึง บางคนถึงกับชะงักมือที่กำลังยกแก้วขึ้นดื่มเฮ้ย! นั่นมันพี่ธีร์!เสียงกระซิบดังขึ้นจากหลายมุม บางคนถึงกับถลึงตาใส่เพื่อน กระซิบกระซาบกันว่า “พี่เขามาได้ไงอ่ะ!?” บ้างก็สะกิดกันด้วยความตื่นเต้นแบบคุมไม่อยู่ไม่แปลก… ใครจะคิดว่าอยู่ๆจะมีพี่วิศวะสุดฮ็อต เดือนคณะปีสี่ที่สาวๆทั้งมอรู้จักในฐานะหนุ่มหล่อเนื้อหอมโผล่มาที่นี่ เพราะข้าวหอมไม่ได้บอกเพื่อนๆว่าพี่ธีร์มาส่งเธอแถมในชุดเสื้อยืดสีเข้มกับกางเกงขาสั้นลุยๆยิ่งทำให้ภาพลักษณ์ของเขาดูแตกต่างจากปกติจนทำให้หลายคนมองกันตาค้างแต่เขาไม่สนใจ กวาดสายตาหาคนที่เขาตามหา และแล้วสายตาก็ไปหยุดที่ร
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง บรรยากาศมัน... โคตรพาไป
"ใช่ค่ะ เป็นเตียงเดี่ยวสวีทริมทะเลนะคะ เหมาะกับคู่รักมากเลยค่ะ วิวสวยมากค่ะ" พนักงานสาวยิ้มหวานขณะอธิบายข้าวหอมชะงัก หันไปมองพี่ธีร์ที่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ข้างๆ สีหน้าของเขาดูเรียบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ข้างในของธีร์กลับ โคตรไม่ปกติเขาไม่คิดว่าเรื่องจะออกมาเป็นแบบนี้ ไม่คิดว่าเขาจะต้องแชร์เตียงเดียวกับเธอจริงๆเวรเอ๊ย… แค่คิดหัวใจก็เต้นแรงเหมือนระเบิดออกมาแล้วถึงภายนอกจะดูนิ่ง แต่ความจริงข้างในเขาปั่นป่วนสุดๆ ธีร์ต้องใช้แรงทั้งหมดที่มีกดความรู้สึกของตัวเองลงไปให้ลึกที่สุด ไม่ให้แสดงพิรุธออกมาแม้แต่น้อย"เอ่อ…" ข้าวหอมอ้าปากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่กลับกลืนคำลงคอ"ทำไมเหรอ? หรือว่าตัวเล็กกลัวพี่?" ธีร์พูดเสียงเรียบ พยายามทำตัวให้ดูปกติที่สุด ทั้งที่ใจอยากเผ่นไปสงบสติอารมณ์ข้างนอกสักสิบนาที"พี่ไม่มีปัญหาอะไรนะ" โกหกชัดๆปัญหามีแน่! ให้นอนเตียงเดียวกับคนที่ตัวเองพยายามหักห้ามใจมาตลอด มันจะไม่เป็นปัญหาได้ยังไง!ข้าวหอมเม้มปากแน่น ดูเหมือนกำลังชั่งใจอะไรบางอย่าง"ม..ไม่ได้กลัวนะ!!…แต่มันเป็นเตียงเดียวนะพี่ธีร์" เธอพูดจากตะกุกตะกักเลิ่กลั่กอย่างเห็นได้ชัด"ก็ใช่" เขาตอบเรียบๆ"แ
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง เหลือห้องเดียว...
ข้าวหอมเบิกตากว้าง หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกมานอกอก พอรู้ตัวว่าเผลอจ้องนานเกินไป เธอก็รีบสะบัดหน้าหนีแทบไม่ทันแต่ไม่ทันแล้ว ธีร์เห็นหมดแล้วริมฝีปากเขายกขึ้นน้อยๆอย่างนึกสนุก“จ้องขนาดนี้พี่ต้องเก็บค่าเข้าชมแล้วมั้ง” เสียงทุ้มๆที่มีแววกลั้วขำดังขึ้นข้างหูข้าวหอมสะดุ้ง ก่อนจะหันไปแหวใส่ทั้งที่หน้ายังร้อนฉ่า “ใครจ้องกันเล่า!?”“อ๋อเหรอ?” ธีร์เลิกคิ้วสูง เท้าแขนกับขอบประตูอย่างสบายๆ เหมือนไม่รู้ตัวเลยว่าสภาพตัวเองตอนนี้มันชวนให้คนมองขนาดไหนข้าวหอมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะลุกเป็นไฟ เธอเลยรีบหมุนตัวหันหลังให้ ก่อนจะโบกมือไล่เขาอย่างลุกลี้ลุกลน “ไปใส่เสื้อผ้าก่อนเลยพี่ธีร์! ข้าวมีเรื่องจะคุยด้วย”เสียงหัวเราะขำดังขึ้นจากด้านหลัง“ก็ได้ๆ”เธอได้ยินเสียงฝีเท้าเขาเดินกลับเข้าไปในห้อง ก่อนที่ประตูจะถูกปิดลงอีกครั้งข้าวหอมเม้มริมฝีปากแน่น พยายามสลัดภาพเมื่อครู่ให้ออกไปจากหัว แต่มันก็ยากเหลือเกินภาพหยดน้ำที่เกาะอยู่ตามแผ่นอกแกร่ง ภาพกล้ามท้องแน่นๆที่ดูแข็งแรง และสำคัญที่สุด ภาพรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาตอนที่แซวเธอเมื่อกี้!นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย!?เธอไม่ควรจะมาหวั่นไหวกับพี่ธีร์แบบนี้สิ!แต่พอคิด
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง ถ้าจะไป ก็ต้องให้พี่ธีร์ไปด้วย
“พี่ธีร์! จะพาข้าวหอมไปไหนอ่ะ!?”ข้าวหอมพยายามจะดึงมือออก ถึงแม้จะรู้ว่ามันไม่เป็นผลก็ตาม “พี่ธีร์! ทำอะไรของพี่เนี่ย!”เขาไม่ได้ตอบในทันที แต่หัวเราะและยิ้มให้เธอ“ก็แค่… ไม่อยากให้ตัวเล็กเสียเวลาคุยกับคนที่เธอไม่สนใจ”ข้าวหอมชะงักไปครู่หนึ่ง หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว คำพูดของธีร์…หมายความว่ายังไงกันแน่? เขารู้ได้ยังไงว่าเธอไม่สนใจ? หรือเขากำลังแค่พูดไปเรื่อยเปื่อยกันแน่?เธอเม้มปากแน่นก่อนจะตัดสินใจลองเชิงอีกฝ่าย “พี่ธีร์จะรู้ได้ไงว่าข้าวหอมสนใจหรือไม่สนใจใคร?”ธีร์มองเธอนิ่งๆก่อนจะกระตุกยิ้มเล็กน้อย แล้วจูงมือเธอออกจากโรงอาหารไปโดยไม่พูดอะไรข้าวหอมเริ่มหงุดหงิดจริงๆแล้ว ทำไมถึงเอาแต่ทำแบบนี้นะ? ถามอะไรก็ไม่ตอบ!“พี่ธีร์ เดี๋ยวสิ จะพาข้าวหอมไปไหน?”“ไปหาอะไรกิน” เขาตอบเรียบๆในขณะที่จูงมือเธอก้าวเดินต่อไปโดยไม่สนใจเสียงท้วงของเธอ“แต่ข้าวหอมยังไม่ได้ตกลงเลยนะ!”เธอดึงมือออกอีกครั้ง แต่ธีร์ไม่ยอมปล่อย มิหนำซ้ำเขายังจับแน่นขึ้นไปอีก“ทำไม? ตัวเล็กกลัวมีข่าวลือกับพี่แล้วไม่มีคนมาจีบหรือไง?” น้ำเสียงเขาเจือแววเย้าแหย่ข้าวหอมถึงกับตาโตก่อนจะรีบเถียงกลับ “เปล่าสักหน่อย!”"แต่
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง ยิ่งรักเธอมากขึ้นกว่าเดิม
เขายังคงไม่ขยับตัว ข้าวหอมเลยเอียงคอน้อยๆ ก่อนจะทำเสียงอ้อน “นะ~ นิดเดียวเอง ข้าวหอมอยากให้พี่ธีร์กินของอร่อยด้วยกัน”เสียงใสๆของเธอแผ่วลงคล้ายอ้อนวอน ตากลมกะพริบมองเขาเหมือนลูกแมวที่อยากให้เจ้าของสนใจธีร์ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะโน้มตัวไปงับขนมจากช้อนเธอ ท่ามกลางรอยยิ้มพอใจของข้าวหอม“เป็นไง อร่อยไหม?”เขาเคี้ยวไปช้าๆแล้วกลืนลงคอแล้วพยักหน้ารับ ข้าวหอมยิ้มกว้างอย่างภูมิใจอารมณ์ของธีร์ค่อยๆคลายลงทีละนิด จนสุดท้ายเขาก็เลิกตีหน้านิ่ง ข้าวหอมเองก็รู้สึกได้ เธอจึงวางช้อนลงแล้วเอามือเท้าคาง มองเขาด้วยสายตาจริงจัง“พี่ธีร์... อย่าเป็นแบบนี้เลยนะ ข้าวหอมไม่ชอบเลย” เธอเอ่ยเสียงอ่อน แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกที่จริงใจ “ข้าวหอมไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้นจริงๆนะ พี่ธีร์อย่าโกรธข้าวเลย”ธีร์มองเธออยู่นาน ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวเธออย่างแผ่วเบา“พี่ไม่ได้โกรธ” เขาพูดช้าๆ สายตายังคงอ่อนโยน “แล้วก็ขอโทษที่วุ่นวายกับเรามากเกินไป ถ้าข้าวหอมไม่ชอบ... พี่จะไม่วุ่นวายอีก”ข้าวหอมชะงัก ใจเธอโหวงแปลกๆอย่างบอกไม่ถูกไม่วุ่นวายอีกเหรอ... หมายถึง จะไม่มายุ่งกับเธอเท่าเดิมแล้วใช่ไหม?เธอเม้มปากแน่น ก่อนจะรีบพู
น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง จูบทางอ้อม
ธีร์ชะงักไปเล็กน้อย มือที่จับพวงมาลัยเกร็งขึ้น แต่สุดท้ายเขาก็แค่ถอนหายใจ“เปล่าหรอก วันนี้พี่แค่เหนื่อย”ข้าวหอมกัดริมฝีปาก พี่ธีร์คงต้องโกรธเธอแน่ๆ แถมโกรธมากด้วย ไม่งั้นจะเป็นแบบนี้ทำไมกัน ปกติเขาไม่เคยเมินเธอเลย ไม่เคยปล่อยให้เธอเป็นฝ่ายชวนคุยอยู่คนเดียวแต่ธีร์ไม่ได้โกรธ… เขาแค่พยายามห้ามตัวเองตั้งแต่เช้าแล้วที่เขาพยายามทำตัวให้เป็นปกติ แต่พอเห็นหน้าเธอ ได้ยินเสียงเธอ เขาก็อยากแหย่ อยากพูดจากวนประสาท อยากให้เธอทำหน้ามุ่ยใส่เหมือนทุกวัน แต่เขาก็กลัว… กลัวว่าเธอจะรำคาญเขาจริงๆ แบบที่พูดเมื่อเช้าคำพูดผลักไสนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหัว แม้เขาจะพยายามไล่มันออกไปแล้วก็ตามแค่คิดถึงประโยคนั้น ใจก็เผลอหวิวแปลกๆ ธีร์ไม่ได้โกรธเธอจริงจัง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดีนัก มันคล้ายกับว่าถูกผลักไสให้ห่างออกไปทีละนิด ในเมื่อเขาอยู่ใกล้เธอมาตลอด แต่เธอกลับบอกว่าไม่ต้องการมันอีกแล้ว แล้วเขาควรรู้สึกยังไง?ข้าวหอมอยากให้เขากลับมาเป็นพี่ธีร์คนเดิม คนที่กวนเธอจนเธอเผลอหัวเราะ คนที่มองเธอด้วยแววตาอบอุ่น แม้จะขี้แกล้งไปหน่อย แต่ก็ไม่เคยทำให้เธอรู้สึกห่างเหินและเธอจะทำให้เขากลับมาให้ได้…เธออยากจะง้อเขา แต่จะให้
บางทีคุณอาจจะชอบ
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา
SUNISAYOK417 viewsยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว
WANSUK14392.2K viewsแพ้รักคู่หมั้นสวมรอย
ลภัสลัล329 viewsMy engineer เกียร์ล็อคกาวน์
มนต์สิงหา2.6K viewsBad Engineer ล่ามรักร้ายวิศวะหวงรัก
BlueSoda2.8K viewsSo Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว
Phat_sara1.8K viewsอย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!
ศิกาญจน์772 viewsแผนรักร้ายของนายเพลย์บอย
ยัยแม่มดแสนน่ารัก318 views
