EP 15/3 หนึ่งหยดน้ำตา

“ไม่นะ! ฉันไม่ตรวจ” เวนิสาส่ายหน้าพรืด

“กลัวละสิ”

“ยิ่งกว่ากลัวอีก เจ๊! ฉันท้องไม่ได้นะ ท้องตอนนี้ยัยตะวันฆ่าฉันแน่ๆ”

“แล้วไง มีลูกนะไม่ใช่ท้องผูก ถ่ายแล้วพุงจะได้ยุบ ถ้าท้องจริงๆ ยังไงซะวันหนึ่งก็ต้องมีคนรู้ สู้ตรวจๆ ไปให้รู้แน่ หล่อนจะได้ดูแลตัวเอง”

“เฮ้ย...ไม่เอา ไม่ตรวจ ฉันกลัว ไปแล้วนะ ไม่กินละข้าว กินไม่ลง ไปแล้วเจ๊”

แล้วเวนิสาก็ลากกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นชั้นสอง ไม่สนคำแนะนำของเจ๊หวาน ยอมรับว่าหัวใจยังไม่เข้มแข็งพอ สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว ได้แต่ภาวนาต่อสวรรค์ ว่าอย่าได้ท้องเลย อย่า!

____________

หนึ่งเดือนผ่านไป ณ คฤหาสน์ศิวเศขร

ศศินนอนหงอยอยู่บนเตียง หนึ่งเดือนมาแล้วที่บรรยากาศในห้องนอนเขามิต่างจากป่าช้า มันเงียบจนวังเวง มองไปทางไหนก็เห็นแต่ร่างเงาของเวนิสา หล่อนเคยนอนอยู่บนโซฟาตัวนั้น บ้างก็ลงมานอนเกลือกกลิ้งบนพื้นพรม

เสียงหัวเราะของหล่อนเหมือนยังดังแว่วให้ได้ยิน เสียงกระซิบของหล่อนยามอยู่บนตัวเขาก็เช่นกัน พอหล่อนไม่อยู่ หลายๆ อย่างก