การคลอดลูกเป็นความเจ็บปวดที่สุดที่เธอเคยประสบมา มันใช้เวลาหลายชั่วโมง ซึ่งเธอรู้ว่าเป็นเรื่องปกติ แต่เวลาดูเหมือนจะยืดยาวออกไปเรื่อย ๆ เธอเพียงแต่หวังว่าทุกอย่างจะจบลงเสียที เพื่อที่เธอจะได้อุ้มลูกน้อยไว้ในอ้อมแขนและหลับไปพร้อมกับจักรินทร์ที่อยู่ข้าง ๆ
เขาอยู่ที่นั่นตลอดเวลา คอยปลอบใจเธอให้ผ่านความเจ็บปวด ในขณะที่หมอแพรวาบอกให้เธอรู้ว่าเมื่อไหร่ควรเบ่ง และอธิบายความคืบหน้าของการขยายตัวของปากมดลูก
ธาริกาไม่เคยรู้สึกใกล้ชิดกับจักรินทร์มากไปกว่านี้ มันรู้สึกเหมือนว่าเธอสามารถเชื่อได้อย่างลึก ๆ แล้วว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอไป ว่าสิ่งนี้ไม่ใช่แค่เรื่องชั่วคราวสำหรับเขา
แม้ว่าเธอจะเจ็บปวด แต่เธอก็รู้สึกมีความสุขด้วย
เอวากำลังรอเธออยู่กับเพื่อนของจักรินทร์ในห้องรอใกล้ ๆ เพื่อนสาวแวะเข้ามาดูเธอบ่อย ๆ แม้ว่าหมอแพรวาจะพยายามไล่เธอออกไป เพราะไม่อยากให้มีอะไรมารบกวนเธอมากเกินไป
ในที่สุด ปากมดลูกของเธอก็ขยายพอที่ลูกน้อยจะออกมาได้ เธอรู
ในหลายเดือนต่อมา เหตุการณ์ต่าง ๆ ก็เริ่มคลี่คลายไปในทิศทางที่ดีขึ้น บิดามารดาของธาริกาและจักรินทร์ต่างพยายามอย่างยิ่งที่จะปรับความเข้าใจ และสร้างความสัมพันธ์อันดีต่อกันส่วนทางญาติของจักรินทร์ก็แสดงไมตรี และกล่าวคำขอโทษต่อธาริกา สำหรับวิธีการที่พวกเขาเคยใช้จัดการปัญหาในอดีตจักรินทร์บอกกับพวกเขาว่า เขาไม่อยากจะรับฟังคำแก้ตัวใด ๆ อีก แต่ก็ยินยอมที่จะรับคำขอโทษนั้นไว้ แน่นอนว่าเรื่องราวไม่ได้จบลงเพียงแค่นั้น พวกญาติ ๆ ของเขายังคงติดต่อมาหาเขาอีกครั้ง พร้อมกับของขวัญเพื่อแสดงไมตรีจิต และธาริกาก็ช่วยเกลี้ยกล่อม ให้เขาพยายามประนีประนอมและคืนดีกับครอบครัวของเขาด้วยแม้ว่าทุกอย่างจะยังไม่ราบรื่นถึงขั้นนั้น แต่จักรินทร์ก็เริ่มเปิดใจพยายามแล้ว บางครั้งเขาจะยอมไปทานอาหารเย็นกับที่บ้าน หรือในบางครั้ง พวกเขาก็จะมาทานอาหารเย็นที่คฤหาสน์ของพวกเขาถึงแม้ว่าภายหลัง จักรินทร์จะบ่นให้ธาริกาฟังอยู่บ่อยครั้ง ถึงคำพูดเสียดสี หรือการดูถูกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ยังคงแฝงอยู
การคลอดลูกเป็นความเจ็บปวดที่สุดที่เธอเคยประสบมา มันใช้เวลาหลายชั่วโมง ซึ่งเธอรู้ว่าเป็นเรื่องปกติ แต่เวลาดูเหมือนจะยืดยาวออกไปเรื่อย ๆ เธอเพียงแต่หวังว่าทุกอย่างจะจบลงเสียที เพื่อที่เธอจะได้อุ้มลูกน้อยไว้ในอ้อมแขนและหลับไปพร้อมกับจักรินทร์ที่อยู่ข้าง ๆเขาอยู่ที่นั่นตลอดเวลา คอยปลอบใจเธอให้ผ่านความเจ็บปวด ในขณะที่หมอแพรวาบอกให้เธอรู้ว่าเมื่อไหร่ควรเบ่ง และอธิบายความคืบหน้าของการขยายตัวของปากมดลูกธาริกาไม่เคยรู้สึกใกล้ชิดกับจักรินทร์มากไปกว่านี้ มันรู้สึกเหมือนว่าเธอสามารถเชื่อได้อย่างลึก ๆ แล้วว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอไป ว่าสิ่งนี้ไม่ใช่แค่เรื่องชั่วคราวสำหรับเขาแม้ว่าเธอจะเจ็บปวด แต่เธอก็รู้สึกมีความสุขด้วยเอวากำลังรอเธออยู่กับเพื่อนของจักรินทร์ในห้องรอใกล้ ๆ เพื่อนสาวแวะเข้ามาดูเธอบ่อย ๆ แม้ว่าหมอแพรวาจะพยายามไล่เธอออกไป เพราะไม่อยากให้มีอะไรมารบกวนเธอมากเกินไปในที่สุด ปากมดลูกของเธอก็ขยายพอที่ลูกน้อยจะออกมาได้ เธอรู
จักรินทร์ได้โทรจองไว้ล่วงหน้าเพื่อให้พนักงานตกแต่งตามที่เขาต้องการ ด้วยดอกไม้และเทียนทุกที่ วงดนตรีกำลังเล่นเพลงรักเบา ๆ“ฉันรู้ว่ามันไม่มาก แต่ฉันอยากทำให้วันนี้พิเศษสำหรับเธอ”“นี่มันสุดยอดมากเลยค่ะ”“ฉันรู้ว่าเธอจะชอบ”เขาโน้มตัวเข้ามาเพื่อจูบที่หน้าผากของเธอ แล้วพาเธอไปที่โต๊ะที่จัดไว้สำหรับทั้งห้าคนของว่างรออยู่บนโต๊ะแล้ว ปลาหมึกทอดและสลัด ผักย่างและตะกร้าฟรายส์กูร์เมต์ ชีสละลายพร้อมสำหรับจิ้ม ปากของเขาน้ำลายสอเมื่อเห็น และเขาได้ยินเสียงท้องของธาริการ้องข้าง ๆเมื่อพวกเขานั่งลง เขาหัวเราะเล็กน้อย “ดูดีไหม”เธอพยักหน้า “ฉันหิวมากเลยค่ะ”“ฉันหวังว่าทุกคนคงจะหิว เพราะเรามีคอร์สอาหารและเครื่องดื่มอีกหลายอย่างรออยู่ แต่ไม่ต้องรีบ เรามีเวลาทั้งวัน”“นายจองทั้งร้านไว้ทั้งวันเลยเหรอ” ชัชชนดูประหลาดใจ
แม้จักรินทร์จะพยายามอย่างเต็มที่ แต่พ่อแม่ของธาริกาก็ยังไม่ยอมรับความสัมพันธ์ของพวกเขา ทั้งคู่พูดคุยกับเธอบ้าง แต่เป็นการพูดคุยสั้น ๆ และไม่บ่อยนัก แม่ของเธอจะส่งข้อความมาถามไถ่เป็นครั้งคราว ส่วนพ่อของเธอก็ส่งข้อความมาเป็นระยะ ๆ ในช่วงแรก โดยเฉพาะจะถามเธออยู่บ่อย ๆ ว่าเธอเปลี่ยนใจหรือยัง แต่เธอบอกอย่างหนักแน่นให้หยุดถามเรื่องนั้นเสียที และในที่สุดบวรพจน์ก็หยุด หลังจากนั้นข้อความจากเขาก็เริ่มห่างหายขึ้น จักรินทร์สงสัยว่ามารินีเป็นคนที่ผลักดันให้สามีพูดคุยกับธาริกาทั้งคู่ไม่ยอมพูดคุยกับจักรินทร์ แม้ว่าเขาจะพยายามโทรหาพวกเขาบ่อย ๆ เพื่อแจ้งเรื่องราวของธาริกา พยายามแสดงให้พวกเขาเห็นว่าเขาเป็นคนที่ไว้ใจได้และเหมาะสมกับลูกสาวของพวกเขาธาริกาอยากให้พ่อแม่ของเธอมาที่อำเภอในวันที่พวกเขาจดทะเบียนสมรส แต่มันก็ไม่เกิดขึ้นเธอพยายาม แต่แม่ของเธอบอกว่าเนื่องจากเธอและบวรพจน์ไม่เห็นด้วย พวกเขาจึงไม่มาในวันที่พวกเขานัดหมายเพื่อทำให้ทุกอย่างเป็นทางการ จักรินทร
“เชิญเลยค่ะ”ธาริกาโน้มตัวเข้าหาจุมพิตของชายหนุ่ม ขณะที่เขาก้มลงมาทาบทับร่างของเธอ มือแกร่งทั้งสองข้างเท้าลงบนเตียง คร่อมร่างของเธอไว้ เธอแหงนคอขึ้น ปล่อยให้เขาประทับจูบลงมาตามลำคอระหง ปลุกปั่นให้ผิวเนื้อบริเวณที่เขาเคยฝากรอยเขี้ยวคำรามไว้ก่อนหน้านี้ ให้กลับมาส่งเสียงครวญครางด้วยความรัญจวนอีกครั้ง“อืม...อา...”ทันทีที่สัมผัสลมหายใจร้อนรินรดแผ่ซ่านลงมา ธาริกาก็พลันเปล่งเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ยังคงโหยหาความสุขสมที่เขาเคยปรนเปรอให้ก่อนหน้านี้“ชอบไหม ที่รัก”ธาริกาพยักหน้า“ว่ายังไง”“ชอบค่ะ แด๊ดดี้ขา”“ดีมาก”เสียงทุ้มครางต่ำในลำคออย่างพึงพอใจ พลางขยับตัวเลื่อนร่างของธาริกาขึ้นไปบนเตียง และตามขึ้นมาทาบทับร่างของเธออีกครั้ง“อยากให้ฉั
“ของแด๊ดดี้ค่ะ” ธาริกาพูดพร้อมเสียงคราง รู้ว่าอีกไม่นานเธอจะถึงจุดสุดยอด “ฉันเป็นของแด๊ดดี้”“ใช่แล้ว และฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหน”จักรินทร์ยังคงเล่นกับปุ่มสวามของหญิงสาวต่อไปอีกหลายนาที จนเธอทนไม่ไหว เธอกัดฟันเพื่อกลั้นเสียงร้องไว้เมื่อความสุขครั้งแรกถาโถมเข้ามา“อ๊า...คุณหมอไนล์!” เธอหลุดปากออกมา เขามองเธอด้วยแววตาเจ้าเล่ห์“ฉันทำให้เธอรู้สึกดีไหม”“ดีมากค่ะ”จักรินทร์ยิ้มมุมปาก ถอนหายใจก่อนที่จะเอนตัวกลับ“ฉันอยากจะทำต่อในรถ แต่เกรงว่าจะไม่มีที่พอ และฉันต้องระวังไม่ให้รุนแรงเกินไปด้วย”หญิงสาวทำปากยู่ ส่งเสียงครางขัดใจเล็ก ๆ“ฉันสัญญาว่าจะทำต่อทันทีเมื่อเรากลับถึงบ้าน ฉันจะพาเธอตรงเข้าห้องนอนและทำให้เธอครางจนเสียงแห้งไปเลย”ชายหนุ่มผละออกมาและกลับไปนั่งตัวตรงอีกครั้ง ธาริกา