เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3 พี่ชายบุญธรรม
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-23 10:49:15มาร์วิน วอล์กเกอร์ หนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน เจ้าของห้างสรรพสินค้าหรูหลายแห่งในประเทศไทยอีกทั้งยังมีอสังหาริมทรัพย์มากมาย อายุ 33 ปี นัยน์ตาสีฟ้าครามเหมือนดั่งมีพายุหรือหมอกสีฟ้าในดวงตาคมกริบนั้น เรือนผมสีดำเข้ม หน้าตาหล่อเหลาดั่งเทพบุตร แต่นิสัยของชายหนุ่มทั้งอารมณ์ร้อนและดิบเถื่อน
ร่างกำยำยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียงห้องนอนภายในเพนท์เฮาส์หรูชั้นบนสุดของโรงแรมตระกูลแคสเซียส ซึ่งโรงแรมแห่งนี้เป็นของ คาเดน แคสเซียส เพื่อนในกลุ่มของเขาเอง ก่อนที่คาเดนจะสร้างโรงแรมนี้ขึ้นมาเขาเคยออกปากไปว่าเขาอยากได้เพนท์เฮาส์ไว้พักผ่อนเวลาที่เขาไม่อยากกลับไปที่คฤหาสน์ พอมันมีโปรเจกต์สร้างที่นี่ขึ้นมา ชายหนุ่มจึงขอซื้อเพนท์เฮาส์ชั้นบทสุดนี้เอาไว้ทันที โรงแรมของตระกูลแคสเซียสนั้นก็มีมากมายหลายแห่งทั่วประเทศพอๆ กับห้างสรรพสินค้าของเขานั่นแหละ
ฟู่วว
มาร์วินสูบบุหรี่เข้าไปเต็มปอดและพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างช้าๆ ร่างกำยำสมบูรณ์แบบมีกล้ามเนื้อเป็นลอนสวยไปทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวสอบ ผิวขาวเนียนเหมือนผิวของผู้หญิงพร้อมกับรอยสักรูปหมาป่าตัวใหญ่สีดำที่มีนัยน์ตาสีฟ้าครามคมเข้มอยู่บนอกข้างขวาของเขา
“ตื่นนานแล้วเหรอคะวิน”
เสียงหวานของอุษา นางแบบหุ่นเซ็กซี่สาวไทยหน้าตาคมเข้มเอ่ยขึ้น เรือนร่างเปลือยเปล่ารอยดูดสีแดงเป็นจ้ำๆ เต็มตัวไปหมดมีเพียงผ้าห่มผืนใหญ่สีดำสนิทปกปิดร่างอวบอิ่มของเธอเอาไว้ เธอค่อยๆ ยันกายขึ้นมานั่งอย่างยากลำบากเพราะอาการปวดหนืดตรงจุดสงวนจากศึกรักที่ร้อนแรงเมื่อคืนนี้
“อือ”
มาร์วินหันไปมองร่างเล็กชั่วครู่และหันกลับมาสูบบุหรี่ต่อให้หมดม้วน โดยที่เขาเองก็ไม่ได้สนใจเธอมากเท่าไหร่
เมื่อชายหนุ่มสูบบุหรี่จนหมดม้วนแล้ว เขาก็กดบุหรี่ที่เหลืออยู่แค่นิดเดียวบี้ลงกับที่เขี่ยบุหรี่ พ่นควันออกจนหมดปอด เขาจึงเดินกลับเข้ามาในห้องนอนโทนสีเทาดำของตัวเองและมาหยุดลงตรงข้างเตียงใหญ่
“หิวไหมคะวิน ษาสั่งอาหารขึ้นมาให้ไหม”
“ไม่ต้อง” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่กลับแฝงไปด้วยความดุดันน่าเกรงขาม
“อมให้แตก”
หญิงสาวเมื่อได้ยินเช่นนั้นเธอก็คลี่ยิ้มออกมา เธอสะบัดผ้าห่มออกจากร่างเปลือยเปล่าและก้าวลงจากเตียงไปนั่งย่อตัวลงที่พื้นเย็นเฉียบ
มือบางลูบไล้ไปทั่วกล้ามเนื้อหน้าท้องกำยำ ก่อนที่เธอจะใช้เรียวปากเล็กกัดที่ปมผ้าขนหนูพันเอวสอบและดึงรั้งมันออกด้วยปาก ผ้าขนหนูผืนใหญ่สีขาวร่วงล้นลงไปกองอยู่ที่พื้นห้อง แท่งเอ็นยาวใหญ่ขยายพองตัวกระตุกหงึกๆ อยู่ตรงหน้าหญิงสาว
อุษาไม่รอช้า เธอแลบลิ้นออกมาเลียวนอยู่ตรงหัวหยักสีแดงก่ำอย่างช่ำชอง มือเล็กกำรอบท่อนลำยาวใหญ่พร้อมกับชักรูดขึ้นลงช้าๆ
มือหนาเลื่อนมาลูบหัวคนตัวเล็กที่กำลังดูดเลียความเป็นชายของเขาอยู่ อุษาถือว่าเป็นคู่นอนที่ใช้ได้เพราะเธอทั้งรู้งานทั้งลีลาเด็ดเร้าใจจนเขาต้องเรียกหาเธอบ่อยๆ
หญิงสาวเริ่มเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ จากช้าๆ เน้นๆ เปลี่ยนเป็นรัวเร็ว เรียวปากเร็วอ้าอมท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปทั้งลำแต่เพราะขนาดที่ใหญ่กว่ามาตรฐานจึงทำให้เธอไม่สามารถกลืนกินมันเข้าไปได้จนสุด
“อึก อึก อ๊อก อ๊อก”
“ซี๊ดด แรงอีก อื้อออ”
มือหนากดหัวหญิงสาวพร้อมกับดันสะโพกหนาบดเบียดเข้ากับโพรงปากเล็กจนอุษาน้ำหูน้ำตาไหลเพราะจุกแน่นอยู่ที่ลำคอ
หญิงสาวใช้ปากปรนเปรอให้เขาอยู่ได้ไม่นานชายหนุ่มก็เสร็จสมพุ่งน้ำกามขาวข้นเต็มปากเธอ อุษากลืนกินมันจนหมดไม่เหลือสักหยด
จากนั้นชายหนุ่มก็ยกร่างหญิงสาวให้นอนอ้าขาอยู่บนเตียงใหญ่ เขาไม่ลืมที่จะเอื้อมมือไปหยิบซองถุงยางอนามัยขึ้นมาจากโต๊ะข้างหัวเตียง
“ไม่ต้องใส่ก็ได้นะคะวิน”
“ถ้าสดก็อด” มาร์วินเอ่ยเสียงเข้ม
“ษาล้อเล่นค่ะ”
หญิงสาวเอ่ยน้ำเสียงแผ่วเบา เธอรู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่มไม่คิดจะสดกับเธอ ทุกครั้งที่มีอะไรกันเขาก็ต้องป้องกันตัวเองตลอด แต่เธอพูดออกไปเผื่อเขาจะยอมใจอ่อนบ้าง
ชายหนุ่มไม่ได้สนใจสิ่งที่เธอพูดเท่าไหร่ มาร์วินใช้ปากฉีกซองถุงยางอนามัยและใช้นิ้วโป้งดันจุกถุงยางเล็กน้อยก่อนจะสวมทับครอบคลุมลงมาที่แท่งเอ็นใหญ่ร้อน
มาร์วินไม่รอช้า เขาจ่อหัวหยักไว้ที่รูเล็กของสามเหลี่ยมโหนกนูนและดันเขาไปจนสุดทางรักทีเดียว
พรวดด!
หลังจากนั้นสองร่างก็โหมกระหน่ำอารมณ์พิศวาสใส่กันอย่างดิบเถื่อน ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นดุดันและรุนแรงโดยไม่สนใจว่าคู่นอนของเขาจะเจ็บหรือฉีกขาดหรือเปล่า เขาสนใจแค่ความสุขและได้ระบายความใคร่ของตัวเองเท่านั้น
เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง มาร์วินตอกอัดใส่ร่องสาวอย่างหนักหน่วงจนเสร็จสมไปอีกสองรอบติด ชายหนุ่มผละออกจากร่างอวบอิ่มเปลือยเปล่าที่นอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียงกว้าง
มือหนาดึงรั้งถุงยางอนามัยออกจากแท่งเอ็นร้อนพร้อมกับหยิบกระดาษชำระบนโต๊ะหัวเตียงขึ้นมาห่อถุงยางอนามัยเอาไว้ ก่อนจะโยนทิ้งลงถังขยะไปอย่างไม่ไยดี
“กลับไปได้แล้ว” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ษาเพลียมากเลยค่ะ ษาขอนอนพักก่อนได้ไหมคะ”
“ฉันไม่ชอบพูดซ้ำๆ หลายรอบ”
“ปะ..ไปแล้วค่ะ ไปแล้ว”
พูดจบร่างอวบอิ่มก็รีบกุลีกุจอยันกายลุกขึ้นและหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่อย่างรวดเร็วอย่างยากลำบากเพราะความเจ็บปวดกลางกายสาว
มาร์วินคว้าผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่ร่วงหล่นอยู่บนพื้นห้องนอนขึ้นมาพันเอวสอบเอาไว้เหมือนเดิม
“เดี๋ยวให้คนจัดการโอนเงินเข้าไปให้”
“ขอบคุณค่ะ มีอะไรก็โทรเรียกได้ตลอดเวลาเลยนะคะ”
อุษารีบเก็บกระเป๋าแล้วก้าวเดินออกจากห้องนอนของมาร์วินไปอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มเมื่อได้อยู่คนเดียวในห้องก็ทิ้งตัวนอนแผ่หลาบนเตียงกว้างพลางมองไปที่เพดานสีดำเทาที่มีโคมไฟราคาหลายล้านประดับประดาอยู่
มาร์วินพักหายใจอยู่ได้แค่ชั่วครู่เท่านั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา
ครืดด ครืดดด
ชายหนุ่มถอนหายใจออกยาวๆ ก่อนจะยันกายลุกขึ้นนั่งพร้อมกับคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดู มือหนากดรับสายทันทีที่เห็นว่าคนที่โทรเข้ามาคือบิดาของเขาเอง
“ว่าไงครับพ่อ”
‘แกอยู่ไหน’ มาร์คอส ปลายสายเอ่ย
“อยู่เพนท์เฮาส์ครับ”
‘พ่อกับแม่กลับมาแล้ว’
“กลับมาเมื่อไหร่ผมไม่เห็นรู้เลย”
‘แกจะรู้ได้ไงล่ะ ก็แกไม่ได้กลับบ้านมาเป็นเดือน’
“ลูกสาวของคุณพ่อคงโทรไปฟ้องสินะ”
‘ไม่มีใครฟ้องพ่อทั้งนั้นแหละ กลับบ้านเดี๋ยวนี้ แม่แกโมโหมาก เรามีเรื่องต้องคุยกัน’
“เดี๋ยวตอนเย็นผมกลับ วันนี้ผมต้องพาเพื่อนไปดูพื้นที่ห้างก่อนเพราะมันจะเปิดช็อปเครื่องเพชรใหม่”
มาร์คอสตัดสายไปทันทีหลังจากที่เขาพูดจบ ทำให้มาร์วินถอนหายใจออกยาวด้วยความเบื่อหน่าย จากนั้นร่างกำยำก็เดินไปตรงระเบียงและหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบต่อพร้อมกับมองวิวทิวทัศน์ด้านนอกที่มีตึกอาคารสูงใหญ่เรียงรายกันเต็มไปหมดจนสุดลูกหูลูกตา
บทล่าสุด
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 60 ตอนพิเศษ
หนึ่งปีต่อมาร่างอรชรของพราวมุกกำลังนั่งอุ้มเด็กทารกเพศหญิงวัยสามเดือนอยู่ในอ้อมแขนบนเตียงนอนใหญ่กลางห้องนอนในคฤหาสน์ส่วนตัวของมาร์วิน โดยมีป้าจันทร์นั่งอยู่ข้างๆ กำลังใช้มือเหี่ยวย่นโยกเปลนอนสีชมพูที่มีทารกเพศหญิงอีกหนึ่งคนที่กำลังหลับสนิทอยู่ในเปล พราวมุกกับจันทรัศม์นั่งมองเด็กทารกแรกเกิดทั้งสองคนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข มือบางของพราวมุกโอบกอดเด็กน้อยในอ้อมแขนที่กำลังดูดนมในขวดกินอย่างเอร็ดอร่อย ดวงตากลมโตใสแป๋วของเด็กทารกมองหน้ามารดาของตัวเองในขณะที่กำลังดูดขวดนมกินอยู่ เหมือนกับว่าเด็กน้อยกำลังเริ่มจดจำใบหน้าของมารดาตัวเอง พราวมุกจับขวดนมให้เด็กทารกดูดขวดนม ส่วนมือบางอีกข้างที่โอบกอดเด็กน้อยอยู่ก็ลูบไล้แขนเล็กขาวเนียนของผิวเด็กอย่างแผ่วเบาด้วยความรักใคร่และหวงแหน“มีญ่า กินนมเก่งมากเลยค่ะป้าจันทร์” พราวมุกเอ่ยขึ้นมาพลางส่งยิ้มให้กับเด็กทารกวัยสามเดือนเพศหญิงมีญ่า เด็กทารกวัยสามเดือนแฝดพี่ที่อยู่ในอ้อมแขนของพราวมุกกำลังดูดนมกินอย่างไม่มีท่าทีว่าจะยอมหยุดกินง่ายๆ“ใช่ค่ะ แต่คุณหนูมีอาไม่ค่อยกินเอาแต่นอน นอนเก่งมากๆ เลยค่ะ” จันทรัศม์ตอบกลับพลางมองไปที่เด็กทารกเพศหญิงแฝดน้องที
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 59 ตอนพิเศษ
สามปีต่อมา@มหาวิทยาลัยร่างอรชรของพราวมุกสวมชุดครุยของนักศึกษาจบใหม่กำลังถ่ายรูปกับเพื่อนๆ และอาจารย์ที่ปรึกษาในคณะกันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสมีความสุขโดยมีนินิวเพื่อนสนิทของเธอยืนยิ้มหวานอยู่ข้างๆ พราวมุก บรรยากาศภายในมหาวิทยาลัยในตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยเจื้อยแจ้วและเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความสุขกับวันที่ดีของเหล่าบรรดานักศึกษาจบใหม่ที่เพิ่งเข้ารับใบปริญญากันจบพิธีไปหมาดๆ เมื่อสักครู่นี้ หลังจากจบพิธีรับใบประกาศนียบัตร เหล่าบรรดานักศึกษาก็ออกมาถ่ายรูปกันตรงหน้าคณะของตัวเองหรือตามจุดต่างๆ ที่อาจารย์จัดเตรียมไว้ให้เพื่อให้ บัณฑิตและครอบครัวมีมุมถ่ายภาพสวยๆ เก็บไว้เป็นที่ระลึกใบหน้าหวานของพราวมุกถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางราคาแพงทำให้วันนี้หญิงสาวดูสวยหวานมากกว่าปกติ ส่วนนินิวก็แต่งหน้าสวยเข้มตามสไตล์สาวเปรี้ยวของเธอเองในขณะที่เหล่าบัณฑิตกำลังใช้เวลาร่วมกันอย่างสนุกสนานอยู่นั้นก็มีรุ่นน้องในชุดนักศึกษาคนหนึ่งเดินตรงมาหาพราวมุกพร้อมกับเอ่ยทักทายหญิงสาว“พี่พราวมุกหรือเปล่าคะ”“ใช่จ้ะ” พราวมุกหันหน้าไปมองด้วยความสงสัยก่อนจะตอบกลับไป“พี่ตามหนูมาหน่อยได้ไหมคะ” เด็กสาวเอ่ย“มีอะไ
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 58 จบบริบูรณ์
มาร์วินและพราวมุกคู่หมั้นป้ายแดงเดินในงานเลี้ยงฉลองที่มีแขกเหรื่อกำลังดื่มกินกันอยู่ ชายหญิงเดินจูงมือกันเดินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งพวกเขาเดินมาถึงตรงที่พงศ์ดนัยและลูกสาวทั้งสองคนที่ยืนถือแก้วแชมเปญอยู่ข้างๆ บิดา สายตาของพวกเธอดูอ่อนลงไปมากจากครั้งที่แล้วถึงมันจะไม่ได้ดูเป็นมิตรสักเท่าไหร่แต่ก็เหมือนว่าพวกเธอจะเริ่มลดอคติกับพราวมุกลงไปบ้างแล้ว“ขอบคุณนะคะพี่กานพี่ภา ที่สละเวลามางานหมั้นของมุกกับพี่มาร์วิน” พราวมุกเอ่ยขึ้นมาทันทีที่เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของพวกเขา“อือ/อือ” ศิรประภาและศิรกานดายืนเม้มปากแน่นขานรับในลำคอด้วยท่าทางกระอักกระอ่วนไม่รู้จะทำตัวยังไง ส่วนพราวมุกก็ยืนส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับพวกเธอทั้งสองคนจนศิรกานดาสบตากับพราวมุกก่อนที่เจ้าหล่อนจะเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงละอายใจ“เธอไม่โกรธพวกฉันเลยหรือไง” “ไม่เลยค่ะ” พราวมุกตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ไว้เจอกันที่โรงพยาบาลนะคะพี่กานพี่ภา” “พราวมุก พวกฉันขอโทษนะที่เคยทำตัวไม่ดีกับเธอมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว” แฝดน้องอย่างศิรประภาเอ่ยต่อด้วยความรู้สึกผิดที่มีต่อพราวมุกอยู่เต็มอก“เรื่องมันผ่านมาแล้วค่ะมุกไม่เคยโกรธเคืองพวกพี่เลยสักนิด ต
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 57 งานหมั้น
หลายวันต่อมามาร์คอสและดารินทร์กลับมาจากต่างประเทศเมื่อวานนี้ สองสามีภรรยาไม่เห็นมาร์วินกับพราวมุกอยู่ที่คฤหาสน์จึงเดาได้ทันทีว่าทั้งสองคนต้องอยู่ที่เพนท์เฮาส์ของมาร์วินอย่างแน่นอน พวกเขาจึงโทรตามให้มาร์วินพาพราวมุกกลับมาที่คฤหาสน์เพราะดารินทร์กับสามีต้องการที่จะคุยกับพวกเขาเรื่องการหมั้นหมายพราวมุกเอาไว้ก่อนและพอหญิงสาวเรียนจบพวกเขาก็จะรีบจัดงานแต่งให้มาร์วินกับพราวมุกทันทีเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง มาร์วินเดินโอบไหล่แบบบางของพราวมุกเข้ามาภายในห้องโถงใหญ่ที่มีมาร์คอสและดารินทร์นั่งรอพวกเขาอยู่ตรงโซฟาใหญ่กลางห้อง“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่” พราวมุกยกมือขึ้นมาไหว้มาร์คอสและดารินทร์พลางส่งยิ้มหวานไปให้พวกท่าน“สวัสดีจ้าลูกสาวคนสวยของแม่” มารดาตอบกลับ“มาร์วิน ลูกไม่คิดจะพาน้องกลับมาบ้านบ้างเลยหรือไง” มาร์คอสบ่นอุบ“ไม่ครับ” “ทำไม” บิดาเอ่ยถามต่อ“เอามาบ้านแล้วผมไม่ได้นอนกอดมุกอยู่ดี”“เฮ้ออ เอาล่ะๆ นั่งลงก่อน” สุดท้ายมาร์คอสก็ต้องยอมคนเอาแต่ใจอย่างมาร์วินเพราะเขาไม่อยากที่จะต่อล้อต่อเถียงให้มันมากความมาร์วินรั้งไหล่บางให้เดินมานั่งลงบนโซฟาใหญ่ตรงข้ามกับบิดามารดา “พ่อจะคุยกับมาร์วินเรื่
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 56 ตระกูลวงศ์วรโชติ NC
จากนั้นมือหนาของมาร์วินก็เลื่อนไปกำรอบท่อนเอ็นใหญ่เอาไว้ ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาดันท่อนลำลึงค์เข้าไปในร่องสาวเปียกชุ่มจนสุดลำโคนพรวดเดียวจนปลายหัวหยักชนเข้ากับพนังมดลูกด้านในสุด ทำให้หญิงสาวที่กำลังหันหลังกระดกก้นงอนงามให้ชายหนุ่มอยู่ถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความจุกเสียดพรวดดด“อ๊ะ! พี่มาร์วิน! เบาๆ หน่อยได้ไหมคะ” เสียงหวานร้องออกมาเสียงดัง“เจ็บเหรอมุก” มาร์วินเอ่ยถามเสียงนุ่มนวล“จุกค่ะ”“พี่ขอโทษนะ แต่พี่ทนไม่ไหวจริงๆ”สิ้นเสียงของชายหนุ่ม เอวหนาก็ดึงแท่งรักใหญ่ยาวออกมาจนเกือบหลุดและดันกลับเข้าไปจนปลายหัวลำลึงค์ชนเข้ากับมดลูกอีกครั้งหนึ่งตับ! “อึก!”มาร์วินเริ่มขยับเอวสอบเข้าออกอย่างหนักหน่วง เขาไม่รอให้หญิงสาวได้ปรับตัวก่อนเลยสักนิด ชายหนุ่มเลือดร้อนตอกอัดใส่รูเล็กรัวๆ จนร่างบางหัวสั่นหัวคลอนตับ! ตับ! ตับ! “อ๊ะ อ๊ะ อาา”“ซี๊ดด แน่นเหมือนเดิม อืออ”สองร่างครางกระเส่าใส่กันและเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง ร่องสวาทสาวบีบรัดท่อนเอ็นใหญ่รัวๆ ความเปียกแฉะนุ่มนิ่มภายในกายสาวทำให้ชายหนุ่มแทบจะทนไม่ไหว มือหนาจับตรึงเอวคอดกิ่งเอาไว้แน่น ปลายหัวหยักกระทุ้งมดลูกของหญิงสาวจนพราวมุกรู้สึกจุกเกร็ง
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 55 หวนคืนสู่อ้อมแขน NC
หลังจากที่มาร์วินและพราวมุกทานอาหารกันจนเสร็จเรียบร้อย ชายหนุ่มก็รีบพาหญิงสาวกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์อย่างรวดเร็ว เนื่องจากมาร์วินมีงานเอกสารที่ต้องสะสางนิดหน่อยเขาจึงขอตัวแยกไปห้องทำงานก่อน ส่วนพราวมุกก็เข้ามาในห้องนอนและตรงไปอาบน้ำชำระร่างกายทันทีจวบจนเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง ร่างอรชรสวมชุดนอนผ้าซาตินบางเบาสีดำแขนยาวขายาวก็ก้าวเดินออกจากห้องน้ำมา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มาร์วินเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนสีดำเทาพอดี“เพิ่งอาบน้ำเสร็จเหรอ” มาร์วินก้าวเดินมากอดร่างเล็กไว้จากทางด้านหลัง“ค่ะ” “ตัวหอมจัง…เดี๋ยวพี่รีบไปอาบน้ำก่อนนะ”จุ๊บ!ชายหนุ่มร่างกำยำเอียงใบหน้าหล่อเหลาไปจูบลงบนแก้มขาวเนียนพร้อมกับสูดดมกลิ่นกายของ คนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดด้วยความหลงใหลมาร์วินผละออกจากร่างเล็กและเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว จวบจนเวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงร่างกำยำที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันเอวสอบเอาไว้ก็เปิดประตูเดินออกมาจากห้องน้ำ เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก พราวมุกที่กำลังนั่งเอนกายอ่านหนังสืออยู่บนเตียงนอนใหญ่สีดำเทาก็หันหน้ามามองร่างกำยำที่กำลังเดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆดวงตากลมโ
บางทีคุณอาจจะชอบ
