ตอนที่ ๓
ผู้ชายแปลกหน้า “ขอโทษครับ “ ชายหนุ่มหน้าตาดีเอ่ยขึ้นด้านหลังของอัยยภัทร “อ้อ!! ขอโทษค่ะ” อัยยภัทรรีบกล่าวคำขอโทษ และหลีกทางให้ชายหนุ่มเพราะคิดว่าชายหนุ่มต้องการเลือกหนังสือตรงหน้าเธอ “ผมไม่ได้จะเลือกหนังสือครับ ผมแค่อยากรู้จักคุณเฉยๆ ผมกรภัทร เรียกกรเฉยๆก็ได้ แล้วคุณล่ะ” ชายหนุ่มหน้าตาดีเอ่ยแนะนำตัวก่อนจะสอบถามชื่อของอัยยภัทร “อัยยภัทรค่ะ เรียกไอว่าไอเฉยๆก็ได้” อัยยภัทรตอบกลับอย่างงงๆ แต่เมื่อชายหนุ่มตรงหน้าแนะนำตัวแล้ว เธอจะเมินเฉยก็ดูเสียมารยาทเกินไป “คุณไอมาซื้อหนังสือคนเดียวหรอครับ ผมแนะนำได้นะครับ ผมเห็นคุณไอเลือกหนังสือนานแล้วยังไม่ได้หนังสือเสียที” ชายหนุ่มอาสาอย่างแข็งขัน “ไอมากับพี่สาวค่ะพอดีพี่พระพายไปซื้อกาแฟ อีกเดี๋ยวคงจะกลับมา ส่วนหนังสือนี่ไอก็เลือกซื้อไปหลายเล่มแล้ว ส่วนที่กำลังดูอยู่ก็ดูรอพี่พระพายเฉยๆค่ะ” อัยยภัทรตอบตามความจริง กรภัทรหน้าเจือนเล็กน้อย “คุณไอดูชอบอ่านหนังสือนะครับ” “ค่ะ ไอชอบอ่านหนังสือ แล้วคุณกรล่ะคะ” “ผมก็ชอบครับ คุณไอชอบหนังสือแนวไหนล่ะครับ เผื่อชอบแนวเดียวกันเราจะได้มาแชร์กันได้” “ไออ่านได้หลายแนวค่ะ แต่ถ้าชอบเป็นพิเศษคงเป็นพวกปรัชญาค่ะ อ่านแล้วรู้สึกรู้จักตัวเองมากขึ้น” “เหมือนผมเลยครับ งั้นผมขออนุญาตแลกไลน์กันไว้ได้ไหมครับ เราจะได้คุยกันเรื่องหนังสือ” “ได้สิคะ งั้นเดี๋ยวไอแสกนเองค่ะ” กรภัทรรีบกุลีกุจอเปิดคิวอาร์โค้ดไลน์ให้หญิงสาวแสกนเพิ่มเพื่อนทันที “ไออุ่นนน” เสียงของพรพระพายดังขึ้นทำให้อัยยภัทรหันมองไปทางต้นเสียงทันที “ทางนี้ค่ะพี่พระพาย “อัยยภัทรยกมือชูขึ้นเพื่อบอกตำแหน่งให้พรพระพายเดินมาหาเธอ “ใครอ่ะไออุ่น” พรพระพายถามทันทีที่เห็นหน้าของกรภัทร “เขาชื่อกรภัทรค่ะ เรียกคุณกรก็ได้” อัยยภัทรแนะนำกรภัทรให้พรพระพายรู้จัก “สวัสดีครับ คนนี้ใช่พี่พระพายของคุณไอไหมครับ” กรภัทรรีบผูกมิตรทันที “ใช่ค่ะ” หญิงสาวหันไปตอบ “ไออุ่นกลับกันเถอะ พี่ศึกคงกำลังกลับใกล้ถึงบ้านแล้ว พี่ขี้เกียจฟังคนหน้ายักษ์บ่น” พรพระพายไม่ได้สนใจในตัวของกรภัทรแม้แต่นิดเดียว หญิงสาวชวนอัยยภัทรกลับทันทีที่มาถึง ซึ่งอัยยภัทรก็เห็นด้วยก่อนจะขอตัวลากรภัทรกลับ “ไอ้หน้าอ่อนนั่นมาจีบไออุ่นหรอ” ทันทีที่ขึ้นรถพรพระพายก็รัวคำถามใส่อัยยภัทรทันที “เขาชื่อกรค่ะพี่พระพาย แล้วเขาก็ไม่ได้มาจีบไอด้วย เราคุยกันเรื่องหนังสือเฉยๆ” อัยยภัทร อธิบายให้พรพระพายเข้าใจ “มองจากดาวพลูโตยังรู้เลยว่าไอ้หน้าอ่อนมันจีบไออุ่น รู้ไหมตอนพี่ซื้อกาแฟพี่ศึกโทรมาเป็นร้อยสาย ตอนแรกพี่ก็คิดว่ามีเรื่องอะไรด่วน แต่เปล่าเลยโทรมาถามว่าไออุ่นอยู่ไหน ทำไมปล่อยให้ไออุ่นอยู่คนเดียว” พรพระพายพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด “แต่ไอโตแล้วนะคะพี่พระพาย อีกอย่างไอก็ไม่ได้ไปไหน ไอเลือกหนังสือรอพี่พระพายในร้านพี่พระพายก็เห็น” อัยยภัทรตอบเสียงอ่อย ขนะศึกทำเหมือนเธอเป็นเด็กน้อย้าขวบที่ต้องตามคุมความประพฤติตลอดเวลาเสียอย่างนั้น “พี่เห็นว่าไออุ่นเป็นเด็กดีแค่ไหน แต่พี่ไม่เข้าใจพี่ศึกที่อยู่ๆโรคบ้าก็กำเริบ สงสัยต้องให้ป๊าพาไปหาหมอแล้วล่ะ” พรพระพายบ่นหน้าง้ำ หญิงสาวต้องรีบกุลีกุจอเกือบทิ้งแก้วกาแฟวิ่งมาหาอัยยภัทร เพราะชนะศึกโทรมาทำเสียงเข้มโวยวายที่ทิ้งให้อัยยภัทรอยู่คนเดียว “ไออุ่น” หลังจากบ่นเจื้อยแจ้วอยู่คนเดียว พรพระพายก็เรียกอัยยภัทรขึ้นมา “คะพี่พระพาย?” หญิงสาวหันไปมองหน้าของพรพระพายอย่างสงสัย “ไออุ่นอยากทำงานไหม?” พรพระพายถามขึ้น เหมือนแสงสว่างที่ส่องมาให้อัยยภัทร คำถามของพรพระพายเรียกรอยยิ้มกว้างขออัยยภัทร ใบหน้าสวยหวานมีความหวังเปล่งประกายในแววตา “ทำงานหรอคะ ไออยากทำค่ะพี่พระพาย” หญิงสาวตอบพรพระพายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ด้วยท่าทาง สีหน้าและแววตาของอัยยภัทรทำให้พรพระพายอยากตบปากตัวเองทันที เธอไม่น่าให้ความหวังกับอัยยภัทรก่อนเลย เธอควรจะไปถามชนะศึกเสียก่อน “ไออุ่น พี่ไม่แน่ใจนะว่าพี่ศึกจะอนุญาตไหม แต่พี่จะพยายาม” พรพระพายแบ่งรับแบ่งสู้ “ไอเข้าใจค่ะ” น้ำเสียงที่ตื่นเต้นในตอนแรกกลับเศร้าสร้อยลงทันที พรพระพายยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก “แต่ไออุ่นเชื่อฝีมือพี่สิ ยังไงพี่ศึกก็ต้องยอม พี่จะทำสุดความสามารถเลย ไม่ต้องเป็นห่วงไปนะ ไออุ่นของพี่อยากได้อะไร พี่จะหามาให้สุดความสามารถแน่นอน” พรพระพายเอื้อมมือมาลูบหัวของอัยยภัทรอย่างปลอบใจ “ขอบคุณนะคะพี่พระพาย “ อัยยภัทรฝืนยิ้มตอบ แม้ความหวังที่จะได้ทำงานมันจะน้อยนิด แต่เธอก็ยังคงหวัง เธอเรียนจบมายังไม่ทันได้ใช้ความรู้ ใช้ชีวิตที่เธออยากเป็นเลย เธอกลับต้องมาแต่งงานกับชนะศึก แต่เธอจะมีสิทธิ์ปฏิเสธอะไรล่ะ ในเมื่อบุญคุณที่เจ้าสัวกิตติเก็บเธอมาเลี้ยงดูมันล้นหัวจนชดใช้คืนไม่หมดตอนที่๘ วางเพลิง "นี่มันเรื่องอะไรครับคุณแม่" ชนะศึกถามขึ้นทันทีที่ชายชรากับอัยยภัทรก้าวพ้นประตูห้องไป "ก็ปู่แกล่ะสิ แหมมม แตะต้องแม่ไออุ่นไม่ได้เลยนะ ออกโรงปกป้องออกหน้าออกตา" ชลลดาอดไม่ได้ที่จะเบะปากใส่ด้วยความหมั่นไส้ในตัวหญิงสาว "ทำไมคุณขยันหาเรื่องให้ผมปวดหัวจังชลลดา คุณก็รู้ว่าคุณพ่อท่านเอ็นดูไออุ่นมากแค่ไหน" สงครามส่ายหัวอย่างระอาในพฤติกรรมของชลลดา เขารู้สึกว่าชลลดาเปลี่ยนไปตั้งแต่เริ่มคบค้าสมาคมกับกลุ่มของคุณหญิงแพรวพราว ชลลดาชอบหายออกจากบ้าน ใช้เงินฟุ้งเฟ้อเป็นกระดาษ หาที่มาที่ไปไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ได้เดือดร้อน เพราะชลลดายังใช้เงินในส่วนที่เป็นของตนเอง ไม่ได้มาวุ่นวายหรือขอเพิ่มแต่อย่างใด "นี่คุณสงครามอย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ" ชลลดาเสียงเขียวใส่สงคราม ทันทีที่สงครามพูดจบ "แล้วเรื่องมันเป็นยังไง ทำไมคุณปู่ดูโกรธขนาดนั้นครับ" ถ้าเรื่องแค่นี้ปู่เขาน่าจะชินแล้ว เพราะตั้งแต่เขาแต่งงานกับอัยยภัทรมา แม่ของเขาก็คอยตามเหยียดหยามอัยยภัทรตลอด ทั้งต่อหน้าและลับหลัง "แม่แค่บอกปู่แกว่า แกกำลังคบหากับหนูวิกกี้ ให้แม่ไออุ่นเตรียมใจได้เลย" "แม่บอกปู่กับไอเรื่องผมกับวิกกี้หรอครับ?"
ตอนที่๗ พบปะคนในบ้าน “มาแล้วหรอไออุ่น” เสียงทรงอำนาจของประมุขใหญ่ของบ้านเรียกความสนใจของอัยยภัทรได้เป็นอย่างดี “สวัสดีค่ะคุณปู่ ไอคิดถึงคุณปู่ที่สุดเลยค่ะ”อัยยภัทรลุกขึ้นไหว้ชายชราที่กำลังเดินเข้ามา ก่อนจะรีบเดินเข้าไปประคอง “ปู่ก็คิดถึงไออุ่น “ ชายชราลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู อัยยภัทรเป็นตัวของตัวเองได้เวลาอยู่กับเจ้าสัวกิตติ หญิงสาวสามารถยิ้มจากหัวใจของเธอเอง “เดินระวังนะคะ” “เจ้าเด็กคนนี้นี่ ปู่ยังไม่ได้แก่ขนาดนั้นเสียหน่อย อีกอย่างนี่ก็บ้านปู่ ปู่ก็เดินของปู่อยู่ทุกวัน” เจ้าสัวกิตติเอ่ยอย่างเอ็นดู “ก็ไอเป็นห่วงคุณปู่นี่คะ” อัยยภัทรยิ้มอย่างเอาใจ ชายชราตรงหน้านอกจากให้ชีวิตใหม่กับเธอแล้ว ยังให้ความรักความเอ็นดูกับเธอ เวลาอยู่กับเจ้าสัวกิตติเธอรู้สึกเหมือนอยู่กับญาติผู้ใหญ่จริงๆ ไม่ได้รู้สึกด้อยค่าว่าเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกรับมาเลี้ยง “เป็นห่วงปู่ก็มาหาปู่บ่อยๆสิ” “ไออยากกลับมาอยู่กับคุณปู่” อัยยภัทรเผลอพูดความในใจออกไป “ทำไมล่ะ พี่ศึกเขาดูแลไออุ่นของปู่ไม่ดีหรือไง?” ชายชราเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย น้ำเสียง แววตาและสีหน้าของอัยยภัทรมันแฝงไปด้วยความเศร้าอย่างชัดเจน “ไม่
ตอนที่๖เป็นห่วง"ไออุ่นนน พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปรับเมื่อเช้า พี่ตื่นสายนิดหน่อย" พรพระพายขอโทษขอโพยหญิงสาวตรงหน้า"ไม่เป็นไรค่ะพี่พระพาย " หญิงสาวหันไปยิ้มให้กับพรพระพายเพื่อเป็นการบอกว่าเธอไม่ได้ถือโทษโกรธอะไรหญิงสาวเลย"แล้วไออุ่นมาที่นี่ถูกได้ไง" พระพายถามขึ้น เพราะตั้งแต่เช้าหญิงสาวมัวแต่วุ่นวายกับการประชุมสำคัญ จึงฝากอัยยภัทรไว้กับเลขาให้ช่วยดูแลไปก่อน โดยบอกว่าให้อัยยภัทรนั่งรอเธอในห้องทำงาน เอาเอกสารที่เกี่ยวข้องมาให้อัยยภัทรอ่านรอระหว่างรอเธอกลับมา พอประชุมเสร็จเธอก็รีบพุ่งตรงมาหาอัยยภัทรทันที"พี่ศึกมาส่งค่ะ" อันยภัทรตอบพรพระพาย คำตอบของอัยยภัทรทำให้พรพระพายหน้าตาเหลอหลา"พี่ศึกมาส่ง ตายๆ เดี๋ยวไออุ่นนั่งรอพี่ตรงนี้ก่อนนะ อ่านเอกสารรอไปก่อน ตรงไหนไม่เข้าใจเดี๋ยวพี่กลับมาอธิบาย พี่จะเป็นคนสอนงานไออุ่นเอง แต่เดี๋ยวพี่มานะพี่ขอไปคุยโทรศัพท์แป๊ปนึง" พรพระพายบอกกับอัยยภัทรก่อนจะก้าวออกจากห้องทิ้งให้อัยภัทรนั่งอ่านเอกสารเงียบๆต่อไป"เป็นสิบๆสายเลย แกตายแน่ยัยพระพาย" พรพระพายรู้สึกเสียวสันหลังทันทีที่เปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเห็นเบอร์ชนะศึกโทรเข้าเป็นสิบๆสายที่ไม่ได้รับ(ว่ายังไง) แค่เ
ตอนที่ ๕ทำงานวันแรก“วันนี้ไปทำงานวันแรกสินะ” ชนะศึกถามขึ้นทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะอาหาร อัยยภัทรเตรียมอาหารเช้าให้เขาทุกวัน ถึงแม้เขาจะกินเพียงกาแฟแก้วเดียวแล้วออกไปทำงาน“ค่ะ” อัยยภัทรเงยหน้ามาสบตาชายหนุ่ม“อืม ตั้งใจทำงานล่ะ “ ชนะศึกยังคงจิบกาแฟอ่านหนังสือบนโต๊ะที่ถูกเตรียมไว้โดยอัยยภัทร บางทีชายหนุ่มก็สงสัยว่าอัยยภัทรรู้ได้อย่างไรว่าเขาชอบทำอะไร ชอบอ่านหนังสือแบบไหน อ่านถึงตรงไหนแล้ว“พี่ศึกคะ..” อัยยภัทรเรียกชนะศึก ชายหนุ่มที่กำลังจ้องหน้งสืออยู่ละสายตาจากหนังสือหันมาสบตาหญิงสาวตรงหน้า“ไอขอบคุณมากนะคะ ที่พี่ศึกยอมให้ไอไปทำงาน” อัยยภัทรอยากขอบคุณเขาสักครั้ง หากเขาไม่ยอมเสียอย่างสิบพรพระพายก็ไม่อาจจะสู้ได้“พี่แค่ยอมตามใจยัยพระพายเฉยๆ” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ จริงๆเขาไม่ได้ยอมพรพระพายแต่เขาเสียรู้ยัยตัวแสบนั่นต่างหาก“นั่นล่ะค่ะ ไอแค่อยากขอบคุณพี่ศึก” อัยยภัทรพูดก่อนจะก้มกินข้าวเช้าตรงหน้าต่อเงียบๆ“แล้วไปทำงานยังไงล่ะ ยัยพระพายมารับหรือยังไง?”“เดี๋ยวไอนั่งรถไฟฟ้าไปเองค่ะ”“ทำไมถึงไปเอง ทำไมพระพายถึงไม่มารับ” น้ำเสียงของชนะศึกแฝงไปด้วยความหงุดหงิด“พี่พระพายอยู่คนละฟากกับเรา ไอเลยบอก
ตอนที่ ๔การเจรจาสำเร็จ“พี่ไม่อนุญาต!!!” เสียงชนะศึกดังจากห้องรับแขก สองพี่น้องกำลังเถียงกันเรื่องให้อัยยภัทรไปทำงาน“ทำไมคะ?” พรพระพายถามอย่างเหลืออดกับพี่ชายตนเอง“จะไปทำทำไมให้เหนื่อย พี่มีเงินเยอะแยะไอจะใช้ยังไงก็ได้”“ไออุ่นอาจจะไม่อยากได้เงินพี่ แต่อาจจะอยากได้อิสระในการใช้ชีวิตบ้าง พี่ขังไออุ่นไว้แต่ในห้องสี่เหลี่ยมพี่ไม่สงสารน้องบ้างหรอไง?” พรพระพายจะต่อสู้เพื่ออัยยภัทรให้ถึงที่สุด“สงสาร สงสารทำไม ในห้องนี้มีทุกอย่างที่ควรจะมี เผลอๆอาจจะมีเกินจำเป็นด้วยซ้ำ หรือถ้าไออยากได้อะไรพี่ก็จะซื้อมาให้แต่พี่ไม่ให้ไอไปทำงานเด็ดขาด” น้ำเสียงเด็ดขาดของชนะศึกไม่ได้ทำให้พรพระพายกลัวแม้แต่น้อย ถ้าเป็นเรื่องอื่นหญิงสาวคงถอยให้พี่ชายได้ไม่ยาก แต่พอเป็นเรื่องของอัยยภัทร พรพระพายพร้อมสู้หัวชนฝามาแต่ไหนแต่ไร“พี่หวงไออุ่น หรือพี่มีอะไรที่ต้องปิดหูปิดตาไออุ่นหรือไง ถึงไม่ให้น้องออกไปใช้ชีวิตเลย จะไปข้างนอกก็ต้องให้พระพายเป็นคนพาไป พี่ศึกไออุ่นโตแล้วนะ เรียนจบแล้ว ควรมีเพื่อนมีสังคมของตัวเอง พี่ศึกจะมาผูกไออุ่นไว้กับพี่ไม่ได้ น้องเป็นคนไม่ใช่นกน้อยในกรงทอง!!” คำถามและคำพูดของพรพระพายทิ่มกลางอกของช
ตอนที่ ๓ผู้ชายแปลกหน้า“ขอโทษครับ “ ชายหนุ่มหน้าตาดีเอ่ยขึ้นด้านหลังของอัยยภัทร“อ้อ!! ขอโทษค่ะ” อัยยภัทรรีบกล่าวคำขอโทษ และหลีกทางให้ชายหนุ่มเพราะคิดว่าชายหนุ่มต้องการเลือกหนังสือตรงหน้าเธอ“ผมไม่ได้จะเลือกหนังสือครับ ผมแค่อยากรู้จักคุณเฉยๆ ผมกรภัทร เรียกกรเฉยๆก็ได้ แล้วคุณล่ะ” ชายหนุ่มหน้าตาดีเอ่ยแนะนำตัวก่อนจะสอบถามชื่อของอัยยภัทร“อัยยภัทรค่ะ เรียกไอว่าไอเฉยๆก็ได้” อัยยภัทรตอบกลับอย่างงงๆ แต่เมื่อชายหนุ่มตรงหน้าแนะนำตัวแล้ว เธอจะเมินเฉยก็ดูเสียมารยาทเกินไป“คุณไอมาซื้อหนังสือคนเดียวหรอครับ ผมแนะนำได้นะครับ ผมเห็นคุณไอเลือกหนังสือนานแล้วยังไม่ได้หนังสือเสียที” ชายหนุ่มอาสาอย่างแข็งขัน“ไอมากับพี่สาวค่ะพอดีพี่พระพายไปซื้อกาแฟ อีกเดี๋ยวคงจะกลับมา ส่วนหนังสือนี่ไอก็เลือกซื้อไปหลายเล่มแล้ว ส่วนที่กำลังดูอยู่ก็ดูรอพี่พระพายเฉยๆค่ะ” อัยยภัทรตอบตามความจริง กรภัทรหน้าเจือนเล็กน้อย“คุณไอดูชอบอ่านหนังสือนะครับ”“ค่ะ ไอชอบอ่านหนังสือ แล้วคุณกรล่ะคะ”“ผมก็ชอบครับ คุณไอชอบหนังสือแนวไหนล่ะครับ เผื่อชอบแนวเดียวกันเราจะได้มาแชร์กันได้”“ไออ่านได้หลายแนวค่ะ แต่ถ้าชอบเป็นพิเศษคงเป็นพวกป