3.โรเบิร์ต แพตติสันของพิสินี (2)

‘เช็กระดับความสัมพันธ์ชะนีเผือกด้วย’

ก่อนขึ้นเครื่องมัทรีได้รับข้อความจากพิสินี หญิงสาวอ่านแล้วก็อดหลุดขำออกมาไม่ได้ รหัสของอีกฝ่ายเป็นภาษาที่ผู้หญิงน้อยคนจะใช้ อาจเป็นเพราะเพื่อนร่วมงานรอบข้างเต็มไปด้วยเก้งกวาง เพื่อนของเธอจึงติดคำมาหลายคำ พิสินียังเคยมาแอบกระซิบกับเธออีกว่าสงสัยคุณพรรษหัวหน้าเลขาของตัวเอง เพราะอีกฝ่ายค่อนข้างดุและเจ้าระเบียบ ใส่เสื้อผ้าเป๊ะโทนเดียวกันทุกกระเบียดนิ้ว แถมยังโสด เพื่อนสนิทของพิสินีที่เป็นเกย์อยู่ฝ่ายขายก็ถูกใจหุ่นแน่นกล้ามเป็นมัดของคุณพรรษ คอยมาวนเวียนเฝ้ามองบ่อยๆ

มัทรีมองเหนือน่านฟ้าจังหวัดเชียงรายขณะที่เครื่องกำลังจะลงจอดสนามบินแม่ฟ้าหลวงอย่างรู้สึกสดชื่น นานแล้วที่เธอไม่ได้เห็นสีเขียวแบบนี้ อย่างน้อยภายใต้ความรู้สึกกดดันกับหน้าที่พิเศษที่ได้รับมอบหมายเธอก็ยังมีธรรมชาติช่วยบำบัดบ้าง แม้ตอนนี้ยังไม่ได้ตั้งใจจะทำ ยังก้ำกึ่งอยู่ก็ตาม

“ขอโทษค่ะ ไม่ทราบว่าจะไปที่ไหนคะ ดิฉันจะไปจัดการเรื่องรถเช่าให้น่ะค่ะ”

เธอค่อยๆ ขยับเข้าไปถามกับพี่ชายของรติยาด้วยภาษาอังกฤษหลังจากทุกคนได้กระเป๋าของตนกันเรียบร้อยแล้ว

“ไม่เป็นไร เรามีรถแล้ว ตอนนี้น่าจะมารออยู่ข้างนอกแล้ว ใช่ไหมมาร์ค”

ท้ายประโยคชายหนุ่มหันไปถามหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่เดินตามหลังเขาอยู่ตลอด มัทรีเดาว่าน่าจะเป็นบอดีการ์ดส่วนตัว

“สักครู่นะครับ”

ฝ่ายที่ถูกถามบอกก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร ไม่นานก็ตอบกลับ

“มาแล้วครับ ผมบอกให้ขับรถมารอด้านหน้าแล้ว เราออกไปกันเลยดีกว่าครับ”

ชายหนุ่มทั้งสองดูจะเคยชินกับการมาเชียงราย ต่างจากสาวสวยหุ่นนางแบบที่พยายามยืนใกล้ฐิติกรไม่ยอมห่าง และรอให้ผู้ชายที่ชื่อมาร์คจัดการโน่นนี่ให้

เมื่อออกมาด้านนอกก็มีรถตู้ส่วนบุคคลหรูหรามาจอดเทียบพอดี คนขับลงมาพูดคุยทักทายกับฐิติกรและมาร์คด้วยภาษาอังกฤษไม่ค่อยถนัดนัก ทว่าก็ดูรู้จักมักคุ้นกันดี นั่นหมายความว่าพวกเขามาที่นี่บ่อยครั้ง และที่ที่เธอจะไปก็น่าจะเป็นบ้านพักส่วนตัวมากกว่ารีสอร์ตหรือโรงแรม

เมื่อคนขับจะมาช่วยหิ้วกระเป๋าเธอมัทรีก็บอกว่าไม่เป็นไรแล้วจัดการลากไปท้ายรถด้วยตัวเอง เธอเกรงใจเพราะเป็นลูกจ้างเหมือนกับ

อีกฝ่าย ขณะที่มาร์คเป็นคนช่วยยกกระเป๋าขึ้นให้เธอ หญิงสาวจึงเอ่ยขอบคุณ โดยฐิติกรกับสาวหุ่นนางแบบขึ้นรถไปเรียบร้อยแล้ว มาร์คผายมือให้เธอขึ้นก่อน มัทรีจึงเลือกนั่งเบาะแรกเมื่อเห็นว่านายจ้างนั่งด้านใน มาร์คเองก็ตามมานั่งแถวเดียวกับเธอ

รถใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงในการเดินทางออกมาเกือบถึงอำเภอแม่สายเลยทีเดียว แม้จะเพิ่งเคยมาครั้งแรกเพราะเคยมาเที่ยวทางเหนือแค่เชียงใหม่เท่านั้น ทว่าป้ายบอกทางที่หญิงสาวพยายามสังเกตก็ทำให้รู้ว่าถนนนี้มุ่งหน้าไปแม่สาย แล้วก็เลี้ยวขึ้นเขามาไม่นานนักก็มาถึงบ้านหลังหนึ่งบนเชิงเขา บ้านสองชั้นหลังใหญ่อลังการมีรั้วสูงอยู่ท่ามกลางสีเขียวของต้นไม้หนาแน่น

ที่นี่นอกจากคนขับรถแล้วยังมีป้าแม่บ้านกับผู้ช่วยสาวอีกสองคนชายหนุ่มอายุไล่เลี่ยกับคนขับรถอีกหนึ่งคน เรียกได้ว่ามีคนคอยดูแลอย่างเต็มที่ มัทรีมองแต่ละคนที่ออกมาต้อนรับแล้วแอบคิดหนัก

นี่สินะ เขาถึงได้บอกว่าไม่ต้องการเธอ

มัทรีมาในฐานะล่ามก็จริงแต่เธอเข้าใจว่าฐิติกรมาท่องเที่ยว เธออาจต้องพูดคุยติดต่อสถานที่หรือหาที่พักในแต่ละที่ เพื่อสอบถามแนะนำ ทว่าแบบนี้เท่ากับเธอแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ

‘แล้ว ฉันมาทำอะไรที่นี่’

“ขอโทษค่ะ ฉันขอคุยกับคุณทิมสักครู่ได้ไหมคะ”

หญิงสาวตัดสินใจถามออกไปหลังจากทุกคนเริ่มจะแยกย้าย โดยสาวคนหนึ่งกำลังจะนำทางเธอไปยังห้องพัก

ชายหนุ่มหันมามองเธอ ฐิติกรกับสาวหุ่นนางแบบเองก็จะไปยังห้องของตนเช่นกัน ทำให้สาวสวยขมวดคิ้วใส่เธอ

“ป้าเอื้อง ให้คนพาซินดี้ไปห้องก่อนเถอะครับ”

“เอ่อ ไม่ทราบว่า ห้อง...”

ป้าแม่บ้านดูอ้ำอึ้ง เกรงใจที่จะถามตรงๆ ด้วยไม่แน่ใจว่าหญิงสาวต่างชาติตามเจ้านายของตนมาด้วยสถานะใด

“ห้องพักแขกทางซ้าย”

ฐิติกรตอบ พวกเขาคุยกันด้วยภาษาไทยสาวต่างชาติจึงไม่เข้าใจความหมาย เมื่อถูกผายมือเชิญก็ยิ่งมองเธออย่างสงสัยมากขึ้น

“คุณมีอะไร”

ชายหนุ่มถามเธอหลังจากตรงนี้เหลือเพียงผู้ติดตามของเขาเท่านั้น

“พรุ่งนี้คุณจะไปเที่ยวที่ไหนไหมคะ คือดิฉันยังไม่ทราบโปรแกรมการเดินทางของคุณน่ะค่ะ ก็เลยอยากรู้ว่าคุณจะไปที่ไหน แล้วก็วันไหนบ้างในช่วงที่มาพักผ่อนสามเดือนนี้ จะได้เตรียมตัวถูกน่ะค่ะ”

อีกฝ่ายจ้องเธอนิ่ง แววตาภายใต้แว่นใสคมกริบ จนมัทรีรู้สึกเกร็งขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

โรเบิร์ต แพตติสันของพิสินีดูหล่อเหลาด้วยสัดส่วนเชื้อชาติที่ลงตัว แม้ดวงตาคู่คมจะลึกเหมือนชาวต่างชาติทว่ามีความเข้มโตติดหวานแบบไทย ขนตาหนางอนยาวกว่าเธอเองด้วยซ้ำ ผมสีน้ำตาลเข้มหยักศกเป็นลอนสลวยดูนุ่มน่ามองและน่าสัมผัสไปพร้อมกัน ปากได้รูปสีสดกว่าผู้หญิงเสียอีก ไม่แปลกที่เพื่อนเธอจะเพ้อขนาดนี้

“ผมไม่ได้มาเที่ยว ผมมาพักผ่อน แล้วนี่ก็คือบ้านพักของผม ผมไม่รู้ว่าทำไมน้องแยมต้องพยายามยัดเยียดคุณมา แต่ในเมื่อคุณมาแล้วก็จัดการเอาเองก็แล้วกัน อยากให้ผมไปไหนก็ลองเสนอมา ทำโปรแกรมเที่ยวมาให้ผมดู ถ้าน่าสนใจผมจะไป”

มัทรีนิ่งงันไปกับคำพูดของอีกฝ่าย สับสนกับสถานะที่ถูกยัดเยียดมาของตัวเองจนแทบตีสีหน้าไม่ถูก

ร่างสูงใหญ่ขยับเข้ามาใกล้เธอแล้วโน้มหน้าลงพูดด้วยท่าทางข่มขู่นิดๆ

“ถึงผมจะไม่อยากไปไหน แต่น้องแยมจ้างคุณมาแล้ว ต้องใช้ให้คุ้มค่าตัวหน่อย”

ชายหนุ่มถอยกลับมายืนตัวตรงขณะที่มัทรีกะพริบตาปริบๆ หน้าคมที่เคลื่อนมาใกล้เมื่อครู่ทำให้คนที่ไม่เคยมีผู้ชายเข้าใกล้หน้าร้อนแปลกๆ ทว่าความมึนงงทำให้เธอเอ่ยออกไป

“แต่ฉันมาเป็นล่าม ไม่ใช่ไกด์”

“มันไม่ต่างกันหรอก เพราะยังไงคุณก็ต้องติดต่อทุกที่ที่เราจะไปแทนผมกับมาร์คอยู่แล้ว เพียงแต่ผมไม่มีแผนเที่ยว แต่ในเมื่อจ้างคุณมาแล้วจะให้มานั่งๆ นอนๆ ที่บ้านผมเฉยๆ คงไม่ถูก จริงไหม”

ชายหนุ่มกอดอกมองหน้าเธอด้วยสายตาปรามาส

มัทรีเม้มปาก มองตอบเขาอย่างไม่ยอมหลบสายตา ไม่คิดเลยว่าหนุ่มในดวงใจของพิสินีจะหน้าเลือดไม่เบา

“ได้ค่ะ คุณต้องการไปเที่ยวเมื่อไรคะ”

“แล้วแต่คุณ พร้อมเสนอเมื่อไรก็เมื่อนั้น ถ้าผมสนใจก็ไป”

อีกฝ่ายยังมองเธอด้วยสายตาไม่คาดหวัง

“ค่ะ ดิฉันจะเตรียมแผนนำเที่ยวให้เร็วที่สุดค่ะ”

หญิงสาวเชิดหน้ารับปาก คอยดูแล้วกัน เธอจะไม่ยอมให้เขาดูถูกได้ว่าจ้างเธอมาไม่คุ้มค่าตัวเด็ดขาด

=====