“ตึง!”เสียงกลองหยุดลง คราวนี้ช่อดอกไม้ไปอยู่ในมือของหลิวซานเจียงหมิงอี้ถามคำถามง่าย ๆ ไปข้อหนึ่ง หลิวซานก็ผ่านด่านไปได้การละเล่นดำเนินต่อไป คราวนี้ช่อดอกไม้ไปตกอยู่ในมือของหลงเพ่ยเพ่ยหลงเพ่ยเพ่ยยิ้มพลางมองไปยังหลิวซาน มิคาดคิดว่าหลิวซานจะเอ่ยปากถามคำถามที่ทำให้นางถึงกับตอบมิถูกออกมา“เพ่ยเพ่ย ท่านชอบเย่หรงหรือไม่? ช่วงนี้เห็นพวกท่านอยู่ด้วยกันบ่อยครั้ง หรือว่าทั้งสองตระกูลคิดจะเกี่ยวดองกัน?”หลงเพ่ยเพ่ยถึงกับตกตะลึง คำถามแบบนี้จะให้ตอบตามตรงได้อย่างไรกัน?จริงอยู่ที่นางชอบเย่หรง แต่หยางหงหนิงก็ชอบเย่หรงเช่นกันยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ยังเป็นวันที่นางอุตส่าห์จัดงานล่องเรือในทะเลสาบเพื่อช่วยประสานความสัมพันธ์ให้หยางหงหนิงกับเย่หรงด้วยซ้ำหากนางบอกว่าชอบเย่หรง ก็เท่ากับเป็นการป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ว่านางแย่งผู้ชายที่หยางหงหนิงชอบมิใช่หรือ?“เหตุใดกัน คำถามนี้ตอบยากนักหรือ? ชอบหรือไม่ชอบ ก็ตอบมาตามตรงก็พอ!”ที่หลิวซานถามคำถามนี้ ก็เพราะทำตามคำสั่งของหยางหงหนิงมา“พวกเราเป็นสหายกัน! หากมิชอบแล้วจะเป็นสหายได้อย่างไรกัน? ความชอบแบบนี้ก็เหมือนกับที่ข้าชอบพวกเจ้า!”หลงเพ่ยเพ่ยถูกสถ
เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยเห็นว่าหยางหงหนิงกำลังขุ่นเคือง นางก็ส่งสายตาให้เย่หรงจุดประสงค์แต่แรกเริ่มของการล่องเรือชมทะเลสาบในวันนี้ ก็เพื่อให้เย่หรงและหยางหงหนิงได้ปรับความเข้าใจและฟื้นฟูความสัมพันธ์กันครั้นเย่หรงปลีกตัวไปตกปลา หยางหงหนิงย่อมต้องคิดว่าเขาจงใจหลบหน้าตน นางจึงรู้สึกมิพอใจเป็นธรรมดาในใจของเย่หรงนั้นรู้สึกหงุดหงิด จุดประสงค์ที่เขามาในวันนี้ก็เพียงเพื่อสำรวจตำแหน่งที่ตั้งแถบสระเก้ามังกร จะได้หาทางช่วยมารดาของตนออกมา เขาจะมีกะจิตกะใจที่ไหนมาเล่นสนุกอยู่กับบรรดาคุณหนูคุณชายเหล่านี้ได้แต่เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยส่งสัญญาณมาแล้ว แม้เย่หรงจะมิเต็มใจเพียงใด ก็ทำได้เพียงพยักหน้ารับ“ก็ได้ ข้าจะร่วมสนุกกับพวกเจ้าสักครู่แล้วกัน!”หยางหงหนิงเห็นหลงเพ่ยเพ่ยส่งสัญญาณตาให้เย่หรงอยู่ก่อนแล้ว ในใจพลันยิ่งทวีความเคียดแค้นชิงชังเย่หรงเชื่อฟังหลงเพ่ยเพ่ยถึงเพียงนี้ ยังจะมาทำเจ้าชู้ยักคิ้วหลิ่วตาต่อหน้านางอีก นี่เห็นนางเป็นอากาศหรืออย่างไร?ได้ ในเมื่อพวกเขาไร้เมตตา ก็อย่าหาว่าตนไร้คุณธรรมก็แล้วกัน!หลิงอวี๋เองก็มิอยากร่วมวงเล่นด้วย แต่เมื่อเซียวหลินเทียนเดินเลี่ยงไปแล้ว หากนางจะปลีกตัวตามไปอีก
เรือสำราญของตระกูลหลงเพ่ยเพ่ยมีสองชั้น ชั้นล่างสุดเป็นส่วนของลูกเรือและคนงานทั่วไปส่วนชั้นบนมีห้องโถงขนาดใหญ่ ตั้งโต๊ะไว้หลายตัว บนโต๊ะจัดวางผลไม้นานาชนิดและขนมอบอันประณีตงดงามด้านหลังห้องโถงมีห้องพักส่วนตัวอยู่หลายห้อง ยามว่างเจ้าแห่งทิศใต้ก็จะมาประทับบนเรือสำราญสองสามวันเพื่อพักผ่อนและตกปลา“ทุกคนตามสบาย! เดี๋ยวพอเรือถึงเกาะกลางทะเลสาบแล้ว เราก็จะจอดเรือขึ้นไปเที่ยวเล่นบนเกาะกัน!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวอย่างกระตือรือร้นว่า “พวกเจ้าต่างรู้ว่าบนเกาะมีศาลเจ้ามังกรที่มีชื่อเสียง ในศาลเจ้านี้กล่าวกันว่าเทพมังกรศักดิ์สิทธิ์มาก ขอเงินได้เงิน ขอคู่ครองก็ได้คู่ครอง”“เดี๋ยวพอไปถึงแล้ว พวกเจ้าก็ไปจุดธูปสักการะเทพมังกรกัน ขอให้เทพมังกรอวยพรให้พวกท่านสมดังใจปรารถนาทุกประการ!”หยางซู คุณหนูแห่งจวนราชบัณฑิตชั้นผู้ใหญ่ อดหัวเราะออกมามิได้ “เพ่ยเพ่ย ที่เจ้าพาพวกเรามา ก็เพื่อจะมาขอพรเรื่องคู่ครองกระมัง!”หลงอิงและคนอื่น ๆ ต่างพากันส่งเสียงหยอกล้อตามขึ้นมาว่า “เพ่ยเพ่ยอยากออกเรือนแล้ว!”หลงเพ่ยเพ่ยแสร้งทำหน้าขุ่นเคือง พลางหัวเราะพลางดุว่า “แล้วพวกเจ้าอยากจะขอโชคลาภเงินทองกันหรืออย่างไร? พวกเราทุกค
วันรุ่งขึ้น อากาศแจ่มใส ท้องฟ้าปลอดโปร่งหลงเพ่ยเพ่ยไปรับสหายของนาง โดยนัดแนะกับหลิงอวี๋ไว้ว่าจะรออยู่ที่ริมสระเก้ามังกรเย่หรงเดินทางมาสมทบกับหลิงอวี๋และคนอื่น ๆ เพื่อมุ่งหน้าไปยังสระเก้ามังกรด้วยกันเนื่องจากหานเหมยยังคงเศร้าเสียใจกับการตายของหานอวี้ หลิงอวี๋จึงมิได้พานางมาด้วย แต่เลือกพาซานเชวี่ยมาแทน ส่วนทางด้านเซียวหลินเทียน เขาได้พาฉินซานมาด้วยหลังกินอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนจึงขึ้นรถม้าเดินทางไปสระเก้ามังกรอยู่ห่างจากเมืองหลวงประมาณสามสิบกว่าลี้ สองข้างทางมีขุนเขาสูงตระหง่านแปลกตา น้ำใสสวยงาม ทิวทัศน์งดงามยิ่งนักหลิงอวี๋มิได้ออกมาเที่ยวเล่นนานมากแล้ว มองออกไปนอกหน้าต่างรถ เห็นต้นไม้เขียวชอุ่ม หัวใจที่อึดอัดก็ผ่อนคลายลงไปมากทีเดียวสระเก้ามังกรถูกโอบล้อมไว้ด้วยทิวเขา ยิ่งเดินทางลึกเข้าไป อากาศก็ยิ่งสดชื่นครั้นเดินทางเข้าใกล้สระเก้ามังกร ก็พลันเห็นผืนน้ำกว้างใหญ่สีเขียวมรกตอยู่เบื้องหน้าภูเขาโอบล้อมสายน้ำ สายน้ำฉาบเงาภูเขา ภูเขากับสายน้ำกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกัน งดงามเกินพรรณนามีเรือสำราญหลายลำจอดเทียบท่าอยู่ริมฝั่ง หนึ่งในนั้นคือเรือลำใหญ่โอ่อ่าหรูหรา ซึ่งเป็นของตระกูลห
ฮูหยินผู้เฒ่าต้องการจะตัดหนทางหนีการแต่งงานของตน!หัวใจของเก๋อเฟิ่งฉิงพลันดิ่งวูบราวกับตกลงไปในถ้ำน้ำแข็งท่านย่าช่างสมกับเป็นคนที่เข้าใจนางที่สุด นางคาดการณ์ปฏิกิริยาของตนออก จึงได้เฝ้าระวังตนอย่างเข้มงวดจะทำอย่างไรดี?หรือว่าตนต้องรอคอยรออย่างว่าง่ายให้ถูกพาขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวไปแต่งงานกับหลงซินอย่างนั้นหรือ?เก๋อเฟิ่งฉิงยิ่งคิดยิ่งมิยินยอม บ้านตระกูลเก๋อของพวกนางเป็นเพียงสาขารองของตระกูลหลัก หลายปีมานี้รายได้กว่าครึ่งล้วนมอบให้แก่ตระกูลหลักอีกทั้งตระกูลหลักก็อยู่ภายใต้การควบคุมของชายาเจ้าแห่งทะเล หากนางแต่งเข้าจวนเจ้าแห่งทะเลไปแล้ว ด้วยความแข็งกร้าวของชายาเจ้าแห่งทะเล จะยอมให้นางใช้ชีวิตตามใจชอบได้จริงหรือ?นางเป็นเพียงผู้ที่ถูกกำหนดชะตาให้ต้องเสียสละ!เก๋อเฟิ่งฉิงเป็นคนมิยอมใครมาแต่ไหนแต่ไร แล้วจะยอมให้ผู้อื่นมาบงการชีวิตได้อย่างไร!เมื่อนางสงบใจลงได้ ก็คิดถึงหลงเพ่ยเพ่ยขึ้นมานางมิสามารถส่งจดหมายให้เซียวหลินเทียนได้โดยตรง ทั้งยังไม่มีใครกล้าช่วยนางส่งให้เขา แต่การส่งจดหมายให้หลงเพ่ยเพ่ยนั้นต่างออกไปนางดูแลตระกูลเก๋อมานานหลายปี แม้จะพูดมิได้เต็มปากว่าทุกคนในบ้านล้วนภักดี
เก๋อเฟิ่งเจียวแสร้งทำเป็นมองมิเห็นสายตาชิงชังที่เก๋อเฟิ่งฉิงมองมา นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงสมน้ำหน้าว่า“พี่ใหญ่ เซียวหลินเทียนเป็นแค่คนนอก ท่านช่วยพวกเขาไปก็ไม่มีอนาคตอันใด หลงหมิงกับมหาปราชญ์ต่างหากที่เป็นความหวังของตระกูลเก๋อเรา ท่านจะดิ้นรนไปขัดใจหลงหมิงเพราะพวกเซียวหลินเทียนด้วยเหตุใดกัน?”“นี่ท่านคิดจะลากตระกูลเก๋อให้ล่มจมไปพร้อมกับท่านหรือไร?”“ยังนับว่าโชคดีที่ชายาเจ้าแห่งทะเลมิถือสาท่าน ทั้งยังใจกว้างยอมรับท่าน ให้โอกาสแก่ตระกูลเก๋อของเรา!”“ท่านอย่าได้หัวรั้นอีกเลย กลับตัวกลับใจเสียตอนนี้ยังทัน เตรียมชุดเจ้าสาวของท่านให้ดีเถิด!”ท่านพ่อเก๋อกล่าวเสียงเคร่งขรึม “เรื่องนี้ตกลงตามนี้ กลับไปที่เรือนของเจ้าเสีย! ช่วงนี้ห้ามออกไปที่ใด บัญชีที่เจ้าดูแลอยู่ทั้งหมดก็จงมอบให้เฟิ่งเจียว!”“ฤกษ์แต่งงานกำหนดเป็นวันที่สิบห้าเดือนหน้า… ขอเพียงเจ้าเชื่อฟังแต่โดยดี ท่านย่าของเจ้ากับข้าจะมิทำให้เจ้าลำบากใจ จะเตรียมสินเดิมก้อนโตให้เจ้า!”“ใครก็ได้ ส่งคุณหนูใหญ่กลับห้อง!”สิ้นเสียงของท่านพ่อเก๋อ แม่นมร่างกำยำสองคนก็เดินเข้ามาใจของเก๋อเฟิ่งฉิงพลันมอดดับราวเถ้าถ่าน ชะตาชีวิตของนางถูกลิขิตเช่นนี