เทศกาลฉงหยาง 1

หลังจากนั้นในอีกหนึ่งสัปดาห์ ก็เป็นเทศกาลฉงหยางที่ทุกคนรอคอย คนในจวนเป่ยหนานนั้นต่างตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อเตรียมตัวติดตามเสด็จหวงไทโฮ่วไปยังวัดอันกั๋วที่อยู่บนเทือกเขาสูงไม่ไกลจากเมืองหลวง ในจวนถ้วนทั่วบริเวณล้วนมีแต่ดอกจูอี๋ว์และดอกเบญจมาศเหลืองอร่ามบานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมอ่อนจางไปทั่ว

ขณะที่อวิ๋นรุ่นกำลังให้ขันทีน้อยปรนนิบัติล้างหน้าเกล้าผมเมื่อเห็นเวินหมัวมัวนำขนมฉงหยางและเหล้าเบญจมาศร้อนเข้ามาก็เลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนเอ่ยถาม “เทศกาลฉงหยางเป็นเทศกาลของเหล่าผู้อาวุโส ไฉนจึงยกเข้ามาด้วยตนเองเล่า”

เวินหมัวมัวคลี่ยิ้มขณะมองผู้เป็นนายยกจอกเหล้าที่ลอยดอกเบญจมาศเล็กจิ๋วยกขึ้นดื่ม “ท่านอ๋อง เทศกาลฉงหยางเป็นเทศกาลของเหล่าผู้อาวุโสก็จริง แต่ว่าก็เป็นเทศกาลของหญิงสาวด้วย วันนี้เหล่านางกำนัลที่เป็นสตรีแรกรุ่นจึงต่างมาขออนุญาตพ่อบ้านออกไปเที่ยวเล่นในตลาดกันหมดแล้ว ส่วนขนมกับสุราเหล่านี้พวกนางกำนัลในห้องเครื่องอุ่นให้ก่อนออกไป หม่อมฉันเพียงยกมาให้ท่านเท่านั้น”

เขาพยักหน้ารับรู้ ก่อนหยิบขนมฉงหยางมากัดคำหนึ่ง นึกชมว่าว่าขนมจานนี้เน้นรสเปรี้ยวหวานของพุทราและรสกรอบมันของธัญพืช ถูกใจคนไม่ชอบกินหวานเช่นเขาย