เหล้าเบญจมาศ 1

ในวันนี้จวนของหานจงลู่เสนาบดีกรมพิธีการได้ต้อนรับอาคันตุกะผู้หนึ่ง คนผู้นั้นเป็นสตรีที่อยู่ในวัยยี่สิบปลายๆ เกล้ามวยทรงต่ำปักปิ่นระย้ารูปดอกชาขาวงามวิจิตรเฉกเช่นเดียวกับสตรีออกเรือนรับกับเสื้อตัวยาวลายดอกไห่ถัง ท่าทีงดงามสง่าผ่าเผยขณะที่รอให้สาวใช้ไปเรียนกับพ่อบ้านสกุลหานว่านางขอพบหานลู่ซึ่งเป็นธิดาคนโตของตระกูลนี้

ไม่นานนักสตรีใบหน้าอ่อนเยาว์ที่สวมอาภรณ์สีชิงเหลียนก็เดินมาหาอาคันตุกะที่ว่าก่อนคารวะแช่มช้อย “หานลู่คารวะจวงหมิ่นกั๋วฟูเหรินเจ้าค่ะ”

จวงหมิ่นกั๋วฟูเหรินได้ยินเช่นนั้นก็ให้อมยิ้มพลางเอ่ย “จวงหมิ่นกั๋วฟูเหรินอันใด เรียกเสียเต็มยศ เราเป็นน้าหลานกันแท้ๆ ต้องพิธีรีตองอะไรมากมาย”

หานลู่ยิ้มตอบก่อนให้หรานหร่านสาวใช้คนสนิทนำขนมและน้ำชามารับรอง “วันนี้ลมอันใดหอบท่านน้ามาเยี่ยมหลานถึงที่นี่กัน”

“จะอันใดเล่า วันก่อนท่านกั๋วกงสามีของข้ามาเล่าให้ฟังว่า ตอนนี้มีเรื่องเล่าลือในหมู่ขุนนางว่าเป่ยหนานหวังอวิ๋นรุ่นหมายปองสตรีแซ่หาน บรรดาเหล่าฟูเหรินก็ต่างพากันมารุมถามข้าว่าเป็นคนจากสกุลหานทางฝ่ายบิดาของข้าหรือไม่จนธรณีประตูจวนของข้าแทบสึก ช่างยุ่งวุ่นวายโดยแท้” นางเล่ารวดเดียวจนจบก่อนจิบชาชั