LOGINShare
ชีวิตบ้านรองที่แย่ 2
Last Updated:
2025-08-10 16:00:04“เถียงคำไม่ตกฟาก! อี้เหิง อี้ผิง อี้ข่ายของฉันพวกเขาอุตส่าห์เป็นตัวแทนไปเรียนหนังสือ ให้มีหน้ามีตาไม่อย่างนั้นพวกแกจะพากันขายออกหรือ มีแม่ออกลูกพิการแบบนี้ใครจะอยากแต่งสะใภ้!”
“ย่าไม่คิดว่าเป็นเพราะพ่อบ้างเหรอคะ บ้านยายของฉันแข็งแรงทุกคน” ถึงไม่ได้คลุกคลีกับบ้านยายแต่พวกเขาไม่ได้มาวุ่นวายทางฝั่งนี้และยังคงต้อนรับแม่ของเธอเวลากลับบ้าน
“ดี! ดีมาก สะใภ้รองเลี้ยงลูกให้ถอนหงอกคนแก่แบบนี้ วันนี้บ้านรองไม่ต้องกินข้าว ใครให้ข้าวบ้านรองบ้านนั้นก็ไม่ต้องกิน!” ย่าหลิวออกคำสั่ง
“แม่ครับ”
“อะไร” ย่าหลิวหันไปหาลูกชายคนที่สาม
หลิวตานรีบห้าม “ไม่ต้องค่ะอาสาม หากย่าจะทำแบบนี้ฉันก็ไม่ได้ว่า ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าถ้าบ้านใหญ่ไม่มีปู่ย่าแล้วจะอยู่กันอย่างไร คงตลกน่าดูเลย”
“หลิวตาน!”
“ฉันรู้จักชื่อของฉันค่ะ”
หลิวตานเลิกสนใจคนอื่นแล้วไปหยิบตะกร้าพาน้องสาวเข้าป่าไปหาของกินทันที ที่บ้านมีพ่อและแม่อย
Latest chapter
ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย ภารกิจที่ยี่สิบสาม 1
“แต่ว่าผักในฟาร์มของเรามีไม่เยอะนี่คะ” หลิวอิ๋งอีสงสัย ผักในฟาร์มโตวันโตคืน“ทำตามที่พี่บอกถูกแล้ว หลังจากนั้นพวกเราค่อนสลับผักอื่นไปขาย ขายผักตามฤดูค่อนข้างเป็นที่ชอบของคนในอำเภอ พวกเขาต่างแย่งกันซื้อ เสียดายเหมือนที่พวกเราต้องจำกัดจำนวนการขายในแต่ละวัน”หลิวตานไม่ลืมว่าที่บ้านนอกจากแม่ที่ใช้แรงงานแล้ว พ่อยังไม่สามารถช่วยได้เต็มที่ บางวันต้องไปเช่ารถลากของเพื่อนบ้านเพื่อนำผักเข้าไปขายหน้าโรงเรียน คนที่ช่วยกันเข็นคือจ้าวเหม่ยกับสามพี่น้อง เพราะหลิวตงตงค่อนข้างเดินช้าถ้าให้เข็นรถเข็นให้อีกทุกอย่างจะช้าไปหมด“ฉันเข้าใจแล้ว”ผักที่ส่งขายหลิวตานทำการล้างทำความสะอาดแล้วนำไปผึ่งลมให้แห้งหนึ่งคืน ก่อนหน้านี้ผึ่งในห้องโถงของบ้านแต่ด้วยความที่มันเยอะขึ้นทุกวัน ทำให้หลิวตานกับพ่อช่วยกันทำที่ตากผักเล็ก ๆ ข้างบ้านจากไม้ไผ่ในป่าในที่สุดภารกิจใหม่อันท้าท้ายสำหรับหลิวตานก็มาถึง ภารกิจที่ 23 การตามหาสมุนไพรหรือส่วนผสมของยาประกอบวิญญาณ หรือชื่อที่แท้จริงของมันคือ ยาหวนคืนวิญญาณ เป็นยาท
ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย ไก่ผัดเปรี้ยวหวาน 2
หลิวตานเพียงเสนอทั้งสองคนแต่ใครจะคิดว่ามีลูกค้าอีกหลายคนที่มาลงชื่อ หลิวตานเปิดรับเพียงไม่กี่คนเท่านั้นพรุ่งนี้ลูกค้าอีกหลายท่านที่หน้าร้านต้องได้ซื้อด้วย “ไปเถอะ พี่จะไปส่งเข้าห้องเรียน” หลิวตานบอกน้องชาย น้องสาวหลังคนอื่นกลับบ้านไปแล้ว “ค่ะ” พาน้อง ๆ ไปส่งที่ห้องเรียนเสร็จแล้วหลิวตานค่อยเข้าห้องเรียนของตนเอง วันนี้ผักกาดหมดเร็วกว่าทุกวันพอเข้าห้องหลิวตานจึงมีเวลาคุยกับสหายคนอื่น เวลาพักกลางวันเป็นอะไรที่มาถึงเร็วมาก หลิวตานเก็บของใส่กระเป๋าหลังทำงานส่งครูเสร็จ รอเวลาปล่อยจะไปกินข้าวกับน้องทั้งสองที่นัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว “หลิวตาน...” สือหยวนเฟิงเม้มปากมือถือปิ่นโตเอาไว้แน่นและสายตามองปิ่นโตในมือของหลิวตาน “คือว่า” “นายอยากแลกปิ่นโตหรือ” หลิวตานยิ้มออกมาเมื่ออีกฝ่ายแสดงสีหน้าตะลึงที่เธอรู้ทันความคิดของเขา มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกตั้งแต่เขาได้ลองชิมอาหารฝีมือของเธออีกฝ่ายดูเหมือนจะติดใจมาก “ใช่ ๆ อาหารของเธออร่อยมาก” เขายิ้มกวางพลางพยักหน้า “ไม่ได้หรอก” หลิวตานรีบเอ่ยต่อทันทีที่เขาหุบยิ้ม “อาหารที่ฉันทำมานายคงได้กินบ่อยแล้ว แต่แบ่งอาหารได้เพราะฉันทำมาเผื่อ กินคนเดียวไม่หมดหรอก”
ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย ไก่ผัดเปรี้ยวหวาน 1
การบำรุงร่างกายคนที่บ้านหลิวตานไม่ได้ให้กินอย่างเดียว เธอทำอาหารหลากหลายเพื่อบำรุงจริง แต่มีเวลากินที่แน่ชัด ขนมให้กินพอหายอยากหลังอาหารในแต่ละมื้อ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ให้น้องกินขนม บางวันเธอซื้อให้เองด้วยซ้ำ แต่ถ้ากินขนมน้อง ๆ ไม่ค่อยกินข้าวกัน กลับถึงบ้านหลิวตานนำขนมไปไว้ในตู้ เปลี่ยนชุด ก่อนออกมาสอนกลางบ้านเด็ก ๆ ที่หลายวันมานี้ไม่ต้องสอนทั้งสองก็เริ่มทำเองได้แล้ว เพียงแต่หลิวตานอยากตรวจก่อนส่งครูเลยต้องมาดู อีกทั้งต้องจัดการเรื่องการบ้านของตัวเองอีก “รดน้ำผักเสร็จพี่จะไปซักผ้า เมื่อวานอาสวี่ไม่ได้ซักเพราะเมื่อคืนมันดึกมาแล้ว เตรียมผ้าไปซักด้วย” หลิวตานบอกน้องชายระหว่างรดน้ำผักในฟาร์ม เมื่อคืนผู้ชาย ผู้หญิงแยกกันไปอาบน้ำ และซักผ้า หลิวตานสอนให้น้องชาย น้องสาวซักผ้าเอง แต่ผ้าของพ่อแม่เธอจะช่วยแม่ซักตอนอาบน้ำที่แม่น้ำ กว่าจะซักผ้าเสร็จมันดึกแล้ว หลิวตานเลยไม่ให้น้องชายซักผ้า หลิวอิ๋งอียืนอีกฟากตะโกนกลับมาบอก “ของพี่รองแม่เอาไปซักให้แล้วค่ะ” “เฮ้อ” หลิวตานอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ แม่ของเธอยังมีหัวโบราณและค้านตอนที่เธอสอนน้องชายซักผ้าเอง เวลาเผลอก็จะเอาของน้องชายไปซักผ้าให้ อย่างเช่นวันน
ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย ยกปิ่นโตอาหารให้ 2
หลิวต้าสยงอายุน้อยกว่าหลิวตานเพียงหนึ่งปี อายุมากกว่าลูกชายคนเล็กของบ้านใหญ่ที่ได้เรียนตั้งหลายปี ถ้าย่าหลิวให้หลานชายเรียนทำไมจะเรียนไม่ได้ แต่บ้านรองไม่สามารถมีปากเสียงตั้งแต่แยกบ้านออกมาแล้ว หลิวตานไม่อยากเข้าไปวุ่นวาย “โอ๊ย!” “หยวนเฟิง!” สือหยวนเฟิงเดินสวนกับหลิวตานและด้วยความที่ไม่ทันมองทำให้เธอเดินชนกับอีกฝ่าย ปิ่นโตที่เขาถือมาด้วยปิดไม่แน่นมันหกลงพื้นทั้งหมด “ไม่นะ” สือหยวนเฟิงมองปิ่นโตของเขาอย่างตกใจ อาหารวันนี้หกลงพื้น ไม่มีเหลือเลย “วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านด้วย” ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญไหมที่วันนี้เป็นวันแรกที่สือหยวนเฟิงนำปิ่นโตอาหารกลางวันมาโรงเรียนด้วย ปกติแม่ของเขาจะนำมาส่งทุกกลางวันหรือฝากคนอื่นมาให้และจะนำปิ่นโตกลับไปด้วย วันนี้เป็นวันแรกที่แม่ของเขาไม่สามารถมาส่งและฝากคนอื่นมาส่งได้ ทำให้ต้องนำปิ่นโตมาด้วย “หยวนเฟิง ฉันขอโทษ...” หลิวตานระส่ำระส่ายรีบช่วยสหายเก็บปิ่นโตที่แยกส่วนออกเป็นสามส่วน “เอาของฉันไปกินแทนนะ ถึงแม้ว่าจะเป็นอาหารบ้าน ๆ แต่นายน่าจะกินได้” สือหยวนเฟิงเป็นลูกชายทหาร บ้านของเขายังมีร้านเครื่องเทศเป็นของตัวเอง สือหยวนเฟิงเป็นลูกชายคนโตของบ้านที่มีฐ
ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย ยกปิ่นโตอาหารให้ 1
“ขอบคุณนะ” หลิวตานบอกลาสือหยวนเฟิงและรีบไปรับน้องทั้งสองก่อนซื้อเนื้อหมูกลับบ้านด้วยสามชั่ง ที่บ้านไม่ได้กินเนื้อหมูกันเลยพอได้เงินที่ขายผักกาดได้หลิวตานเลยซื้อกลับไปด้วย เป็นอาหารมื้อใหญ่น้องทั้งสองคนดีใจมาก หลังกินข้าวอิ่มหลิวตานพร้อมกับคนอื่นในบ้านเข้าฟาร์มในรั้วไม้ไผ่เพื่อช่วยกันตัดผักกาดไปขายพรุ่งนี้เช้า นำไปล้างและผึ่งในห้องโถงของบ้านเพื่อไม่ให้พรุ่งนี้สามพี่น้องต้องแบกไปโรงเรียนให้เปียกชื้น “หักเงินซื้อหมูออกแล้ว เหลือเก้าหยวนสี่เหมา” จ้าวเหม่ยมองลูกสาวด้วยรอยยิ้มและดันเงินคืนลูกสาว “เสี่ยวตานลูกเก็บเอาไว้เถอะ แม่ไม่ได้ช่วยลูกทำอะไรเลยจะเก็บไว้ได้อย่างไร” หลิวตงตงสนับสนุนภรรยา “ใช่แล้ว เสี่ยวตานบอกจะหาเงินเรียนไม่ใช่หรือ ลูกเก็บเงินไว้ให้ลูกกับน้องชาย น้องสาวเถอะ พ่อกับแม่จะไปเอาเงินพวกลูกมาใช้ไม่ได้” ลำพังต้องให้ลูกหาเงินไปเรียนเองก็ลำบากใจมากแล้ว ลูกยังเอาเงินที่ขายผักได้มาให้อีก สองสามีภรรยาได้ปรึกษากันแล้วว่าเงินของลูกทั้งสองจะไม่รับ ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ที่จำเป็นพวกเขาพอจะมีสำรองไว้จ่ายบ้าง หลิวตานพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะเก็บเอาไว้นะคะ ในอนาคตพวกฉันโตขึ้นต้
ย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย นำผักเข้าไปขายหน้าโรงเรียน 2
ระหว่างเดินไปเรียนมีคนมองบ้างแต่พวกเธอไม่ได้สนใจ มีชาวบ้านบางคนที่ออกไปทำงานร้องทักบ้าง หลิวตานก็บอกเป็นผักที่จะนำไปขายหน้าโรงเรียน บางคนขอดูแต่พอถามราคาก็เดินหนี หลิวตานไม่ยอมแพ้ใครถามก็เปิดตะกร้าให้ดู เป็นการทดลองตลาดก่อนค้าขายจริงวันนี้หลิวตานนำผักกาดมาด้วยเพียงสามสิบหัว ขายหัวละสามเหมา ในขณะที่หลายคนบอกแพงเกินไป แพงมากกว่าเนื้อหมูแต่หลิวตานไม่ลดราคาให้ เพราะมันมีคุณภาพที่เกินราคา วันนี้สามพี่น้องออกจากบ้านเช้ากว่าทุกวันและมีเวลาเหลืออีกเป็นชั่วโมงที่ต้องเข้าเรียน จัดการหาที่วางตะกร้าดี ๆ หลิวตานก็ร้องเรียกลูกค้า โดยที่มีน้องทั้งสองคอยช่วยอยู่ข้าง ๆ “ผักกาดอวบ ๆ จ้า กรอบ หวาน นำไปผัดใส่น้ำมันหอยไม่ต้องปรุงอะไรเพิ่ม” ครั้งนี้หลิวตานนำกระสอบขาวสะอาดมาด้วย จึงนำผักกาดในตะกร้าออกมาวางเรียงรายกันให้เห็นผักกาดขาวที่อวบมาก คนที่นี่ปลูกไม่ได้แบบนี้อย่างแน่นอน ผู้หญิงวัยรุ่นที่น่าจะออกมาซื้อของเดินผ่านมาหน้าโรงเรียนพอดี ได้ยินว่ามีผักกาดอวบจึงเดินมาดู “หนูน้อย พวกเธอขายผักกาดกันหรือจ๊ะ พี่สาวขอดูได้หรือไม่” ผักกาดต้นอวบถูกหยิบขึ้นมาให้ลูกค้าได้ดู หลิวตานกล่าวยิ้ม ๆ “พี่สาว วันนี้ฉันก
You may also like
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย484.7K viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น30.7K viewsชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน61.0K viewsชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม
เย่ชิงขวง111.6K viewsอัปลักษณ์จวนเดียวดาย
จ้าวฮุ่ยอิง2.7K viewsเว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 1
รอยหยัก - หนิงอัน2.0K viewsกระถางบำเพ็ญเพียรของโม่เหนียง (และรวมเรื่องสั้น)
โหย่วหยวนเชียนหลี่406 viewsอ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก
ชาไทยเย็น179 views
