เข้าสู่ระบบแชร์
น้อง?
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-17 10:55:12ในระหว่างที่ครามกำลังเติมน้ำมันครีมกับฟ้าใสก็เดินลงจากรถไปร้านสะดวกซื้อที่กำลังเป็นที่นิยมเพื่อซื้อขนมและเครื่องดื่ม
“ฟ้าใสที่นี่มีสลัดบาร์ด้วย เอาไส้กรอกดีไหม” ครีมถามเพื่อนที่กำลังเลือกซื้อน้ำอัดลม
“เอาสิ ใส่ผักเยอะ ๆ นะโดยเฉพาะแตงกวาบีบมาสตาร์ดด้วย” ฟ้าใสตอบก่อนจะเดินมาเลือกขนมขบเคี้ยวเป็นลำดับต่อไป
“ครีม เฮียครามชอบมันฝรั่งแบบแผ่นหยักหรือเรียบ” ฟ้าใสถามเนื่องจากตั้งใจจะซื้อไปฝากพี่ชายของเพื่อนที่ยอมพาพวกตนมาเที่ยว
“แผ่นหยักสีเหลือง” ครีมตะโกนตอบกลับมาในระหว่างที่ขอถุงจากพนักงานมาใส่ผักที่ตัวเองและเพื่อนชอบ
ในระหว่างที่คนทั้งคู่กำลังรอจ่ายเงิน ครามกับเพื่อน ๆ รวมถึงม่านเมฆก็เดินผลักประตูเข้ามา
“เจ้ฟ้า มีขนมของผมไหม” ม่านเมฆถามพี่สาวพร้อมกับเดินตรงไปมองของในตะกร้า
“มีสิ มีน้ำอัดลมของนายด้วย” ฟ้าใสบอกน้องชาย
“น้องฟ้าใส แล้วของพวกพี่ล่ะมีหรือเปล่า” ธรถามพลางเหลือบไปทางครามที่กำลังเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง<
บทล่าสุด
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) ไม่ว่าตอนไหนก็มักมีเขา
ท่ามกลางแสงแดดอ่อนยามเย็น ตลาดกลางคืนในช่วงเวลานี้ค่อนข้างคึกคักเนื่องจากผู้คนมักจะเลิกงานและเลิกเรียนหลังจากนั้นพวกเขามักจะมาหาของอร่อยกินกันตลาดโต้รุ่งกลางอำเภอของจังหวัดศรีปฐมเต็มไปด้วยแสงไฟนีออนหลากสีที่พากันส่องสว่างละลานตา แสงสีเหลืองนวลสลับกับแสงฟ้าสว่างจากหลอดฟลูออเรสเซนต์ที่แขวนตามแผงขายของฉายลงมากระทบกับไอร้อนลอยขึ้นมาจากหม้อก๋วยเตี๋ยวบ้าง หม้อขนมหวานบ้าง รวมถึงเตาย่างที่มีกลิ่นหอมของหมูปิ้ง ไก่ทอด ข้าวเหนียวร้อน ๆ ลอยแตะจมูกพร้อมกับเสียงเจี๊ยวจ๊าวของผู้คนที่เดินกันขวักไขว่ร้านขนมหวานของแม่ฟ้าใสตั้งอยู่ตรงหัวมุมที่มักมีลมโชยมาจากถนน เป็นซุ้มขายของที่ด้านหน้าวางโต๊ะสแตนเลส ยาวเรียงราย โถใส่น้ำแข็งวางแน่นขนัดอยู่ด้านหลัง มีป้ายผ้าเขียนด้วยลายมือ“ขนมหวานแม่ลิตา–หวานเย็นชื่นใจ ราคามิตรภาพ” แขวนไว้เด่นชัดเมนูขนมหวานของร้านไม่ได้เยอะแต่คัดมาเน้น ๆ ไม่ว่าจะเป็นลอดช่องน้ำกะทิที่ใช้กะทิคั้นสดใหม่ทุกเช้า บัวลอยหลากสีสันสลับชนิดกันไปบางวันไม่ว่าจะเป็นบัวลอยเผือกแก้วมะพร้าวอ่อน บัวลอยแป้งสาคูหรือทับทิมกรอบที่กรุบกรอบเคี้ยวเพลิน ร
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) ความรู้สึกประหลาด
ขุนเขามองใบหน้าของหญิงสาวที่ช่วยตัวเองอย่างมึนงงเช่นเดียวกับหญิงวัยกลางคนร่างบางที่มองมาทางบุตรชายคนเล็กกับหญิงสาวสลับกัน"หนูรู้จักลูกชายของป้าด้วยหรือจ๊ะ" ฟ้าใสยกมือไหว้โดยที่ไม่ต้องรอให้ใครแนะนำอย่างรู้มารยาท"สวัสดีค่ะ หนูเคยเจอน้องชายมาก่อน" ฟ้าใสตอบพลางมองไปทางเด็กชายที่กำลังขมวดคิ้วมุ่นมองเธอและแล้วเจ้าตัวก็นึกออก"พี่สาวคนสวย" น้ำเสียงอ่อนหวานดังขึ้นอย่างเขิน ๆ เช่นเดียวกับมือของเขาที่กำลังบิดกันไปมา"พี่ชื่อว่าฟ้าใสจ้ะ" เธอกล่าวแนะนำตัว"เดี๋ยว ๆ เธอไปรู้จักน้องชายฉันได้ยังไง" ขุนเขารู้สึกสงสัยเนื่องจากน้องชายคนเล็กมักจะไปไหนกับครอบครัวโดยตลอดหรือไม่ก็ไปกับตน"เราเจอกันที่สวนสนุก ใช่ไหมเจ้าตัวเล็ก" ฟ้าใสตอบโดยที่ไม่ได้สนใจคนถามเพราะตอนนี้เธอกำลังยกมือขึ้นลูบหัวเด็กชายอย่างเอ็นดู"ใช่ฮับ พี่สาวผมชื่อแผ่นดิน" เจ้าตัวเล็กพยักหน้ารับพลางแนะนำตัวเองออกมา"แผ่นดิน ชื่อเพราะมากเลยจ้ะ" เธออดไม่ได้ที่จะกล่าวชมจึงทำให้คนเป็นแม่มองเธอกับลูกชายคนเล็กสลับกันด้วยความชื่นชมในตัวของหญิงสาวตรงหน้า"ว่าแต่ หนูเป็นอะไรกับตาขุนหรือ
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) โลกกลม
ในระหว่างรอผลคะแนนสอบพวกเขาก็ไม่ได้เก็บสิ่งใดมาคิดอีก และในเวลานี้ได้มีร้านอินเตอร์เน็ตเข้ามาดังนั้นทุกคนจึงมักจะไปอยู่ภายในร้านแห่งนี้แม้ว่าราคาต่อชั่วโมงจะค่อนข้างแพงก็ตาม“ไปเล่นเกมส์กันไหม” ธรกล่าวชวนเนื่องจากตั้งแต่ปิดภาคเรียนมาเขาก็มาคลุกอยู่บ้านของครามเป็นส่วนใหญ่“มึงไม่ทำงานส่งเหรออีกไม่นานก็เปิดเรียนแล้วนะโว้ย” ครามถามเพื่อนที่กำลังทำหน้ายุ่งเมื่อได้ยินคำว่าส่งงาน“เอาน่ายังมีเวลา ว่าแต่ผลคะแนนของน้อง ๆ ใกล้ออกมายังวะ” ธรเปลี่ยนเรื่องโดยมีภูมิกับพัฒน์หันมาสนใจเรื่องนี้เหมือนกัน“อีกหนึ่งอาทิตย์ พวกมึงแม่งไม่รู้จักจำ” ครามบ่นพลางหยิบกีตาร์ของตนขึ้นมาเล่น“คร๊าบ ๆ ใครจะใส่ใจน้อง ๆ เหมือนมึงกันว่าแต่วันนี้จะไปช่วยแม่ฟ้าใสอีกไหม” ภูมิอดจะประชดเพื่อนออกมาไม่ได้ถาม“ไปสิ ไม่ได้ไปมานาน กูอยากกินทับทิมกรอบ” พัฒน์เอ่ยปากออกมาเป็นคนแรก“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันตอนนี้เลย น้องกูไปตั้งแต่เริ่มตั้งร้านแล้ว” ครามพูดพร้อมกับเอากีตาร์ใส่กระเป๋า“มึงจะ
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) ดูแล
ครามที่รอการกลับมาของฟ้าใสก็เกิดความไม่สบายใจบางอย่าง เนื่องจากเด็กสาวหายไปค่อนข้างนานจนกระทั่งเห็นร่างบางของเธอเดินมานั่นแหละเขาถึงถอนหายใจออกมาอย่าง โล่งอก“ทำไมไปนานจัง เกือบจะไปหาตู้โทรศัพท์เพจตามตัวแล้ว” แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะไม่ค่อยฟังรื่นหูเท่าไหร่แต่ก็มีความจริงใจอยู่ในนั้น“เฮียมีเบอร์เพจของหนูด้วยเหรอ” ฟ้าใสเปลี่ยนเรื่องเธอไม่ได้พูดถึงเรื่องไปอยู่เป็นเพื่อนเด็กน้อยออกมา“อืม เพิ่งมีเมื่อเช้า” ครามเองก็ไม่ได้เซ้าซี้เมื่อเห็นว่าเด็กสาวไม่ตอบเพราะเขาคิดว่าเธอน่าจะไปเข้าห้องน้ำหรือว่ามีอะไรบางอย่างที่ไม่อยากให้ตนรู้หลังจากเห็นครามอาการดีขึ้น เขาสองคนก็เดินไปเล่นเครื่องเล่นชนิดอื่นที่ไม่สูงมาก“เฮีย หนูอยากนั่งไอ้นั่นเฮียไหวไหม” ฟ้าใสชี้นิ้วไปที่เคเบิลคาร์หรือกระเช้าลอยฟ้า“ไหว ขอแค่มันไม่เหวี่ยงไปมาก็พอ” ครามตอบตามตรง“โอเค ถ้าอย่างนั้นเราก็ไปกัน” ฟ้าใสเอ่ยชวนอย่างร่าเริงก่อนจะบอกบางอย่างกับเขาออกมาเสียงเบา“ที่จริงหนูก็กลัวควา
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) น้อง?
ในระหว่างที่ครามกำลังเติมน้ำมันครีมกับฟ้าใสก็เดินลงจากรถไปร้านสะดวกซื้อที่กำลังเป็นที่นิยมเพื่อซื้อขนมและเครื่องดื่ม“ฟ้าใสที่นี่มีสลัดบาร์ด้วย เอาไส้กรอกดีไหม” ครีมถามเพื่อนที่กำลังเลือกซื้อน้ำอัดลม“เอาสิ ใส่ผักเยอะ ๆ นะโดยเฉพาะแตงกวาบีบมาสตาร์ดด้วย” ฟ้าใสตอบก่อนจะเดินมาเลือกขนมขบเคี้ยวเป็นลำดับต่อไป“ครีม เฮียครามชอบมันฝรั่งแบบแผ่นหยักหรือเรียบ” ฟ้าใสถามเนื่องจากตั้งใจจะซื้อไปฝากพี่ชายของเพื่อนที่ยอมพาพวกตนมาเที่ยว“แผ่นหยักสีเหลือง” ครีมตะโกนตอบกลับมาในระหว่างที่ขอถุงจากพนักงานมาใส่ผักที่ตัวเองและเพื่อนชอบในระหว่างที่คนทั้งคู่กำลังรอจ่ายเงิน ครามกับเพื่อน ๆ รวมถึงม่านเมฆก็เดินผลักประตูเข้ามา“เจ้ฟ้า มีขนมของผมไหม” ม่านเมฆถามพี่สาวพร้อมกับเดินตรงไปมองของในตะกร้า“มีสิ มีน้ำอัดลมของนายด้วย” ฟ้าใสบอกน้องชาย“น้องฟ้าใส แล้วของพวกพี่ล่ะมีหรือเปล่า” ธรถามพลางเหลือบไปทางครามที่กำลังเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) ลาก่อนชีวิตวัยมัธยม
หลังจากที่พวกครามได้เข้าเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยได้ตามที่หวังเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้ฟ้าใส ครีม ม่านเมฆ และน้ำหนึ่งก็มาถึงวันปัจฉิมนิเทศกันแล้ว“พวกเราจะแยกกันไปคนละทางจริงเหรอ” น้ำหนึ่งถามขึ้นหลังจากยืนอยู่หน้าโรงเรียนหลังออกจากหอประชุม“นายกับม่านเมฆก็เลือกที่เดียวกันไม่ใช่เหรอ ส่วนฉันกับครีมแม้ว่าจะเลือกเรียนกันคนละที่ถึงยังไงก็ต้องได้เจอกันเพราะบ้านอยู่แค่ตรงข้าม” ฟ้าใสพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม“เรื่องนี้ฉันรู้ แต่พอคิดว่าไม่มีเธอสองคนแล้วมันใจหายไง” น้ำหนึ่งยอมรับออกมาตามตรง“ทำไมแกขาดฉันสองคนไม่ได้เหรอ” ครีมเย้า“ก็...ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเพียงแต่” น้ำหนึ่งถอนหายใจเนื่องจากเจ้าตัวเพิ่งจะเจอเพื่อนที่สามารถคุยได้ทุกเรื่องและคบได้สนิทใจก็ต้องมาแยกจากกันแม้ว่าจะมีม่านเมฆอยู่ด้วยก็ตาม“เอาน่านายอย่าทำหน้าแบบนี้ได้ไหม” ครีมปลอบก่อนจะพูดต่อถึงเรื่องที่ตนคิดเอาไว้“ไหน ๆ พวกเราก็สอบเสร็จกันแล้วระหว่างรอสอบเอ็น ทรานซ์ไปเที่ยวกันดีไหม”“ไป! ว่าแต
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) วันแห่งการรอคอย
หลังกลับมาจากท่องเที่ยวเวลาก็ผ่านไปอย่างที่ควรจะเป็น ไม่นานหลังจากนั้นผลคะแนนการสอบเอ็นทรานซ์ก็ได้ถูกประกาศ...ออกมา ทุกคนต่างลุ้นระทึกกับผลสอบที่กำลังจะเปลี่ยนชีวิตของพวกเขาไปตลอดกาลครามกับกลุ่มเพื่อนของตนได้นัดรวมตัวกันที่มหาวิทยาลัยประจำจังหวัดที่ถูกใช้เป็นที่ประกาศผลคะแนนในช่วงเวลาเช้ายังไม่ทันเสียงเพลงชาติจะดังขึ้นบริเวณหน้าตึกที่มีบอร์ดขนาดใหญ่เรียงรายล้วนคราคร่ำไปด้วยผู้คน ทั้งผู้ปกครองและนักเรียนที่มาจากทั่วทุกสารทิศเนื่องจากแม้ว่าจะมีการโทรศัพท์ฟังผลได้ทว่าไม่ว่าพวกเขาจะกดหมายเลขกันกี่ครั้งสัญญาณก็ไม่ว่าง“คนเยอะมาก!!” ครีมที่ติดสอยห้อยตามพี่ชายมาด้วยพูดขึ้นอย่างตกตะลึง“ก็แหงละ ใคร ๆ ก็อยากรู้” ครามตอบในระหว่างเดินพาน้องสาวมาทางที่นัดไว้กับเพื่อนทั้งสามคน“คราม! ทางนี้” ธรตะโกนพลางกวักมือเรียกสองพี่น้อง“มึงดูยัง” ครามถามแม้ว่าสีหน้าของเจ้าตัวจะค่อนข้างเรียบเฉยกระนั้นในอกของเขากลับเต้นรัว“ยัง คนเยอะกูยังหาช่องเข้าไปไม่ได้” ธรตอบก่อนจะ
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ (2)
เช้ามืดของวันใหม่ แสงอาทิตย์ยังไม่ขึ้นสูง ท้องฟ้ากำลังค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีฟ้าอมส้มอ่อนเสียงนกร้องทักทายวันใหม่ดังขึ้นจากต้นไม้ใหญ่ใกล้บ้าน ท่ามกลางอากาศที่เย็นและสดชื่นทำให้ความรู้สึกเหนื่อยล้าของเมื่อวานเริ่มจางหายไปธรเป็นคนแรกที่ตื่นขึ้นเขาเดินไปทางหน้าต่างภายในห้องที่เปิดออกทำให้เห็นทะเลห่างออกไปไม่ไกล ก่อนจะยืนมองพระอาทิตย์ที่เริ่มเคลื่อนตัวขึ้นเหนือขอบฟ้า ค่อย ๆ ฉายแสงสีทองลงมายังผืนน้ำที่เปล่งประกายเหมือนทองคำเมื่อเจ้าตัวเห็นภาพเช่นนี้เขาก็อยากให้เพื่อน ๆ และ น้อง ๆ เห็นด้วยแต่เมื่อหันกลับไปมองทางมุ้งของทุกคน แต่ละคนยังคงนอนหลับสนิทดังนั้นเจ้าตัวจึงตะโกนขึ้นเสียงดัง“เฮ้! ตื่นได้แล้ว มาดูพระอาทิตย์ขึ้นกัน”ครีมที่นอนอีกมุ้งที่อยู่ข้างกันสะลึมสะลือพลางเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มมาคลุมหัว“ขออีกห้านาทีนะคะแม่” เจ้าตัวพึมพำตามความเคยชินก่อนจะลืมตาอย่างตกใจ“ที่นี่ที่ไหน” คำถามของเธอได้ทำให้ฟ้าใสที่นอนอยู่ข้างกันลืมตาตื่นอย่างงัวเงียไม่แพ้กัน“ที่บ
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ (1)
ยายยิ้มอย่างเอ็นดู “เอ้า! ถ้าอย่างนั้นก็ไปทำด้วยกันจะได้กินกันเร็วขึ้น”ทุกคนเดินตามยายเข้าไปในครัวที่เป็นครัวไม้กว้างขวางตั้งอยู่ห่างจากตัวบ้าน ในนั้นมีเตาไฟแบบเต่าถ่าน หม้อดิน และเครื่องครัวพื้นบ้านมากมาย ซึ่งเด็ก ๆ ต่างมองหน้ากันไปมาหลังจากพวกเขามองไม่เห็นเตาแก๊ส“ใครหั่นผักได้มั้ง” ยายถามพลางมองมาทางพวกเขา“หนูหั่นได้ค่ะ” ครีมยกมือตอบด้วยรอยยิ้ม“ถ้าอย่างนั้นหนูเอายอดมะพร้าวไปหั่นนะยายจะทำแกงส้มให้กิน” ครีมมองยอดมะพร้าวในมือด้วยความสงสัยเนื่องจากเจ้าตัวหั่นไม่เป็น“ฟ้าใสแกรู้ไหมว่าหั่นยังไง” ครีมกระซิบถามเพื่อนเสียงเบา“ไม่รู้อะ ฉันก็ไม่เคยหั่น” ฟ้าใสส่ายหน้าพูดเสียงอ่อยซึ่งทุกคนในกลุ่มไม่เว้นแม้แต่ธรก็ส่ายหน้าเหมือนกัน “พี่กินเป็นอย่างเดียวครับน้องครีม เอางี้แล้วกันเดี๋ยวพี่ถามยายให้ว่าหั่นยังไง”หลังจากยายได้ยินสิ่งที่หลานชายถามเจ้าตัวก็หัวเราะออกมาอย่างเอ็นดู“มา ๆ เดี๋ยวยายหั่
บางทีคุณอาจจะชอบ
ยอดหนูน้อยซวี่เป่า : มารดานางมารสะท้านเมือง
ซูเหยียน24.2K viewsภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2
ไห่ถาง13.9K viewsครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree16.6K viewsแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.1K viewsเจ้านายขา.....เลขาหวั่นไหว
Lovedee700 viewsห้องลับ..ประธานหื่น
Yurial436 viewsพันธนาการบาปบริสุทธิ์
ปลายฟ้า/ไรท์เกว681 viewsHelp me please!! ช่วยด้วยครับ แฟนผมหื่น (END)
Kiiro63 views
