บทที่ 6 ยื่นมือเข้าช่วย

เซวียหงเย่ไม่เอ่ยถามอันใด เขาปรายตามองของบางอย่างในมือของนางคราหนึ่ง ไป๋เหม่ยเหมยเมื่อเห็นเช่นนั้นก็คิดจะเอาสิ่งของในมือมาซ่อนไว้ด้านหลังตน แต่คนตรงหน้ากลับรวดเร็วกว่านางมาก เขายื่นมือมาดึงของสิ่งนั้นไปจากมือนางและเปิดออกดูจึงพบว่ามันคือชะเอมนั่นเอง ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะผิวปากทำเสียงคล้ายนก ไม่นานก็มีองค์รักษ์ชุดดำออกมาจากที่ซ่อน ชายหนุ่มยื่นห่อใส่ชะเอมที่แย่งไปจากนางให้กับองค์รักษ์ พลางเอ่ยกำชับเสียงขรึม

"นำไปมอบให้คนของเราที่แฝงตัวอยู่ในโรงครัว บอกพวกนางว่าให้เอาสิ่งนี้ใส่หม้อต้มอาหารทุกหม้อ ระวังด้วยเล่า อย่าให้ถูกผู้ใดจับได้"

องค์รักษ์พยักหน้ารับ ก่อนจะรีบไปทำตามคำสั่ง ไป๋เหม่ยเหมยเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็ขมวดคิ้วมุ่น พลางมองชายหนุ่มตรงด้วยความสงสัย เมื่อตั้งสติได้จึงพบว่าตอนนี้เขากำลังโอบรัดเอวบางของนางไว้ นางคิดจะผลักเขาออก แต่เซวียหงเย่กลับยิ่งกอดรัดนางแน่นขึ้น อีกทั้งยังทำหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มอีกด้วย

"ชาติที่แล้วเจ้าเคยโง่ครั้งหนึ่ง ไม่คิดว่าชาตินี้สมองจะยังคงมีปัญหา เดินเข้าไปอย่างโจ่งแจ้งเช่นนั้น หากเกิดเรื่องกับเจินหลิง เจ้าคิดว่าตนเองยังจะเหลือทางรอดได้อีกหรือ หากมี