ตอนที่ 34 ||เอาหน้าแต่ได้ใจเมีย

ตอนที่ 34 ||เอาหน้าแต่ได้ใจเมีย

วันใหม่มาเยือน ท้องฟ้าเพิ่งเริ่มสว่าง เสียงนกยามอรุณดังแว่วอยู่ไกล ๆ ทว่าในห้องพักพิเศษชั้นสี่ของโรงพยาบาลกลับยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อหลันถิงนั่งนิ่งอยู่ข้างเตียง คนป่วยยังหลับลึกเพราะฤทธิ์ยา

ถังซินหลับลึก ใบหน้าซีดขาวของเธอเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ มุมปากเล็กแตกออกเป็นทาง โหนกแก้มขึ้นสีม่วงคล้ำตามแรงกระแทกบนแขนทั้งสองข้างมีแต่รอยถลอก และรอยนิ้วมือของไอ้พวกเดนนรกที่ทิ้งเอาไว้ เรียกว่ายิ่งเวลาผ่านไป ร่องรอยพวกนั้นก็ยิ่งปรากฏชัดขึ้นทุกที

หลันถิงมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจปวดร้าวจนแทบขาดคำบรรยาย เหนือสิ่งอื่นใดคือความรู้สึกผิดที่กัดกินอยู่ในอก เธออดโทษตัวเองไม่ได้ หากวันนั้นเธอไม่ให้ถังซินมาเป็นเลขา หากอีกฝ่ายยังอยู่บ้านลู่ อีกฝ่ายคงไม่ต้องมารับเคราะห์แทนตนเองแบบนี้กระมัง

ยิ่งคิดขอบตาเริ่มร้อนผ่าว จมูกเรียวก็แสบร้อนขึ้นมาในเวลาเดียวกัน แต่น้ำตายังไม่ทันหยดก็พอดีกับเสียงเคาะประตูดังสามครั้งขัดจังหวะ ก่อนบานประตูจะถูกผลักเปิดออก

เป็นจั๋วอี้เหิงที่ก้าวเข้ามาในชุดเชิ้ตสีแดงไวน์ ปลดกระดุมสองเม็ดบนสุด เงาใต้ตาเข้มจางบอกชัดว่าเขาไม่ได้หลับตลอดทั้งคืน แต่ยังคงสะอาดเ