“เข้าห้องกันไหม…” เสียงกระซิบถาม ทำหัวใจดวงน้อยพานเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ทั้งที่เขากระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน แต่แก้มของเธอมันกลับร้อนไปหมด เสียอาการทั้งที่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากเรา “อย่าพูด” “ทำไม เธอเขิน?” “ไม่~” “ไม่เชื่อ ถ้าเธอไม่อยากให้ใครได้ยิน งั้นเราเข้าห้องกัน” “ชอบทำให้เป็นเรื่องใหญ่อยู่เรื่อยเลย” ลิเดียร์ยกมือขึ้นดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่าง ตอนนั้นเธอไม่กล้าหันไปมองเพื่อนเขาด้วยซ้ำ ปลดแขนของเขาที่โอบเอวออก ตามด้วยการหนีเข้าห้องทันที ส่วนที่คนที่เผลอยิ้มอย่างไม่รู้ตัวหันมองตาม จากนั้นก็กะจะหันไปบอกเพื่อนว่าง่วงแล้ว แล้วรีบตามอีกคนเข้าห้อง แต่พอหันหน้ามาทางเพื่อนปุ๊บ เห็นพวกมันกำลังจ้องปั๊บเลย“อะไร มองกูทำไม” “เริ่มมียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ยืดอกพกถุงนะมึง” ลีโอกระแทกลมหายใจตอบรับเสียงเตือน“อะไร ถอนหายใจใส่แบบนี้แปลว่า?”“แบบไหนมันดีกว่าล่ะหลาม จะบอกว่ามึงไม่รู้เหรอ?” ฉลามถึงกับขยี้ตาตัวเองซ้ำๆ“กูรู้ แต่เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะว่ามึง…” “เออ ลองแล้ว มันดีจริงๆ” ทิ้งท้ายให้เพื่อนหัวใจวายเล่นๆ จากนั้นก็สะบัดตูดหนีเข้าห้องทันที“ไอ้ห่า ถุงยงถุงยางไม่คิดจะใช้ ท้องนะมึง ท่องไว้
ลีโอเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง เห็นว่าลิเดียร์ยืนเล่นโทรศัพท์อยู่ อาจจะเป็นเพราะมือถือยังคงชาร์จแบตเธอเลยยังเล่นไม่ถนัด ในตอนที่ได้ยินเสียงข้อความ ลีโอตัดสินใจเดินเข้าไปสวมกอดร่างบางจากทางด้านหลังทันที สายตาตวัดมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ เห็นในตอนนั้นว่าเพื่อนเธอกำลังพยายามติดต่อมา ประกายตาของคนหวงของลุกวาว เผลอบดกรามเข้าหากันอย่างไม่รู้ตัว “เดียร์” เสียงเรียกที่จริงจังส่งผลให้คนที่ตกใจเพราะถูกกอดกระทันหันเอี้ยวใบหน้าหันไปมอง “ว่า?” “ออกไปด้านนอกด้วยกันหน่อยได้ไหม” คำว่าอยู่ไหน? ให้ไปรับไหม? ที่อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของคนในอ้อมกอด บอกเขาว่าเขาควรทำอะไรสักอย่าง อย่างน้อยๆ ก็ต้องดึงความสนใจของเธอมา อย่าปล่อยให้เธอไปโฟกัสที่คนอื่นเด็ดขาด เขาไม่ยอม! “ไปไหน” “ไปหาเพื่อนเราไง” ตอนนั้นแหละ คนที่กำลังรอลุ้นอยู่เหมือนกันว่าในขณะที่เพื่อนของเขาอยู่กันครบทุกคนเขาจะทำยังไงกับสถานการณ์ในตอนนี้ ลีโอจะเลือกปกปิด หรือจะบอกเพื่อนของเขาแบบไหน ตอนแรกเทไปทางเขาจะทำเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ“ไปหาทำไม” “แนะนำเธอให้เพื่อนรู้จัก และแนะนำเพื่อนให้รู้จักเธอไง” “มีอะไรไหม” จะว่าเธอไม่แน่ใจมันก็อ
เคลียร์กับคนในห้องจนลงตัว ก่อนจะเดินออกมาหาไอ้สี่ตัวที่นอนแขนขายาวขวางทางเต็มไปหมด ลีโอกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ใช้ขาเตะขาไอ้เซย์ให้พ้นจากโซฟาก่อนจะหย่อนตัวลงไปนั่งแทนที่ขาของมัน“เตะมาได้ ขาคนนะเว้ยไม่ใช่ไม้กวาด” “อยากโดนกูเตะหักเหมือนไม้กวาดไหมล่ะ” “ไอ้สัด! รุนแรงตลอดเลยนะมึง” เซย์รีบขยับหนี เรื่องอะไรจะไปอยู่ใกล้ๆ แล้วปล่อยให้มันเตะตัดขาวะ รู้น่าว่าคนอย่างมันเอาจริง ไม่ขู่หรอก ตัวดีเลยมัน “สรุปมึงจะนอนตรงไหน” องศาถามทำลายความเงียบ เรียกสายตาทุกคนให้หันมาหยุดมองที่คนถูกถามทันที “ตรงไหนที่หมายถึงพื้นแข็งๆ กับพวกมึงอ่ะนะ” “กับคนนั้นก็ไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ใช่เหรอวะ ปกติไม่นอนด้วยกันถึงเช้ามั้ง” “อย่าเหลา ทีมึงน่ะยาวไหม ต้องขุดไหมว่าทีมึงมึงเคยร้องไห้ที่ไหน ร้องเพราะอะไร และร้องกี่ครั้ง” “กูจะไม่เถียงมึงอีกแล้ว จะหุบปากเดี๋ยวนี้เลย” ใครไม่แพ้แต่กูแพ้มันเต็มประตู ไม่เคยสู้ได้เลย “เรื่องอะไรกูต้องมาทนนอนปวดหลังกับพวกมึง ทำตัวเหมือนไม่มีลูกไม่มีเมียนะพวกมึงอ่ะ ทิ้งเมียมาแบบนี้กันได้ไงวะ” นี่จริงจังมากเลยนะ โดยเฉพาะไอ้เหี้ยเซย์ เมียก็กำลังท้องอยู่แทนที่จะมีเวลาให้ แทนที่จะตั้งใจดูแลเป
“เด็กไอ้ลีโอแม่งสวยว่ะ ทรงอย่างเด็ด” “เหมือนผัวเมียมาเที่ยวกันสองต่อสอง”“มันมองเราแรงมากเลยนะ เหมือนโกรธจัดที่เรามาขัดจังหวะมัน”“หึ! พวกมึงก็น่าจะรู้อยู่แล้วนะ”“พวกมึงจะกระซิบกันอีกนานไหมวะ ถ้าจะนินทาในระยะเผาขนแบบนี้มึงพูดมาตรงๆ เถอะไอ้สัด พวกมึงนี่มันจริงๆ เลย” ลีโอด่ากราดใส่พวกที่มันแตะขากันเลิ่กลั่ก ทำตัวเหมือนไม่มีพิรุธ แต่พิรุธดันออกแบบสัดๆ วินาทีนี้เกลียดขี้หน้าพวกมันฉิบหายเลย! “กูแค่ชมว่าเด็กมึงสวย ตาถึงนะเนี่ย สเปคเหมือนกูเลย” ติณห์แซวยิ้มๆ มองสาวของเพื่อนที มองตาเพื่อนที มันนี่แทบวิ่งมากระแทกเข่าคู่ใส่หน้ากูเลย อย่างตึง “สรุปว่า พวกมึงเพิ่งมาถึง ใช่ไหม” “มาถึงนานแล้ว” พวกมันทั้งสี่คนประสานเสียงออกมาพร้อมกัน เกือบแล้ว เกือบประสาทแดกแล้วกู“พวกกูได้ยินเสียงมึงด้วนนะ แหมๆ ครางอย่างเสียวเลย” ฉลามขยิบตาใส่เพื่อนเบาๆ ถือว่ากูเอาคืนตอนที่มึงเสนอหน้าหิ้วน้ำแข็งมายืนรอหน้าห้องตอนกูกำลังมอบความรักให้เมียสุดที่รักของกูอยู่ก็แล้วกัน กับมึงนี่มันหลายรอบเลย ต้องค่อยๆ คิดทีละบัญชีนี่แหละที่เขาว่า เวรกรรมมันแค่รอเวลาทำงาน!“กูคิดผิดไหมวะที่มีเพื่อนอย่างพวกมึง” “พวกกูรักมึงครับ” องศ
“พูดเหมือนหวงกันเลยนะ”“ใช่ เราหวงเธอ” บอกอย่างจริงจังและกล้ามองตากันตรงๆ และเป็นลิเดียร์ที่ขยับเข้ามาจูบปากเขา ลิ้นเล็กพยายามรุกล้ำ ลีโอหลุดเสียงครางในลำคออย่างพอใจ ก่อนจะเป็นเขาที่จูบเธอกลับ แลกจูบกันอย่างนัวเนีย ไม่มีใครยอมใคร แล้วที่บอกตอนมีอะไรกันครั้งล่าสุดว่านั่นจะเป็นการมีเซ็กซ์แบบปราศจากเครื่องป้องกันเป็นครั้งสุดท้าย สุดท้ายมันก็ไม่มีอยู่จริงลิเดียร์ขยับสะโพกเล็กน้อยเมื่อทั้งเธอและเขาจัดการอาภรณ์ที่สวมใส่จนหมดสิ้น ชักรูดแก่นกายไม่กี่ครั้งก็กระทั้นกระแทกเข้ากับช่องทางคับแคบ การสัมผัสกันและกันในน้ำมันเสียวมาก ยิ่งขยับยิ่งเสียว มันดีเกินกว่าจะเก็บอาการ “อ๊ะ! ลึก อ๊า” “เสียวว่ะ โคตรดีเลยเธอ” มือหนาบีบเคล้นประทุมถันคัดตึงจนความอวบอิ่มทะลักล้นมือ เอวสอบขยับเข้าออก กระแทกอย่างแรงจนน้ำในอ่างกระเพื่อมตามจังหวะ ใบหน้าสะสวยแดงก่ำ ทุกครั้งที่สบตากัน ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเธอคราง ไม่เคยเลยสักครั้งที่ทุกอย่างจะเกินควบคุมแบบนี้ ลิเดียร์เป็นข้อยกเว้นของทุกอย่าง แล้วแบบนี้เขาจะปล่อยเธอให้คนอื่นได้ง่ายๆ ได้ยังไง บอกตรงๆ ว่ายาก ยากจริงๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ จังหวะการร่วมรักยังคงร้อนแ
“เดี๋ยวนะ เธอซื้อชุดนี้มาด้วยเหรอ?” ลีโอกวาดสายตามองตั้งแต่ใบหน้าต่ำลงมาเรื่อยๆ เกาะอกสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีเดียวกัน ทุกอย่างมันดีไปหมด ด้านบนถึงจะไม่หวือหวามาก แต่เห็นเนินเนื้อขาวผ่อง เป็นร่องให้เห็นพอให้มีชีวิตชีวา ส่วนด้านล่างแน่นอนว่าสิ่งที่โดดเด่นคือขาขาวๆ สภาพเธอเหมือนคนกินคอลลาเจนแทนน้ำเปล่าจนได้ผิวขาวๆ แบบนี้มา “ใช่ไง คิดอยู่แล้วว่าที่พักต้องมีอ่างจากุชชี่ อยากแช่ตัวอยู่พอดีเลย” “อยากเล่นน้ำทำไมไม่เลือกไปทะเล” “ไม่ได้อยากเล่น แค่อยากแช่น้ำเฉยๆ” “วันหลังพาไปทะเลดีไหม” ลีโอรวบเอวบางเข้ามากอด เป็นอีกครั้งที่เผลอกดจูบลงไปข้างแก้มสีชมพูระเรื่อ สูดดมกลิ่นหอมจากตัวเธอเหมือนทุกที “ถ้าไปทะเลไม่ใช่ชุดนี้นะ” “จะใส่ชุดว่ายน้ำเหรอ? ได้นะ” คนกำลังนึกภาพตามพยักหน้าส่งๆ ได้หมดแหละ ใส่ชุดไหนก็ได้ เขาแค่ตามดูอยู่ใกล้ๆ แค่นั้นเอง คนที่รักสวยรักงาม แฟชั่นตัวแม่อย่างลิเดียร์ไปห้ามอะไรเธอไม่ได้หรอก ดูท่าแล้วเธอไม่น่าจะฟัง“ปล่อยได้แล้วจะไปนอนแช่น้ำ” “แช่ด้วยคนได้ไหม” “ได้นะ อยากแช่ก็ตามมา” ลีโอยอมปล่อยคนตัวเล็กให้เป็นอิสระ มองร่างบอบบางก้าวขาลงไปในอ่างจากุชชี่ ตัวเปียกปุ๊บ เสื้อสีขาวๆ ของ