Share

EP.4 Spark

last update Last Updated: 2025-03-26 12:14:41

ฉันเองก็ยืดตัวกลับมายังตำแหน่งที่เดิม ราวกับไม่ได้พูดอะไรออกไป หันไปสนใจแก้วเหล้าต่อ เอาจริงฉันยอมรับว่ารุ่นพี่เวลล์หล่อมาก ๆ ทั้งรูปร่างหน้าตาเขาก็ทำให้ฉันรู้สึกอย่างว่าจริง ๆ  เนื้อแท้ของฉันเป็นคนติดเรื่องอย่างว่าแต่เพราะประสบการ์ณบนเตียงกับแฟนเก่าเมื่อนานมาแล้วมันห่วยแตก แย่สิ้นดี และกลับพบว่าการช่วยตัวเอง รวมไปถึงเซ็กทอยยังทำให้ฉันไปถึงฝั่งฝันกว่าแฟนเก่าซะอีกก็ทำให้ฉันปรับเปลี่ยนวิธีระบายไป แถมผู้ชายที่พยายามจะเข้าหาฉันนั้นก็ไม่ดึงดูดเลยสักนิด แต่กลับคนตรงหน้านี้ ไม่รู้ฉันเป็นอะไรแบบอยากได้ชิบหาย แค่อยากได้เรื่องอย่างว่านะ ไม่ได้ต้องการความรู้สึกผูกพันฉันแฟนแต่อย่างใด

เราสองคนยังนิ่งเงียบแบบนั้น ต่างคนต่างอยู่ในภวังค์ของตัวเอง สลับมองกันไปมาอย่างหยั่งเชิง ไม่มีใครเริ่มปริปากพูดจวบจนที่ทั้งสี่คนที่ออกไปเต้นไปสูบบุหรี่กลับมานั่งยังที่เดิมแล้ว

“น้องแจนไม่ออกไปเต้นบ้างเหรอครับ ไม่เบื่อเหรอ” พี่แม็กเอ่ยถาม ฉันได้แต่เงยหน้ายิ้มไม่ได้ตอบอะไร และตอนนี้ฉันรู้สึกได้ว่าเครื่องแอลที่ฉันดื่มไปเริ่มออกฤทธิ์ทำเอาสะลึมสะลืออยู่เหมือนกัน แต่ยังควบคุมสติได้อยู่

“พี่แม็กคะ ยัยแจนไม่ใช่สายเต้น สายสูบหรอกค่ะ มันน่ะสายดื่มสายอะ...” ยัยมีนไม่ทันพูดจบฉันก็เอื้อมมือฟาดแขนนางไปหนึ่งป๊าบ ก่อนที่มันจะพูดอะไรไม่เข้าท่าออกไป

“อ่อ มิน่าเห็นน้องแจนเงียบ ๆ ดื่มไม่พักขนาดนั้นถ้าเป็นคนอื่นคงล้มพับไปแล้วล่ะ”

ค่ำคืนยังคงอีกยาวนาน ทั้งสี่คนยังคงสนุกสนานเฮฮายิ่งดื่มยิ่งสนุก ยิ่งละลายพฤติกรรม ส่วนฉันกับพี่เวลล์ ก็ยังคงดื่มเงียบๆ เช่นเคย มองกันไปมาอย่างช่างใจ ยากจะหยั่งคิดในความรู้สึกของกันและกัน ราวกับกำลังลองเชิงว่าจะคิดเหมือนกันหรือไม่

ไม่นานนัก พี่เวลล์ก็ลุกขึ้น พลางสะกิดแขนของฉัน ก่อนจะหันไปเอ่ยกับเพื่อนของตน

“ไอ้แม็ก ไอ้อาร์ท กูไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมา” พี่เวลล์คว้ากระเป๋าใบเล็กของตน มือถือ เดินหันหลังไปก่อนจะก้มหน้ากระซิบข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา

“พี่รอที่หน้าห้องน้ำนะครับ” พูดจบเขาก็เดินออกไปทันที ฉันที่กำลังเบื่อๆ อยู่นั้น เมื่อได้ยินเสียงกระซิบจากพี่เวลล์ร่างกายก็ขนลุกชัน ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก หวังว่าพี่เวลล์จะไม่ทำให้ผิดหวัง เพราะฉันก็คาดหวังเรื่องอย่างว่าจากเขาสุดๆ

“ฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา ยัยมีน กุ้ก” ฉันหันไปเอ่ยกับยัยมีน กับกุ้ก และ ส่งรอยยิ้มให้ทุกคน ก่อนจะคว้ากระเป๋า มือถือเดินจากไป ตามคนที่ไปก่อนหน้า

ณ.โต๊ะเหล้า

“สงสัย คืนนี้น้องแจนไม่น่าจะรอดมือไอ้เวลล์แล้วล่ะ น้องมีนไม่ท้วงน้องแจนหน่อยเหรอ พี่กลัวน้องแจนพลาดท่าไปรักมันเข้าน่ะ ก็รู้ๆ อยู่ว่าไอ้เวลล์มันฉายาไร้หัวใจแค่ไหน” แม็กเอ่ยด้วยความเป็นห่วงเพราะยังไงถ้าหากเขาต้องสานสัมพันธ์กับมีนขึ้นมาเกรงว่าเรื่องนี้จะทำให้มันยุ่งยากในการตามจีบมีนแน่

“พี่แม็กไม่ต้องห่วงยัยแจนหรอกค่ะ พี่ห่วงพี่เวลล์เพื่อนพี่ไปเถอะ” มีนพูดพลางนั่งลงยิ้ม ส่วนกุ้กก็พยักหน้าเห็นด้วย

“อ่อ เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันสินะ อยากรู้แล้วสิว่ามันจะจบออกมาแบบไหน” อาร์ทเอ่ยออกมาพลางนั่งยิ้ม จากนั้นทั้ง 4 คนก็เลิกสนใจ หันมานั่งดื่มกันต่อ

(Well Part)

ช่วงนี้ผมเข้าวอร์ดอย่างหนัก เวลาแทบไม่มี พอสบโอกาสที่ไอ้แม็กกับไอ้อาร์ทชวนดื่มผมก็ตอบตกลงทันที ไม่ได้ดื่มมานานแล้ว ตั้งแต่เข้าสู่ปีสี่ ปีห้า เพราะมัวแต่วุ่นวาย ตามประสานักเรียนแพทย์

ตอนเข้ามหาลัยใหม่ ๆ ผมก็ค่อนข้างเพลย์บอยอยู่เหมือนกัน เพราะผู้หญิงเข้าหาเยอะ แต่ผมก็ไม่ได้จริงจังกับคนเหล่านั้นหรอก ผมไม่อยากมีแฟนมันน่ารำคาญ ส่วนใหญ่ก็เจอ จบเรื่องบนเตียง แล้วก็จากไป แม้บางคนจะกลับมาตอแยบ้าง แต่ผมก็แทบจะไล่ตะเพิดพวกเธอไปอย่างไม่ไว้หน้า จนเรื่องนี้กระฉ่อนอยู่ช่วงหนึ่งในหมู่ผู้หญิงว่า ไอ้หน้าหล่อ ไร้หัวใจ ผู้หญิงที่เดินผ่านแม้จะแอบเหล่ผมบ้างแต่ก็ไม่มีใครกล้ามองหน้าผมตรงๆ ซึ่งนั่นกลับเป็นผลดีกับผม ชีวิตในมหาลัยของผมเลยค่อนข้างสงบสุข เครียดเรื่องเรียนก็พอ อยากก็ไปหาซื้อข้างนอกได้

ตัดมาที่พวกเรานั่งดื่มกันสามคน  แต่ไอ้แม็กดันขอตัวออกไปเต้นที่ฟลอร์กลางคลับ มันบอกว่าชีวิตขาดสาวมาเกือบปีตั้งแต่โดนแฟนเก่าทิ้ง มันก็เฮิร์ทหนักมาก ซึมอยู่พักใหญ่ขยาดผู้หญิงไปพักหนึ่งเลย ส่วนไอ้อาร์ทสิงห์อมควัน มันก็ควงหญิงไปทั่วหนักกว่าผมอีก จนได้ฉายาหมอเพลย์บอยแห่งคณะไป จนผมสงสัยว่ามันเอาเวลาที่ไหนไปตามจีบตามควงหญิงไปทั่วแบบนั้นได้

ไม่นานนัก ไอ้แม็กก็พาสาวคนหนึ่งมาที่โต๊ะที่พวกผมดื่มกัน เธอแนะนำตัวว่าชื่อมีน เรียนนิเทศ ดูเธอแล้ว เป็นสเปคไอ้แม็กพอสมควร ถามว่าสวยไหม ก็สวยระดับหนึ่งเหมาะกับมันดี

“รุ่นพี่จะว่าอะไรไหมคะ ถ้ามีนจะพาเพื่อนอีกสองคนมาร่วมโต๊ะพี่ๆ ด้วย” น้องมีนทำท่าทางออดอ้อนไปหาไอ้แม็ก

“ได้สิครับ คนเยอะสนุกดีออก”

“รุ่นพี่เวลล์ไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ” เธอหันหน้ามาถามผม คงเพราะผมทำหน้านิ่ง อีกทั้งฉายาที่เธอคงเคยได้ยินจนเกิดความเกรงใจไปเอง

“ตามสบายครับ” ผมตอบสั้นๆไป

“ขอบคุณค่ะพี่ๆ เดี๋ยวมีนพาเพื่อนมานะคะ”

จากนั้นเธอก็ปลีกตัวออกไป ผมมองหน้าไอ้แม็กดูมันมีความสุข ส่วนไอ้อาร์ท มันคงคาดหวังจะได้สาวสักคนตามเคยแหละ เอาเถอะ ปล่อยพวกมันสักวัน แม้ความสงบของผมจะหมดลงไป

ร่างของสาวน้อยจากนิเทศเดินกลับมากับเพื่อนอีกคน สวยไม่แพ้กันเดินมายังโต๊ะด้วยท่าทางเกร็งไม่น้อย ราวกับโดนลากมา ผมหันไปมองไอ้อาร์ท ในตามันฉ่ำราวกับจะได้กินน้ำผึ้งอยู่อย่างนั้น ส่วนผมไม่ได้คาดหวังจะได้สาวหรอก พอเรียนหนักมากๆ ก็ลืมเรื่องพวกนี้ไปเลย สิ่งที่ต้องการมีแค่ดื่มเท่านั้น แค่มานั่งตรงนี้สายตาผู้หญิงรอบข้างก็ทำเอาผมรำคาญมากจริงๆ ผมต้องคอยหันไปมองด้วยท่าทางไม่เป็นมิตรให้พวกเธอเลิกมองสักที

“มากันแค่สองคนเหรอครับน้องมีน แบบนี้ไอ้เวลล์เพื่อนพี่ก็ไม่มีคู่นะสิ” ไอ้แม็กพูด ผมนี่อยากจะตบปากมันซะจริง พยายามจะยัดหญิงให้ผมอยู่ตลอด ไม่รู้มันคิดอะไรอยู่

“พี่แม็กไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เพื่อนอีกคนเดี๋ยวตามมา นางขอตัวไปบาร์เครื่องดื่มเอาแอลน่ะค่ะ”

“โต๊ะพวกพี่ก็มีเพียบนะ ทำไมต้องเสียเงินค่าเหล้ากัน”

“เพื่อนมีน นางมีเหล้าเฉพาะของนางค่ะ นางสายดื่ม ถ้านางทำแต่หน้านิ่งไม่พูดไม่จา รุ่นพี่อย่าว่ากันนะคะ” สิ้นคำน้องมีน เพื่อนผมทั้งไอ้แม็ก ไอ้อาร์ทมองมาที่ผมเป็นจุดรวมสายตา

“พอได้ยินแบบนี้ พี่ก็สบายใจชักอยากเห็นแล้วสิ” ไอ้อาร์ทพูดพลางยืดตัวกอดอก

“ถ้าพวกพี่เห็น ก็ร้องอ๋อเองค่ะ ดังไม่แพ้รุ่นพี่เวลล์หรอก”

บทสนทนาของพวกเขายังไม่จบ ผมล่ะเบื่อหน่ายจริงๆ

“ยัยมีน กุ้ก” เสียงของรุ่นน้องที่ถูกกล่าวถึงเดินเข้ามา สายตาไอ้แม็กกับไอ้อาร์ท ประกายตาลุกวาวอย่างเห็นได้ชัด ผมที่นั่งดื่มเงียบๆ พลางทอดสายตาไปยังต้นเสียงของเธอมองเธออยู่ชั่วครู่ รูปร่างสูง ผิวพรรณขาวหยก ผมประบ่าสีไวน์แดงกอปรกับชุดเดรสสีดำไม่สั้นมาก แต่แผ่นหลังที่โชว์ทั้งผืนนี่สิ หากประเมินด้วยสายตาก็เข้าใจได้ว่าทำไมไอ้เพื่อนทั้งสองตามันถึงไฟลุกได้ขนาดนี้

เธอเอ่ยกับเพื่อนของเธอ จากนั้นก็หันมามองผมด้วยสายตานิ่งเฉยไม่ต่างจากผมนัก ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งโซฟาที่ว่างข้างๆ ผม เธอนั่งดื่มเงียบ ๆ ไปพลางไถ่มือถือไปพลาง เหมือนอยู่ในโลกของตนเอง ผมจ้องเธออยู่สักพัก ดูเหมือนเธอจะรู้ตัวก่อนที่ผมจะหันไปสนใจมือถือของผมบ้าง

ค่ำคืนค่อยๆ ผ่านไป เพื่อนผมสองคนและรุ่นน้องอีกสองคนต่างปลีกตัวออกไป ทำให้ผมอยู่กับรุ่นน้องแจนสองคน  ผมก็อยู่ส่วนผม เธอก็อยู่ส่วนของเธอ อาจมีเหลือบมองกันบ้างจนเหมือนเป็นเธอเองที่รู้สึกอึดอัด และเริ่มปริปากชวนผมพูดก่อน แน่นอนว่าผมดูสนใจเธอไม่น้อย แม้ว่าผมจะเจอผู้หญิงที่พยายามเข้าหาผมมามาก แต่คนนี้ดูเหมือนหยั่งเชิงผมเป็นระยะ สายตาเธอคาดเดาได้ยากว่าเธอกำลังคิดอะไร เธอสนใจผมงั้นรึ หรือว่าไม่ได้สนใจกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ ผมรู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดมหาศาล จนอยากค้นหาความลึกลับนี้ เลยทำเป็นแหย่เธอเล่นไปบ้าง แต่สิ่งที่ผมได้กลับมานั้นเกินคาดไปพอสมควร

“เรื่องที่ชอบเหรอคะ ต้องเป็นเรื่องอย่างว่าอยู่แล้วค่ะ” เธอตอบผมโดยไม่เคอะเขิน แถมยังยื่นหน้าใกล้ผมอย่างไม่ละสายตาอีกต่างหาก แน่นอนว่าผมชอบความใจกล้าของเธอ และคิดว่าคงไม่เป็นไรถ้าคืนนี้ผมจะอยู่กับเธอสักคืน ในเมื่อเธออยากได้ผม ผมก็แค่ตอบสนองความรู้สึกนั้นไป เพราะผมเองก็สนใจเธออยู่ไม่น้อย

ผมสะกิดเธอให้เจอกันหน้าห้องน้ำ ซึ่งผมออกมาก่อนไม่นาน เธอก็ลุกตามผมมาติดๆ เมื่อมาถึงหน้าโซนห้องน้ำ เธอทำท่าหยักไหล่ก่อนจะขอตัวเข้าห้องน้ำทำธุระสักครู่

(Well Part End)

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.73 (The End)

    แสงแดดยามเย็นเริ่มทอแสงสาดส่องเข้ามา ฉันกับพี่เวลล์กำลังนั่งทานอาหารว่างกันอยู่ริมทะเล บรรยากาศดีสุด ๆ“ทานแตงโมหน่อยไหมครับ”“ค่ะ” ฉันยิ้มตอบเขา“ม่ะ...พี่ป้อน” เขาจิ้มแตงโมที่หวานฉ่ำนั้นป้อนให้ ฉันโน้มตัวเข้าไปกินอย่างมีความสุข “อร่อยไหมครับ”“อร่อยค่ะ แจนชอบแตงโม”“แล้วพี่ล่ะ แจนชอบไหม”“เอ๊ะ มันวกมาเวนี้ได้ยังไงกันคะพี่ ไม่ชอบค่ะ แต่รักเลย ฮี่...” เอ่ยจบเขายื่นมือมาบีบแก้มฉันด้วยความหมั่นเขี้ยว จากนั้นเขาก็ยังเอาแต่ป้อนผลไม้ให้ฉันทาน ถามว่าฉันกินไหม ก็กินสิผู้ชายหล่อป้อนทั้งที“แจนครับพอดีพี่มีประชุมด่วนของโรงพยาบาล พี่ขอตัววิดิโอคอลที่ประชุมสักครู่นะครับ”“ได้สิคะ งั้นแจนขอลงไปเล่นน้ำหน่อยนะคะ อยากเอาตัวจุ่มน้ำแล้ว”“ระวังด้วยนะครับ อย่างลงไปเล่นน้ำลึกมากล่ะ”“ค่ะพี่ แจนจะอยู่ใกล้ๆ นี่แหละค่ะ” เขาสวมผ้าคลุมที่เตรียมไว้พร้อมหยิบไอแพดปลีกตัวไปนั่งเก้าอี้ชายหาดใส่หูฟังพร้อมประชุม สีหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจังและตึงเครียดมากขึ้นก็จริงล่ะนะ ถึงแม้เราจะมาพักผ่อน แต่งานก็ต้องดำเนินต่อไป จริงๆ แล้วฉันก็มีงานที่ต้องสะสาง แต่เพราะมีพ่อ มีพี่ทิม มีแฟรงค์ จึงสามารถวางใจได้ แต่พี่เวลล์เขาเป็นหมอ

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.72 ริมทะเล

    ณ.ห้องครัวพี่เวลล์เข้าครัวทำกับข้าวให้ฉันตามที่ฉันร้องขอว่าอยากกิน กลิ่นผัดกะเพราไข่เยี่ยวม้าหอมฉุนไปทั่วบ้านพัก ทำเอาฉันสูดฟึดฟัด เพราะกลิ่นมันหอมจนอดไม่ไหว“หอมมาก อยากทานแล้วค่ะ” ฉันเดินเข้าไปสวมกอดเขาจากด้านหลัง ในขณะที่เขากำลังจัดเตรียมอาหารเหล่านั้นวางบนโต๊ะอาหาร"งั้นก็รอทานให้อร่อยนะพี่ตั้งใจทำให้แจนเป็นพิเศษเลยนะครับ"“ค่ะ..^^”ฉันนั่งรอที่โต๊ะอาหาร พร้อมแล้วกับการทานข้าวมื้อพิเศษที่เขามอบให้ อาหารง่ายๆ อย่างโจ๊กและผัดกะเพราไข่เยี่ยวม้า แบบพิเศษใส่ใจ“เสร็จแล้วครับ”“อื้อหื้อ น่าทานมาก ๆ ค่ะ จะทานแล้วนะคะ” ฉันที่ตั้งท่าจะทานแล้วนั้น ดันโดนพี่เวลล์ห้ามไว้ก่อน“เดี๋ยวสิครับ ล้างมือรึยัง ก่อนทานล้างมือก่อนครับ”“ก็ได้ค่ะ” ฉันทำหน้ามุ่ย แต่ก็ลุกไปล้างมือแต่โดยดี พอล้างเสร็จก็กลับมานั่งที่เดิม โดยที่พี่เวลล์เองก็เข้ามานั่งร่วมโต๊ะอาหารแล้ว“ทานเยอะๆ นะครับ” เขาไม่ใช่แค่พูด แต่ตักอาหารมาใส่จานให้ฉันด้วย ทั้งการกระทำและคำพูดเขาอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก นอกจากพ่อ ก็เขานี่แหละที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นหัวใจได้จริงๆ“พี่เองก็ทานเยอะๆ นะคะ”“ครับ” ฉันยิ้มให้เขา เขาก็ยิ้มให้ฉัน เราต่างก็ทานอาหา

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.71 คลั่งรัก

    12.00 น.ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความปวดเมื่อยไปทั้งร่างกายอยู่บนเตียงฟูกนุ่มแล้ว และกำลังนอนกอดกันตัวเป็นเกลียวกับคนข้างๆ ที่ฉันรักมาก ร่างกายเรายังเปลือยเปล่าล่อนจ้อน เพราะกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเสพสุขกันไปกี่ยก แต่ที่แน่ ๆ ระเบียงนั่น ฉันวนไปทุกมุม ขนมาทุกท่า แถมพี่เวลล์ตัวดีดันแข็งแรงทั้งร่างกายและน้องชายเขาก็ตื่นไม่พัก จึงต้องเป็นฉันที่ทนรับอยู่ร่ำในคืนที่ผ่านมาอย่างหนักหน่วงเขายังนอนหลับสนิท สองมือเขากอดฉันแน่น ส่วนใบหน้าฉันก็แนบชิดกับแผงอกของเขา ฉันเงยหน้ามองเขา ดูสิตอนนอนก็ยังหล่อเลย ขนตายาวงอน ริมฝีปากได้รูป จมูกโด่งสันทัดผิวขาวเปล่งปลั่ง สันกรามที่บาดคม เฮ้อหล่อจนร้องขอชีวิตนั่นและ เป็นบุญของฉันที่ได้มีโอกาสมารักเขาจริง ๆดวงตาเขาค่อย ๆ เปิดออกหลุบมองฉัน เขาค่อย ๆ ฉีกยิ้มก่อนจะออกแรงแขนรัดฉันแน่นขึ้น“แจนทำให้พี่เวลล์ตื่นเหรอคะ”“ป่าวหรอกครับ ความรักต่างหากที่ทำให้พี่ตื่น”“ดีนะ แจนยังไม่ได้ทานข้าวไม่งั้นมีอ้วกแน่ๆค่ะ” สิ้นคำฉัน เขายิ้มมองฉันก่อนจะลูบหัวเบาๆ ก้มหอมฟอดใหญ่ๆ บนหัวฉัน“ทนนะ หลังจากนี้จะได้ยินแบบนี้บ่อยขึ้น เพราะพี่คลั่งรักแจนไม่ไหว”“กลัวแล้ววววววว

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.70 กระทบซัดสาด

    “ขี้โกงจังนะครับ ทำไมเสร็จไปก่อนพี่แล้วล่ะ” เขากอดฉันแน่นอีกครั้ง“ก็เป็นเพราะใครล่ะ โดนขนาดนี้ใครจะทนไหวคะ”“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ” ฉันเอียงคอแหงนมองคนด้านหลังก่อนจะทำหน้ามุ่ยใส่ เขายิ้มมุมปากยักคิ้วให้ฉัน พลางก้มหน้าลงมาจุ๊บฉันหนึ่งที“ให้ตายเถอะ บอกอย่าเล่นกับระบบ พี่ก็เหมือนกันนั่นแหละ แจนไม่ยอมโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียวหรอก” ฉันลุกขึ้นหันหน้าไปเผชิญกับเขาที่นั่งอยู่ ผลักไหล่เขาให้ลงนอนราบบนโซฟาใหญ่นี้ พลางมองต่ำตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะคว่ำนั่งบนลำตัวของเขา ก็รู้แหละว่าตรงนั้นของเขามันแข็งขื่นขนาดไหนเพราะระหว่างขาฉันที่กำลังทับมันอยู่สัมผัสได้ ทำเอาตื่นเต้นชะมัดเป็นฉันบ้างที่เลียริมฝีปาก ทอดสายมองเขาอย่างยิ้มร้าย โน้มตัวลงเอาหน้าเกยไหล่เขาสองมือซุกซนสอดเข้าใต้เสื้อเพื่อสัมผัสผิวเขา มันแน่นมือถนัด ซิกแพคเป็นลอนที่จับก็รับรู้ได้ความแข็งแกร่งของหน้าท้องนั่น ทำเอาอยากเห็นด้วยตาเปล่าเสียตอนนี้“อื้ม...” เสียงครางเล็กๆ เมื่อมือฉันสัมผัสเข้ากับหัวนมของเขา มะ...ไม่ไหวแล้ว เสียงกับร่างกายของเขานี่มันทำเอาฉันคลั่งแทบบ้าเหมือนกันฉันทนไม่ไหวอีกต่อไป ถกเสื้อเขาไปกองไว้เหนืออก เผยให้เห็นแผง

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.69 หลอมรวมเป็นหนึ่ง

    เขายังคงวุ่นอยู่กับการจูบฉันอยู่แบบนั้นไม่มีท่าทีว่าจะคลายจูบเสียที ลมหายใจเขารดถี่ขึ้น ร้อนขึ้น พอๆ กับสัมผัสริมฝีปากของเขาที่พยายามบดเบียดรุกเข้ามาในโพรงปากฉัน ฉันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรปล่อยให้เขาทำตามใจ“อึก...โอ๊ย!!” พี่เวลล์กับฉันกำลังพรมจูบกันเข้าด้ายเข้าเข็ม แต่จู่ ๆ เป็นฉันเองที่ต้องผลักเขาออก“เป็นอะไรไปครับ” พี่เวลล์ประคองใบหน้าฉันมองหน้าด้วยความตกใจ“ขะ...ขาฉันค่ะ”“ขาเป็นอะไรครับ”“พี่ทับขาฉันค่ะ ฉันเจ็บ” สิ้นคำ เขาเหลือบไปมองดูแล้วก็เป็นให้เขาเห็น ก็ขาแกร่งของเขาทับขาเรียวเล็กของฉันจริง ๆ ไม่เจ็บได้ไง โซฟามันเล็กนิดเดียวนะเขาลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะยกขาฉันก่ายตักเขามานวดให้ฉัน อย่างแผ่วเบา“พี่ขอโทษครับพี่ไม่ได้ตั้งใจ”“ไม่เป็นไรค่ะ โซฟามันแคบ” ฉันยิ้มให้ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วยกขาที่ก่ายตักเขาออกวางลงปกติ“นั่นสิเนอะ ถ้าเป็นที่โล่งๆ คงจะดีกว่าใช่ไหมครับ”“ใช่ค่ะ...แต่เอ๊ะ ที่โล่งๆ ว๊าย!!!” พี่เวลล์ยกฉันพาดบ่าโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวเลยสักนิด“พะ...พี่จะยกแจนไปไหนเนี่ยตกใจหมดเลย”“ก็ไปหาที่โล่งๆ ต่อไงล่ะ”“หมายถึงห้องนอนเหรอคะ”“ก็ใช่ แต่...หึ” เพราะฉันถูกพาดบ่าไว้ ทำให้มองไม่เห็นใบหน

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.68 ขนมถ้วยที่ชอบ

    เรากลับมาถึงบ้านพักของเรา เมื่อกำลังจะเดินเข้าบ้านฉันกลับหยุดเดินและฉุดรั้งเขาไว้ ฉันหันหน้ามองออกไปยังผืนทะเลตรงหน้าบ้านที่กำลังทอประกายด้วยแสงจันทร์ค่ำคืนนี้ พลางสูดอากาศเข้าไปเต็มปอดก่อนจะหันไปมองเขา“เป็นอะไรไปรึเปล่าครับ”“พี่คะ พี่รู้สึกยังไงบ้าง พี่อึดอัดใจรึเปล่าที่พี่เห็นฉันเป็นแบบนี้ ฉันรู้ว่าพี่เกลียดมาเฟีย ตอนนี้พี่กำลังข่มใจไว้ใช่ไหมคะ พี่ฝืนอยู่ใช่ไหม พี่กำลัง.......” ฉันพล่ามสาธยายไม่รู้จบ ฉันแค่รู้สึกกลัว กลัวว่าเขาจะไม่โอเค กับสิ่งที่ฉันเป็น และสิ่งที่ฉันกระทำ ฉันพะวงมันมาตลอด แต่ฉันก็อดไม่ได้เพราะฉันเป็นคนแบบนี้ มันแบบกระวนกระวายใจจนแทบบ้า อดีตมันยังคอยย้ำเตือนเสมอเขาไม่ปล่อยให้ฉันพูดจบ แต่เดินเข้าสวมกอดฉันแน่น จับศีรษะฉันแนบกับอกของเขาไว้ ลูบอย่างแผ่วเบา“พี่ไม่เป็นอะไรเลย สิ่งที่พี่เห็นยิ่งทำให้เข้าใจมุมแจนมากขึ้น เป็นพี่ที่คิดมากไปเอง พี่ผิดที่เอาอดีตที่เจอมาตัดสินจนทำให้รักของเราเคยล่มไปแบบนั้น”“พี่ไม่เกลียดฉันแล้วใช่ไหมคะ ที่ฉันเป็นมาเฟีย”“ไม่เลยครับ แล้วแจนล่ะครับ ยังโกรธพี่อยู่ไหม” เขาดันฉันออกจับไหล่ฉันทั้งสองข้าง สายตาก้มมองฉันด้วยความอ่อนโยน ฉันมองเขาด้ว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status