LOGINShare
คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า
Last Updated:
2025-06-22 00:20:56“อยากจะเป็นพระเอกมากนักหรอมึง.. ตายซะ!” ปั้ง!…
เสียงปืนดังลั่นไปทั่วบริเวณอรฤดีหยุดชะงัก ทั้งที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่หยาดน้ำตาไหลรินออกมาอย่างห้ามไม่ได้หัวใจเธอตอนนี้มันเหมือนจะหยุดเต้นไปด้วยในทันที
ร่างของคนร้ายล้มหงายลงไปนอนกองอยู่กับพื้นแน่นิ่ง จอมทัพเองก็ทิ้งตัวนอนลงไปด้วยความเหนื่อยหมดแรงหายใจหอบตัวโยน แล้วเสียงตำรวจก็วิ่งกรูกันเข้ามา
ให้ตายเถอะนี่แค่จะมารับสาวเองไม่ใช่เหรอทำไมเกือบได้เอาชีวิตมาทิ้งซะอย่างนั้น
ดูจากการต่อสู้แล้วต้องเป็นมืออาชีพแน่ๆ ถ้าตำรวจมาช้าอีกนิดคงเป็นเขาแน่ๆ ที่นอนหมดลมหายใจอยู่ตรงนี้
“ฮึก ..ฮึก คุณ คุณ เป็นอะไรมากไหมคุณ “
อรฤดีรีบวิ่งมาหาจอมทัพที่นอนเลือดอาบไปทั่วทั้งใบหน้าด้วยความเป็นห่วง แก้มใสๆ อาบชุ่มไปด้วยน้ำตาแต่เมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยแล้วสติการรับรู้ของเขาก็ค่อยๆ เลือนหายไป..
“คุณ อย่าเป็นอะไรไปนะคุณ ฟื้นสิ.. ฟื้นสิคุณ ฮึก ฮึก..”
สองมือของเธอเขย่าร่างชายตรงหน้าด้วยหัวใจที่เจ็บปวด ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ต้องทำอะไร ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วไปหมด
.
…
.
“ลูกไม่เป็นอะไรหรอกคุณ อย่าเป็นกังวลไปเลย”
คนเป็นสามีพูดปลอบใจภรรยาที่นั่งเฝ้าลูกชายไม่ห่างจากเตียงแถมยังไม่พูดไม่จากับใครอีก
“ถ้าไม่เป็นอะไรแล้วทำไมลูกยังไม่ฟื้นอีกล่ะคะ “
“อรขอโทษนะคะคุณป้าความผิดอรเองค่ะ อรขอโทษ”
“โถลูกมันใช่ที่ไหนกัน ผิดที่คนร้ายนั่นต่างหาก “
ทัศนีย์หันมาพูดกับว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยความเอ็นดูทั้งที่เธอก็ได้รับบาดเจ็บแต่ก็ยังมานั่งเฝ้าชายหนุ่มอย่างใจจดใจจ่อไม่ยอมไปไหนเช่นกัน
“ผมไม่เป็นอะไรแล้วครับแม่ แต่หิวน้ำจังเลยครับ”
“ตาจอม! ตาจอมลูก! \ รอแปปนะคุณ”
ทั้งแม่ทั้งว่าที่เมียต่างตกใจ ดีใจจนหยิบจับอะไรไม่ถูกจนอดอมยิ้มออกมาเสียไม่ได้
“เจ็บมากไหมลูก โถลูกแม่แผลเต็มไปหมดเลย “
ทัศนีย์น้ำตาคลออีกครั้งด้วยความสงสารเธอเลี้ยงของเธอมาอย่างดี ไม่เคยทำให้ต้องเจ็บ ต้องช้ำใดๆ นี่ถ้าคนร้ายยังไม่ตายมีหวังเธอต้องโกรธจนได้เป็นคนฆ่าไอ้เลวนั่นเองกับมือแน่นอน
“ค่อยๆ ดื่มนะคุณ”
อรฤดีค่อยๆ จับหลอดน้ำให้คนป่วยดื่ม สายตาที่มองก็มากมายไปด้วยความรู้สึกต่างๆ ทั้ง ห่วงหา รู้สึกผิด และหวาดกลัว ยิ่งภาพที่คนร้ายนอนเสียชีวิตอยู่ใกล้ๆ และภาพที่คนตรงหน้าอาบไปด้วยเลือดก่อนจะหมดสติไปต่อหน้าเธอมันน่ากลัวมากเหลือเกินเกิดมาทั้งชีวิตไม่เคยต้องเจอกับอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
“ขอบคุณครับ คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
เขามองสำรวจร่างกายเธอคร่าวๆ ซึ่งก็เต็มไปด้วยแผลถลอก ฟกช้ำที่แขนทั้งสองข้างให้เห็น
“ชั้นไม่เป็นไร คุณต่างหากที่ต้องเจ็บตัวเพราะชั้น “
“คุณมีศัตรูที่ไหน ทำไมมันถึงจับตัวคุณ”
นี่เป็นคำถามที่อรฤดีเองก็ถามกับตัวเองมาตลอดแต่ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คิดไม่ออกเลยเพื่อนก็มีแค่ไม่กี่คน ทะเลาะกับใคร รึก็ไม่มีมันมืดแปดด้านไปหมด
“ชั้นก็ไม่รู้ชั้นไม่เคยมีเรื่องกับใคร อยู่ไทยก็น้อยมากชั้นไม่รู้จริงๆ “
“หรือว่าเป็นพวกขี้ยาต้องการเงิน”
สุเมธนั่งคิดตามที่อรฤดีเล่าให้ฟังแล้วก็คิดว่าน่าจะใช่..
“ไม่น่าใช่ครับพ่อ มันต่อสู้เก่งมากไม่น่าจะใช่พวกขี้ยาแน่นอน เดี๋ยวเรื่องนี้ผมต้องตามสืบให้รู้ให้ได้ครับ”
“ถ้างั้นช่วงนี้หนูอรต้องระวังตัวมากๆ นะ อย่าไปไหนคนเดียวอีกถ้าจะไปไหนให้จอมไปด้วยนะ”
“นั่นสิลูก แม่ใจคอไม่ดีเลย “
“ค่ะ คุณลุงคุณป้า”
“ลุงป้าอะไรอีก จะแต่งงานกันอยู่แล้วเรียกพ่อ เรียกแม่สิลูก”
“อะ เอ่อ ค่ะ คุณพ่อ คุณแม่”
ท่าทางและน้ำเสียงอึกอักของเธอทำให้คนป่วยบนเตียงยิ้มออกมาในทันที
“เรากลับกันเถอะคุณ ลูกไม่เป็นอะไรแล้ว”
สุเมธเอ่ยชวนภรรยาแสนสวยของตนเองเมื่อเห็นว่าเป็นเวลาที่ดีที่จะให้ทั้งสองคนได้เรียนรู้ ดูแลซึ่งกันและกัน
“ก็ได้ค่ะ งั้นแม่กลับก่อนนะตาจอม เดี๋ยวแม่จะมาใหม่พักผ่อนเยอะๆ นะลูก”
“ครับแม่”
“สวัสดีค่ะ “
อรฤดีลุกขึ้นไหว้พร้อมกล่าวคำลาก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้คนทั้งสองแล้วเดินกลับเข้ามอีกครั้ง
เธอจ้องมองใบหน้าของอีกคนด้วยความรู้สึกผิดที่เขาต้องมาเจ็บตัวแบบนี้เพราะเธอใบหน้าที่หล่อเหลาเกลี้ยงเกลาสะอาดตาของเขาในตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยแผลแตก ฟกช้ำ ตามเนื้อตามตัวก็ไม่เว้น
“มองอะไรคุณ”
“ก็มองแผลคุณน่ะสิ เพราะชั้นแท้ๆ เลยขอบคุณนะถ้าไม่ได้คุณช่วยไว้ป่านนี้ชั้นจะเป็นยังไงก็ไม่รู้”
“อย่าคิดมากไปเลยนะคุณ ผู้ชายกับเรื่องชกต่อยมันเป็นเรื่องปกติ เดี๋ยวอีกไม่กี่วันหน้าผมก็จะกลับมาหล่อเหมือนเดิมอยู่แล้วสบายใจได้”
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ในใจลึกๆ ก็กลัวเหมือนกันหน้ายับเยินซะขนาดนี้ ..
“คุณหิวไหม”
“ผมยังไม่หิว เปิดซีรี่ย์ให้ผมดูหน่อยสิคุณ โดนป้ายยามาติดงอมแงมเลย”
“คุณเนี่ยนะดูซีรี่ย์..”
“เปิดเถอะน่าตอนใหม่มาแล้วผมรอตั้งนานนะ”
อรฤดีไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเองแต่ก็ต้องเชื่อก่อนจะหยิบรีโมทของโทรทัศน์แบรนด์ดังขึ้นมากดเปิดให้อีกคนที่กำลังตั้งท่ารออย่างตั้งใจ
“เรื่องนี้แหละเรื่องนี้แหละตอนล่าสุดเลยคุณ”
คนที่จดจ่ออยู่กับจอทีวีรีบพูดขึ้นเมื่อเลื่อนไปเจอเรื่องที่ตัวเองกำลังติดตามอยู่
“โอ้โหนี่ไม่ใช่ว่าเพราะดูซีรีที่หลอกเหรอแล้วคิดว่าตัวเองเป็นพระเอกเข้าไปต่อยตีกับคนร้ายน่ะ”
เพียงแค่เห็นทั้งภาพปกและชื่อเรื่องอรฤดีก็อดคิดไม่ได้ถึงเหตุการณ์น่ากลัวที่พึ่งจะเกิดขึ้นกับตัวเอง
“แหมคุณ.. ดูออกด้วยเหรอ โอ้ยยย!!”
คำตอบทีเล่นทีจริงของเขาทำให้หญิงสาวอดไม่ได้จนฟาดป้าบเข้าให้ไปที่แขนของพ่อพระออกนอกจอหนักๆ ทีนึงจนเจ้าตัวร้องลั่นออกมาด้วยความเจ็บ
“เจ็บนะคุณ /เจ็บสิดี ทีหลังจะได้ไม่ทำอะไรแบบนี้อีก”
“เมื่อกี้ยังขอโทษผมอยู่เลยตอนนี้มาทำร้ายร่างกายผมแล้วคุณนี่อำมหิตจริงๆ! โอ้ยๆ! อย่าๆ! “
จอมทัพที่กำลังบ่นก็รีบร้องขึ้นมาทันทีเมื่ออรฤดีทำท่ายกมือจะตีเขาอีกรอบทั้งที่ไม่ได้จะตีจริงๆ สักหน่อยแต่อีกคนก็ส่งเสียงร้องลั่นเหมือนว่าเธอตีไปแล้วจริงๆ
“ไม่ใช่สักหน่อยนะคุณ ตอนนั้นผมตั้งใจช่วยคุณจริงๆ ไม่ได้เอาเท่สักหน่อย”
“ดูซีรี่ย์ของคุณไปเลยไม่ต้องพูดแล้ว”
ใบหน้าสวยมองค้อนขวับก่อนจะวางรีโมทไว้ใกล้ๆ เขาแล้วลุกไปหยิบผลไม้มาปอกเปลือกใส่จานเป็นของว่างให้อีกคน
.
Latest chapter
หลงรักเมียชั่วคราว ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นนะคุณ
ก๊อกๆๆ แกร่กก มือเล็กๆ เปิดประตู เข้ามาโดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้เอ่ยคำอนุญาตใดๆ ซึ่งเพียงแค่เธอเดินผ่านประตูเข้ามาคนที่นอนอยู่บนเตียงก็รีบดีดตัวลุกขึ้นในทันที“คุณไปไหนมาผมส่งข้อความหาคุณก็ไม่ตอบ”เขาเป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อนด้วยน้ำเสียที่เต็มไปด้วยความห่วงใย“ฉันโตแล้วนะคะจะไปไหนจะต้องรายงานคุณด้วยหรือยังไงไม่ดีหรอกเหรอที่ฉันให้เวลาคุณได้เป็นส่วนตัวกับคนรักของคุณบ้าง”“โถ่คุณ ผมขอโทษอย่าโกรธผมเลยนะถ้าแม่รู้ว่าผมทำให้คุณโกรธแล้วหายไปทั้งคืนแบบนี้คงโดนแม่เอาตายแน่เลย”“งั้นก็แปลว่าคุณไม่ได้ห่วงฉันจริงๆ น่ะสิคะแค่ห่วงตัวเองกลัวจะโดนคุณแม่บ่นเอาต่างหาก”เธอพูดออกมาโดยที่ไม่ได้หันมามองเขาด้วยซ้ำสองมือเล็กๆ ของเธอจับโทรศัพท์มือถือไว้ในแล้วใถหน้าจอเช็คความเคลื่อนไหวต่างๆ ในหนึ่งวันที่ผ่านมาซึ่งสำหรับเธอนั้นเป็นหนึ่งวันที่ผ่านมาเหตุการณ์เลวร้ายมามากมายเหลือเกิน เกิดแต่กับอรฤดีจริงๆ สินะ!มีแต่เรื่องแต่ราวไม่เว้นวันเห็นทีคงต้อง หาเวลา เข้าวัดเข้าวา ทำบุญสะเดาะเคราะห์บ้างสักหน่อย“ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นนะคุณ ผมเป็นห่วงคุณจริงๆ”“ฉันว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้กันดีกว่าค่ะคนที่คุณควรจะเป็นห่วงคือคนรักของคุณไ
หลงรักเมียชั่วคราว หลับสบายไหมครับ
“คุณอรฟื้นแล้ว.. ดื่มน้ำก่อนสักหน่อยนะครับ”เมื่อรฤดีลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าเปรมนั่งมองเธออยู่ด้วยรอยยิ้มเมื่อเขาเห็นว่าเธอได้สติลืมตาขึ้นมาแล้วเขารีบลุกขึ้นไปรินน้ำใส่แก้วมาให้เธอดื่มด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยและท่าทางที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนยามที่ได้จ้องมองเธอ“อึก อึก.. ขอบคุณมากนะคะแล้วแผลของคุณ..”เมื่อดื่มน้ำเสร็จเธอก็รีบกวาดสายตาไปมองที่แขนของชายหนุ่มซึ่งตอนนี้เค้าทำแผลเรียบร้อยแล้ว“ไม่ต้องห่วงนะครับทำแผนเรียบร้อยแล้ว ถึงจะลึกไปหน่อยแต่อีกไม่กี่วันก็คงหายแล้วครับ”“แผลลึกมากใช่ไหมคะ อรว่าแล้วเลือดไหลเต็มเลยเพราะอรแท้ๆ เลยขอโทษนะคะคุณเปรม”“หึหึ ผมหยอกเล่นครับ แผลไม่ได้ลึกอะไรมากขยันกินยา ขยันล้างแผลไม่กี่วันก็หายแล้วครับ”เมื่อได้ยินอย่างนั้นเธอก็รู้สึกโล่งใจมันรู้สึกไม่ดีเลยจริงๆ ที่มีคนต้องมาเจ็บตัวเพราะเธออย่างนี้บ่อยๆ“คุณกำลังจะเดินไปไหนครับมืดๆ แบบนี้อันตรายถ้าคุณอรอยากได้อะไรบอกผมได้นะครับ”ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอหมองลงไปอย่างเห็นได้ชัดคงจะนึกโทษตัวเองอยู่ในใจแน่นอน“อรแค่จะเดินไปตลาดข้างหน้าเองค่ะไม่ได้อยากได้อะไรกะว่าจะไปเดินเล่นแต่เกิดเร
หลงรักเมียชั่วคราว โอกาศมาถึงแล้วครับนาย
พี่ชายที่รักน้องสาวมากกว่าสิ่งใดเมื่อเห็นอย่างนั้นก็รู้สึกเจ็บปวดไปไม่น้อยกว่ากันถึงน้องเขาจะเคยทำเรื่องไม่ดีกับจอมทัพในอดีตแต่เมื่อได้โอกาสแก้ตัวเธอก็พยายามอย่างมากจนผ่านพ้นมาได้.. แต่เหมือนเวรกรรมจะไม่ได้ปล่อยผ่านไปเหมือนใจคน .. เลยสักนิด นี่สินะที่เขาว่ากฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ ..เขาส่ายหน้าไปมาเบาๆ อย่างคิดไม่ตกเขาเข้าใจความรู้สึกของน้องสาวตัวเองดีและก็เข้าใจความรู้สึกของอรฤดีแน่นอนว่าเข้าใจความรู้สึกที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของจอมทัพด้วยเช่นกัน..แต่จะให้ทำอะไรโจ่งแจ้งได้ล่ะ .. ตืดดด ตืดดดด “อืมว่าไง..”“โอกาศมาถึงแล้วครับนาย” ขณะที่กำลังคิดไม่ตกอยู่สายสำคัญจากลูกน้องคนสนิทก็ดังขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดที่น่าพอใจริมฝีปากหนาก็เหยียดยิ้มออกมาจางๆ ก่อนจะรีบขับรถออกจากบ้านไปทางฝั่งขออรฤดีเองที่ปุบปับออกมานั้นก็ไม่รู้จะไปที่ไหนถ้ากลับบ้านแม่ของเธอจะต้องรู้เรื่องแน่ๆ แล้วยิ่งช่วงหลังๆ มานี้ทัศนีย์ขอให้เธอเฝ้าจอมทัพแทนในช่วงกลางคืนด้วยโดยอ้างว่าตนเองติดงานสำคัญในช่วงนี้ ยิ่งใกล้ค่ำแล้วด้วยไม่ได้มีแผนว่าจะไปไหนเลย แต่ด้วยความโมโหจึงปากไวเท้าไวไปหน่อยพูดปุ๊บก็เดินออกมาโดยไม่มีจุดหมายปลายทางเลย
หลงรักเมียชั่วคราว ผมต้องหล่อให้ทันวันแต่งงานสิ
“ผมต้องหล่อให้ทันวันแต่งงานสิ” ไม่รู้ทำไม คำพูดนี้พาให้สองสายตามาบรรจบสอดประสานกันโดยอัตโนมัติแล้วหัวใจดวงน้อยๆ ในอกของคนทั้งสองอยู่ๆ ก็เต้นแรงผิดจังหวะขึ้นมาเสียอย่างนั้น…“อะ เอ่อ.. เสร็จแล้ว สะ เสร็จแล้ว”อรฤดีใบหน้าแดงก่ำพูดออกมาตะกุกตะกักก่อนจะหลบสายตาของชายหนุ่มตรงหน้าแล้วขยับตัวลงจากเตียงคนป่วยไปซึ่งก็ไม่ต่างกันจอมทัพเองก็หันหน้ามองซ้ายมองขวาไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรหรือทำตัวยังไงต่อได้แต่ล้มตัวลงนอนแล้วเปิดทีวีดู เพื่อไม่ให้บรรยากาศในห้องตอนนี้มันอึดอัดมากจนเกินไปก๊อก ก๊อก ก๊อก แกร่กก..เสียงประตูที่ดังขึ้นไม่ได้ทำให้เขาและเธอให้ความสนใจมากนักเพราะถ้าไม่ใช่คุณหมอหรือพยาบาลก็ต้องเป็นพ่อหรือแม่ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอย่างแน่นอน..“จอมขาาาาา” “ปัด..”ขวับ! ..ทั้งจอมทัพและอรฤดีเหมือนจะตกใจชะงักนิ่งไปชั่วครู่พร้อมๆ กันเพราะคิดไม่ถึงว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาจะเป็นผู้หญิงคนนี้…“ปัดคิดถึงคุณจังเลยค่ะ ใจร้ายที่สุดเลยไม่ยอมบอกต้องให้สืบเองถึงได้รู้ว่าจองพักรักษาตัวอยู่ที่นี่”ลูกปัดเดินตรงไปที่ชายหนุ่มแล้วโอบกอดเขาเต็มสองแขนก่อนจะหอมแก้มทั้งซ้ายขวาของเขาราวกับในห้องนี้มีกันอยู่เพียงสองคนอร
หลงรักเมียชั่วคราว พูดมาสิคะฉันรอฟังอยู่
ห้องอาหารในโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง“เอ็งว่าลูกของพวกเราจะรักกันหรือยังวะ”สุเมธยกแก้วไวน์ ในมือขึ้นมาดื่มก่อนจะถามเพื่อนรักอย่างคเชนทร์ด้วย รอยยิ้ม“ไม่รักกันวันนี้วันหน้าก็ต้องรักกันอยู่ดีแต่ลูกข้าเนี่ยสิยังใจแข็งไม่ยอมอ่อนสักทีไม่รู้จะได้อุ้มหลานเมื่อไหร่”คเชนทร์ส่ายหัวเมื่อพูดถึงลูกสาวจอมดื้อของตัวเองที่เขารู้นิสัยของเธอดี“ตาจอมก็ใช่ย่อยที่ไหนเรื่องปากแข็งน่ะที่หนึ่งไม่รู้ว่าหนูอรจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าเจ้าคนทึ่มตรงหน้าปากไม่เคยตรงกับใจเลยสักครั้ง”ทัศนีย์เอ่ยพูดขึ้นมาบ้างถึงลูกชายของตัวเองที่ดูเหมือนก็จะยังไม่รู้หัวใจตัวเองเหมือนกัน“เอาน่าตอนนี้ทั้งสองคนก็ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเต็มที่คงจะต้องมีอะไรดีๆ เกิดขึ้นบ้างนั่นแหละเรามาฉลองกันดีกว่า”สิริวดีพูดพร้อมกับยกแก้วขึ้นชนกับทั้งสามคนเพื่อเฉลิมฉลองให้กับแผนการของตนเองอย่างมีความสุข“นั่นสินั่นสิ แต่บอกไว้ก่อนเลยนะถ้าเป็นหลานสาวต้องมาให้มาอยู่กับข้านะโว้ยไอ้เมธ” “ได้เลยๆ ถ้าเป็นหลานชายข้าจะยกสมบัติให้หมดไม่ให้พ่อมันสักชิ้นโทษฐานที่ทึ่มดีนัก”“ฮ่าๆๆ”แล้วทั้งสองครอบครัวก็หัวเราะชอบใจกับแผนการของตัวเองที่ดูจะค่อยๆ เป็นไปได้อย่างราบรื่นดี “
หลงรักเมียชั่วคราว ผมขอนั่งด้วยได้ไหม
“มาคนเดียวเหรอครับ ..” เสียงที่ไม่ค่อยจะคุ้นหูนักแต่ก็พอจะจำได้ว่าเป็นเสียงใครดังขึ้นดึงเธอออกจากภวังค์ความคิด“เอ่อ ค่ะ” “ผมขอนั่งด้วยได้ไหม” “หืมม ค่ะ” คนที่ยังเบลอๆ ตอบอึกอักออกไปไม่ทันได้ใช้ความคิดคนตัวสูงที่ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอบอุ่นก็หย่อนตัวนั่งลงตรงข้ามเธอ เรียบร้อย“คุณอรมีธุระแถวนี้เหรอครับ” ที่ผ่านมาก็พอจะรู้อยู่หรอกว่าเธอไม่ค่อยอยากจะสานสัมพันธ์กับเขาสักเท่าไหร่แต่แล้วยังไงล่ะในเมื่อเธอยังไม่มีเจ้าของเขาก็มีสิทธิ์ไม่ใช่หรือไง“ใช่ค่ะ ทำธุระเสร็จแล้วอรว่ากำลังจะกลับอยู่พอดีเลยค่ะ”ถึงเพิ่งจะลงมาเพราะต้องการให้อีกคนมีเวลาส่วนตัวแต่เมื่อพูดออกไปแล้วแบบนี้ก็คงต้องไปเดินเตร่อยู่ในโรงพยาบาลก่อนก็แล้วกัน“อย่าตัดสัมพันธ์ผมขนาดนั้นเลยครับคุณอรผมไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรเลยถ้าสุดท้ายแล้วเรื่องของเราเป็นไปไม่ได้จริงๆ ผมขอเป็นเพื่อนกับคุณอรได้ไหม”เปรมรีบพูดความในใจออกมาเมื่อเห็นท่าทีว่าเธอกำลังจะจากเขาไปอีกครั้งความรู้สึกที่เขามีให้เธอตั้งแต่วินาทีแรกมันออกมาจากความรู้สึกของเขาจริงๆ ไม่ได้มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อยถึงแม้จะรู้ว่าเธอกำลังจะแต่งงานแต่ความรู้สึกที่มีต่อเธอนั
You may also like
แรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก22.8K viewsมีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร
จันทร์ส่องแสง16.6K viewsเรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C36.5K viewsรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ20.4K viewsภรรยาขัดดอก
baiboau-เนื้อนวล322 viewsดวงใจ คิมหันต์
โอชิม่อน56 viewsรักนี้อย่าหวนคืน
เฟยฮวา830 viewsฟ้าส่งข้ามาเติมรัก
หนึ่งวายหวาน165 views
