Romans de อักษรเติมฝัน

"อย่าคิดจะมาแตะต้องตัวชั้นนะ ที่ชั้นยอมแต่งงานกับคุณก็เพราะว่าชั้นถูกยายหลอกมา แล้วอีกอย่างชั้นมีแฟนแล้ว!""นี่ฉันต้องรู้ไหม… ยายเธอกู้เงินฉันไม่มีจะจ่ายเอาบ้านเอาที่ไร่นามาจำนองจนหมดไม่มีจะคืนฉันยอมแต่งกับเธอก็ดีแค่ไหนแล้ว ถ้าเธอไม่ต้องการก็หาเงินมาคืนแค่นั้นก็จบ! ""ชั้นคืนแน่! ""แต่ระหว่างนี้เธอก็ต้องทำหน้าที่เมียให้สมบูรณ์ คิดดูว่าเธอมีแต่ได้กับได้คนที่เสียเปรียบคือฉันต่างหากไม่ใช่หรือไง""ไม่ อย่าเข้ามาใกล้ชั้นนะ! ""ร้องไปเถอะ นี่คืนเข้าหอไม่มีใครมาช่วยเธอได้หรอกนะ""ออกไป ออกไปนะ ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว""ไล่ฉันไปก็เปล่าประโยชน์ยังไงซะเธอก็แต่งงานกับฉันแล้ว ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของฉันเธอก็ต้องทำหน้าที่นั้นจนกว่าเธอจะหาเงินมาคืนฉันได้เข้าใจไหม""คุณมันคนเลว""ฉันก็ไม่เคยป่าวประกาศบอกใครนะว่าฉันเป็นคนดีแต่สิ่งหนึ่งที่เธอควรจำไว้เสมอก็คือฉันเป็นคนจ่ายเงินให้เธอจนเรียนจบถึงแม้ว่าเงินนั้นจะมาจากทรัพย์สมบัติที่ยายของเธอเอามาจำนองไว้ก็เถอะตอนนี้เธอก็ควรจะตอบแทนฉันสิ""ถ้าอย่างนั้นคุณก็รู้ไว้ว่าฉันไม่เคยเต็มใจที่จะมีอะไรกับคุณและไม่ว่านานแค่ไหนฉันก็จะหาเงินมาคืนคุณและหย่ากับคุณ""ฉันจะรอวันนั

“ปะ ..ปลายอึก.. ซี้ดดด / อ้ะ ลึกเกินไปแล้วพ่อคะ.. กรี้ดดดด “เมื่อกำลังจะถึงจุดสุดยอดของอารมณ์พ่อเลี้ยงหนุ่มก็เน้นตอกกระแทกแท่งรักเขาไปให้ลึกที่สุดทุกดอกจนปลายฟ้าดินพล่านแท่งเป็นของเขามันใหญ่มากจนคับแน่นรองของเธอไปหมดยิ่งเขากระแทกเข้ามาลึกๆ มันทำให้เธอรู้สึกมากขึ้นเสียจนร่างกายเหมือนถูกไฟช็อตไปทั้งตัว 2 ขาของเธอฉันเกร็งแข็งค้าง 2 มือของเธอกับผ้าปูที่นอนแน่นจนยับย่นไปหมดเขาโอบกอดเธอไว้แน่นในนาทีสุดท้ายจนรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำอุ่นๆ ที่หวยพุ่งออกมาเต็มถุงยางอนามัยเขาทิ้งทิ้งตัวลงนอนหงายแผ่หลาหอบหายใจอยู่เคียงข้างเธอ แต่มือหนาของเขายังคงวนเวียนบีบขยำนมของเธออยู่ไม่ปล่อยแล้วหลังจากนั้นในทุกๆ วันทุกพื้นที่ทั่วบ้านไม่ว่าจะเป็นห้องน้ำ…ห้องหนังสือ…ห้องรับแขก…ห้องครัว…โรงรถ..หรือแม้แต่จะเป็นระเบียงทุกที่กลายเป็นสถานที่เริงรักของพ่อเลี้ยงหนุ่มและลูกเลี้ยงสาวทั้งสองใช้เวลาอยู่ด้วยกันเพียงลำพังในทุกๆ วันจะมีเพียงสุดสัปดาห์ที่มีแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดเท่านั้น“ซี้ดดพ่อขา ปลายรักพ่ออื้ออ”“ถ่างขากว้างๆ พ่อจะเสร็จแล้ว..ซี้ดด ““ชู่ววว ร้องเบาๆ เดี๋ยวแม่บ้านได้ยิน ..”“ดูดตรงนั้นแรงๆ อีกค่ะ พ่อปลายจะ

วันรุ่งขึ้น“พ่อเหงาไหมคะอยู่คนเดียวแบบนี้ทุกวัน “ปลายฟ้าหันกลับมาถามพ่อเลี้ยงของเธอที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้โยก“มันสงบดีนะพ่อใช้ชีวิตมาเยอะแล้ว ไปมาทั่วโลกที่ ที่มีความสุขที่สุดก็คือที่บ้านนี่เอง ““ไม่ใช่ที่ ที่มีปลายอยู่กับพ่อหรอกกหรอคะ “เธอหันมายิ้มสองมือก็ยังจับสายยางฉีดรดน้ำต้นไม้ไปด้วย “พอได้แล้วอากาศมันไม่ได้ร้อนมากยังไม่ต้องรดน้ำให้พวกมันก็ได้เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ”“ทำไมคะ อยากกอดฟ้าแล้วเหรอ ““หึหึ นี่ในหัวลูกมีแต่อะไรกันแน่เนี่ย”เขาส่ายหัวให้กับคำตอบของลูกสาวแสนดื้อของตัวเองยิ้มๆ ก็นะ.. แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็น่ารักอยู่ดี “มีแต่พ่อไงคะ “หญิงสาวตอบกลับมาด้วยใบหน้าทะเล้นๆ จะป่วยได้ยังไงอากาศดีขนาดนี้แถมตอนนี้ยังเป็นช่วงเช้าแสงแดดส่องรำไรรำไรเมื่อเห็นอย่างนั้นเธอก็ยกสายยางขึ้นฉีดให้โปรยเป็นเม็ดฝนลงมาเสียเลย “ปลายย ..”บอกตามตรงเขาไม่อาจจะละสายตาไปจากเธอได้เลยปลายอยู่ในชุดนอนผ้าซาตินบางๆ เธอหมุนตัวไปพร้อมกับสายยางที่ฉีดน้ำโปรยปรายลงมาเปียกร่างกายจนโชกชุ่ม ชุดนอนบางๆ เปียกแนบชิดสนิทเนื้อใบหน้าสวยยิ้มร่าหัวเราะชอบใจ.. ไม่รู้ตัวเลยว่าเมื่อไหร่ที่เขาลุกขึ้นเดินไปยืนอยู่ตรง

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ”“มีของมาน้อยจัง ไม่ลืมอะไรแน่เหรอ”“มีเท่านี้แหละค่ะ ของอย่างอื่นไม่สำคัญหรอกค่ะ ตั้งแต่วันนี้ไปดูแลหนูด้วยนะคะ “ในช่วงหน้าร้อนปลายฟ้าได้รับรางวัลจากการตั้งใจเรียนจนได้เกียรตินิยมอันดับ 1 รางวัลที่เธอเลือกก็คือการได้ไปเที่ยวต่างประเทศ ในช่วงเวลาปิดเทอมนั่นเอง…และประเทศที่เธอเลือกจะมานั้นก็คือประเทศที่พ่อเลี้ยงของเธออาศัยอยู่… เป็นเวลากว่าเกือบ 12 ชั่วโมงที่เธอใช้ชีวิตอยู่บนเครื่องบินเพื่อเดินทางไปยังอีกฟากหนึ่งของโลกกลมๆ ใบนี้..ไรอั้น.. พ่อเลี้ยงชาวต่างชาติหัวทองของเธอไม่ได้ปฏิเสธการที่เธอจะมาพักอยู่กับเขาในช่วงปิดเทอมนี้ปลายฟ้าเป็นเด็กน่ารักและตอนนี้เธอก็ไม่ใช่เด็กๆ อีกต่อไปแล้ว… เขาและแม่ของเธอได้ใช้ชีวิตร่วมกันในช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปด้วยดีแต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงผูกพันจนไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนั่นนานขนาดไหนก็ไม่อ่านที่จะลืมช่วงเวลาอันแสนมีความสุขระหว่างเขาและปลายฟ้าไปได้เลย…เมื่อยขาจะตายอยู่แล้วแถมยังปวดหลังสุดๆ ไปเลย ไหนใครว่าได้เดินทางไปเที่ยวมันสนุกไงคะทำไมฟ้าเหนื่อยขนาดนี้ค่ะพ่อหญิงสาวกระโดดลงบนเตียงกว้างแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาปากก็

“ตรงนี้แหละเหมาะดีจัง”เสียทุ้มต่ำพูดพร้อมกับรั้งร่างกายนุ่มนิ่มตรงหน้าเข้ามาสวมกอดเอาไว้แน่นบอกตรงๆ เลยว่าเขาอดใจไม่ไหวเวลาที่เห็นเธอใส่บิกินี่แบบนี้ แพทซี่เป็นผู้หญิงสวย สู งหุ่นดี ผมดำยาวตรง ตอนนี้เธออยู่ในบิกินี่สีแดง ที่ตัดกับผิวขาวๆ ของเธออย่างชัดเจนแถมหน้าอกหน้าใจก็ยังเต่งตึง สวยพอดีมือเอวคอดสะโพกผาย ให้ตายเถอะแค่คิดก็แทบจะอดใจไม่ไหวแล้วแพทซี่โอบแขนคล้องคอชายหนุ่มเอาไว้ แล้วเผยอปากรับจูบอันแสนหวานเชื่อมจากคนตัวสูงอย่างอ่อนโยนเขาค่อยๆ กระตุกดึงปมบิกินี่ที่ผูกอยู่ด้านหลังของเธอให้หลุดออกช้าๆ แล้วมือหนึ่งก็ขยำเคล้นคลึงทรวงอกสวยของเธอด้วยความหลงใหลอีกมือก็ลูบไล้ไปที่บั้นท้ายกลมกลึงของเธอเต็มฝ่าาามือ จูบของเขาเริ่มดุดันหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ แพทซี่ค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางของเขาออกก่อนจะล้วงมือเข้าไปทักทายแท่งเอ็นอุ่นๆ ที่มันแข็งตัวอยู่ด้านในรอให้เธอได้สัมผัสด้วยหัวใจที่เต้นรัวอยู่ก่อนแล้ว“ใหญ่จังเลยค่ะ”แพทตี้ผละหน้าออกมาพูดเบาๆ แล้วค่อยๆ ย่อตัวลงนั่งกับโขดหินจนใบหน้าเธอเสมอในระดับเดียวกับแท่งใหญ่โตของคนตรงหน้าแล้วเริ่มพรมจูบไปตามความยาวก่อนจะรูดอมเข้าออกในปากของเธออย่างเอร็ด

ก้อก ก้อก ก้อก ไร้ซึ่งคำตอบแต่กลับเป็นเสียงเคาะห้องที่ชายหนุ่มยิ้มแก้มปริสายตาคมจ้องมองบานประตูที่ร่างของหญิงสาวค่อยๆ เดินเข้ามาเธอเปลือยเปล่ามีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวที่พันปิดร่างกายเอาไว้เท่านั้น แบบนี้โคตรดี..“ปวดตรงไหนคะ อยากให้นวดตรงไหนดี.. ““ไปที่อ่างกันดีกว่าน้ำอุ่นน่าจะพอดีแล้ว “ชายหนุ่มลุกจากเตียงเดินนำไปตรงระเบียงที่มีอ่างอาบน้ำซึ่งเขาเปิดน้ำรอไว้เรียบร้อยแล้ว เขาโยนผ้าเช็ดตัวที่พันเอวไว้หลวมๆ ออกไปกองกับพื้นยืนตัวเปลือยเปล่าอวดความเป็นชายให้หญิงสาวได้ดูเต็มตาแพทซี่เองก็จ้องมองไปที่แท่งเอ็นใหญ่โตของเขาดวงตาเป็นประกายพร้อมกับรอยยิ้มคนตัวสูงลงไปนั่งในอ่างน้ำอุ่นแล้วจับให้เธอนั่งอยู่บนขอบอ่างอย่างทะนุถนอม“พ่อจะทำอะไรคะ…” ถามไปอย่างนั่นแต่สองขานี่อ้ารอให้อีกคนซุกหน้าเข้ามาแล้ว..“ขอชิมหน่อยนะ “ชายหนุ่มกลางหว่างขาพูดเบาๆ แนบชิดสองกลีบงามจนรับรู้ได้ถึงลมปากอุ่นๆ ที่ตกกระทบมายิ่งชวนให้หญิงสาวขนลุกไปทั้งกาย แพทซี่ขยับสะโพกไปด้านหน้าอีกนิดขยับสองแขนค้ำยันเอนไปด้านหลังหน่อยๆ แล้วก็หลับตาพริ้มรับสัมผัสจากริมฝีปากหนาของคนที่กำลังไล่พรมจูบร่องรักของเธอ “อืมมม เสียวจังค่ะพ่อขาา อ้าา

เช้าวันต่อมา เมื่อแสงสว่างรอดผ่านหน้าต่างเข้ามาได้อรฤดีก็รีบตื่นมาดูแลเช็ดตัวให้คนที่ยังคงหลับอยู่ในทันที “แผลเต็มหน้าเลย คงจะเจ็บน่าดูเลยนะคะ”แหนมที่เปิดผ้าม่านชะโงกหน้ามาดูแล้วพูดออกมาด้วยความกลัว เกิดมาเพิ่มเคยเจอเรื่องแบบนี้แต่ก็ยิ่งปลื้มชายหนุ่มไปอีกเมื่อเขาพยายามปกป้องคนที่เขารักไว้โดยไม่ห่วงชีวิตของตัวเองเลย“ผมขอโทษ… ผม ผมขอโทษ” เสียงละเมอเบาๆ ดังขึ้นทั้งที่เจ้าตัวยังคงหลับอยู่ แต่คนที่เฝ้ารอการตื่นของอย่างใจจดใจจ่อนั้นกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน .. หัวใจของเธอชาวาบไปทั้งตัวมันเหมือนความกลัวและความกังวลทั้งหมดสลายหายไปเมื่อได้ยินเสียงที่ออกจากปากของเขาแม้จะยังไม่ตื่นขึ้นมาก็ตาม..“ถ้ายังมัวนอนอยู่แบบนี้ชั้นจะไม่ยกโทษให้แล้วนะ ลูกหิวจะแย่แล้วเมื่อไหร่จะตื่นมาทำกับข้าวให้ลูกกิน.. ผ้าเต็มตะกร้าแล้วใครจะซัก คนงานก็ลาใครจะรดน้ำต้นไม้มัวนอนอยู่ได้ ..” “โอ้โหคุณอร เอาจริงเหรอคะ ..” แหนมขมวดคิ้วรีบหันขวับไปมองเจ้านายตนเองในทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น อันนี้คือคุณอรให้อภัยจริงๆ แล้วใช่เปล่าหรือต้องการคนมาใช้แรงงานกันแน่ “ถ้าคุณให้อภัยผมให้ทำมากกว่านี้ผมก็ยอม” จอมทัพค่อยๆ ลืมตาขึ้

การกระทำดูแลเอาใจใส่ของเขาการเป็นกิจวัตรประจําวันที่ไม่ว่าจะเป็นเธอและเขาต่างคุ้นชินแม้ดูเหมือนจะหมางเมินอยู่บ้างเป็นครั้งคราว แต่เขาก็ยังตีหน้ามึนไปเรื่อยๆ ไม่สนใจและยังมีป้าพันคอยเป็นกำลังใจสำคัญคอยช่วยเหลือทำให้ทุกอย่างดูราบรื่นไปได้ด้วยดีขึ้นทุกวันๆ แม้เขาจะยังคงได้นอนที่ห้องเก็บของหลังบ้านเหมือนเดิม … “เห้ยบ้านนี้แหละมีแต่ผู้หญิงกับคนแก่ ป่านนี้คนงานกลับไปหมดแล้วทางสะดวกเว้ย” เด็กแว้นสองคนที่ต้องการเงินคอยซุ่มดูอยู่หลายวันตั้งใจจะเข้ามาขโมยเงินหรือของมีค่าเอาไปใช้กินใช้เที่ยว หลังจากที่ดูลาดเลามานานพอสมควรวันนี้ก็ตัดสินใจลงมือ.. “แล้วถ้ามีคนขัดขืนจะให้ทำยังไงวะ” “ก็ตบให้กลิ้งไปดิ่วะ ให้มันรู้ซะบ้างแต่พวกมันคงไม่กล้าหรอกมีแต่ผู้หญิงท้องกับคนแก่นี่หว่า” “อีคนท้องเป็นเจ้าของบ้านห้องมันน่าจะมีเงินเก็บไว้ แอบเข้าไปให้เงียบๆ อย่าให้อีแก่นั่นรู้จะได้จบงานไวๆ เข้าใจไหม” “เออๆ รู้แล้วน่า มึงนั่นแหละอย่าพลั้งมือทำให้เป็นเรื่องใหญ่ก็แล้วกัน”“พูดมา! ไปได้แแล้วๆ”เมื่อตกลงกันได้ บอกแผนการกันเสร็จสรรพแจ็กและเจก็ค่อยๆ ย่องเข้าไปในบ้านและเดินเลาะไปยังห้องที่คิดว่าเป็นห้องของอรฤดี แกร่ก..

“นังแหนมรีบมาทำความสะอาดให้คุณเขาเร็ว”ป้าพันรีบบอกให้แหนมมาทำความสะอาดเมื่อชายหนุ่มรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ “นั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนะคะเดี๋ยวป้าไปเอาน้ำเย็นๆ มาให้ดื่มค่ะ” “ขอบคุณมากครับ”แหนมรีบทำความสะอาดอย่างรวดเร็วตามที่เธอถนัดป้าพันเองก็เดินเข้าบ้านไปเตรียมน้ำเตรียมของว่างมาให้ชายหนุ่มจอมทัพเดินดูในสวนไปรอบๆ บริเวณเรื่อยๆ ทอดมองออกไปไกลสุดลูกหูลูกตาพร้อมกับลมเย็นๆ ที่พัดเอื่อยๆ ปะทะหน้าเขาเป็นระยะๆ มันทำให้รู้สึกเหมือนหลุดมาอีกโลกหนึ่งที่ปราศจากความวุ่นวายใดๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงเลือกมาอยู่ในที่แบบนี้ “ห้องพร้อมแล้วค่ะคุณผู้ชาย” “ขอบใจนะ” แหนมวิ่งมาบอกแล้วก็รีบวิ่งหนีไปเพราะทนมองหน้าเขานานๆ ไม่ได้มันเขินจนพูดผิดพูดถูกไปหมดดาเมจคนหล่อมันรุนแรงเกินไปสำหรับเธอเมื่อยามค่ำคืนมาถึงชายหนุ่มล้มตัวลงนอนด้วยความอิ่มอกอิ่มใจเพียงแค่ได้เห็นหน้าเธอเขาก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ยิ่งได้เห็นท้องที่นูนขึ้นมาแตกต่างจากเดิมนั้นก็ยิ่งทำให้เขาตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกต่อให้นอนกับพื้นดินเขาก็มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ลูกใกล้เมียแบบนี้ นอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแล้วก็หลับไปจากความเหนื่อยล้าที่สะสมมาทั้ง

“อรเดี๋ยววันนี้พ่อแม่ว่าจะออกไปในเมืองหน่อยนะลูกน่าจะกลับดึกพักผ่อนให้มากๆ ไม่ต้องรอนะ ให้หลานแม่พักผ่อนมากๆ เข้าใจไหม”“ค่ะคุณแม่เที่ยวให้สนุกนะคะ” สิริวดีและทัศนีย์เดินมาบอกอรฤดีที่กำลังอ่านหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงเด็กอยู่ในห้องหนังสือจริงๆ แล้วก็ต้องการเปิดโอกาสให้ทั้งสองคนได้ปรับความเข้าใจกันนั่นเอง แล้วบรรดาคนแก่ชอบเที่ยวก็พากันออกไปพร้อมกับรถตู้คู่ใจสวนกับจอมทัพที่หน้าบ้านแต่ก็ไม่ได้ทักทายอะไร ตอนนี้หัวใจเขาอยู่กับหญิงสาวที่ขโมยมันไปตั้งแต่เมื่อไหล่ก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเขาก็เอาแต่คิดถึงเธออยู่ตลอดเวลาอย่างนี้ “เห้ยย.. จิ๊ ลืมได้ไงวะ”เขาสบถออกมาเมื่อควานมือหาชุดนอนของเมียที่ต้องเอาไว้ดมเพื่อเติมพลังชีวิตแล้วไม่เจอ ตายแน่ๆ ถ้าไม่มีชุดนอนเธอเอาไว้ดมมีหวังเขาได้อ้วกแตกกินอะไรไม่ได้อีกแน่ๆ ถึงจะดูเหมือนคนโรคจิตก็เถอะแต่มันช่วยได้จริงๆ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเลยแค่คิดว่าลืมเอาติดมาด้วยก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมาทันที นี่มันอะไรกันวะเนี่ย… “มาหาใครเหรอคะ”แหนมรีบวิ่งออกไปรับแขกเมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาไม่คุ้นเดินลงจากรถมา “อรอยู่หรือเปล่า ผมมาหาอรไปบอกเธอที”“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” แหนมเ

วันต่อมา “หน้าตาสดชื่นขึ้นนะคะวันนี้ “พี่ปลาเอ่ยทักเมื่อเห็นจอมทัพเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารด้วยใบหน้าแจ่มใสกว่าทุกวัน “พี่ปลาๆ ผมเดินในสวนเห็นต้นไม้หลังบ้านตรงนั้นมีลูกเต็มเลยผมอยากลองชิมครับ” ไม่รู้หรอกว่าต้นอะไรแต่เห็นลูกของมันแล้วก็รู้สึกน้ำลายไหลขึ้นมาซะอย่างนั้น“หูยยยย คุณจอมทานไม่ได้หรอกค่ะ มันเปรี้ยวววเข็ดฟันเลยนะคะ เดี๋ยวพี่ปลาไปหาดูผลไม้อย่างอื่นมาให้ดีกว่าค่ะ “มันคือมะยมไม่รู้เกิดมาเขาจะเคยกินไหมและก็คิดว่าคนอย่างเขาน่าจะไม่ชอบแน่นอน มะยมเนี่ยนะ เห็นปกติทานแต่ผลไม้นำเข้า กับเหล้ากับเบียร์ นี่จะมาอารมณ์ไหนกันแน่ นับวันเจ้านายของเธอยิ่งเพี้ยนขึ้นทุกที เมียทิ้งนี่ทำให้คนเสียสูญไปได้ไม่น้อยเลยนะะเพิ่งเคยเจอก็วันนี้แหละ “ทานมื้อเช้าก่อนนะคะ ข้าวต้มปลากระพงค่ะ เดี๋ยวพี่ปลาไปเอาผลไม้มาให้นะคะ” จอมทัพยื่นหน้าไปดมกลิ่นข้าวต้มแล้วก็รู้สึกจะอ้วกขึ้นมาทันทีแล้วก็คิดขึ้นมาได้..​รีบหยิบชุดนอนของอรฤดีขึ้นมาดมอาการคลื่นไส้ก็ทุเลาลงแล้วตักข้าวต้มเข้าปาก จะอ้วกอีกก็ทำแบบเดิมอยู่อย่างนั้นจนพี่ปลาที่ถือจานสตอเบอร์รี่มาเห็นชะงักไปอีกที.. ไม่ปกติ เจ้านายของเขาไม่ปกติแล้ว..​“มาแล้วค่ะ ผลไม้

“พ่อกับแม่ล่ะครับพี่ปลา” จอมทัพเอ่ยถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในบ้านแล้วก็มีเพียงความเงียบงันไร้ซึ่งเสียงของแม่เขาที่มักจะดังลงมาถึงชั้นล่างเวลาที่ดูรายการตลกชื่อดังช่องหนึ่ง “คุณๆ ทั้งสองไม่อยู่บ้านค่ะ แต่ไม่ได้แจ้งไว้ว่าจะไปที่ไหนค่ะกลับเมื่อไหร่ค่ะ” ชายหนุ่มกวาดสายตามองบ้านที่ว่างเปล่าและเงียบเหงานี้ด้วยหัวใจที่มันห่อเหี่ยวเหมือนขาดอะไรบางอย่างไป ก่อนจะเดินขึ้นห้องของตัวเองบนชั้นสอง ความเหงาและความว่างเปล่าที่มันรู้สึกได้ว่าไม่เหลือใครสักคนเลยจริงๆ โดยเฉพาะสายตาของพ่อเขาที่แม้ปกติจะไม่ค่อยพูดอะไรมากมายและเป็นคนตลกใจดีแต่ตอนนี้สายตาของพ่อเขาที่มองมามันช่างเย็นชาเหลือเกิน ยิ่งแม่เขาที่เสียน้ำตาออกมาด้วยความเสียใจนี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำให้แม่ร้องไห้ออกมาแบบนั้นมันคือคำตอบว่าเขาเป็นคนที่เลว เป็นคนที่ใช้ไม่ได้เอาเสียเลย เมื่อเปิดโทรศัพท์มือถือก็เจอรูปของลูกปัดคนที่เราเคยรักและตั้งใจจะใช้ชีวิตร่วมกับเธอไปจนวันสุดท้าย…แต่เธอกลับโกหกหลอกลวงเขาตลอดเวลา คำพูดที่แสนหวานของเธอมันไม่มีคำไหนที่เป็นเรื่องจริงเลย.. สาเหตุที่ครอบครัวของเธอไม่ค่อยจะชอบลูกปัดสักเท่าไหร่นักนั่นก็เพราะว่าเรื่องเมื่อหล

สวัสดีครับผมชื่อภาคินปีนี้ก็อายุ 34 แล้วการงานผมก็จัดว่ามั่นคงนั่นแหละ ผมมีฝาแฝดพี่ชายอีกคนชื่อภาณุ ผมและพี่เรียนจบมาพร้อมกันทำงานที่เดียวกันพ่อแม่ของพวกผมอยู่ที่ต่างจังหวัด ตอนนี้สบายแล้วชวนย้ายมาอยู่ในเมืองก็ไม่อยากมาบอกว่าเบื่อความวุ่นวายภายในเมือง ผมกับพี่ชายฝาแฝดก็กลับไปเยี่ยมบ้านเดือนละครั้งสองครั้งประจำเสมอๆ แต่ว่าเมื่อไม่นานมานี้พี่ชายของผมมีแฟนแล้วครับ เป็นสาวออฟฟิศที่บังเอิญเจอกันบ่อยๆ หน้าปากซอยผมกับพี่ชายอาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกันแต่ว่าเป็นบ้านของพี่ชายนั่นแหละครับทีแรกผมก็ว่าจะซื้อของเป็นของตัวเองแต่ว่าปรึกษากันแล้วในเมื่อยังไม่เกิดความจำเป็นถึงขั้นนั้นพี่ณุก็เลยให้ผมอาศัยอยู่ด้วยไปก่อนเพราะยังไงเราก็ยังไม่มีครอบครัวแล้วตอนเรียนเราก็พักอาศัยอยู่ด้วยกันอยู่แล้วด้วยถึงแม้ว่าเราจะทำงานอยู่บริษัทเดียวกันแต่ก็คนละฝ่ายงาน ผมมันเป็นพวกชอบใช้สมองพูดตรงๆ ก็ขี้เกียจนั่นแหละครับ ส่วนพี่ชายของผมนั้นชอบบู๊ชอบลุยก็เลยจะได้งานที่ต้องออกพื้นที่หรือไม่ก็ออกต่างจังหวัดบ่อยๆ เลย แต่ไม่ต้องห่วงค่าเหนื่อยคุ้มค่าแน่นอนแล้ววันนี้ก็เช่นกันครับผมไม่รู้ว่าพี่ณุคุยกับพี่มลไว้ว่าอย่างไร พี่มลอายุ

“อื้ออ…ช้าๆ ก่อน ““ทำไมอย่าบอกว่าคุณจะเสร็จแล้วนะ…นี่คุณคิดถึงผมขนาดนั้นเลยหรอนิสา”เขานี่มันร้ายจริงๆ มือหนึ่งบี้หัวนมของฉัน อีกมือหนึ่งก็กดถูลงไปที่ติ่งเสียวย้ำๆ ไม่หยุดเลย เหมือนรู้ว่าฉันชอบก็ยิ่งย้ำให้ฉันเสียวจนแทบทนไม่ไหว ตั้งใจจะเอาคืนที่ฉันทรมานเขาเมื่อตะกี้นี้ละสินะไอ้คนบ้า ตับ ตับ ตับ เขาเริ่มบทกระแทกแท่งรักใหญ่โตในจังหวะหนักหน่วงเข้ามาอีกครั้งถึงจะไม่บ้าบิ่นเท่าครั้งแรกแต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันสามารถทำให้เธอเสร็จรัวๆ ได้อีกเช่นเคยให้ตายเถอะเขานี่มันร้ายจริงๆ“ทีนี้ผมจะเอาคืนบ้างละนะ”เขาก้มลงไปจับเหมือนบีบคอฉันเล็กน้อยแล้วลากลิ้นอุ่นๆ เลียไปตามกรอบหน้าสวยที่กำลังเผยออ้าปากหอบหายใจอยู่ด้วยความทรมานจากความเสียวจวนเจียนจะขาดใจเขากระซิบบอกฉันเบาๆ ด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่แสนจะทรงเสน่ห์ก่อนจะหยัดตัวขึ้นไปแล้วประคองจังหวะหนักหน่วงมั่นคงเอาไว้ มือหนึ่งเขาขยำขยี้นมชั้นจนมันแดงช้ำไปหมด อีกมือหนึ่งก็กดคลึงติ่งเสียวของชั้นไปพร้อมๆ กันเพียงเท่านั้นก็สามารถรู้สึกได้ถึงร่องรักสีหวานที่มันตอดกระตุกและปล่อยหยาดน้ำใสๆ ให้ไหลเยิ้มออกมามากมายจากการเสร็จสมนำไปก่อน นี่เขาจงใจทรมานฉันชัดๆ “ผมตกห

“ถึงคุณจะพึ่งเสร็จแต่ร่องของคุณมันยังรัดผมเอาไว้แน่นเชียวล่ะ คงจะเสียวมากเลยสินะนิสา คุณนี่สุดยอดไปเลย ซี้ดดดด อืมมส์…”น่าอายที่สุดนี่มันอะไรกันเขาดูฉันออกทะลุปรุโปร่งเลย..เขาทั้งใหญ่และรุนแรงกับฉันมากเขามันโคตรซาดิสเลยบ้าที่สุดทำไมฉันถึงรู้สึกดีขนาดนี้นะ..มันถึงใจสุดๆ ไปเลยกับการที่เขาทำรุนแรงขนาดนี้บทเพลงรักของเขายังคงบรรเลงอย่างหนักหน่วงต่อไปไม่หยุดถึงแม้ว่าเขาจะจับฉันเปลี่ยนท่านั้นท่านี้แต่เขาก็ยังคงจังหวะหนักแน่นไม่มีแผ่วที่เพิ่มขึ้นมาก็คือใบหน้าแดงระเรื่อแววตาเป็นประกายที่เต็มไปด้วยความต้องการและเต็มไปด้วยความสุขอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมันบนใบหน้าเขามาก่อนเลย “คุณนี่น่ารักจริงๆ นิสาผมไม่รู้จะพูดคำไหนแล้ว..ได้โปรดอย่าไปทำตัวแบบนี้กับใครนอกจากผมคนเดียวเข้าใจไหม”พูดจบเขาก็จับสองขาของฉันรวบแล้วกดแนบลงมาให้ฉันกอดเอาไว้แล้วเขาก็จะบั้นท้ายทั้งสองของฉันรั้งรั้นกระแทกเข้ากับแท่งเอ็นของเขาที่เด้งส่วนเข้ามาหนักๆ ในทันที “อ้ะ อ้ะ อ้ะ อ๊ษาาคุณ ชั้นไม่ไหวแล้วว แฮ่กๆ “ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องพูดคำไหนเขาเหมือนไม่เหนื่อยเลยจับฉันกระแทกอยู่อย่างนั้นฉันนับไม่ได้เลยว่าฉันเสร็จไปกี่รอบแล้วเขาทำได้ยังไ

“อื้ออ แฮ่กๆ / อืมมส์ หืมมม”“ดะ เดี๋ยว อย่าเพิ่งเราอาบน้ำกันก่อนดีกว่าไหมคุณ ““นมคุณสวยจังใหญ่เต็มมือผมเลยนะเนี่ยดูสิ”ไม่ฟังงงง ไม่ฟังกันเลยสินะ สนใจแต่สิ่งตรงหน้าเท่านั้นจริงๆ พอได้สบตากับเขาแล้วก็รู้สึกเขิลขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็อย่างที่พูดเขาไม่ได้สนใจ…“อื้ออ คุนอ้ะ ..อ๊าาา”“หัวนมคุณแข็งแล้วนะ “ไอ้คนหน้ามึนเอ้ยไม่ฟังอะไรเลย จับแล้วก็ยังบร่ลงมาที่หัวนมอย่างแรงเลยแต่แปลกที่มันกลับเสียวแทนที่จะเจ็บ.. “เดี๋ยวคุณอื้อออ ชั้นขอเวลานอก หยุดก่อน อย่าเพิ่งนะซี้ดดด ““หึหึ ไม่..ผมไม่อนุญาต ผมไม่อยากรอ “พูดจบเขาก็ดูดนมของฉันในทันทีสาบานได้ว่าฉันไม่เคยถูกใครดูดนมได้รุนแรงและเสียวขนาดนี้มาก่อนอีกมือเขาก็บี้หัวนมอีกข้างของฉันไปพร้อมๆ กัน ตอนนี้สองขาของฉัน ร่างกายของฉันมันสั่นสะท้านไปหมด..“คุณดูดแบบนั้นไม่ได้นะ อ้าาา” บ้าเอ้ยไม่ได้มีอะไรกับใครมาตั้งนานแล้วดูดแบบนี้ก็จะเสร็จนะสิ“ทำไมล่ะ… “เขาเงยหน้าขึ้นมาขมวดคิ้วมุ่นถามด้วยความสงสัยแต่ก็ชั่วครู่เท่านั้นแหละเพราะูเหมือนว่าเขาจะเจอกับสิ่งที่น่าสนใจอย่างอื่นเข้าให้ “กะ ก็พรุ่งนี้เราต้องทำงาน”“ใช่..ผมรู้ดี แล้วมันมีปัญหาตรงไหรเหรอ”เขาเ

\“สวัสดีครับผมอดิเทพเป็นน้องชายของพี่จักรยินดีที่ได้รู้จักครับ” “…!!! “สวัสดีค่ะชั้นชื่อ นิสา คุณเคยเจอประโยคหยุดโลกไหมคะมันคือคำพูดจากปากใครคนหนึ่งกับเวลาที่เหมาะสมหรือไม่ก็จังหวะนรก.. ใช่ค่ะตอนนี้ชั้นกำลังเจอกับสถานการณ์นั้นจนใบ้กินไปชั่วขณะเลย ทำไมน่ะเหรอก็คงต้องเล่าย้อนไปเมื่อสองปีก่อนตั้งแต่ตอนที่ชั้นยังทำงานบริษัทอยู่ที่ต่างประเทศก่อนจะย้ายมาสาขาในไทย .. คือโชคชะตานอกจากจะทำให้หลายๆ คนสมหวังแล้วก็ยังชอบเล่นตลกกับใครอีกหลายๆ คนเช่นกัน…ตอนนั้นที่ฝรั่งเศษ…สองปีก่อนเก่งมากเลยนิสาปิดProjectยากๆ ได้อีกแล้วฝีมือขนาดนี้อีกไม่นานต้องได้เลื่อนตำแหน่งแน่ๆ หนึ่งในเพื่อนร่วมงานแผนกเดียวกันเคยชมฉันด้วยรอยยิ้มและท่าทางที่จริงใจแต่ฉันเองก็ยังไม่รู้สึกภูมิใจกับความสำเร็จนี้สักเท่าไหร่และยังคงกระตือรือร้นกับงานที่ได้รับมอบหมายอยู่เสมอซึ่งทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีนั่นแหละจนวันหนึ่งที่ฉันรู้สึกว่าฉันมีคู่แข่งขึ้นมาซะแล้ว…“คุณกลับไปพักผ่อนเถอะเดี๋ยวส่วนที่เหลือผมจะเป็นคนจัดการให้เองไม่ต้องห่วงนะ”ใช่แล้วเจ้าของคำพูดนี้แหละที่ฉันรู้สึกว่าเขาคือศัตรูตัวชะกาจเขาคือหัวหน้าของฉันเอง..ฟังไม่ผิดหรอกห