เข้าเมืองค้าขายครั้งแรก 1

เข้าเมืองค้าขายครั้งแรก

การเดินเท้ามันไม่ง่ายแต่ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไร นั่นเพราะทั้งชาติก่อนและชาตินี้เธอเดินออกจะบ่อย แต่ถ้ามีเงินเพิ่มขึ้นเธอคิดว่าควรจะซื้อจักรยานสักคันเพื่อความสะดวกในการเดินทาง  

ตลอดสองข้างยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ร้านค้าของรัฐยังคงมีเหมือนเดิม หยวนอันอันไม่คิดเลยว่าจะมีโอกาสกลับมาแก้ไขสิ่งที่ทำผิดพลาดไป

ขณะที่กำลังเดินเข้าเมือง กลับมีหญิงชราคนหนึ่งนั่งกอดเด็กน้อยไว้ ใบหน้าของหญิงชราเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เมื่อเห็นอาการโศกเศร้าของนาง หยวนอันอันจึงตัดสินใจเดินเข้าไปถาม

“คุณยายเป็นอะไรเหรอคะ”

“ยายจะพาหลานชายไปหาหมอน่ะ แต่ยายไม่มีเงิน” หญิงชราตอบกลับเสียงสะอื้น ความจริงนางมีเงินติดตัวมาประมาณห้าหยวน แต่ว่าถูกล้วงกระเป๋าไปตอนไหนไม่รู้ จะกลับบ้านก็ไม่ได้เพราะเงินไม่มี อีกทั้งเวลานี้หลานชายยังอาการไม่ดีอีก หญิงชราคนนี้เลยไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร

หยวนอันอันไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างไร ในมิติไม่มียาเสียด้วย

ในนั้นมีแต่อาหาร หญิงสาวจึงตัดสินใจแกล้งทำทีหยิบของออกมาจากตะกร้า

“ยายเอาเนื้อและผลไม้พวกนี้ไปกินเถอะนะ แล้วนี่คือเงินสิบหยวนคิดว่าน่าจะพอจ่ายค่ารักษา แต่ถ้าไม่พอยายไปตามหาฉันที่หมู่บ้านไฉ่เยี่ยนนะ ไปหาฉันที่บ้านหยวน แล้วนี่ก็น้ำดื่ม จิบสักหน่อยเถอะจะได้สดชื่น” หญิงสาวไม่ลืมที่จะเอาน้ำออกมาให้ย่าหลานคู่นี้ดื่ม และหวังว่าจะบรรเทาอาการป่วยของเด็กน้อยคนนี้

“แต่มันจะไม่ลำบากแม่หนูเหรอ” หญิงชราไม่คิดว่าจะมีคนจิตใจงามช่วยเหลือโดยไม่กลัวเลยว่า นางกับหลานจะเป็นพวกหลอกลวง อีกทั้งสิ่งที่หญิงสาวให้มานั้นมีค่าไม่น้อยเลย

“คุณยายรับไปเถอะค่ะ ฉันไม่ได้ร่ำรวยมากช่วยได้ตามกำลัง แต่ตอนนี้คุณยายดื่มน้ำและป้อนเจ้าหนูนี่ก่อนเถอะ” เธออยากรู้ว่าน้ำดื่มจากในมิติจะทำให้คนหายเหนื่อยเหมือนที่เธอดื่มเองและให้ครอบครัวดื่มหรือเปล่า

ถึงแม้ว่าบ้านสามีและย่าไม่พูดถึงเพราะทุกคนไม่รู้ว่าน้ำที่ใช้ทำอาหารและไว้ดื่มกิน หยวนอันอันเอามาจากมิติ แต่เท่าที่เธอดูเหมือนว่าทุกคนจะไม่ค่อยเหนื่อยจากงานเท่าไร

“ขอบใจมากนะแม่หนู” หญิงชราตอบรับอย่างยินดี ก่อนจะรีบป้อนน้ำให้หลานชายตัวน้อย จากนั้นจึงยกกระบอกน้ำขึ้นมาจิบ

“สดชื่นมากเลยนะแม่หนู” สีหน้าของหญิงชราดูสดชื่นอย่างเห็นได้ชัด

“ย่า” เด็กน้อยส่งเสียงเรียกย่าของตัวเอง สีหน้าดูดีกว่าก่อนหน้านี้มาก

“คุณยายรีบพาหลานไปหาหมอก่อนเถอะค่ะ” หญิงสาวไม่ลืมที่จะบอกให้อีกฝ่ายรีบพาหลานชายตัวน้อยไปหาหมอ

“ได้ ๆ ฉันจะรีบพาหลานชายไปหาหมอก่อน แล้วจะกลับไปตามหาแม่หนูตามที่บอกมา ฉันจะต้องตอบแทนบุญคุณครั้งนี้” หญิงชรายิ้มรับอย่างยินดี แล้วยังมีท่าทีกระตือรือร้นที่จะพาหลานชายไปโรงพยาบาล

หยวนอันอันเห็นอย่างนั้นก็ขันอาสาไปตามรถให้ แถมเธอยังจ่ายเงินให้อีกด้วย เมื่อเห็นทั้งสองไปแล้ว เธอมีความรู้สึกอิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูก “ทำความดีรู้สึกแบบนี้สินะ”

จากนั้นเธอจึงเดินไปทางตลาดมืด เพื่อเอาอาหารในมิติออกมาขาย แล้วจะได้รีบไปซื้อของเข้าบ้าน

ไม่นานหญิงสาวก็เดินมาถึง แล้วจึงรีบบอกรหัสผ่านทันที หวังว่ารหัสที่เธอจำได้ยังไม่ถูกเปลี่ยนไป

ทันทีที่ผ่านเข้ามาในตลาดมืด เธอมองหาและดูลาดเลาว่าพอจะมีลูกค้ากำลังมองหาอาหารอยู่ไหม จากนั้นจึงเดินหาที่วางขายของ และโชคดีมีร้านว่างอยู่ เธอจึงไม่ต้องวางเนื้อไว้ที่พื้น

หลังจากที่วางสินค้าเรียงรายเรียบร้อยแล้ว ก็รีบตะโกนเรียกลูกค้าทันที  “เนื้อสด ๆ ใหม่ ๆ อย่างดีมาขายแล้วจ้า มีผลไม้ด้วยนะ”

คนที่เดินผ่านไปมาเพื่อซื้อของ พอได้ยินเสียงแม่ค้าประกาศว่าร้านของตนเองนั้นมีอะไรบ้างก็รีบเดินเข้ามาดูด้วยความสนใจ และเมื่อเห็นเนื้อ รวมถึงผักผลไม้วางเรียงรายเต็มไปหมด จึงถามด้วยความสนใจ

“เนื้อหมูขายอย่างไร”

“ชั่งละสี่หยวนจะแพงกว่าในร้านค้าของรัฐ แต่ไม่ต้องใช้คูปอง สะดวกกว่ากันเยอะเลยค่ะ” หวนอันอันพยายามบอกข้อดีของการที่จะซื้อร้านของเธอ แม้ว่าราคาจะแพงกว่าในสหกรณ์ แต่พ่อค้าแม่ค้าในตลาดมืดก็ขายราคานี้กันทั้งนั้น

“ฉันยังไม่พูดอะไรเลย สี่หยวนราคาไม่แพง เชื่อเถอะลูกค้ารับได้ อีกอย่างในนี้ไม่ต้องใช้คูปอง”