แทบกระอักเลือด 2

คิดถึงตรงนี้หัวหน้าหมู่บ้านเฉินรู้สึกไม่ค่อยสาแก่ใจเท่าไร ในใจนั้นอยากให้หลานสาวบ้านหยวนหนักมือกว่านี้

พอได้ยินคำตอบ ชาวบ้านคนนี้แทบจะเงียบปากทันที ดูท่าแล้วหัวหน้าหมู่บ้านจะเข้าข้างบ้านหยวนไม่น้อย ทั้งที่เขาพูดไปตามความเป็นจริงเท่านั้นเอง

จี้เจียซีสะใภ้ใหญ่บ้านตัวได้ยินข่าวเรื่องนี้เหมือนกับทุกคน ซึ่งเธอเข้าใจน้องสะใภ้ หากเรื่องนี้เกิดกับครอบครัวบ้านจี้ เธอก็ไม่ปล่อยไปเหมือนกัน

ต้วนหยางเฟยเดินตามภรรยามาโดยไม่พูดอะไร แต่เมื่อนึกได้ว่าต้องกลับไปทำงานเลยหยุดเดิน ทำให้หยวนอันอันจึงหยุดเดินเหมือนกันแล้วมองเขาอย่างแปลกใจ

“พี่ต้องกลับไปทำงาน อันอันกลับบ้านเองได้ไหม” นี่ก็เกือบจะถึงบ้านแล้วเลยคิดจะกลับไปทำงานต่อ แต่ก็ยังห่วงเธอกลัวว่าคนบ้านซูจะตามมา

“อ๋อค่ะ ได้สิ ฉันกลับบ้านเองได้ นี่ก็ใกล้ถึงแล้ว” เธอพยักหน้าและตอบกลับ แต่เหมือนจะนึกบางอย่างมาได้จึงรีบบอกออกมา “ฉันจะเข้าเมืองสักหน่อยนะคะ ตอนนี้เครื่องปรุงในบ้านเกือบจะหมดแล้ว คิดว่าจะไปซื้อเนื้อมากินด้วย บ้านเรายังขาดของในครัวหลายอย่าง”

พอได้ยินภรรยาบอกแบบนั้น ชายหนุ่มจึงตัดสินใจขอไปด้วย “ถ้าอย่างนั้นให้พี่ไปด้วยไหม”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันไปซื้อของเข้าบ้าน บ่ายนี้พี่ลงชื่อทำงานเดี๋ยวจะไม่ดีหากมีคนรู้ว่าพี่หนีงาน ว่าแต่พี่อยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม เดี๋ยวฉันซื้อมาฝาก” หญิงสาวตั้งใจจะเข้าไปขายของด้วย หากสามีตามไปคงไม่สะดวกเท่าไรนัก

“อย่างนั้นก็ได้ ดูแลตัวเองด้วยนะ พี่ไปทำงานก่อน”

ชายหนุ่มตอบกลับก่อนจะแยกตัวไปทำงานของตัวเอง

ส่วนหยวนอันอันนั้นเมื่อแยกกับสามีก็รีบเดินกลับบ้านไปแจ้งเรื่องที่บ้านซูจ่ายเงินครบแล้วให้ย่ารับรู้ ซึ่งย่าหยวนก็พยักหน้าอย่างพอใจ และบอกให้หลานสาวเก็บเงินไว้ใช้จ่ายในบ้าน

“ถ้าอย่างนั้นฉันเข้าเมืองก่อนนะคะย่า จะรีบไปรีบกลับค่ะ” นอกจากไปขายของและซื้อเครื่องปรุงรวมถึงของใช้ภายในบ้าน เธอตั้งใจจะเข้าไปที่ร้านรับจำนำ เพื่อไถ่กำไลมาให้ย่า ท่านจะได้ดีใจที่มีของแทนใจปู่อยู่กับตัว

หญิงสาวจำได้ว่าครั้งนั้นบ้านแทบจะไม่เหลือเงิน ย่าจึงตัดสินใจเอากำไลวงนั้นไปจำนำไว้ เพื่อเอาเงินมาใช้จ่ายในบ้าน แต่ย่าก็ยังจ่ายดอกเบี้ยตลอดไม่ให้ร้านยึดไป

“ไปเถอะ เดี๋ยวร้านขายเครื่องปรุงจะปิดเสียก่อน” นางโบกมือให้หลานสาว คนที่เคยไปซื้อของในเมืองและในร้านค้าของรัฐมีหรือจะไม่รู้เวลาซื้อขายของ เลยเร่งให้หลานสาวรีบไป

“ค่ะย่า ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะคะ”

จากนั้นหยวนอันอันจึงเดินออกมาเพื่อเข้าเมืองไปซื้อของตามที่ต้องการ