LOGINShare
ตอนที่ 5 ผิดแปลก 1/2
Last Updated:
2025-09-02 12:05:52อันไป๋เล่อกลับถึงตระกูลเผย ก็เดินเข้าประตูด้านข้างเมื่อก้าวเข้าไป นางก็เรียกบ่าวรับใช้ที่เดินผ่านมาเอ่ยถาม
“วันนี้ไม่มีของจากร้านค้ามาส่งให้ข้าหรือ”
บ่าวโค้งเล็กน้อย “เรียนอี้เหนียงสี่...มีเจ้าค่ะ แต่บ่าวคนอื่นยกไปที่เรือนแล้ว”
“งั้นหรือ...ขอบใจเจ้ามาก” ไป๋เล่อพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินต่อไปยังเรือนของตน
ทันทีที่มาถึง นางเห็นบ่าวสามคนจากเมื่อตอนกลางวันกำลังช่วยกันขนของและจัดวางเป็นระเบียบ เพื่อเตรียมพื้นที่สำหรับก่อสร้างครัวใหม่
หนึ่งในนั้นรีบเดินเข้ามาทัก “อี้เหนียงสี่ ของจากร้านพวกนั้นข้ายกมาส่งให้แล้ว จะให้ยกไปไว้ตรงไหนหรือไม่ขอรับ”
ไป๋เล่อเหลือบมองกองของ ก่อนส่ายหน้าเล็กน้อย “ครัวยังไม่เสร็จ ไม่เป็นไร ของพวกนี้ข้าจะจัดการเอง ขอบใจพวกเจ้ามาก…ว่าแต่พวกเจ้ากำลังเตรียมทำครัวแล้วหรือ”
บ่าวคนเดิมพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม
“ขอรับ...แต่วันนี้ข้าไปซื้อของมา ใช้เงินไปไม่น้อยเลย”
ไป๋เล่อหัวเราะเบา ๆ พลางล้วงถุงเงินออกมา ส่งให้สิบตำลึง “แค่ขอให้งานเสร็จเรียบร้อย เรื่องเงินถ้าไม่มากเกินไป ข้าก็พอจ่ายไหว”
บ่าวคนนั้นรับไปด้วยความดีใจ
“ขอบคุณอี้เหนียงสี่...”
ไป๋เล่อโบกมือเบา ๆ “ไม่ต้องเรียกข้าว่าอี้เหนียงสี่แล้ว เรียกแม่นางอันไป๋เล่อเถอะ...แล้วพวกเจ้ามีชื่ออะไรบ้าง”
“ข้าติงอัน คนนั้นฟางฉี อีกคนติงอี้ ขอรับ”
“อืม…ข้าจำได้แล้ว พวกเจ้าไปทำงานเถอะ” ไป๋เล่อพยักหน้าเบา ๆ
ไม่นาน อาเหมยก็เดินเข้ามาเพื่อเก็บของ ถึงแม้ครัวใหม่จะยังไม่แล้วเสร็จ แต่ในเรือนก็ยังมีห้องเล็ก ๆ ที่พอทำอาหารได้อยู่บ้าง
“คุณหนู...มะรืนนี้จะยังให้ข้าจ่ายค่าอาหารให้ครัวสำหรับเดือนหน้าหรือไม่เจ้าคะ”
ไป๋เล่อครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนตอบ “จ่ายไปก่อน”
อาเหมยพลันสงสัยหากจะยังไม่ทำอาหารเหตุใดซื้อเครื่องครัวมาเยอะขนาดนี้ นางจัดเก็บเมล็ดพันธุ์ที่ซื้อมาใส่กล่องไม้ แล้วเหลือบถามด้วยความสงสัย
“คุณหนูจะปลูกผักขายหรือเจ้าคะ”
ไป๋เล่อยิ้มบาง “ถ้าขายได้ก็ขาย ข้าตั้งใจจะปลูกทานไม่ได้ตั้งใจขายผักหรอก...ข้าจะทำน้ำสลัดผักต่างหาก”
อาเหมยชะงักไปครู่หนึ่ง สีหน้าเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม
“อะไรนะเจ้าคะ...”
“อืม...งั้นเรียกว่าน้ำราดผักจะดูเข้าใจง่ายกว่า”
“น้ำราดผักหรือเจ้าคะ” อาเหมยยังดูไม่ค่อยเข้าใจ
“ใช่แล้ว” ไป๋เล่อหัวเราะเบา ๆ แล้วกวักมือเรียก
“เจ้ามานี่สิ ฝนหมึกให้ข้า…ข้าจะวาดรูปสักหน่อย”
หลังจากเดินตลาดวันนี้ อันไป๋เล่อก็พอมองออกว่าสามารถดัดแปลงอุปกรณ์ที่มีอยู่ในยุคนี้ให้ใช้แทนอุปกรณ์ทำขนมสมัยตนได้อย่างไรบ้าง
นางนั่งลงหน้าตั่งไม้ วาดภาพลงบนกระดาษขาวสะอาด
คีบเหล็กสองขา คล้ายคีมคีบถ่าน แต่ปลายทำโค้งนุ่ม เพื่อคีบขนมร้อน ๆ ออกจากเตาได้โดยไม่บี้เสียรูป
ถัดมาเป็น ทัพพีกวน ด้ามยาวทำจากไม้เนื้อแข็ง ปลายเป็นแผ่นกลมแบน เหมาะสำหรับกวนแป้งหรือครีมให้เนียนละเอียดราวกับใช้เครื่องกวนในสมัยตน
นางวาดต่อเป็น มีดตัดขนม ปลายตรงคมบางและของอีกหลายชิ้น จนกระทั่งดึก อาเหมยถึงได้เข้ามาเตือน “คุณหนูดึกแล้วพักผ่อนดีหรือไม่”
ไป๋เล่อเองก็รู้สึกเหนื่อย นางวางพู่กันลงแล้วเอ่ย
“อืม...เจ้าเอาหีบเครื่องประดับออกมาที”
อาเหมยรับคำจากนั้นก็ถือหีบเข้ามาให้อีกฝ่าย พอเปิดออกดู มีปิ่นปักผม กำไรหยก ต่างหูชุดประดับอีกหลายชิ้น พวกนี้คือสิ่งของที่ไป๋อันเล่อเตรียมขายช่วงรอบิดาให้คนมารับถือว่าต่อชีวิตช่วงนี้นางได้อีกหลายเดือน
พวกมันงดงามและล้ำค่า คาดว่าไป๋อันเล่อน่าจะหวงแหนไม่น้อยโดยเฉพาะชิ้นที่นางขายไปเมื่อวาน ทว่าอันไป๋เล่อคนใหม่ไม่ได้สนใจของเหล่านี้เท่าไรนัก
“เจ้าว่าของพวกนี้ขายทั้งหมดจะได้เท่าไร”
อาเหมยตอบ “น่าจะได้เกือบพันตำลึงเจ้าคะ...”
ไป๋เล่อยิ้มพอใจ “เช่นนั้นพรุ่งนี้เตรียมไปสักสองชิ้น...อาจจะได้ใช้เงินถึงสองร้อยตำลึง”
อาเหมยเบิกต้ากว้าง “คุณหนูจะซื้ออะไรหรือเจ้าคะ”
“จะสั่งทำเตาอบ...และอุปกรณ์หลายชิ้น...เจ้าไปพักผ่อนเถอะ ข้าเขียนอะไรอีกสักหน่อยแล้วจะเข้านอนเอง”
“เจ้าค่ะคุณหนู”
จากนั้นไป๋อันเล่อก็เริ่มทบทวนสูตรสลัดผักที่คิดว่าในยุคสมัยนี้ทำได้ ความจริงวันนี้นางไม่ตั้งใจจะซื้อเครื่องครัวแต่เห็นว่าสิ่งของน่าใช้เลยซื้อมากไปสักหน่อย และในใจก็มีเมนูง่าย ๆ อยากจะลองทำดูด้วย
ทั้งวันไป๋เล่อใช้แรงไปไม่น้อย ร่างกายที่เคยบอบบางไม่คุ้นกับงานหนักเริ่มอ่อนล้าได้ชัด ไม่นานเปลือกตาก็หนักอึ้ง นางจึงดับตะเกียงและเอนกายเข้านอน
Latest chapter
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 35 ถูกจับได้
ตอนที่ 35 ถูกจับได้ กู้เผยหยางเหลือบตามองคนตรงหน้าอีกครั้ง แววตาลึกล้ำคล้ายสืบค้นความจริงที่ซ่อนอยู่ภายใน ก่อนจะหัวเราะในลำคอแผ่วเบาเอ่ยต่อ“ทั้งที่ครั้งหนึ่งเคยสนิทแนบชิดกัน… บัดนี้กลับเหมือนคนแปลกหน้าที่ข้าอ่านไม่ออกเสียแล้ว”สุราที่ปลายนิ้วยกขึ้นสะท้อนเงาจากแสงตะวันยามเย็นวาววับ ทว่าดวงตาของเขากลับไม่ละจากไป๋เล่อแม้แต่วินาทีเดียว คล้ายจะรอคอยคำตอบบางอย่างจากริมฝีปากนางไป๋เล่อสะท้านในอก หัวใจราวกับถูกบีบรัดแน่น นางก้มหน้าหลบสายตาคมกริบที่ส่องทะลุเข้าไปในส่วนลึกของวิญญาณ ริมฝีปากเม้มแน่น ไม่รู้ควรอธิบาย หรือควรเงียบเพื่อรักษาความลับที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ยออกมาได้ไป๋เล่อพยายามหาถ้อยคำมาแก้ต่าง เสียงแผ่วพลางยกจอกสุราขึ้น“ทุกคนที่ต้องหาหนทางของตนเอง…ย่อมต้องเปลี่ยนแปลง ผู้ใดเล่าจะคงความเป็นตัวเองได้ดั่งเดิม” นางกลบเกลื่อนความสั่นไหวในใจด้วยการรินสุราแล้วกระดกดื่มรวดเดียวกู้เผยหยางจ้องนางไม่กะพริบ มุมปากยกขึ้นอย่างยากจะหยั่งความหมาย น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยช้า ๆ“ฟังดูก็มีเหตุผล…แต่ข้ากลับเหมือนคำแก้ตัวเสียมากกว่า”เงียบงันชั่วอึดใจ บรรยากาศรอบศาลากลางสระบัวราวถูกแรงกดดันบางอย่างค
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 34 หลากหลายอารมณ์
ตอนที่ 34 หลากหลายอารมณ์เผยกู้หยาง เหลือบตามองอันไป๋เล่อที่ยืนตะลึงงันอยู่ริมศาลา มุมปากของเขายกขึ้นเพียงเล็กน้อย รอยยิ้มบางนั้นแฝงความหมายเย้ยหยั่นไม่จริงจังท่าทางหลงใหลบุรุษเช่นนี้ นางก็ช่างกล้าแสดงออกมา รอยยิ้มเงียบ ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของชายหนุ่มโดยไม่ต้องมีคำใดเอื้อนเอ่ย แต่เพียงเท่านั้นกลับแผ่แรงกดดันบางอย่างแทรกเข้ามาในอารมณ์ของผู้คนรอบกายไป๋เล่อพลันรู้สึกเหมือนคลื่นใต้น้ำโอบรัดหัวใจ นางประหม่าอย่างบอกไม่ถูก สายตาคมดุจดาบที่จับจ้องมาพร้อมรอยยิ้มมาดหมายไม่แน่ชัดของเขา แทบจะฉุดวิญญาณของนางออกจากร่างลาบอส… ลาบอส คำนี้พลันผุดขึ้นมาในห้วงความคิดของนาง เป็นเสน่ห์ร้ายแรงที่นางไม่อาจละสายตาได้รอยยิ้มเดียวก็สามารถทำให้นางแทบหยุดหายใจไป๋เล่อ รีบก้มหน้าลงเล็กน้อย พยายามข่มใจมิให้เผยพิรุธออกมา นางสูดหายใจแผ่ว ๆ พยายามรักษาใบหน้าให้มากที่สุด หัวใจของนางก็ราวกับถูกบีบคั้นอยู่ในอกไปทุกจังหวะที่เขาดีดเล่น แทบเก็บอาการไม่อยู่กรี๊ดออกมาเมื่อเสียงสายพิณสุดท้ายดับลง ความเงียบก็ปกคลุมไปทั่วศาลากลางสระบัว เผยกู้หยาง ค่อย ๆ วางพิณลงด้วยท่วงท่าสง่างาม ก่อนเงยหน้าขึ้นมองไป๋เล่อที่ยังยืนประหม่
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 33 สายตาคับแคบ
ตอนที่ 33 สายตาคับแคบ คล้อยหลังเผยกู้หยาง บ่าวหน้าเรือนตำราก็เดินเข้าไปรายงานเผยถังว่าก่อนหน้านี้ฮูหยินมา เผยถังได้ยินเช่นนั้นหลังจากจัดการหนังสือหลายอย่างจึงลุกขึ้นไปหาจางลั่วผิงที่เรือนใหญ่ เรือนใหญ่ เมื่อก้าวเข้าไป เห็นจางลั่วผิงนั่งตรวจบัญชีบางอย่างอยู่ นางเงยหน้าขึ้น พอเห็นสามีก็วางมือลง พลางเอ่ยเสียงนุ่ม“เสร็จธุระแล้วหรือเจ้าคะ”เผยถังพยักหน้ารับ ตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนลงมองสมุดบัญชีกล่าว “ลำบากเจ้าแล้ว” หากไม่ใช่เพราะมีตัวเลขที่ไม่เหมาะสมงานบัญชีเหล่านี้ควรให้สะใภ้ใหญ่จัดการได้เลยจางลั่วผิงยกยิ้มบาง “ลำบากอันใดกันเล่า… อยู่ที่นี่มาหลายปี ข้ากลับรู้สึกว่าดีนัก มีเพียงเกรงว่า ข้าอาจทำหน้าที่ไม่ดีพอเท่านั้น”เผยถังสบตานาง เอ่ยหนักแน่น“ความทุ่มเทใส่ใจของเจ้า ผู้ใดย่อมรับรู้”ลัวมาม่ายกจานผักสลัด พร้อมน้ำชากาใหม่เข้ามา “คุณชายรองนี่ช่างกตัญญูนักเจ้าค่ะ ได้ยินว่าฮูหยินไม่ค่อยทานอาหาร พอเห็นของสดแปลกตาก็รีบสั่งให้คนซื้อกลับมาให้ฮูหยินทันที”จางลั่วผิงเพียงหัวเราะเบา ๆ แต่แววตาเปี่ยมด้วยความอ่อนโยนเผยถังยกถ้วยชาขึ้นจิบ มีสีหน้าพึงพอใจเขาวางถ้วยชาลง ก่อนจะเอ่ย “แล้
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 32 ช่างไม่รู้ความ
ตอนที่ 32 ช่างไม่รู้ความส่วนจางลั่วผิงเมื่อแยกจากสะใภ้ใหญ่แล้วก็ลอบถอนหายใจอย่างแผ่วเบา บ่าวที่คอยประคองเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนอบน้อม “ฮูหยินจะเสด็จไปพักผ่อนในเรือนหรือไม่เจ้าคะ”นางเพียงส่ายหน้าเบา ๆ พลางเอ่ยว่า “ไปดูสิว่านายท่านอยู่ที่ใด”ลัวมาม่าจึงหันไปสั่งบ่าวด้านข้าง ไม่นานบ่าวผู้นั้นก็รีบกลับมากล่าวรายงาน “เรียนฮูหยิน...นายท่านอยู่ที่เรือนตำราเจ้าค่ะ”นางพยักหน้ารับเล็กน้อย ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ“เช่นนั้นก็ไปยังเรือนตำราเถิด”จางลั่วผิงก้าวมาถึงหน้าเรือน บ่าวที่เฝ้าอยู่เห็นนางก็รีบวิ่งเข้ามาคารวะทันที “เรียนฮูหยิน...เวลานี้นายท่านกำลังสนทนาอยู่กับคุณชายรองขอรับ”นางชะงักไปเล็กน้อย ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ “เจ้าไม่ต้องเข้าไปบอกพวกเขา... ข้ามิได้มีธุระอันใดสำคัญนัก...กลับเรือนเถิด”ลัวมาม่าไม่แสดงสีหน้า ประคองเผยฮูหยินกลับเรือนหลักส่วนข้างใน เรือนตำรา เผยกู้หยางคือคุณชายรองแห่งตระกูลเผย ทว่าท่าทีที่เขากับเผยถังผู้เป็นบิดาแสดงออกในยามนี้กลับแตกต่างไปจากสิ่งที่ควรเป็น“ข้าต้องขออภัย ที่มิได้บอกกล่าวท่านล่วงหน้า” เผยกู้หยางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบขรึมเผยถังรีบตอบกลับด้วยท่าทีอ่อนน้อม
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 31 ตระหนัก
ตอนที่ 31 ตระหนักการรับจัดของวาง นับเป็นอีกหนึ่งอาชีพที่สร้างรายได้ให้ไป๋เล่อไม่น้อย ความสามารถพิเศษที่ลูกค้าชื่นชอบคือ นางมักใส่ใจความหมายของงานในแต่ละครั้ง จัดขนมให้สอดคล้องกับวาระมงคลไป๋เล่อนั่งเขียนบัญชีเสร็จพอเห็นตัวเลขก็เงยหน้าขึ้นยิ้มกว้าง“รับทำขนมในงานเลี้ยงครั้งเดียว กำไรถึงสองร้อยตำลึงเชียว”อาเหมยนั่งพับผ้าอยู่ข้าง ๆ รีบเอ่ยแทรกเสียงสดใส“คุณหนู หากท่านอยู่ในเมืองหลวง ที่มีงานเลี้ยงน้ำชาวันเว้นวัน เช่นนั้นคงมีลูกค้ามากจนทำขนมแทบไม่ทันเจ้าค่ะ”ไป๋เล่อหัวเราะเบา ๆ พลางพยักหน้ารับเห็นด้วย “ก็จริง…ทว่าในเมืองใหญ่มิคงมีเพียงลูกค้า หากยังมีคู่แข่งนับไม่ถ้วนเช่นกัน อยู่ที่นี่ฝึกปรือฝีมือไปก่อนคงดีกว่า”นางวางพู่กันลง พลางคิดถึงเจียงจิง “พี่สาวเจียงจิงก็คงได้กำไรไม่น้อย…จากการทำน้ำอบดอกเหมย”ไป๋เล่อพูดเสร็จก็ได้ยินเสียงเคาะเบา ๆ ดังขึ้นที่ประตู “ไป๋เล่อ” เสียงเจียงจิงดังเรียกอยู่นอกเรือน“เข้ามาสิพี่สาว” ไป๋เล่อเอ่ยตอบประตูเลื่อนเปิดออก เจียงจิง ก้าวเข้ามาในชุดเรียบสะอาด ติดมือถือถุงผ้าเล็ก ๆ มาวางตรงหน้าของไป๋เล่อ นางยกยิ้มอ่อนโยนก่อนเอ่ยเสียงจริงใจ “นี่เป็นกำไรจากน้ำอบดอ
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 30 ว่าที่สะใภ้รอง
ตอนที่ 30 ว่าที่สะใภ้รองเมื่อได้ปลดความค้างคาในใจออกไป อาเหมยก็กลับมาร่าเริงเช่นเดิม พวกนางทั้งสี่คนยังคงตื่นแต่เช้าตรู่ จัดทำขนมและน้ำอบเพื่อนำไปวางแผงขายตามเคยเช้าวันนั้น ซูหลิงมาดักรออยู่ก่อนแล้ว ครั้นเห็นพวกนางก็รีบเอ่ยขึ้น“อีกไม่กี่วันคุณหนูของข้าจะมีพิธีปักปิ่น จึงอยากจ้างพวกเจ้าจัดทำอาหารว่าง เพียงแต่ไม่อยากได้ขนมที่ซ้ำกับที่เจ้าขายอยู่ตามแผง”ไป๋เล่อครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบสงบ “เช่นนั้น…พรุ่งนี้แม่นางซูช่วยมารับขนมตัวอย่างไปให้คุณหนูของท่านลิ้มลอง หากนางโปรดสิ่งใด ข้าจะจัดทำให้ เพียงแต่ราคาคงสูงกว่าที่ขายตามแผงอยู่บ้าง”ซูหลิงยังไม่ทันเอ่ยอะไร ซูหมิงที่ยืนเคียงข้างก็รีบพูดขึ้นทันที “เรื่องเงินมิใช่ปัญหา พรุ่งนี้ข้าจะมารับด้วยตนเอง… อ้อ วันนี้เจ้ามีบะหมี่ลุยสวนหรือไม่ เอาให้ข้าสามกล่อง แล้วก็ซางเกาสักห้าชิ้นด้วย”ไป๋เล่อรีบจัดของให้พวกนางทันที ภายในใจก็เริ่มวางแผนขนมที่จะทำให้คุณหนูรองผู้นี้ ในเมื่อเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาเช่นนั้นก็ทำของแพงที่สุดขนมอบถั่วหอมหรือมาการองนั่นเองและก็ขนมพื้นเมืองที่ไม่ธรรมดา เจียงจิงหันไปยิ้มให้ไป๋เล่อ “ไม่ทันไ
You may also like
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน424.6K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด106.9K viewsพระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น38.8K viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่68.7K viewsทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80
ต้ายวี่409 viewsท่านแม่ทัพข้าจะเอาตัวรอดจากท่านให้ได้
Futhaone1.8K viewsทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70
วริษา2.7K viewsข้ามภพมาเป็นเมียหลวงยืนหนึ่ง
ไป๋เหลียนฮวา2.8K views
