공유

บทที่ 1420

작가: จุ้ยหลิงซู
องค์จักรพรรดิพอได้ยินคำของฟู่จาวหนิง หน้าผากก็มีเส้นเลือดปูดตึงขึ้นมา

"อายวนเขามีอะไรต้องทุกข์ใจกัน? ไม่พอใจข้าที่ให้เขาไปนั่งทบทวนตนเองในคุกหรือ?"

ถ้านางกล้าบอกว่าไม่พอใจล่ะก็...

ในใจองค์จักรพรรดิยังกำลังคิด ว่าตอนที่นางพูดว่าไม่พอใจแล้วจะตอกนางกลับไปอย่างไร ก็ได้ยินฟู่จาวหนิงใช้น้ำเสียงแปลกประหลาดออกมาคำหนึ่ง

"องค์จักรพรรดิ ใครบ้างที่ยินดีจะอยู่ในคุก?"

องค์จักรพรรดิ: นี่ยังจะย้อนถามมาอีกหรือ?

"แต่ต่อให้ไม่ยินดีก็มิอาจขัดราชโองการได้" ฟู่จาวหนิงผายสองมือออก ดูจำใจอย่างมาก "เขาเป็นทุกข์ก็คือพวกสาวงามที่องค์จักรพรรดิยัดเข้ไาปข้างกายนั่นมันน่าโมโหมาก องค์จักรพรรรดิให้พวกนางไปดูแลเขา ผลลัพธ์คือพวกนางทั้งหมดก็หนีไปกันเกลี้ยง!"

"หนีหรือ?"

องค์จักรพรรดิเองก็เดินตามแนวคิดของนางโดยไม่รู้ตัว กระทั่งน้ำเสียงก็ยังเลียนเสียงนางขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

จากนั้นเขาจึงได้สติกลับมา อยากจะตบปากตัวเองเสียจริงๆ

"ใช่ไหมล่ะ เกินไปจริงๆ องค์จักรพรรดิ อายวนอยู่ในคุำำใหญ่ออกมาไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงให้ข้าเข้าวังมาบอกกับองค์จักรพรรดิ จวนอ๋องเจวี้ยนไม่ต้อนรับสาวงามพวกนี้ แต่เจอเรื่องครั้งนี้เข้าไปก็ส่งผลกระทบกั
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2360

    ฟู่จิ้นเชินเข้าใจในใจ เจ้าเมืองอวี๋ตอนนี้คิดจะบีบอ๋องเจวี้ยนให้ยอมจำนนยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเมืองอวี๋ก็อยากรู้ว่าด้านนอกมีสถานการณ์อย่างไรกันแน่ จึงกักบริเวณพวกเขาเอาไว้ก่อน จากนั้นส่งคนออกไปสืบด้านนอก พอเข้าใจสถานการณ์แล้วค่อยกลับมาตัดสินใจพฤติกรรมเช่นนี้ของเจ้าเมืองอวี๋ เผยความทะเยอทะยานของเขาออกมาแล้วต่อให้อ๋องเจวี้ยนจะพูดความจริง เจ้าเมืองอวี๋ก็ยังอยากจะแย่งชิงอำนาจของเขา หยิบยืมสายเลือดราชวงศ์ของเขา"ดูท่า ตำแหน่งเจ้าเมืองอั้น เจ้าเมืองอวี๋คงจะไม่พอใจเสียแล้ว"ฟู่จิ้นเชินพูดประชดประชันขึ้นมาคำหนึ่ง คำนี้องครักษ์ไม่ได้ตอบรับอะไร แค่ยืนหยัดขวางพวกเขาไว้ ไม่ให้พวกเขาออกไป"พวกเจ้าคิดดีดีนะ เมืองอั้น ก็เป็นแค่เมืองหนึ่งในเมืองจำนวนมากมายของตงฉิง เมืองอั้นเองก็เป็นของราชวงศ์ตงฉิงนะ เดิมทีตำแหน่งเจ้าเมือง จักรพรรดิสามารถแค่สั่งก็ลบทิ้งไปได้เลย"ชายหนุ่มคนหนึ่งพาองครักษ์หลายคนเดินเข้าไป พอได้ยินคำพูดของฟู่จิ้นเชิน ชายหนุ่มก็หัวเราะร่าขึ้นมาเขาเดินมาตรงหน้าฟู่จิ้นเชิน มองดูเขา จากนั้นก็มองฟู่จาวเฟย"พวกเจ้าคือแขกที่พ่อข้าพูดถึงรึ? ที่เจ้าพูดเมื่อครู่นี้ก็ไม่ผิดหรอก แตต่ว่าพวกเรา

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2359

    คนตระกูลเฉิงหารือกันอยู่นาน ท้ายสุดก็ตัดสินใจว่าจะร่วมมือกับอ๋องเจวี้ยนนี่ถือเป็นการเดิมพันครั้งหนึ่งถ้าพวกเขาเดิมพันชนะ อ๋องเจวี้ยนก็น่าจะกลายเป็นจักรพรรดิตงฉิง ถึงตอนนั้นตงฉิงก็จะกลับมาเห็นเดือนเห็นตะวันได้อีกเช่นนั้นพวกเขาที่เป็นคนเลือกติดตามอ๋องเจวี้ยนเวลานี้ ก็จะถือว่ามีคุณความดีที่ติดตามปฐมจักรพรรดิอย่าว่าแต่ออกจากเมืองอั้นเลย หลังจากนี้วันคืนของพวกเขาก็จะดีขึ้นด้วยขดตัวอยู่แต่ในเมืองแบบนี้ตลอด พวกเขาเองจะพยายามแค่ไหน ก็ทำได้แค่แก่งแย่งตำแหน่งเจ้าเมืองกับเจ้าเมืองอวี๋เท่านั้นปกป้องเมืองนี้ไป ก็ไม่มีอนาคตอยู่ดีทั้งหมดล้วนกำลังเดินไปจุดจบเจ้าเมืองอวี๋นับวันยิ่งสายตาตื้นเขินลงทุกวัน มองไม่เห็นจุดนี้เอาเสียเลย"คุณชายฟู่ข้างกายอ๋องเจวี้ยนคนนั้น ก็เป็นคนที่มีความสามารถ ข้าจะไปคุยกับเขาก่อน" เฉิงอวิ๋นเจี้ยนบอกกับท่านพ่อ "คนเหล่านั้นที่ตามพวกเรามา ท่านพ่อก็ไปพูดดีดีกับเขาหน่อย"พวกเขาเหล่านี้สามัคคีกันเป็นกลุ่มก้อน พอถึงจุดสำคัญของการตัดสินใจ เฉิงอวิ๋นเจี้ยนต้องทำให้ทุกคนเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน และไม่มีใครจะเข้ามาแทงข้างหลังพวกเขาได้"เจ้าออกไปก็พอ ข้าจะคุยดีดีกับพวกเข

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2358

    ฮูหยินเฉิงรู้สึกว่า ชายหนุ่มล้วนชอบความงามกับความสดใหม่แม้เดิมทีนางจะรังเกียจพฤติกรรมแบบนี้ แต่ความจริงมันเป็นเช่นนั้น ไม่ใช่จะเปลี่ยนแปลงได้ด้วยการรังเกียจหรือไม่รังเกียจพวกคนชั้นสูงล้วนเป็นพวกมีเมียมากอยู่แล้ว โดยเฉพาะราชวงศ์"ถ้าหากอ๋องเจวี้ยนเป็นคนในราชวงศ์จริง หลังจากนี้หากจะขึ้นเป็นจักรพรรดิ ก็จะมีสามตำหนักหกเรือนวัง มีพระสนมมากมายกว่าเดิม แล้วจะครองคู่กับพระชายาอ๋องเจวี้ยนเพียงคนเดียวได้ยังไงกัน?"คำพูดของฮูหยินเฉิง เฉิงอวิ๋นเจี้ยนอันที่จริงก็ยอมรับอยู่ปกติแล้ว ถ้าเป็นคนในราชวงศ์จริง แนวคิดเรื่องต้องพยายามขยายเผ่าพันธุ์ให้งอกงามก็จะยิ่งแรงกล้าเฉิงอวิ๋นโหรวกลับไม่เชื่อ"แต่ข้าเห็นอ๋องเจวี้ยนคนนั้น ตอนนั้นเขากำลังเอ่ยถึงพระชายา สีหน้าที่เอ่ยถึงพระชายาดูอ่อนโยนเป็นพิเศษเลย นั่นเป็นสิ่งที่ข้าไม่เคยเห็นในผู้ชายคนไหนมาก่อน ดังนั้นข้าจึงรู้สึกว่า พระชายาอ๋องเจวี้ยนต้องเป็นคนที่ดีมาก ความรักกับอ๋องเจวี้ยนก็ดีมากด้วยเช่นกัน คนอื่นจะต้องเข้าไปแทรกกลางความรู้สึกนี้ไม่ได้แน่นอน""อวิ๋นโหรว เจ้านี่นะ ความคิดสาวน้อยจริงๆ"ฮูหยินเฉิงจิ้มหน้าผากนาง หัวเราะขึ้นอย่างจนใจ"เจ้ามีความ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2357

    กำลังทหารตอนนี้ของเซียวหลันยวน การจะล้อมเมืองอั้นเอาไว้ยังดูไม่ค่อยจะเป็นไปได้อันที่จริงเมืองอั้นก็ไม่ได้เล็กเลยเพียงแต่ว่า หลังจากฟู่จิ้นเชินเดินไปหนึ่งรอบแล้วก็พบกับเรื่องๆ หนึ่ง ที่มีประโยชน์สำหรับพวกเขา"ไม่จำเป็นต้องใช้กำลังทหารมากนัก"ฟู่จิ้นเชินบอกกับเซียวหลันยวน "น่าจะเพราะเมืองอั้นถูกผนึกทางออกเอาไว้นาน ไม่มีแรงคุกคามจากภายนอกเข้ามา ดังนั้นปลายปีมานี้ พวกเขาจึงมองข้ามการฝึกทหารไป พวกข้าราชการกับทหารในเมืองก็ล้วนหย่อนยานกันหมด""พวกเขายังมีการฝึกยุทธ์อยู่บ้าง แต่การฝึกยุทธ์อย่างมากก็นำมาใช้กับการทะเลาะกันในเมือง หรือเอาไปต้านพวกสัตว์ป่าที่จะบุกเข้ามาในเมือง ดังนั้นอันที่จริงพวกเขาก็ไม่ได้มีประสบการณ์ต้านทานศัตรูมากนัก และยิ่งไม่มีความเป็นระเบียบวินัยเท่าที่ควรอีกด้วย"เซียวหลันยวนสรุปคำพูดของเขา "หรือก็คือ อันที่จริงเมืองอั้นเป็นแค่กระบะทรายที่กระจัดกระจายสินะ""ถูกต้อง" ฟู่จิ้นเชินพยักหน้า "เจ้าเมืองอวี๋เป็นเหมือนเศรษฐีที่ดินบ้านนอกที่ไร้ซึ่งวิสัยทัศน์กว้างไกล การจะจัดการเขาจึงไม่น่าใช่เรื่องยากเท่าไร""แต่เมืองอั้นก็ยังมีกลุ่มองครักษ์พิเศษอีกกลุ่มหนึ่ง ได้ยินว่าเป็น

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2356

    เสิ่นเชี่ยวพิจารณาตัวอวี๋เซียนเอ๋อร์ในฐานะแม่ แน่นอนว่านางไม่ได้รู้สึกดีด้วยกับอวี๋เซียนเอ๋อร์คิดจะมาแย่งสามีลูกสาวนาง ก็คือจะมาทำลายความสุขของลูกสาว แล้วนางยังต้องทำหน้าดีดีกับคุณหนูของเจ้าเมืองคนนี้ด้วยหรือ?"ไม่ใช่ว่าข้ายกยอตัวเองหรอกนะ แต่ลูกสาวข้าดีกว่าเจ้ามากมายนัก ไม่ว่าจะมองจากด้านไหน เจ้าก็ไม่มีอะไรที่จะเทียบนางได้เลย"เสิ่นเชี่ยวพูดจบด้วยสีหน้าขรึม มองไปทางเซียวหลันยวน"ท่านอ๋อง ท่านคิดว่ายังไงล่ะ?"เสิ่นเชี่ยวก่อนหน้านี้ยังมีเลี่ยงๆ เซียวหลันยวนอยู่บ้าง แม้ว่าความแค้นระหว่างพวกเขาจะแก้ไขไปแล้ว ถูกยืนยันแล้วว่าเป็นการเข้าใจผิด แต่ถึงยังไงประสบการณ์ที่เผชิญมาตลอดหลายปีทุกคนก็แบกรับกันมาอย่างแท้จริง ได้กลืนความขมขื่นหลายปีนั้นกันลงไปจริงๆดังนั้นก่อนหน้านี้นางจึงรู้สึกว่าระหว่างพวกเขาอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขก็ดีมากแล้ว แต่ทางที่ดีอย่าอยู่ด้วยกันนักดีกว่า ถึงยังไงก็ไม่มีอะไรจะคุยกันเท่าไรนักแต่ตอนนี้นางกลับพูดกับเซียวหลันยวนก่อน กระทั่งดูมีพลังอยู่หน่อยๆ ด้วยในฐานะสามีของจาวหนิง ถ้าเขาพูดดีดีถึงหญิงสาวคนอื่นแม้สักนิด นั่นก็คือผิดแล้ว ถึงยังไงหญิงสาวคนนี้ก็คิดจะแทรก

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2355

    อวี๋เซียนเอ๋อร์มองเซียวหลันยวนอย่างงงงันถึงแม้ แม้คำพูดของเขาเหมือนจะดูไม่เคารพต่อตระกูลอวี๋ ว่าตามหลักการ นางควรจะโกรธมาก แต่นางกลับโกรธไม่ออกนางกระทั่งรู้สึกว่า เขามีพลังแบบนี้จริงๆ พูดคำพูดเช่นนี้ออกมาได้ก็ดูสมเหตุสมผลอยู่"ท่านคิดว่าตนเองเป็นคนจากราชวงศ์จริงหรือ?"อวี๋เซียนเอ๋อร์หลังจากตั้งสติกลับมาได้ก็ยังฝืนความเย่อหยิ่งเอาไว้ เชิดคางมองเขาอย่างโอหังเหล่าเพื่อนของนางพอได้ยินว่ามีคนหลายคนเข้ามา นอกจากความตกใจแล้ว ก็ยังอยากรู้อยากเห็นต่อตัวพวกเขามาก แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อตัวตนฐานะของคนเหล่านี้โดยเฉพาะใต้ฝ่าพระบาทอ๋องเจวี้ยนคนนี้พวกเขารู้สึกว่า จะต้องเป็นคนจากภายนอกที่เข้ามาตงฉิง แล้วพบเมืองอั้นโดยไม่ตั้งใจ จากนั้นก็เกิดความละโมบขึ้นมา แต่งเรื่องตัวตนฐานะขึ้น คิดจะเข้ามาแย่งชิงเมืองอั้นถ้าหากหลอกเจ้าเมืองกับพวกเขาไปได้ เช่นนั้นอีกฝ่ายก็สามารถขึ้นเป็นนายใหม่ของเมืองอั้นได้"ได้ยินว่า ในอดีตคนของราชวงศ์เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น ตอนนั้นจักรพรรดินีออกไปทำการทูตที่ต้าชื่อ และตายอยู่ที่ต้าชื่อ ส่วนคนที่อยู่ในเมืองหลวง ก็ล้วนตายไปพร้อมกับการล่มสลายของเมืองหลวง ตงฉิงไม่มีราชวงศ์มา

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status