Share

บทที่ 2392

Author: จุ้ยหลิงซู
ฟู่จาวหนิงลงมาจากหอศาลา

เสี่ยวเยว่จึงพาเฉิงอวิ๋นโหรวมาข้างๆ นาง

ฟู่จาวหนิงพาหงจั๋วกับเฝิ่นซิงมาแล้ว เสี่ยวเถาเองก็ตามอยู่ข้างๆ

เฉิงอวิ๋นโหรวพอเห็นว่าสาวใช้ข้างกายฟู่จาวหนิงแต่ละคนเหมือนคุณหนูผู้ดี ก็อดรู้สึกประหม่าขึ้นมาไม่ได้

"คุณหนู นี่คือเฉิงอวิ๋นโหรว พี่ชายของนางคือเฉิงอวิ๋นเจี้ยน"

เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ของเมืองอั้น ฟู่จาวหนิงรู้อยู่แล้วแน่นอน

นางมองเฉิงอวิ๋นโหรว ยิ้มเล็กน้อย

"แม่นางเฉิง"

"อวิ๋นโหรวคารวะพระชายาอ๋องเจวี้ยน พระชายาเรียกข้าอวิ๋นโหรวก็พอแล้ว" เฉิงอวิ๋นโหรวคารวะกลับ

ช่วงนี้นางเองก็เรียนมารยาทกับเสี่ยวเยว่

"พี่ชายของเจ้าให้เจ้ามา หรือว่าเจ้าอยากจะมาอยู่ที่นี่เองล่ะ?" ฟู่จาวหนิงถาม

"ตอนแรกพี่ใหญ่แนะนำข้า หลังจากข้าฟังแล้วก็รู้สึกว่าดีเอามากๆ จึงตอบรับไป พอติดตามพี่หญิงเสี่ยวเยว่มาหลายวัน ข้าได้เรียนรู้อะไรมากมาย ดังนั้นจึงอยากจะอยู่ต่อเจ้าค่ะ"

เฉิงอวิ๋นโหรวรวบรวมความกล้าให้ตัวเอง จากนั้นจึงพูดต่อว่า

"พระชายา ข้าสนใจในด้านวัตถุดิบยามาก อันที่จริงก็ชอบวิชาแพทย์ด้วย ก่อนหน้านี้เคยเรียนบางส่วนกับหมอในเมืองมา ข้าจะขอติดตามพระชายาเพื่อเรียนรู้วิชาแพทย์ได้ไหม?"

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2408

    เซียวหลันยวนถามเจ้าอารามโยวชิงแบบนี้ก็ไม่ได้แปลกอะไร เพราะเจ้าอารามโยวชิงดูคุ้นเคยกับที่นี่มาก อย่างน้อยก็ไม่ได้รู้สึกแปลกหน้าเหมือนเพิ่งมาครั้งแรก"ยังขอรับ"เจ้าอารามโยวชิงกลับส่ายหัว "ไม่เคยมา แต่ก็ค้นคว้าประวัติศาสตร์ทั้งทางการและไม่เป็นทางการ หนังสือที่สืบทอดมาในตระกูล ก็พลิกอ่านจนแทบจะเปื่อยหมดแล้ว"เซียวหลันยวนไม่เคยเห็นหนังสือเล่มนั้นดังนั้น สายเลือดราชครู ก็น่าจะไม่เปิดเผยความลับทั้งหมดต่อราชวงศ์โดยสิ้นเชิง เพื่อรักษาสถานะของตระกูลตนเองเอาไว้ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าอารามอยู่กับเขามานานหลายปี เขาก็ยากที่จะไว้วางใจราชครูแบบนี้เจ้าอารามโยวชิง เหมือนรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร เขายิ้มๆ จากนั้นก็มองเซียวหลันยวนอย่างตั้งใจ"อายวน อันที่จริง ข้าแค่ต้องการให้เรามีความไว้วางใจกันและกันมากกว่าราชวงศ์ตงฉิงกับสายเลือดราชครูในอดีต และเต็มใจที่จะพึ่งพากันมากขึ้น จึงอยู่เคียงข้างเจ้าจนเติบใหญ่ที่อารามโยวชิง"เซียวหลันยวนตะลึงเล็กน้อย"ไม่เช่นนั้น เจ้าคิดว่าทำไมข้าต้องอยู่แต่ในยอดเขาโยวชิงล่ะ? ในฐานะสายเลือดราชครู นอกจากเรียนรู้กับฝึกฝนการสังเกตดาวบนเขาแล้ว ยังต้องท่องไปทั่วทั้งแดนด้วย ไปดูทั

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2407

    "ข้าจะสั่งคนรับผิดชอบสำรวจร้านรวงกับบ้านเรือนในเมืองทั้งหมด ตอนนี้ทุกคนอย่าเพิ่งเข้าไปบ้านเรือนทางซ้ายขวาตามอำเภอใจ"เซียวหลันยวนพวกชิงอีไปปิดประตูเมืองช่างที่เสิ่นเสวียนพามาก็ให้อยู่ที่นี่ค่อยตรวจสอบกับซ่อมแซมประตูเมือง และยังมีคนรับผิดชอบเรื่องการเสริมแกร่งด้วยส่วนองครักษ์เงามังกรก็มีกลุ่มหนึ่งขึ้นไปบนหอเมืองคนที่เหลือล้วนตามเจ้าอารามโยวชิงตรงไปยังวังจักรพรรดิพวกเขาเดินผ่านถนนสายยาว แต่เบื้องหน้าก็เหมือนจะยังคงเป็นกำแพงสูงทอดยาว รอบๆ ก็เหมือนจะมีแม่น้ำในเมืองด้วยตอนนี้แม่น้ำแข็งเป็นน้ำแข็ง ซ้ายขวาปกคลุมด้วยหิมะตลอดทางที่เดินมา ก็ยังไม่เห็นเข้ากับโครงกระดูกอะไรเลย แต่ก็เป็นไปได้ว่าอาจจะถูกหิมะกลบทับไว้ ดังนั้นจึงมองไม่เห็น"วังจักรพรรดิอยู่ที่ไหนหรือ?" อันห่าวดูตึงเครียดหน่อยๆ เพราะในเมืองนี้เงียบสงัดเกินไป พอนางนึกถึงว่าเมื่อก่อนที่นี่เคยคึกคักมีผู้คนมากมาย ซึ่งไม่รู้ว่าตายอยู่ที่นี่กันหมดหรือเปล่า จึงรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาคนอื่นอันที่จริงก็รู้สึกเหมือนกัน เหยียบพื้นหิมะดังสวบสาบ ก็ทำพวกเขาไม่ค่อยสบายใจนัก ไม่รู้ว่าใต้หิมะมีอะไรอยู่หรือเปล่าแต่ต่อให้อยู่ในอารมณ์เช่นนี

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2406

    "ถ้างั้นก็เข้าไปด้วยกันเถอะ"เซียวหลันยวนตัดสินใจแล้ว"ทุกคน"เจ้าอารามโยวชิงเอ่ยขึ้น "หลังจากที่ทุกคนเข้าไปในเมืองแล้ว ประตูเมืองก็ให้ปิดทันที"เขามองไปทางเซียวหลันยวน "ตอนที่พวกเราเข้ามาก็พบร่องรอยรถม้าอยู่ไม่น้อย ไม่แน่ว่าจะเป็นของพวกเจ้า แคว้นเจา ต้าชื่อ กระทั่งแคว้นหมิ่น พวกเขาจะต้องรู้แล้วว่าเจ้ามาที่ตงฉิง ตอนนี้ตงฉิงก็เข้าสู่ฤดูหนาว พวกเขาอาจจะไม่ได้มาสืบอย่างเปิดเผยในทันที แต่ต้องส่งคนเข้ามาดูแน่นอน"คนจากขั้วอำนาจหลายแห่งมารวมอยู่ด้วยกันแบบนี้ ถ้าหากพวกเขาจับมือกันชั่วคราว ก็เท่ากับว่าเซียวหลันยวนต้องรับมือกับขั้วอำนาจหลายแคว้นเพียงลำพัง"แล้วยังมีคนของลัทธิเทพทำลายล้างอีก"เสิ่นเสวียนถาม "เจ้าอารามพูดเช่นนี้ เพราะรู้ว่าเมืองหลวงมีการป้องกันที่แน่นหนาหรือ?"ถ้าปิดประตูเมืองแล้ว สามารถต้านทานการรุกล้ำของศัตรูได้?"บันทึกที่ตระกูลข้าทิ้งไว้ ละเอียดกว่าหนังสือที่พวกท่านหามาได้เสียอีก ถ้าหากตอนนั้นจักรพรรดินีมีชีวิตต่อมาได้ บางทีอาจจะบอกสถานการณ์ของเมืองหลวงกับอายวนแล้ว"ดังนั้น ตอนนี้สิ่งที่เขารู้ มีมากกว่าที่เซียวหลันยวนรู้"แต่พวกท่านก็ไม่ต้องคิดมาก" เจ้าอารามโยวชิงเ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2405

    "ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อ"เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นก่อน"ข้าหวังว่านี่จะเป็นเรื่องจริง ยิ่งไปกว่านั้น กลไกปิดผนึกนี้ยังสามารถช่วยคนในวังหลวงได้"ถ้าหากเป็นแบบเมืองอั้น นั่นก็จะดีมากเลยในวังจักรพรรดิ ยังมีคนรอดชีวิตอยู่เจ้าอารามโยวชิงส่ายหัวขึ้นมา"เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ ก่อนหน้าที่จะเกิดภัยพิบัติ วังจักรพรรดิให้คนทั้งหมดออกไปแล้ว การปิดผนึกกลไกวังจักรพรรดิ ก็เพื่อรักษาวังจักรพรรดิไว้เท่านั้น ด้านในไม่มีทางทำให้คนมีชีวิตรอดอยู่ได้ ต่อให้จะรอดได้ชั่วคราวแต่ก็ไม่ใช่หนทางในระยะยาว ดังนั้น เวลานั้นน่าจะมีการอพยพผู้คนทั้งหมดออกไป ให้พวกเขาไปค้นหาโอกาสการมีชีวิตรอดที่มากกว่า"เซียวหลันยวนรู้สึกผิดหวังขึ้นมาหน่อยๆแต่ไม่นานก็โล่งใจ เพราะวังแห่งเดียวจะไปเทียบกับเมืองที่มีภูเขาสายน้ำได้อย่างไรกัน?วังจักรพรรดิต่อให้มีเสบียง มีน้ำ ก็น่าจะไม่มีทางมอบให้กับคนมากมายได้ในระยะเวลาหลายปีขนาดนั้น"แต่ว่า" เจ้าอารามโยวชิงบอกอีกว่า "ตอนนั้นก็น่าจะมีคนบางส่วนที่ภักดีกับราชวงศ์มาก และมีความศรัทธาและผูกพันกับราชวังอย่างแรงกล้า ไม่ยอมจากไปยึดมั่นที่จะอยู่ในวังจักรพรรดิ บางทีตอนนี้เข้าไปก็อาจจะพบโครงกระดูกของพ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2404

    เจ้าอารามโยวชิงเดิมทีก็เป็นสายเลือดราชครูแคว้นตงฉิงพูดได้ว่า การที่เขามาปรากฏตัวที่นี่ กระทั่งฟู่จิ้นเชินที่ห่วงใยฟู่จาวหนิงมาตลอด ก็ยังรู้สึกว่าไม่ควรออกความเห็นอะไรนักสายเลือดราชครู สำหรับตงฉิงแล้วก็สำคัญมากโดยเฉพาะสายเลือดราชครูในตอนนั้นก็น่าจะลงแรงไปมากเพื่อช่วยเหลือคนมากมายไว้ขณะที่ตงฉิงเกิดเรื่องคนตงฉิงที่มีชีวิตรอดมาจะต้องขอบคุณสายเลือดราชครูแน่นอนแม้จากสัญญาณหลายอย่างจะบ่งชี้ว่าภัยพิบัติที่เกิดขึ้นกับตงฉิงในอดีต นอกจากภัยธรรมชาติแล้ว ยังมีหายนะจากมนุษย์อีกด้วยแต่คนที่สร้างหายนะใหญ่นั่นขึ้นยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้เจ้าอารามโยวชิงเดินมาตรงหน้าพวกเขาเขามองไปทางเซียวหลันยวน "คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะหาเมืองหลวงเจอ แล้วเปิดเมืองหลวงได้จริงๆ แต่ว่า เส้นทางไปยังวังจักรพรรดิต้องไปทางไหน จะเปิดทางเข้าวังจักรพรรดิได้อย่างไร จะขึ้นไปบนแท่นชมดาวอย่างไร การจะทำให้อัญมณีแห่งราชวงศ์ตงฉิงกลับมาเปล่งประกายขึ้นอีกครั้ง เพื่อประกาศว่าสายเลือดราชวงศ์กลับคืนมาแล้ว ยังต้องอาศัยเครื่องพยากรณ์""เครื่องพยากรณ์?"เซียวหลันยวนได้มานานแล้วเดินทางไปเมืองเจ้อครั้งนั้น ทำให้เขาได้รับเครื่

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2403

    เซียวหลันยวนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ยังเป็นฟู่จาวหนิงที่ดึงมือของเขามาทาบบนท้องของตนเองมือของเขาพอทาบลงไป หนังท้องของฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็ขยับขึ้นมา ราวกับว่ามีกำปั้นเล็กๆ กลิ้งผ่านฝ่ามือของเขาจากอีกด้านของหนังท้องเขาถลึงตาโต"ขยับจริงด้วย!"ฟู่จาวหนิงเห็นสีหน้าแบบนี้ของเซียวหลันยวนเป็นครั้งแรก ก็รู้สึกสนุกขึ้นมานางหัวเราะพรวด"นี่คือทารกดิ้นไงล่ะ""แล้วนี่คนโตหรือคนเล็กล่ะที่ดิ้น?" เซียวหลันยวนก้มลงมองดูท้องของนาง มีเสื้อผ้าคั่นไว้แบบนี้จึงมองอะไรไม่ออกตอนนี้เด็กในท้องก็ไม่ขยับแล้วถ้าไม่ใช่การดิ้นเมื่อครู่ชัดเจนมาก เขาแทบจะสงสัยว่าตนเองหลอนไปเองหรือเปล่าด้วยซ้ำ"ยังไม่เกิดออกมาแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าเป็นคนโตหรือคนรอง?"ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าน่าขำ "เราไม่ได้ใช้ลำดับการเกิดก่อนหลังมาตัดสินใครเป็นพี่น้องหรอกหรือ?""ถ้าหากเป็นหนึ่งลูกชายหนึ่งลูกสาว เช่นนั้นก็ให้ลูกชายเป็นพี่" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นอย่างไม่ลังเล"ทำไมล่ะ?""ลูกสาวต้องเป็นน้องสาว ก็จะมีคนคอยปกป้องนาง"ส่วนลูกชาย ก็เลี้ยงแบบลุยๆ หน่อยฟู่จาวหนิงก็เพิ่งเคยได้ยินคนใช้วิธีนี้มาตัดสินความเป็นพี่น้องของลูกแฝด"ถึงตอนนั้นค่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status