6

เช้าวันนี้เป็นการทำงานวันแรกของหลี่เล่อเยียนในร่างนี้ เธอเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้ว ตอนนี้เวลา 04.30 น. เล่อเยียนลุกขึ้นมาแล้วเตรียมของเข้าไปทำอาหารในครัว หลี่เล่อเยียนเลือกทำอาหารง่ายๆ  อย่างโจ๊กข้าว ใส่หมูสับลงไปเคี่ยวพอหอม แต่กลิ่นหอมนั้นบอกเลยว่าไม่ธรรมดา หอมจนคนที่นอนในห้อง ไม่อาจข่มตาหลับได้อีกต่อไป จนต้องลุกขึ้นมาตามกลิ่นว่าเป็นของใครทำไมมีกลิ่นเนื้อด้วย

แต่หลี่เล่อเยียนยังคงได้เปรียบกว่า เธอทำการเก็บข้าวของเครื่องปรุงกลับเข้าไปในมิติเป็นที่เรียบร้อย เพราะเครื่องปรุงบางอย่างในที่แห่งนี้ก็ยังไม่มี ที่เห็นในครัวตอนนี้คือเกลือ น้ำตาล น้ำส้มสายชูเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าในร้านค้าสหกรณ์หรือบ้านอื่น ๆ จะไม่มี

ในความทรงจำของร่างเดิม  เธอเคยใช้มันตอนที่อยู่บ้านเก่า หลี่เล่อเยียนมาจากปักกิ่ง เธอเกิดที่นั่น แน่นอนว่ามันต้องทันสมัยกว่าแถบชนบทนี้อยู่แล้ว

" โอ๊ย... ใครกันทำอาหารได้หอมถึงเพียงนี้ ฉันนอนต่อไม่ไหวแล้ว " โครก โครก ตามมาด้วยเสียงท้องร้องอันดังลั่นของ ฟ่านเหมยเหมย เธอเป็นคนสัมผัสไวเสมอถ้าเป็นเรื่องของการกิน อีกอย่างคือเมื่อคืนเธอได้กินเพียงน้ำข้าวต้ม ถูกแล้วล่ะมันคือน้ำข้าวต้ม เพราะเธอแทบจะนับเม็ดข้าวในชามได้เลย

แต่กว่าที่ฟ่านเหมยเหมยจะถึงในครัว หลี่เล่อเยียนก็ได้ยกหม้อโจ๊กของเธอออกมาก่อนแล้ว ทั้งสองเดินสวนกันตรงทางเดินเข้าพอดี

" เป็นหล่อนเองหรือ ที่ลุกขึ้นมาทำอาหารแต่เช้ามืด ไม่รู้จักเกรงใจคนที่เขาหลับนอนบ้างหรืออย่างไรกัน " ฟ่านเหมยเหมยเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วประชดประชันไม่น้อย

' ยัยผู้หญิงฟันดำปากเหม็นนี่พูดอะไรไม่เคยเข้าหูเลยสักนิด '

บางทีหลี่เล่อเยียนยังแอบสงสัยในใจว่าทำไมคนอื่นถึงอยู่กับผู้หญิงปากร้ายคนนี้ได้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ฟ่านเหมยเหมยเป็นแค่ผู้หญิงที่ปากไม่มีหูรูด คิดอะไรก็พูดออกมาอย่างนั้น โดยส่วนตัวแล้วคือเธอเป็นหมาป่าตาขาวต่างหากล่ะ

" นี่..ฉันพูดกับหล่อนอยู่นะ จะเดินหนีกันไปง่ายๆ แบบนี้ได้อย่างไรกัน อีกอย่างฉันบอกไปแล้วว่าฉันต้องได้ใช้ครัวก่อน " ฟ่านเหมยเหมยแค้นใจนัก นางจิ้งจอกหน้าขาวไม่แม้แต่จะสนใจคำพูดของเธอแถมยังเดินชนไหล่จากไปยังห้องนอนของเธอ

 " ฉันชื่อ หลี่เล่อเยียน ไม่ได้ชื่อนี่.. อีกอย่างเธอเป็นเจ้าของบ้านหรืออย่างไรกัน ถึงได้กำหนดกฎเกณฑ์ให้คนอื่นใช้ครัวก่อนหลัง

ถ้าฉันจำไม่ผิดคือทุกคนที่อยู่บ้านพักหลังนี้ถูกเกณฑ์มาใช้แรงงานแลกแต้มเหมือนกัน มีสิทธิ์เท่าเทียมกัน ถ้าเธออยากจะใช้ครัวก่อนก็หัดตื่นเช้า แล้วไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะมาพูดคุยกับคนอื่น เหม็นขี้ฟัน " หลี่เล่อเยียนร่ายยาวแบบไม่ยอมแพ้ พร้อมกับเว้นระยะห่างจากฟ่านเหมยเหมย เพราะเธอทนกลิ่นปากของอีกฝ่ายไม่ไหวจริง ๆ

ทางด้านของฟ่านเหมยเหมยนั้นยืนตัวแข็งไปแล้วเพราะไม่คิดว่าจะเจอคำพูดแบบนี้จากปากของหลี่เล่อเยียน

หลี่เล่อเยียนที่เคยรู้จัก หล่อนเป็นคนพูดน้อย หรือไม่พูดเลย หล่อนมักจะใช้สายตาดูถูกทุกคน ด้วยว่าหล่อนมาจากปักกิ่ง จึงมองทุกคนที่นี่ว่าเป็นพวกบ้านนอก

ฟ่านเหมยเหมยไม่ได้เตรียมใจมา กับคำพูดตาต่อตาฟันต่อฟันเช่นนี้มาก่อน จึงได้แต่ยืนเอามือปิดปากค้างไว้เช่นนั้น  เพราะกลัวว่ากลิ่นปากจะลอยออกมาเวลาอ้าปากอีกครั้ง

หลังจากที่เข้าห้องมาแล้ว ตอนนี้เวลาประมาณ 05.00 น. หลี่เล่อเยียนจัดการกับโจ๊กหมูสับถ้วยนั้นแล้ว ยังเก็บไว้ในมิติเพื่อคงสภาพเอาไว้ไม่ให้มันเสีย สำหรับไว้เป็นอาหารมื้อกลางวันต่อไป เธอจะต้องประหยัดก่อน เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ในช่วงวันและเวลาของปีอะไร

" อรุณสวัสดิ์จ้ะ..เล่อเยียน เป็นอย่างไรบ้าง อาการเธอดีขึ้นหรือยังจ๊ะ" เหอหมี่เมี่ยนก็คือเหอหมี่เมี่ยน เธอมักจะมองโลกในแง่ดีเสมอถึงแม้ว่าที่ผ่านมา เธอจะได้รับเพียงสายตาว่างเปล่าจากหลี่เล่อเยียนก็ตาม

" หมี่เมี่ยน เธอจะพูดกับหล่อนทำไม ก็รู้อยู่ว่าแม่นั่นหยิ่งแค่ไหน เฮอะ " หม่ายวี่ไท่สะกิดเหอหมี่เมี่ยนให้เดินออกมายังหน้าบ้าน เพราะไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเสวนากับแม่นางฟ้าตกสวรรค์ผู้นี้

" อือ ... ดีขึ้นมากแล้วล่ะ กำลังจะไปที่ทุ่งนาใช่ไหม ขอฉันไปด้วยคนนะ พอดีเพิ่งหายป่วยเลยยังงงๆ กับทิศทางอยู่ " หลี่เล่อเยียนรีบพูดแทรกขึ้น

เธอคิดมาแล้วว่า ถ้าเธออยากมีชีวิตรอด และอยากอยู่อย่างสงบสุขเธอจะต้องมีเพื่อนบ้าง ไม่เช่นนั้นเธออาจจะโดน ฟ่านเหมยเหมยจับถ่วงน้ำเข้าสักวันเป็นแน่

" อะ อ้อ ใช่ๆ เรากำลังจะไปกันพอดี ฉันชื่อเหอหมี่เมี่ยน และนี่ก็หม่ายวี่ไท่ พวกเรามาจากหมู่บ้านเดียวกัน ก็เลยสนิทกัน" เหอหมี่เมี่ยน แทบจะไม่เชื่อหูตัวเองในยามที่ หลี่เล่อเยียนตอบกลับมาเป็นประโยคที่ยาวเช่นนี้ และที่สำคัญคือหล่อนขอเดินไปด้วย

" สวัสดีจ้ะ..ฉันชื่อ หลี่เล่อเยียน เรียกฉันว่าเล่อเยียนก็ได้ " หลี่เล่อเยียนฉีกยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร เพราะเธอรู้สึกถูกชะตากับเหอหมี่เมี่ยนไม่น้อยเลยทีเดียว

" เรารีบไปกันเถอะเดี๋ยวจะสาย ถ้าไปสายจะโดนหักแต้มคะแนนเอาได้ " เหอหมี่เมี่ยนดีใจไม่น้อย ในที่สุดเธอก็ได้เป็นเพื่อนกับหลี่เล่อเยียนสักที