บทที่ 0014

คุณท่านกงโกรธอยู่แล้ว พอเห็นลูกชายไม่เอาไหนก็ยิ่งโกรธ

เขายกมือขึ้นและอยากจะแทงเข้าไปในหัวของกงสือเหยียนนัก เขาพูดอย่างโกรธๆว่า"ทําไมฉันถึงได้ลูกชายที่ไร้ประโยชน์แบบนี้? ไร้สมอง! ถูกผู้หญิงจูงไปแบบโง่ๆ! “ถ้าแกฉลาดแบบกงเฉินอยู่บ้าง วันนี้ก็คงไม่ถึงขั้นเป็นแบบนี้หรอก”

สีหน้าของกงสือเหยียนยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น

หลินจืออี้ยังคงลดมือที่จับลูกบิดประตูลง เธอออกไปแบบนี้มีแต่จะทําให้กงสือเหยียนเสียหน้ามากขึ้นเท่านั้น

คุณอาดีกับเธอมาตลอด

เธอทําใจไม่ได้

ในตอนนั้นเอง เสียงเย็นชาเสียงหนึ่งก็ดังแทรกเข้ามา

ร่างที่เย็นชาและเคร่งขรึมเดินเข้ามาอย่างช้าๆ สงบและยับยั้ง

ใบหน้าหล่อเหลานั้นไร้ระลอกคลื่นใดๆ ในดวงตาแฝงไว้ด้วยความเย็นชา

“พ่อ จ้าวเฉิงไม่เป็นไรแล้ว พ่อด่าพี่สองแบบนี้ไม่มีความหมายอะไรทั้งนั้น”

"ฉันอยากทำมากกว่าด่าเขาด้วยซ้ำ ตอนนี้ตระกูลจ้าวต้องการคําอธิบาย ถ้าเรื่องสกปรกแบบนี้แพร่ออกไป ตระกูลกงของเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? พูดไปพูดมาก็คือไม่ควรให้คนเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้า ซ้ำยังเป็นตัวหายนะ มีแต่พัวพันกับเรื่องผู้ชายไปหมด”

คุณท่านกงมองหลิ่วเหอด้วยสีหน้าบึ้งตึง ความหมายชัดเจน

ตัวหายนะก็คือหลินจ